Το Κοσμοδρόμιο μίλησε με τον Ατζάμου Μπαράκα, πολιτικό ακτιβιστή με τριαντακονταετή εμπειρία σε ζητήματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ρατσισμού, εθνικό συντονιστή της Μαύρης Συμμαχίας για την Ειρήνη (BAP) και υποψήφιο Αντιπρόεδρο των ΗΠΑ με το Πράσινο Κόμμα στις προεδρικές εκλογές του 2016.
Λίγες μέρες μετά τις εκλογές πώς θα περιέγραφες το πολιτικό τοπίο στις ΗΠΑ σήμερα; Επειδή εδώ στην Ευρώπη υπάρχει η αίσθηση ότι η Αμερική παραμένει μια βαθιά πολωμένη χώρα. Τι σημαίνει η ήττα του Ντόναλντ Τραμπ και η νίκη του Τζο Μπάιντεν για τον αμερικανικό λαό;
Μένει να δούμε και στην πράξη τι αλήθεια σημαίνει. Για πολλούς από εμάς στην Μαύρη Συμμαχία για την Ειρήνη, για πολλούς από εμάς στην μαύρη Αριστερά, δεν πρόκειται να λάβει χώρα κάποια θεμελιακή αλλαγή ως συνέπεια της νίκης του Μπάιντεν. Ξέρουμε πως οι νεοφιλελεύθεροι Δημοκρατικοί δεν έχουν τίποτα να προσφέρουν ως λύση στις κοινωνικές και οικονομικές επιπτώσεις του κορονοϊoύ, στην ήδη προϊούσα κατάρρευση της αμερικανικής οικονομίας. Για αυτό και πιστεύουμε πως οι συνθήκες για την εργατική τάξη θα συνεχίσουν να επιδεινώνονται. Πιστεύουμε πως η πολιτική διαμάχη θα ενταθεί, δεν θα υπάρξει κάποιου είδους εθνική συμφιλίωση την οποία επικαλείται ο Μπάιντεν, γιατί η πόλωση στις ΗΠΑ είναι πολύ σοβαρή.
Και οι ΗΠΑ βρίσκονται σε πόλωση εξαιτίας της ανικανότητας των ηγετών τους να δώσουν λύση στην συνεχή χειροτέρευση των συνθηκών, την κατάρρευση θα λέγαμε που έχει φέρει το νεοφιλελεύθερο καπιταλιστικό σχέδιο. Η εργατική τάξη των ΗΠΑ ποτέ δεν συνήλθε στην πραγματικότητα από την κατάρρευση του 2009. Και αυτή η κατάσταση επισφάλειας που οι περισσότεροι εργαζόμενοι αντιμετωπίζουν έχει ενταθεί ως συνέπεια της οικονομικής κατάρρευσης εξαιτίας του κορονοϊού. Υπό αυτή την έννοια δεν περιμένουμε κάποια oυσιαστική πολιτική αλλαγή από την νίκη του Μπάιντεν.
Είδαμε φιγούρες της λεγόμενης αριστερής τάσης στους Δημοκρατικούς, όπως η Αλεξάνδρα Οκάσιο Κορτές, η Ιλχάν Ομάρ και οι υπόλοιπες της ομάδας Squad να υποστηρίζουν τον Τζο Μπάιντεν, πιστεύοντας ότι μπορούν να ωθήσουν τον Μπάιντεν προς τα αριστερά. Πιστεύεις ότι αυτή είναι μια λογική υπόθεση; Είναι πιθανό ο Μπάιντεν να ανταποκριθεί σε μελλοντικές “προοδευτικές” τακτικές πίεσης;
Ο μοναδικός τρόπος ώστε οι νεοφιλελεύθεροι σαν τον Μπάιντεν να ανταποκρίνονταν στην προοδευτική πίεση θα ήταν αν υπήρχε μια πιο αποτελεσματική και οργανωμένη Αριστερά στις ΗΠΑ. Επειδή η Αριστερά είναι εξαιρετικά αδύνατη, τελεί υπό ιδεολογική σύγχυση και είναι απρόθυμη να ασκήσει πραγματική πίεση στους νεοφιλελεύθερους Δημοκρατικούς οι αυτοπροσδιοριζόμενοι ως προοδευτικοί εντός του Δημοκρατικού κόμματος δεν έχουν πραγματικό περιθώριο μόχλευσης ώστε να συμμετάσχουν στον εσωτερικό διάλογο της ηγεσίας των Δημοκρατικών.
Όμως η ηγεσία του Δημοκρατικού Κόμματος καταλαβαίνει μόνο ένα πράγμα και αυτό είναι η δύναμη. Αν δεν μπορέσεις να χρησιμοποιήσεις αυτή τη δύναμη, τότε θα σε αγνοούν. Και υποπτευόμαστε πως θα συνεχίσουν να αγνοούνται (οι προοδευτικοί εντός των Δημοκρατικών) λόγω της αδυναμίας των κοινωνικών κινημάτων και της πολιτικής ομηρίας στην οποία βρέθηκε η Αριστερά εντός των Δημοκρατικών όπως είδαμε από τις προκριματικές του Δημοκρατικού Κόμματος. Εκεί ο Μπέρνι Σάντερς ουσιαστικά παραδόθηκε στην ηγεσία του Δημοκρατικού Κόμματος. Επομένως η ηγεσία (των Δημοκρατικών) έχει πολύ λίγο σεβασμό και ελάχιστη έγνοια και οι προοδευτικές δυνάμεις έχουν πολύ μικρά περιθώρια μόχλευσης.
Δεδομένης της ιστορίας των Δημοκρατικών και του Τζο Μπάιντεν ως Αντιπροέδρου, τι μπορούμε να περιμένουμε από τον Μπάιντεν, όσον αφορά την εξωτερική πολιτική; Έχεις δηλώσει ότι τα “γεράκια” των Δημοκρατικών είναι πιο επικίνδυνα για τον πλανήτη.
Ακριβώς! Πιστεύουμε πως είναι ξεκάθαρο με βάση μια σειρά κινήσεων που έκαναν οι Δημοκρατικοί την περίοδο Τραμπ ότι θα δούμε έναν πιο ασταθή κόσμο υπό την ηγεσία του Μπάιντεν. Και το λέμε αυτό επειδή ακόμη κι όταν για παράδειγμα υπήρχε πρόοδος στις σχέσεις μεταξύ ΗΠΑ και Βόρειας Κορέας, που κατέληξαν σε συμφωνίες που σταμάτησαν τις δοκιμές βαλλιστικών πυραύλων και έδειχναν να οδηγούν σε αναβολή του πυρηνικού προγράμματος, οι Δημοκρατικοί αντί να υποστηρίζουν μια συμφωνία αποφάσισαν με τη συνεργασία μερικών Ρεπουμπλικάνων να περάσουν νομοθεσία ώστε να καταστήσουν απίθανο για την διοίκηση Τραμπ να αποσύρει αμερικανικές στρατιωτικές δυνάμεις από τη Νότια Κορέα.
Τα ίδια εμπόδια έβαλαν στον Τραμπ και σε μια σειρά άλλων θεμάτων επίσης, όπως την αποχώρηση στρατευμάτων από τη Συρία και την υπονόμευση της ειρηνευτικής διαδικασίας στο Αφγανιστάν. Συνεπώς, εκτιμούμε πως θα υπάρξει κλιμάκωση μεταξύ ΗΠΑ και Βόρειας Κορέας, μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας, ενώ και τα δύο πολιτικά κόμματα συμφωνούν σχετικά με την κλιμάκωση των σχέσεων με την Κίνα. Οπότε δεν εντοπίζουμε κάποια πραγματική διαφορά.
Αν δεν υπάρξει όπως προείπα ένα πιο αποτελεσματικό προοδευτικό, αντιπολεμικό και αντιιμπεριαλιστικό κίνημα στις ΗΠΑ πιστεύουμε πως με την πολιτική κάλυψη που μια κυβέρνηση Μπάιντεν θα έχει και με αναπόδραστη την αποστράτευση που θα υποστούν οι οργανώσεις που είναι συνδεδεμένες με το Δημοκρατικό Κόμμα δεν θα υπάρχουν τα απαραίτητα “φρένα”, δεν θα υπάρχουν πραγματικά εμπόδια για την κυβέρνηση Μπάιντεν αν προχωρήσει στην κλιμάκωση των στρατιωτικών εντάσεων με τις προαναφερθείσες χώρες. Οπότε πιστεύω έχουμε μια πιο επικίνδυνη κατάσταση μπροστά μας με τον Τζο Μπάιντεν και τους δεξιούς νεοφιλελεύθερους.
Η επικρατούσα αντίληψη στην Ευρώπη και την Ελλάδα είναι ότι η νίκη των Δημοκρατικών συνιστά και νίκη των Αφροαμερικανών ενάντια στην αστυνομική βαρβαρότητα. Πόσο αλήθεια είναι κάτι τέτοιο;
Καταλαβαίνουμε τη μυθολογία ότι οι Δημοκρατικοί είναι φίλοι των Αφροαμερικανών, αλλά δεν υπάρχει κάτι να το υποστηρίζει αυτή τη θεώρηση. Αντιθέτως, όταν κοιτάξεις τα αστικά κέντρα όπου έχεις μεγάλη συγκέντρωση μαύρων πληθυσμών, αυτά τα αστικά κέντρα διοικούνται από Δημοκρατικούς, μαύρους Δημοκρατικούς για την ακρίβεια. Και είναι σε αυτά τα αστικά κέντρα που έχουμε κλιμάκωση της βίας μεταξύ της αστυνομίας και της μαύρης κοινότητας.
Ξέρουμε ότι η αμερικανική πολιτεία έχει την ευθύνη της προστασίας του κεφαλαίου, ξέρουμε ότι έχει αντικειμενικό συμφέρον να ελέγχει και να περιορίζει τη μαύρη κοινότητας και το όργανο πρώτης γραμμής για αυτόν τον περιορισμό είναι οι αστυνομικές δυνάμεις. Δεν περιμένουμε κάποιου είδους αλλαγή σε αυτή τη σχέση, ξέρουμε ότι η αστρονομική σε αριθμούς μαζική φυλάκιση μαύρων, ιθαγενών Αμερικανών και Λατίνων θα συνεχιστεί, για αυτό και δεν μπερδευόμαστε όσον αφορά τη σχέση μεταξύ του κράτους και μαύρης κοινότητας, ακριβώς γιατί γνωρίζουμε πως τα αντικειμενικά συμφέροντα του κράτους θα προωθηθούν και από τα δύο κόμματα.
Οπότε καμία νίκη δεν υπάρχει για εμάς. Η μόνη νίκη που θα υπάρξει θα είναι για τους Δημοκρατικούς, γιατί θα καταφέρουν να πλαισιώσουν την καταπίεση την οποία ασκούν με πιο ανθρωπιστικούς όρους.
Είδαμε το αντιρατσιστικό κίνημα και μέρος των αριστερών δυνάμεων να υποστηρίζει τους Δημοκρατικούς, στη βάση ότι είναι ένα πιο δημοκρατικό και μη ρατσιστικό κόμμα. Είναι δυνατόν για την αμερικανική Αριστερά να γίνει τελικά ανεξάρτητη από τους Δημοκρατικούς; Υπάρχει χώρος για ένα τρίτο κόμμα και ποιά είναι η κύρια απειλή που αντιμετωπίζουν τα δημοκρατικά δικαιώματα στις ΗΠΑ;
Πρέπει να υπάρξει χώρος για τρίτο, αλλά και για τέταρτο κόμμα. Πρέπει να υπάρξει ένα κίνημα για δημοκρατία στις ΗΠΑ, γιατί o διπολισμός στις ΗΠΑ είναι όργανο ταξικής κυριαρχίας. Ακόμη κι αν υπάρχουν κάποιες μικρές αλλαγές στην ρητορική από πλευράς Δημοκρατικών, οι Δημοκρατικοί είναι δεσμευμένοι στο νεοφιλελεύθερο σχέδιο, και το νεοφιλελεύθερο σχέδιο είναι ένα δεξιόστροφο σχέδιο σε πλήρη αντίθεση με τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, ειδικά της μαύρης και καφέ* εργατικής τάξης.
Οπότε καταλαβαίνουμε ότι υπάρχει αυτή η πρόσληψη ότι οι Δημοκρατικοί είναι πιο προοδευτικοί αλλά είμαστε ανήσυχοι ταυτόχρονα για το ότι υπάρχει κόσμος που δεν είναι οικείος με την πραγματική απειλή την οποία αντιμετωπίζουμε στις ΗΠΑ. Την απειλή μιας συγκεκριμένης αμερικανικής εκδοχής νεοφασισμού, όχι ενός νεοφασισμού στον οποίο μια μερίδα του κόσμου πιστεύει και ο οποίος προέρχεται από τις δυνάμεις του Τραμπ, δυνάμεις σχετικά αποδιοργανωμένες και σε ιδεολογική σύγχυση. Όχι, μερικοί από εμάς λέμε ότι η νεοφασιστική απειλή δείχνει να προέρχεται από τη νεοφιλελεύθερη Δεξιά, που ποτέ δεν εγκατέλειψε την εξουσία, πάντα ήταν στην εξουσία, και επί διακυβέρνησης Τραμπ.
Και το παράδειγμα που χρησιμοποιούμε είναι οι κινήσεις που γίνονται από την πολιτεία σε συνεργασία με τις τεχνολογικές εταιρίες της Σίλικον Βάλει και τα φιλελεύθερα εταιρικά ΜΜΕ ώστε να τεθούν οι προϋποθέσεις να αποδεχτεί ο κόσμος ενός είδους αστυνομίας της σκέψης και λογοκρισίας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Χρησιμοποιούν ως εργαλείο αυτό το ψεύδος του Ρωσικού ζητήματος για να δημιουργήσουν τις συνθήκες εντός των οποίων εξελίσσεται αυτή τη στιγμή μια συντονισμένη προσπάθεια να περιοριστεί το εύρος της πολιτικής σκέψης και των πληροφοριών που διοχετεύονται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Εκατομμύρια κόσμου χρησιμοποιεί τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ως πρωτογενή πηγή πληροφόρησης και τώρα εμπλέκονται ενεργά με σκοπό την επιβολή της ιδεολογικής συμμόρφωσης στον πληθυσμό. Αυτό δεν έρχεται από τη μεριά του Τραμπ, έρχεται από τη νεοφιλελεύθερη Δεξιά.
Οπότε βλέπουμε τη νεοφιλελεύθερη Δεξιά από πολλές πλευρές πιο απειλητική για τη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα, γιατί έχει την ικανότητα να οικοδομήσει έναν νέο, διαταξικό και πολυφυλετικό συνασπισμό δυνάμεων προς υπεράσπιση του καπιταλισμού. Επομένως, από εκεί (τη νεοφιλελεύθερη Δεξιά) βλέπουμε να προέρχεται η απειλή αυτή τη στιγμή.
*Ο όρος καφέ εργατική τάξη αναφέρεται στους λατινοαμερικανικής καταγωγής/ισπανόφωνους της εργατικής τάξης.
