Οι υποθέσεις παιδοφιλίας που εμφανίζονται στις δυτικές εφημερίδες, δεν δίνουν την εικόνα του πόσο γενικευμένο είναι το φαινόμενο. Asia News
Είναι σε όλους γνωστό, μια μπαναλιτέ των ειδήσεων, που δεν μας πολυαπασχολεί πια, ο παιδεραστικός τουρισμός στη Νοτιανατολική Ασία. Δεκαετίες τώρα, κάποτε και με την έμμεση υποστήριξη κυβερνήσεων, οι χώρες της περιοχής δέχονται αυτόν τον «τουρισμό ειδικού ενδιαφέροντος» σε κύματα. Ή ακόμη και «δυτικούς συνταξιούχους που φέρνουν συνάλλαγμα» και ξέρουν ότι μπορούν να επιδίδονται ελεύθερα και ανενόχλητα στα εγκλήματά τους. Τα στοιχεία, τα πλήρη στοιχεία, μας είναι άγνωστα. Όμως, όταν γίνονται συλλήψεις, όταν κάποιοι από τους εγκληματίες πέφτουν στα χέρια της δικαιοσύνης, η εικόνα ζωγραφίζεται ζοφερή.
Στην Ταϋλάνδη έχουν συλληφθεί Σουηδοί, Νορβηγοί, Γερμανοί, Ελβετοί, Γάλλοι, Αμερικάνοι κι Αυστραλοί παιδεραστές, αφού κακοποίησαν, εξέδωσαν, κινηματογράφησαν, φωτογράφησαν, κατέστρεψαν δεκάδες ανήλικα παιδιά. Χαρακτηριστική ήταν η περίπτωση Ελβετού από το Φράυμπουργκ, που είχε εγκατασταθεί στην Ταϋλάνδη την περίοδο 1991- 2014. Συνελήφθη, στην πατρίδα του, το 2019 διότι αποδείχθηκε ότι κακοποίησε πάνω από 80 ανήλικα αγοράκια όσο διέμενε στην Πατάγια της Ταϋλάνδης. Τα περισσότερα αγοράκια ήταν ηλικίας εννέα με δέκα ετών, όταν τα αγόραζε ή παρέσυρε. Αφού χρησιμοποιούσε τα παιδιά για τις ορέξεις του, κατόπιν τα εκπόρνευε ή τα υποχρέωνε να γυρίσουν παιδοφιλικά πορνό. Κατά την παραμονή του στην Πατάγια, έλεγαν οι ειδήσεις, είχε ανοίξει ένα μπαρ «μόνο για Ευρωπαίους».
Ο Ελβετός παιδόφιλος παρέμενε στο απυρόβλητο επί 23 χρόνια διότι πλήρωνε τις οικογένειες των παιδιών κι πολλές φορές συνέχιζε να τους δίνει χρήματα για καιρό.
Το 2006 η UNICEF υπολόγιζε ότι πάνω από 200.000 ανήλικοι εκπορνεύονταν στην Ταϋλάνδη «αν και είναι πολύ δύσκολο να μιλήσει κανείς με ακρίβεια ή να κάνει σωστούς υπολογισμούς». Η πορεία παραμένει αυξητική, πάντως. Η οργάνωση Αγώνας Ενάντια στην Εκμετάλλευση Παίδων (FACE, Fight Against Child Exploitation) υπολογίζει ότι, πέραν των μονίμως εγκαταστημένων, ανέρχονται σε πάνω από 5.000 οι «τουρίστες» που κάθε σαιζόν επισκέπτονται την Ταϋλάνδη αποκλειστικά για να ικανοποιήσουν την παιδεραστική τους διαστροφή. «Μεσήλικες λευκοί, βορειοΕυρωπαίοι κατά κύριο λόγο και κατόπιν Αμερικανοί» που «απολαμβάνουν τις υπηρεσίες ανηλίκων για τα χρήματα που γεμίζουν ένα ντεπόζιτο βενζίνη στον τόπο τους». Και, όλοι τους αναμασούν το ίδιο «ανθρωπιστικό» παραμύθι, αν και όταν πιαστούν: σώζουν τα παιδιά και τις οικογένειές τους από την ανέχεια: «αν δεν ήμουν εγώ θα πέθαιναν από πείνα».
Οι περισσότεροι παιδεραστές- τουρίστες ή «συνταξιούχοι με συνάλλαγμα» δεν αισθάνονται καν κίνδυνο: σύμφωνα με αξιωματούχο του υπουργείου Δικαιοσύνης, από την μια η διαφθορά στην αστυνομία και τη δικαιοσύνη και από την άλλη η «ανεκτική» ταϋλανδεζικη κυβέρνηση, που δεν ξεχνά «η χώρα επιβιώνει χάρη στον τουρισμό», τους αφήνουν στο απυρόβλητο. Ο αξιωματούχος, Σομία Ναϊρ, πάει ακόμη παραπέρα: «Η αστυνομία πολλές φορές φυλάει τα χαμαιτυπεία όπου εκδίδονται ανήλικοι ή και βρίσκει ανήλικους να τους προμηθεύσει. Κάποιοι αστυνομικοί φτάνουν να κάνουν οι ίδιοι τους πορνοβοσκούς ανηλίκων».
Οι περισσότεροι ανήλικοι που εκδίδονται στην Ταϋλάνδη, σύμφωνα με το Διεθνές Γραφείο Δικαιωμάτων του Παιδιού, προέρχονται από φτωχές οικογένειες των φυλών των λόφων, στα βόρεια της χώρας. Οι απελπισμένες οικογένειες, που λιμοκτονούν, δίνουν τα παιδιά τους στους πορνοβοσκούς, που τους υπόσχονται να τους βρουν δουλειά στην πόλη. Κάποτε, οι ίδιες οι οικογένειες εκδίδουν ή πουλούν τα παιδιά τους, για πολύ μικρά ποσά για τα δυτικά δεδομένα.
Η «δουλειά» στα χαμαιτυπεία ανηλίκων σημαίνει 20-30 πελάτες την εβδομάδα, για παιδάκια 10 και 12 ετών, τα οποία πολύ σύντομα ασθενούν με σεξουαλικά μεταδιδόμενες νόσους – πολλά με HIV , που θερίζει στη χώρα. Σύμφωνα, μάλιστα, με το πρακτορείο Asia Times, η δημογραφία των δυτικών πελατών έχει αλλάξει. Οι σημερινοί παιδόφιλοι είναι πολύ νεώτεροι: «τον ηγετικό ρόλο [στην παιδοφιλία] έχουν τώρα βορειοευρωπαίοι 18 με 20 ετών, ειδικά Σουηδοί, που έρχονται για να κάνουν σεξ με ανήλικους, ενώ την ίδια ώρα εκδίδονται κι εκείνοι σε ενήλικους». Ο πατέρας Αντριάνο Πελόζι, ρωμαιοκαθολικός που προσφέρει επί κοντά 30 χρόνια στη διάσωση ορφανών κι εγκαταλειμμένων παιδιών από τους δρόμους και την πορνεία, στο ίδιο ρεπορτάζ αναρωτιέται «Πώς ξέπεσε έτσι η Ευρώπη;». Η οργάνωσή του δουλεύει, αυτή τη στιγμή, με 215 παιδιά και μόνο στη Μπανγκόγκ, όπου η εικόνα είναι πιο αστική. «Μερικά είναι μωρά, τα φροντίζουν γηραιές γυναίκες. Έρχονται από διαλυμένες οικογενειες, μητέρες 14-15 ετών, ανύπαρκτες οικογένειες, γονείς στη φυλακή…Άλλα από τα παιδιά μας τα βρήκαμε εμείς να εκπορνεύονται επαγγελματικά, άλλα ήρθαν και μας βρήκαν και μας είπαν τι πέρασαν, όντας 10 ή 12 ετών. Πολλά είχαν ήδη εκδοθεί [από πορνοβοσκούς] στην Πατάγια, την πρωτεύουσα του εμπορίου σεξ στην Ταϋλάνδη… αγοράκια μικρά που πουλιούνται σε Ιταλούς, Γερμανούς και ειδικά Σουηδούς τουρίστες. Είναι σε εξέλιξη μια αληθινή εισβολή Σουηδών και Νορβηγών που ψάχνουν για εκπορνευόμενους ανήλικους και πληρώνουν καλά».
«Πέρα από το γεγονος ότι τα κορμάκια τους χρησιμοποιήθηκαν και κακοποιήθηκαν για να βγάλουν κάποιοι χρήματα, η αληθινή πρόκληση είναι να βοηθήσεις αυτά τα παιδιά να ξαναβρούν μια στάλα αξιοπρέπειας.. Πιστεύουν ότι αξίζουν μόνο όσο πουλιούνται. Λένε στον εαυτό τους: αξίζω κάτι επειδή μπορώ να εκπορνευτώ για χρήματα». π. Αντριάνο Πελόζι .
Για τον πατέρα Πελόζι, ένα βασικό πρόβλημα είναι η άγνοια του προβλήματος στην Ευρώπη. Το θέμα δεν δημοσιοποιείται καθόλου ή περνά στα ψιλά, εκτός αν μια υπόθεση αφορά δεκάδες παιδιά, όπως ο Ελβετός με τα 80 (γνωστά) θύματα. Όσα προκαλούν οι «πολιτισμένοι Ευρωπαίοι» σε αυτές τις χώρες, το μέγεθος του προβλήματος, η νομιμοποίησή του με έμμεσο τρόπο, οι σχεδόν ανύπαρκτες πιθανότητες επανένταξης των παιδιών, η ανύπαρκτη πρόνοια, η φτώχεια και η καταστροφή του κοινωνικού ιστού, οι ασθένειες που τα θερίζουν – με πρώτο το HIV – δεν φτάνουν ποτέ ούτε καν στις εσωτερικές σελίδες του ευρωπαϊκού τύπου. Οσο για την πρόληψη, το πιο βασικό όπλο κάθε ανάλογου προγράμματος πρόνοιας, αυτή είναι αδύνατη, υπό τις παρούσες συνθήκες, που «η εκπόρνευση ανηλίκων είναι πια ενδημική».
Η Πανδημία και οι αλλαγές που επέφερε
Μέχρι την Πανδημία και τον εγκλεισμό, το έγκλημα ήταν του παιδόφιλου. Στις περισσότερες περιπτώσεις, οι δυτικοί «τουρίστες του ανήλικου σεξ» διέπρατταν οι ίδιοι τα εγκλήματά τους, πήγαιναν στη Νοτιανατολική Ασία με κάμερες και φωτογραφικές, έστηναν «μπαρ για Ευρωπαίους» και στούντιο.. Η Πανδημία έφερε στο προσκήνιο και πριμοδότησε μια αλλαγή που ξέφευγε κι από την πιο άρρωστη φαντασία: τον αντ’ αυτού. Οι πλούσιοι Βορειοευρωπαίοι, που δεν μπορούν να επισκεφτούν τον τόπο του εγκλήματος, πληρώνουν πολίτες της Ταϋλάνδης, των Φιλιππινών, του Βιετνάμ, μη παιδόφιλους, ώστε να κάνουν, με ζωντανή ιντερνετική μετάδοση, σε ανήλικα παιδιά ότι θα ήθελαν οι ίδιοι να πράξουν. Μέσω του σκοτεινού δικτύου (dark net), λένε οι αρχές, δημιουργήθηκε ένας «απίστευτος» (phenomenal) αριθμός ψηφιακών τόπων του νέου εγκλήματος, και δημιουργήθηκε «μια νέα δημογραφική ομάδα βιαστών, αυτών που δεν κακοποιούν ανηλικους για την προσωπική τους ευχαρίστηση, αλλά για το κέρδος». Το φαινόμενο είχε αρχίσει να εμφανίζεται πριν την πανδημία, αλλά από τις αρχές του 2020 και μετά άγγιξε διαστάσεις επιδημίας και αυτό. Με δεδομένο ότι «η αγορά και πώληση παιδικής πορνογραφίας είναι κακούργημα και οι τιμές στη μαύρη αγορά είναι πολύ υψηλές», ένα ζωντανό κατά παραγγελία βίντεο μπορεί να ζήσει οικογένειες στις χώρες της Νοτιανατολικής Ασίας… Τα βίντεο μεταδίδονται με live streaming μέσω webcam, οι αγοραστές και καθοδηγητές πληρώνουν με κρυπτονόμισμα, και οι αρχές, ακόμη κι αν δεν χρηματίζονται, πολύ δύσκολα μπορούν να εντοπίσουν και σταματήσουν το έγκλημα υπό αυτές τις συνθήκες. Το φαινόμενο ήδη έχει απλωθεί σε Ταϋλάνδη, Καμπότζη, Βιετνάμ, Λάος και Φιλιππίνες – χώρες φτωχές, που η πανδημία έχει κάνει φτωχότερες, με μεγάλη διαφθορά και ελαστική νομοθεσία, ελέω ανάγκης συναλλάγματος. Ο Φρανσουά Ζαβιέ Σουσέ, από την ΜΚΟ Γη Των Ανθρώπων (Terre des Hommes), λέει πως οι παιδεραστές που χρησιμοποιούν αυτό τον τρόπο «σκηνοθετούν, διευθύνουν και βλέπουν ανώνυμα» και «βλέπουν τους βιασμούς σε μεγάλες πλατφόρμες που δεν μπορούν να κλείσουν. Ολα μεταδίδονται ζωντανά, όλα είναι κρυπτογραφημένα. Πληρώνουν πολλά κι όλο και περισσότερα σε μπιτκόιν, τα κρυπτονομίσματα κάνουν τις συναλλαγές τους όσο ασφαλείς γίνεται». Η οργάνωση έκανε ένα πείραμα: δημιούργησε μια ψηφιακή περσόνα, την ανήλικη Γλυκούλα (Sweetie) και την «έβγαλε» στο σκοτεινό δίκτυο. Μέσα σε λίγες εβδομάδες η Γλυκούλα είχε δεχθεί επί χρήμασι προτάσεις από περισσότερους των είκοσι χιλιάδων (20.000) ανδρών.
Σύμφωνα με τον ΟΗΕ, η Ταϋλάνδη και οι Φιλιππίνες ήδη ζουν έκρηξη του φαινομένου. Στις Φιλιππίνες, η νομική ΜΚΟ Διεθνής Αποστολή Δικαιοσύνης (International Justice Mission, IJM) ήδη προειδοποιεί ότι η ζωντανή μετάδοση κακοποίησης ανηλίκων αποτελεί μεγάλο πρόβλημα, κι ότι στην γλώσσα των δρόμων τώρα πια αποκαλούνται απλώς «θεάματα» (shows). «Η εύκολη πρόσβαση στο διαδίκτυο και τα συστήματα μεταφοράς χρημάτων έχουν μετατρέψει τη χώρα σε διεθνές επίκεντρο του φαινομένου», λένε.
Τον Μάρτιο ένας γάλλος δάσκαλος 51 ετών, στη Γαλλία, και ένας 55χρονος γάλλος πρώην αστυνομικός, εγκαταστημένος στις Φιλιππίνες, συνελήφθησαν γιατί είχαν παραγγείλει βίντεο με βιασμούς ανηλίκων (Φιλιππινέζων). Ο πρώην αστυνομικός είχε στην κατοχή του εξαιρετικό εξοπλισμό για τη μετάδοση ζωντανών βίντεο. Στην Βρετανία, ο πρώην αξιωματικός του Βρετανικού Στρατού, 70χρονος Άντριου Γουίντετ, καταδικάστηκε γιατί ξόδεψε χιλιάδες λίρες πληρώνοντας ζωντανή μετάδοση κακοποίησης παιδιών στις Φιλιππίνες. Η βρετανική Εθνική Υπηρεσία Εγκλήματος (National Crime Agency, NCA) υπολογίζει ότι μόνον στη Βρετανία περίπου ογδόντα χιλιάδες άνδρες (80.000) «αποτελούν ψηφιακό κίνδυνο για κακοποίηση ανηλίκων», τόσο σε Ταϋλάνδη και Φιλιππίνες όσο και σε Καμπότζη και Βιετνάμ.
Το Βιετνάμ παρουσιάζει ύφεση στο δια ζώσης έγκλημα την τελευταία διετία, από όταν ο βιασμός παιδιού σημαίνει και θανατική ποινή. Αλλά, η διαδικτυακή εγκληματικότητα ξεπερνάει αυτή τη σκόπελο: ο εγκληματίας είναι ο ντόπιος που εκτελεί εντολές κι ο Ευρωπαίος «σκηνοθέτης» παραμένει στο απυρόβλητο, στην ασφάλεια του ..πολιτισμένου του τόπου και του πλούσιου σπιτιού του.
