Στις 24 Νοεμβρίου 2020 η κυβέρνηση του Γιόγκι Αντιτιανάθ στην πολυπληθέστερη πολιτεία της Ινδίας, Ουτάρ Πραντές ενέκρινε νομικό διάταγμα που προβλέπει ποινές φυλάκισης έως και δέκα ετών καθώς και πρόστιμα για όσους χρησιμοποιούν τον γάμο για λόγους θρησκευτικού προσηλυτισμού. Στο εξής, σε περίπτωση διαθρησκευτικού γάμου θα πρέπει να ενημερώνονται οι τοπικές δικαστικές αρχές δύο μήνες πριν από την τέλεσή του. Μάλιστα, ανάλογος νόμος αναμένεται να περάσει και σε άλλες τέσσερις ινδικές πολιτείες (Μάντια Πραντές, Καρνάτακα, Χαριάνα, Ασσάμ) στις οποίες το κυβερνών εθνικιστικό κόμμα της Ινδίας, Μπαρατίγια Τζανάτα (BJP) βρίσκεται στη εξουσία, όπως και σε ομοσπονδιακό επίπεδο. Ο νέος νόμος είναι φωτογραφικός της υποτιθέμενης πρακτικής της “τζιχάντ του έρωτα”.
Η λεγόμενη “τζιχάντ του έρωτα” είναι ουσιαστικά ένα αβάσιμο αφήγημα (στα όρια της θεωρίας συνομωσίας) που διακινείται από κύκλους της ινδουιστικής δεξιάς και διατείνεται ότι οι μουσουλμάνοι άνδρες επιδιώκουν να παντρεύονται Ινδουίστριες γυναίκες, όχι λόγω έρωτα αλλά με σκοπό να τις προσηλυτίσουν στο Ισλάμ. Οι ίδιοι πολιτικοί κύκλοι με κάθε αφορμή παίζουν με την ιδέα της ισλαμικής απειλής, ότι δηλαδή οι Μουσουλμάνοι έχουν ως στόχο να “ισλαμοποιήσουν” την Ινδία. Όπως συχνά αναφέρεται, ένας τρόπος να το πέτυχουν αυτό είναι η πληθυσμιακή τους αύξηση, είτε φέρνοντας στο κόσμο περισσότερα παιδιά, είτε ερχόμενοι σε γάμο με Ινδουίστριες γυναίκες και προσηλυτίζοντάς τες. Όλα αυτά βέβαια, σε μια χώρα που οι ινδουιστές αποτελούν περίπου το 80% του πληθυσμού.
Η ιστορία της “τζιχάντ του έρωτα”
Ως όρος επινοήθηκε αρχικά το 2007 από οργανώσεις της ινδουιστικής δεξιάς και ακροδεξιάς . Ο ιδρυτής μιας από αυτές, Πραμόντ Μουθαλίκ, είχε αναφέρει ότι: “στην τζιχάντ του έρωτα, φανατικοί νέοι (Μουσουλμάνοι) ενθαρρύνονται να προσελκύουν νεαρές Ινδουίστριες έξω από παγωτατζίδικα, σχολεία, πανεπιστήμια και θέατρα σε μια οργανωμένη προσπάθεια να διαφθείρουν την ινδουιστική κοινότητα”. Ο όρος απέκτησε νομιμοποίηση το 2009 από δικαστήριο της πολιτείας Καρνάτακα το οποίο ζήτησε από την αστυνομία της ίδιας πολιτείας και της γειτονικής Κέραλα, να διερευνήσουν περιστατικά του “κινήματος της τζιχάντ του έρωτα”. Αφορμή υπήρξε η καταγγελία του πατέρα μιας ενήλικης γυναίκας που είχε παντρευτεί Μουσουλμάνο άντρα, και είχε, ωστόσο, μεταστραφεί στο Ισλάμ με την θέλησή της.
Από το 2012 και μετά, το ζήτημα εντάχθηκε πλέον στην πολιτική στρατηγική του BJP. Συγκεκριμένα, κατά την προεκλογική τους εκστρατεία στην πολιτεία Ουτάρ Πραντές οι υποστηρικτές του BJP διέδιδαν ότι οι Μουσουλμάνοι νέοι καθοδηγούνται και παίρνουν χρήματα από τις μαντράσες να ντύνονται με μοντέρνο τρόπο και να ανοίγουν καταστήματα κινητής τηλεφωνίας για να έλκουν τις Ινδουίστριες γυναίκες. Η ρητορεία αυτή μαζί με άλλα περιστατικά πυροδότησε τις πιο αιματηρές συγκρούσεις Ινδουιστών και Μουσουλμάνων της τελευταίας τουλάχιστον δεκαετίας που εκτυλίχθηκαν στην ίδια πολιτεία το 2013. Οι βίαιες συγκρούσεις εν είδει πογκρόμ ενάντια σε μουσουλμάνους στο Μουζαφαρναγκάρ του Ουτάρ Πραντές είχαν ως αποτέλεσμα το θάνατο 62 ανθρώπων και τον εκτοπισμό τουλάχιστον πενήντα χιλιάδων Μουσουλμάνων από την περιοχή.
Δεν είναι τυχαίο ότι, ο ηγέτης της εθνικιστικής θρησκευτικής οργάνωσης Vishva Hindu Parishad (Παγκόσμιο Ινδουιστικό Συμβούλιο), Ασόκ Σινγκάλ, είχε δηλώσει ότι πίσω από αυτά τα γεγονότα βρίσκεται η “τζιχάντ του έρωτα” και μάλιστα ζήτησε την ψήφιση ενός νόμου που θα την απαγορεύει. Θεώρησε ότι αποτελεί μια οργανωμένη πρακτική χρηματοδοτούμενη από τις χώρες του Περσικού Κόλπου, υποστηρίζοντας ότι “δίνονται χρήματα και μοτοσυκλέτες για να αποπλανηθούν οι γυναίκες και αυτό συμβαίνει σε όλη τη χώρα” .
Λίγα χρόνια αργότερα, η χώρα συγκλονίστηκε από την υπόθεση της Χαντίγια, μιας ενήλικης Ινδουίστριας που είχε μεταστραφεί στο Ισλάμ και λίγο μετά παντρεύτηκε Μουσουλμάνο άντρα. Ο πατέρας της πήγε το θέμα στις τοπικές δικαστικές αρχές που ακυρώσαν τον γάμο το 2017 και διέταξαν τον κατ’ οίκον περιορισμό της γυναίκας στο πατρικό της με την αιτιολογία ότι ήταν ευάλωτη και πιθανό θύμα ισλαμιστικών οργανώσεων. Τελικά, το ανώτατο δικαστήριο ακύρωσε αυτή την απόφαση τον Μάρτιο του 2018.
Τελευταία, πριν ένα μήνα, τον Οκτώβριο του 2020 αποσύρθηκε διαφήμιση κοσμημάτων που αναπαριστούσε ένα ευτυχισμένο ζευγάρι με άνδρα Μουσουλμάνο και γυναίκα Ινδουίστρια λόγω των σφοδρών αντιδράσεων και της πίεσης που ασκήθηκε από τις δυνάμεις του ινδουιστικού εθνικισμού που θεωρούσαν ότι εκπροσωπούσε μια περίπτωση “ερωτικής τζιχάντ”.
Σε τί αποσκοπεί ο νέος νόμος;
Με την απόφαση της 24ης Νοεμβρίου 2020 είναι η πρώτη φορά που αυτή η θεωρία συνωμοσίας γίνεται νόμος πολιτείας. Θα αναρωτηθεί κανείς αν υπάρχουν βάσιμα στοιχεία που να οδηγούν στην αναγκαιότητα ενός τέτοιου νόμου. Εκτός από μεμονωμένες περιπτώσεις, δεν φαίνεται να στοιχειοθετείται να υπάρχει τάση οι Μουσουλμάνοι άντρες να παντρεύονται γυναίκες με σκοπό να τις μεταστρέψουν στο Ισλάμ και σίγουρα όχι χωρίς τη θέλησή τους.
Παρότι δεν ποινικοποιούνται συνολικά οι διαθρησκευτικοί γάμοι, είναι εμφανές πάντως ότι στιγματίζονται ως “τζιχάντ του έρωτα”. Είναι ενδεικτικές οι εμπρηστικές δηλώσεις του Γιόγκι Αντιτιανάθ (φωτογραφία). “Προειδοποιώ όσους αποκρύπτουν την ταυτότητά τους και παίζουν με την τιμή των γυναικών μας: αν δεν φτιάξετε τους τρόπους σας, ετοιμαστείτε για το τελευταίο σας ταξίδι”. Ο νέος νόμος έρχεται να καλλιεργήσει το φόβο και να λειτουργήσει αποτρεπτικά στην επιθυμία ζευγαριών από διαφορετικές κοινότητες να ενώσουν τις ζωές τους. Σχεδόν βέβαια θα ενισχύσει τις πιέσεις και τον εκφοβισμό, που ούτως ή άλλως δέχονται τα νέα ζευγάρια από το οικογενειακό περιβάλλον, τις τοπικές κοινωνίες και τις εθνικιστικές ινδουιστικές οργανώσεις.
O στόχος για ακόμη μία φορά είναι η δαιμονοποίηση της μουσουλμανικής κοινότητας στην Ινδία και η υποδαύλιση του μίσους προς τους μουσουλμάνους που εξυπηρετεί την πολιτική ατζέντα του κυβερνώντος κόμματος. Όπως και η ψήφιση του νόμου για την ιθαγένεια (Citizenship Amendment Act) τον Δεκέμβριο του 2019 από το ινδικό κοινοβούλιο, ο νόμος ενάντια στην “τζιχάντ του έρωτα” αποτελεί ακόμη ένα θεσμικό βήμα προς το στόχο της δημιουργίας ενός αμιγούς ινδουιστικού έθνους-κράτους.
Ηλεκτρονικές Πηγές:
