Μια δοκιμή της NASA στο διάστημα μπορεί να οδηγήσει στην πρώτη ανθρωπογενή βροχή μετεωριτών που θα μπορούσε να διαρκέσει για 100 χρόνια, γράφει πρόσφατο δημοσίευμα του CNN. Στα τέλη Σεπτεμβρίου του 2022, το Double Asteroid Redirection Test (DART) της NASA κατευθύνθηκε να χτυπήσει τον μικρό αστεροειδή Dimorphos για να δοκιμάσει την τεχνολογία εκτροπής αστεροειδών ως έναν τρόπο προστασίας του πλανήτη μας.
Μετά τη σύγκρουση με τον αστεροειδή με ταχύτητα περίπου 15.000 μιλίων την ώρα (24.000 km/h), η δοκιμή της NASA μπορεί να είχε ως αποτέλεσμα τη δημιουργία αυτού που θα μπορούσε να είναι η πρώτη ανθρωπογενής βροχή μετεωριτών, γνωστή ως Dimorphids, όπως αποκάλυψε μια πρόσφατη μελέτη. Η συντριβή είχε ως αποτέλεσμα περισσότερα από 2 εκατομμύρια κιλά (σχεδόν 1 εκατομμύριο κιλά) βράχων και σκόνης και τώρα οι επιστήμονες προσπαθούν να προβλέψουν πού θα μπορούσαν να καταλήξουν αυτά τα συντρίμμια.
Αν και ο μετεωρίτης που πυροβόλησε η NASA δεν αποτελούσε κίνδυνο για τη Γη, προσέφερε τέλεια εξάσκηση στόχων για τη διοίκηση προκειμένου να διαπιστώσει αν μια κινητική σύγκρουση μπορεί να αλλάξει την κίνηση ενός ουράνιου αντικειμένου που αποτελεί απειλή για τη Γη.
«Αυτό το υλικό θα μπορούσε να παράγει ορατά μετεωρίδια (κοινώς καλούμενα πεφταστέρια) καθώς διαπερνούν την ατμόσφαιρα του Άρη», δήλωσε ο Eloy Peña Asensio, συγγραφέας της μελέτης και μεταδιδακτορικός ερευνητής της ομάδας έρευνας και τεχνολογίας για την αστροδυναμική του βαθέος διαστήματος στο Πολυτεχνείο του Μιλάνου της Ιταλίας.
Μόλις τα πρώτα σωματίδια φτάσουν στον Άρη ή στη Γη, θα μπορούσαν να συνεχίσουν να φτάνουν κατά διαστήματα και περιοδικά για τουλάχιστον τα επόμενα 100 χρόνια, που είναι η διάρκεια των υπολογισμών μας.
Ο LICIACube, ένας μικρός δορυφόρος που χρησιμοποιήθηκε για να καταγράψει τη σύγκρουση που έγινε μεταξύ του DART και του Dimorphos, χρησιμοποιήθηκε για να καταγράψει πλάνα από τη σύγκρουση και τα συντρίμμια που δημιουργήθηκαν στη συνέχεια. Χρησιμοποιώντας αυτά τα δεδομένα, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι αν τα συντρίμμια εκτοξεύονταν από τον αστεροειδή με ταχύτητα 1.118 μιλίων την ώρα (500 μέτρα ανά δευτερόλεπτο), τότε ορισμένα θραύσματα θα μπορούσαν να φτάσουν στον Άρη, ενώ άλλα, μικρότερα και ταχύτερα κινούμενα θραύσματα θα μπορούσαν να φτάσουν στη Γη ταξιδεύοντας με ταχύτητα 3.579 μιλίων την ώρα (1.600 μέτρα ανά δευτερόλεπτο).
Η πρώτη προσομοίωση του ερευνητή δείχνει ότι τα πιο αργά κινούμενα σωματίδια θα μπορούσαν να φτάσουν στον Άρη μέχρι το 2035 λόγω της εγγύτητας της τροχιάς του αστεροειδούς. Η προσομοίωση διαπίστωσε επίσης ότι κανένα από τα πιο αργά κινούμενα σωματίδια που παράγονται από την πρόσκρουση του αστεροειδούς δεν θα φτάσει στη Γη, ανέφερε το Space.com.
Όμως μια δεύτερη προσομοίωση άφησε να εννοηθεί ότι τα ταχύτερα κινούμενα σωματίδια του αστεροειδούς θα μπορούσαν να φτάσουν στον Άρη μέσα σε 5 χρόνια από την πρόσκρουση του DART και θα μπορούσαν να φτάσουν στη Γη το 2029. Ωστόσο, οι επιστήμονες παραδέχονται ότι η πιθανότητα αυτή η ανθρωπογενής βροχή μετεωριτών να φτάσει πραγματικά στη Γη είναι απίθανη. Και αν συμβεί, η βροχή θα είναι μικρή και αχνή.
