«Το Καστελόριζο δικαιούται ΑΟΖ». Αυτή τη φράση του υπουργού Άμυνας Νίκου Δένδια διάλεξε για τίτλο της η εφημερίδα «Εστία» το περασμένο Σάββατο 14/9. Ο Υπουργός δηλαδή θεώρησε σκόπιμο να πει κάτι εντελώς αυτονόητο και η εφημερίδα να το αναδείξει ως το κεντρικό της θέμα. (*)

Ο Δένδιας προχώρησε μάλιστα ακόμα περισσότερο δηλώνοντας μια σειρά από φυσιολογικά αυτονόητες για οποιαδήποτε ελληνική κυβέρνηση θέσεις, δηλαδή ότι το Καστελόριζο είναι ένα «σύμπλεγμα που είναι αναπόσπαστο τμήμα των Δωδεκανήσων» και ότι «οποιαδήποτε προσπάθεια διαχωρισμού από τα Δωδεκάνησα, λόγω της εγγύτητας στις τουρκικές ακτές» συνιστά «έωλο και απορριπτέο ισχυρισμό». Ο Υπουργός πρόσθεσε ότι «οποιαδήποτε αντίθετη άποψη δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή» και ότι «η Ελλάδα επιβάλλεται από το ισχύον Σύνταγμά της να υπερασπιστεί τα δικαιώματα της πατρίδας μας».

Γιατί τα λέει αυτά ο Υπουργός εφόσον δεν έχουν τεθεί υπό αμφισβήτηση, δημοσίως τουλάχιστο, από κανένα; Μήπως είναι η δική του κυβέρνηση, ο δικός του Πρωθυπουργός στον οποίο απευθύνεται; Αυτό άλλωστε μας λέει ο επικεφαλής του τουρκικού κυβερνώντος κόμματος Ομάρ Τσελίκ. Ότι τα λέει στον Μητσοτάκη.

Αλλά για να έχει βγάλει ένα τέτοιο συμπέρασμα ο κ. Τσελίκ και να το λέει προφανώς πιστεύει ότι η άποψη του κ. Μητσοτάκη για το θέμα που έθιξε ο Δένδιας είναι διαφορετική από αυτή του Υπουργού του. Και προφανώς το πιστεύει είτε γιατί ο Μητσοτάκης και ο Γεραπετρίτης το είπαν στους Ερντογάν και Φιντάν, είτε γιατί έχουν κάνει μυστικές και μη ανακοινώσιμες, αλλά ήδη εφαρμοζόμενες συμφωνίες με την Τουρκία με τη μεσολάβηση ΗΠΑ και Γερμανίας. Αλλιώς γιατί ο Τσελίκ επιτίθεται στον Δένδια, αλλά όχι στην κυβέρνηση συνολικά και μάλιστα διαχωρίζει τον μεν από τη δε;

Πριν από μερικά χρόνια η κυβέρνηση Τσίπρα-Κοτζιά μαζί με τη Λευκωσία ξεκίνησαν τη δική τους δήθεν εθνικόφρονα «Μικρασιατική Εκστρατεία» τη υποδείξει (εντολή θα ήταν πιο σωστό να πούμε) του στενού φίλου τους Μπέντζαμιν Νετανιάχου (δείξε μου τον φίλο σου να σου πω ποιος είσαι), μια πολιτική που συνέχισε ενθουσιωδώς η κυβέρνηση Μητσοτάκη-Δένδια ώσπου την άλλαξε, χωρίς καν να μπει στον κόπο να εξηγήσει στους άτυχους πολίτες αυτής της χώρας γιατί την υιοθέτησε και εν συνεχεία γιατί την άλλαξε.

Η πολιτική εκείνη περιέλαβε τον EastMed, που όπως υποστηρίξαμε από τότε δεν επρόκειτο να κατασκευασθεί ποτέ, τη δήθεν «συμμαχία» με το Ισραήλ, τη διεκδίκηση ΑΟΖ έως τον Άρη και θησαυρών πετρελαίου και αερίου, την πλήρη μεταβολή των παραδοσιακών ισορροπιών της ελλαδικής και κυπριακής πολιτικής χάρη στην οποία Αθήνα και Λευκωσία, χωρίς να κερδίσουν απολύτως τίποτα, έχασαν παραδοσιακούς φίλους στη Ρωσία, στον αραβικό κόσμο, το Ιράν, χάρη στους οποίους μπόρεσαν στο παρελθόν να αντισταθούν στον τουρκικό επεκτατισμό και να αντισταθμίσουν τις δυτικές πιέσεις. (Χωρίς τη συμπαράσταση της Ρωσίας κυρίως, αλλά επίσης και των Αδεσμεύτων, του παγκόσμιου Νότου, της Κίνας δεν θα υπήρχε καν Κυπριακή Δημοκρατία). Ακόμα και πριν από τρία χρόνια, ο Μητσοτάκης εξεστράτευε στο αμερικανικό Κογκρέσο εναντίον της παροχής F-16 στην Τουρκία (τώρα η Αθήνα λέει ότι δεν την αφορά αν θα τα δώσουν οι Αμερικανοί!).

Τώρα, μετά από όλα αυτά, έχει ξυπνήσει για τα καλά ο τουρκικός διεκδικητικός εθνικισμός, που διατηρήθηκε εν υπνώσει τα πρώτα 15 χρόνια του Ερντογάν, έχει ανακηρυχθεί τουρκολιβυκό μνημόνιο, έγινε τζαμί η Αγία Σοφία, Ελλάδα και Κύπρος δεν έβγαλαν ούτε μια σταγόνα πετρέλαιο, μετά από 15 χρόνια ακατάσχετης φλυαρίας και εξαπάτησης του ελληνικού λαού για τους θησαυρούς των υδρογονανθράκων, έχουμε αρχίσει έναν ανταγωνισμό εξοπλισμών με την Τουρκία που θα μας καταστρέψει χωρίς να γίνει καμία πολεμική σύγκρουση και είμαστε στο σημείο μηδέν διεθνούς πολιτικο-διπλωματικής επιρροής (ενώ το αντίθετο ακριβώς συμβαίνει με την Τουρκία).

Οι ελληνικές φρεγάτες, που οι ανεκδιήγητοι κυβερνώντες μας Τσίπρας και εν συνεχεία Μητσοτάκης έστελναν στου «διαόλου τη μάνα» στην ανατολική Μεσόγειο να «δείξουν τη σημαία» εκεί, υπερασπιζόμενοι υποτίθεται την ελληνική ΑΟΖ, αποφεύγουν τώρα ακόμα και να εμφανισθούν μεταξύ Κάσου και Καρπάθου όπου εμφανίζονται και απειλούν τα τουρκικά πολεμικά πλοία, για πρώτη φορά μετά την εκδίωξη των Οθωμανών από τα Δωδεκάνησα! Φίλοι-φίδια, οι «σύμμαχοί» μας και η κυβερνητική δειλία απαγορεύουν στον ελληνικό Στόλο να πλέει στο Αιγαίο, του επιβάλλουν όμως να πλέει στην Ερυθρά, για να στηρίξει τη γενοκτονία των Παλαιστινίων. Κι όπως πάμε μπορεί του χρόνου να δούμε τους Τούρκους στις Κυκλάδες και του παραχρόνου στη Ραφήνα. Ο Ερντογάν στέλνει όχι ένα, όχι δύο, όχι τρία, αλλά πενήντα σκάφη στην Κύπρο στην επέτειο της εισβολής και τα δικά μας ανθρωπάκια κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν και μιλάνε για ιστορικές ευκαιρίες να τα βρούμε με τη γείτονα.

Σπάνια μια εξωτερική πολιτική χρεοκόπησε τόσο εντυπωσιακά (και έχουμε παραλείψει πολλά άλλα κατορθώματα όπως για παράδειγμα τον αφοπλισμό των νησιών του Αιγαίου), αλλά και σπάνια μια χώρα εμφανίζεται τόσο «πεθαμένη», χωρίς καν συνείδηση αυτής της χρεοκοπίας, του τι της συμβαίνει, παντελώς ανίκανη και απρόθυμη να καταλογίσει ευθύνες και να βγάλει συμπεράσματα από τα βαρύτατα, καταστροφικά σφάλματα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής των τελευταίων 15 χρόνων, αποτέλεσμα της βαθειάς ξένης εξάρτησης, μπας και διορθώσει ότι μπορεί ακόμα να διορθωθεί, ανίκανη να αντιδράσει σε όσα της συμβαίνουν και να αποτρέψει τα πολύ χειρότερα που θα της συμβούν.

Ανήκουμε στους ελάχιστους που διαφώνησαν την περασμένη περίοδο, επισημαίνοντας εγκαίρως και προβλέποντας ορθά το αδιέξοδο της προηγούμενης πολιτικής που μας είχε υπαγορεύσει για δικούς του λόγους ο Νετανιάχου, αλλά και τον κίνδυνο πολεμικής σύγκρουσης που συνεπαγόταν, αλλά και υπενθυμίζοντας ότι, συνήθως, αυτού του τύπου οι υπαγορευμένες από ξένους «Μικρασιατικές» και «Κυπριακές» εκστρατείες συνήθως καταλήγουν σε κάποιας μορφής Καταστροφές. Δυστυχώς, σχεδόν όλο το ελληνικό «συγκρότημα», «εκσυγχρονιστές», δήθεν «αριστεροί» και δήθεν «εθνικόφρονες» της δεξιάς υποστήριξαν en bloc αυτή την πολιτική. ‘Όπως και σήμερα, δεν βλέπουμε καμιά σοβαρή αντιπολίτευση προς τον καταστροφικό ενδοτισμό και την εξίσου καταστροφική υποτέλεια της κυβέρνησης Μητσοτάκη, ούτε από την υποτιθέμενη «αριστερά», ούτε και από τη δεξιά, εντός ή εκτός ΝΔ. Άκρα του τάφου σιωπή ή σπασμωδικοί ψίθυροι χωρίς ειρμό και συνέχεια.

Με δεδομένη μάλιστα και την παγκόσμια αστάθεια, η πολιτική κατευνασμού της Τουρκίας και πλήρους, εξευτελιστικής και αναξιοπρεπούς υποταγής στους δήθεν «Συμμάχους» που ακολουθεί τώρα ο κ. Μητσοτάκης εμπεριέχει σοβαρό κίνδυνο γεωπολιτικής διάλυσης του κυπριακού και ελλαδικού κράτους, αλλά και αυξημένο κίνδυνο να οδηγήσει τελικά σε καταστρεπτική πολεμική σύρραξη με την Τουρκία, με δεδομένο ότι δημιουργεί πολύ εσφαλμένες προσδοκίες στην Άγκυρα για το τι μπορεί ενδεχομένως να αρπάξει από την Κύπρο και από την Ελλάδα.

– – – – – –

 (*) Βέβαια είναι μεν αυτονόητο ότι το Καστελόριζο έχει ΑΟΖ, δεν είναι όμως διόλου αυτονόητο το μέγεθός της. Ο φιλόδοξος «εθνοσωτήρας» κ. Δένδιας, που εμφανίζεται τώρα ως εθναμύντορας, φρόντισε να το μειώσει εμμέσως πλην σαφώς, όσο περισσότερο μπορούσε! Επειδή λοιπόν ζούμε στους καιρούς των Λωτοφάγων και επειδή η χώρα μας έχει καταντήσει ανέκδοτο σε όλους τους τομείς, αξίζει να θυμίσουμε στο σημείο αυτό ότι, ο ευελπιστών ίσως να διαδεχθεί τον Μητσοτάκη κ. Δένδιας, είναι υπεύθυνος γιατί παραχώρησε εμμέσως στην Τουρκία όλη σχεδόν την δυνάμει ΑΟΖ του Καστελόριζου με τη συμφωνία που υπέγραψε με την Αίγυπτο, τη υποδείξει του τότε Αμερικανού Υπουργού Εξωτερικών Μάικ Πομπέο (φυσικά ευθύνη φέρει και ο Πρωθυπουργός του, ο κ. Μητσοτάκης). Αν η Ελλάδα αποδέχεται ότι ένα πολύ μεγάλο νησί όπως η Κρήτη έχει μόνο 80 τοις εκατό επήρεια στις θαλάσσιες ζώνες, πόση θα έχει το μικροσκοπικό συγκρότημα του Καστελόριζου ακριβώς δίπλα στον όγκο της τουρκικής Ανατολίας;