Σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας το Σάββατο 6 Φεβρουαρίου, στις 12 το μεσημέρι, στην πλατεία Συντάγματος, καλεί η Επιτροπή Αλληλεγγύης στους Διωκόμενους για την Ελευθερία σε Κινητοποιήσεις.
Η Επιτροπή, κατά την διάρκεια συνέντευξης τύπου που παραχώρησε πριν από λίγο, επισήμανε την επιτακτική ανάγκη να δημιουργηθεί κοινωνικό αντίδοτο απέναντι στον… ιό της άγριας καταστολής και της οικονομικής ασφυξίας.
Για αυτό διεκδικεί να σταματήσουν οι διώξεις και να διαγραφούν τα πρόστιμα που έχουν επιβληθεί σε πολίτες με αιχμή του δόρατος τις περιπτώσεις συμμετοχής σε κοινωνικές κινητοποιήσεις (Γενική Απεργία 26ης Νοεμβρίου, εορτασμός της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, εκδηλώσεις μνήμης για την δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου κ.ά.).
Σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσαν στη δημοσιότητα τα μέλη της επιτροπής, μέχρι στιγμής έχουν καταγραφεί τουλάχιστον 200 περιπτώσεις διώξεων σε βάρος πολιτών που συμμετείχαν σε πολιτικές ή κινηματικές δράσεις, ενώ τα πρόστιμα έχουν ανέλθει στα 60.000 ευρώ. Συνολικά -βάσει στοιχείων της ΕΛΑΣ- από τις 7 Νοεμβρίου έως και τις 6 Δεκεμβρίου επιβλήθηκαν σε ολόκληρη τη χώρα 50.000 πρόστιμα…
Μάλιστα, σε κάποιες περιπτώσεις, επιβλήθηκαν στον ίδιο πολίτη πρόστιμα για τρεις διαφορετικές παραβάσεις σε σχέση με τα μέτρα κατά της εξάπλωσης του κορονοϊου, με συνέπεια να καλείται να καταβάλει 900 ευρώ.
Παράλληλα, με τις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας, η Επιτροπή Αλληλεγγύης έχει προχωρήσει σε καμπάνια συλλογής υπογραφών σε ολόκληρη τη χώρα προκειμένου να πάψουν οι διώξεις και η επιβολή των βαρύτατων προστίμων, ενώ έχει εξασφαλίσει περισσότερα από 140 ψηφίσματα από οργανώσεις του εργατικού, νεολαιϊστικου και τοπικού κινήματος.
Στο πλαίσιο αυτό, ζητά την οικονομική συνδρομή συλλογικοτήτων και μεμονωμένων πολιτών για την κάλυψη δικαστικών εξόδων και προστίμων (στην περίπτωση που δεν διαγραφούν).
Ζοφερό σκηνικό
Κατά την διάρκεια της συνέντευξης τύπου, τα μέλη της Επιτροπής έκαναν λόγο για “ζοφερό σκηνικό οικονομικής ασφυξίας και άγριας καταστολής για πρώτη φορά από το 1974”, αναδεικνύοντας το κυβερνητικό θέατρο του παραλόγου αλλά και την παράλληλη οικονομική και ταξική ατζέντα που προωθεί:
– “Προστασία της δημόσιας υγείας”: Αποτελεί το κυβερνητικό επιχείρημα για την λήψη και εφαρμογή περιοριστικών μέτρων.
Την ίδια ώρα, μειώνονται οι δαπάνες υγείας, παρατηρούνται εξοργιστικές παλινωδίες ως προς τη λειτουργία των σχολείων, ενώ δεν λαμβάνονται μέτρα για την προστασία της υγείας των εργαζομένων και του επιβατικού κοινού στα μέσα μαζικής μεταφοράς.
– “Στήριξη των εργαζομένων”: Αποτελεί το πρόσχημα για τα μέτρα που έχει λάβει η κυβέρνηση στην αγορά εργασίας.
Στην πραγματικότητα, προωθούνται κατά ριπάς Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου, οι οποίες διαλύουν τα εργασιακά δικαιώματα που έχουν απομείνει μετά από μια δεκαετία μνημονιακών μέτρων, μειώνονται δραματικά οι μισθοί, επιχειρείται η φίμωση των συνδικάτων και η φαλκίδευση των στοιχειωδών δικαιωμάτων στην απεργία και την διαμαρτυρία.
– “Εφαρμογή των μέτρων υγειονομικής προστασίας”: Το παζλ της κυβερνητικής πολιτικής, συμπληρώνει η αστυνομική διαχείριση της πανδημίας, η οποία περιλαμβάνει εντεινόμενη αστυνομοκρατία, άγρια καταστολή, περιστολή ελευθεριών, εκφοβισμό, συλλήψεις, ποινικές διώξεις και εξοντωτικά πρόστιμα, ακόμη και όταν τηρούνται οι κανόνες υγειονομικής προστασίας.
Κοινό τόπο αποτελεί η εκτίμηση ότι στόχος είναι η διατήρηση των αστυνομικών μέτρων και την επόμενη μέρα της υγειονομικής κρίσης, προκειμένου να υλοποιηθεί πλήρως το οικονομικό/ ταξικό σχέδιο της κυβέρνησης.
