Γράφοντας για την κρίση στη Λευκορωσία πρόσφατα, μεταξύ αστείου και σοβαρού, προσέθεσα ένα υστερόγραφο, Εκεί, έγραφα, μεταξύ άλλων, ότι «Αναμένουμε, λοιπόν, με ενδιαφέρον, να δούμε αν και πότε θα τεθεί από την κα Τιχανόφσκαγια και τους συν αυτή, το ζήτημα μιας ακόμη ‘γεωπολιτικής αυτοκεφαλίας’, της Λευκορωσικής Εκκλησίας, στην οποία θα ‘πιεστεί’ και πάλι να δώσει συγκατάθεση του Φανάρι….».
Πριν αλέκτωρ φωνήσαι ο «αρχιεπίσκοπος» Ευστράτιος (Ζόρια) της εθνικιστικής, μη κανονικά αναγνωρισμένης αυτοκέφαλης Ουκρανικής Εκκλησίας, απευθύνθηκε στους Λευκορώσους με «συμβουλές» να προχωρήσουν ως το τέλος και να επιδιώξουν και την εκκλησιαστική τους αυτοκεφαλία από τη Ρωσική Εκκλησία, διαφορετικά δεν θα πετύχουν «να χτίσουν μια δημοκρατική χώρα αντίθετα προς τη βούληση του Κρεμλίνου». Ο άνθρωπος που έλαβε τις ευλογίες των ΗΠΑ και του Οικουμενικού Πατριαρχείου το 2019, στην Ουκρανία, και στηρίζεται σε νεοναζί, βιάστηκε να αποδείξει πόσο πιστός είναι στα αφεντικά του…
Συγκεκριμένα, με ανάρτησή του στην ιστοσελίδα του στο Facebook ο εκπρόσωπος της «Εκκλησίας», που έχει προκαλέσει τόσους διχασμούς στην παγκόσμια Ορθοδοξία, και η υπογράφουσα έχει επανειλλημένως γράψει ότι αποτελεί έργο του Στέητ Ντηπάρτμεντ, κάλεσε τους Λευκορώσους να μην διστάζουν άλλο να θέσουν «ως έναν από τους κεντρικούς στόχους τους» την πλήρη ανεξαρτησία από τη Ρωσία, άρα και την εκκλησιαστική αυτοκεφαλία τους από το Πατριαρχείο Μόσχας, όπου υπάγονται ιστορικά οι τοπικές Εκκλησίες «πασών των Ρωσσιών», άρα και εκείνες της Ουκρανίας και Λευκορωσίας.
Την ώρα, που όλα δείχνουν ότι οι διαδηλώσεις των διαμαρτυρόμενων Λευκορώσων μάλλον «ξεθυμαίνουν», ο στρατευμένος στην επιτυχία της Αμερικανικής πολιτικής ιεράρχης, αναρωτιέται αν οι Λευκορώσοι «θα συνεχίσουν και στο εξής να παρηγορούνται με αυταπάτες ότι μπορούν ταυτοχρόνως να επιδιώκουν το δικαίωμα να εκλέγουν οι ίδιοι τον πρόεδρό τους και να είναι φίλοι με τη Ρωσία, η οποία δεν είχε αυτό το δικαίωμα από την εποχή των πρώτων εκλογών Γέλτσιν» (πάλι καλά, που παραδέχεται, εμμέσως, ότι οι «δεύτερες εκλογές Γέλτσιν» ήταν πιθανότατα νοθευμένες, για να μην επιτραπεί, για όποιον αρνείται να ξεχάσει, η επιστροφή των πλειοψηφούντων το 1996 κομμουνιστών στην κυβερνητική ηγεσία της Ρωσίας.).
Ο εκπρόσωπος της «αυτοκέφαλης Ουκρανικής Εκκλησίας», που συνεχίζει τη θλιβερή παράδοση της αντίστοιχης «εκκλησίας», την οποία είχαν ιδρύσει στα κατεχόμενα εδάφη της σοβιετικής Ουκρανίας οι ναζί κατακτητές, σπεύδει σε υποστήριξη και των νοσταλγών της ναζιστικού τύπου «ανεξάρτητης Λευκορωσίας». Και προσθέτει ότι «στη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία έχουν όντως φοβηθεί ότι οι Λευκορώσοι θα διεκδικήσουν αυτοκεφαλία», γι’ αυτό και αντικατέστησαν τον επικεφαλής της Εξαρχίας Λευκορωσίας, με τον «σούπερ υποτακτικό στη Μόσχα Βενιαμίν». Το σκηνικό προετοιμάζεται, και αυτή τη φορά όχι από κάποιους που μιλούν μεταξύ αστείου και σοβαρού, αλλά από κάποιους που είναι γνωστό ότι εξυπηρετούν τα συμφέροντα των ΗΠΑ.
Ο «αρχιεπίσκοπος Τσερνίγκοφ και Νίζινσκ» της σχισματικής Ουκρανικής «Εκκλησίας», Ευστράτιος (Ζόρια), προφανώς ανέλαβε να «εκλαϊκεύσει» και να εξάγει το αμερικάνικο αίτημα για «αυτοκέφαλη Λευκορωσική Εκκλησία». Και εδώ οφείλουμε να υπενθυμίσουμε ότι η Ουκρανική αυτή «Εκκλησία» δεν έχει αναγνωριστεί από την πλειονότητα των τοπικών Εκκλησιών. Έντεκα Εκκλησίες δεν την αναγνωρίζουν. Στηρίζεται μόνο από τρεις Εκκλησίες, το Φανάρι, την Αθήνα και την Αλεξάνδρεια, με τις ευλογίες της διάσημης πλέον στην παγκόσμια Ορθοδοξία «Εξαρχίας του Πανσέπτου Τζέφρι Πάιατ», που υλοποιεί συστηματικά, και δυστυχώς με επιτυχία ως τώρα, την πολιτική διάλυσης των παραδοσιακών θερμών σχέσεων μεταξύ των Ορθοδόξων χωρών / πληθυσμών.
Το ζήτημα για τη «διεκδίκηση» αυτοκέφαλου από τους Λευκορώσους διαδηλωτές – λες και με αυτή τη σκέψη κοιμούνται και ξυπνάνε…- έθεσε, φυσικά, και ο ορισθείς από το Φανάρι «μητροπολίτης Κιέβου και πάσης Ουκρανίας» Επιφάνειος, ο οποίος εξέφρασε τις ευχές του στο λαό της Λευκορωσίας και έσπευσε να διαπιστώσει ότι «η Ορθόδοξη Εκκλησία της Λευκορωσίας έχει το ίδιο δικαίωμα και τους ίδιους βάσιμους λόγους [με την Ουκρανία] να ζητήσει από τη Μητέρα-Εκκλησία Τόμο, όταν το επιθυμήσει».
Ας το ξαναπώ, κι ας γίνω κουραστική: μετά το περίφημο «Ουκρανικό αυτοκέφαλο» και τις τελευταίες κινήσεις και «αυθόρμητες θέσεις» των επικεφαλής του στο θέμα της Λευκορωσίας, οφείλει να γίνει ευρέως αντιληπτό ότι οι «εκκλησιαστικές» εξελίξεις δεν είναι θρησκευτικές υποθέσεις. Είναι γεωπολιτικές υποθέσεις. Και, οι παρεμβάσεις εκεί των ΗΠΑ είναι κάποτε ιδιαίτερα αποτελεσματικές. Γι’ αυτό ο ρόλος κι οι κινήσεις των επικεφαλής τόσο της Ελλαδικής Εκκλησίας όσο και του Οικουμενικού Πατριαρχείου οφείλουν να εξετάζονται, τουλάχιστον από τα Ελληνικά ΜΜΕ, πάντα και σε αυτό το πλαίσιο. Και, προς το παρόν, οι τελευταίες τους κινήσεις, παίρνουν άριστα μόνον από το Στέητ Ντηπάρτμεντ.
