“Δεν ξεχνάμε τον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο”, αναφέρει σε ανακοίνωση του ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, Πάνος Σκουρλέτης και καταγγέλλει την κυβέρνηση ότι “με πρόσχημα την πανδημία, επαναλαμβάνει ένα βαθιά αντιδημοκρατικό θεσμικό ατόπημα, απαγορεύοντας τις συναθροίσεις άνω των τριών ατόμων στις 6 Δεκεμβρίου, σε ολόκληρη τη χώρα!”.Συνεχίζοντας υποστηρίζει ότι η κυβέρνηση; “Προτάσσοντας ένα υγειονομικό κριτήριο, λαμβάνει μια καθαρά πολιτική απόφαση ιδεολογικού χαρακτήρα, ενόψει της επετείου της δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, θέλοντας να επιβάλει τη δική της άποψη για το αν πρέπει και πως, να θυμόμαστε εκείνη την μέρα. Είναι φανερό ότι η πανδημία χρησιμοποιείται και πάλι, είτε για να προκαλέσει ακραία πάθη μέσω αυτών των απαγορεύσεων, ώστε να μεταθέσει την προσοχή από τα σοβαρά προβλήματα διαχείρισης της πανδημίας, είτε για να δηλώσει την «κυριαρχία» της στη τρέχουσα πολιτική συγκυρία.  Ανεξάρτητα από τους ειδικότερους λόγους της, η κυβέρνηση προσπαθεί όχι μόνο να καταπνίξει οδυνηρές μνήμες, αλλά και αντιδράσεις που έχουν άμεση σχέση με το σήμερα και την πολιτική που ασκεί. Με τον αυταρχισμό και την αυθαιρεσία που διακρίνουν την «πρόληψη» και την καταστολή, εκ μέρους της. Με την πλήρη περιφρόνηση των θέσεων του μεγαλύτερου μέρους της αντιπολίτευσης, ως προς τα θέματα των κοινωνικών δικαιωμάτων και των δημοκρατικών ελευθεριών”.  Κλείνοντας αναφέρει ότι η δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου “λειτούργησε ως «ηλεκτροσόκ» για το σύνολο της κοινωνίας, φέρνοντας στην επιφάνεια με πρωτόγνωρη ένταση τα μεγάλα αδιέξοδα και τα αναπάντητα ερωτήματα της νεολαίας εκείνης της εποχής, που εξακολουθούν και σήμερα να ζητούν απάντηση”.

Ν. Βούτσης για επέτειο δολοφονίας Γρηγορόπουλου: Οι πρακτικές του αυταρχισμού και της καταστολής είναι και σήμερα παρούσες

Εν όψει της αυριανής επετείου της δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, ο τ. πρόεδρος της Βουλής και βουλευτής Α΄ Αθήνας του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία κ. Νίκος Βούτσης έκανε την παρακάτω δήλωση: «Κατάθεση οδύνης για τον άδικο χαμό και τιμή στη μνήμη του Αλέξη Γρηγορόπουλου. Μνήμες, από το μέλλον που ζήσαμε και ζούμε στις αλλεπάλληλες κρίσεις από τότε, οι μαζικές νεολαιίστικες διαμαρτυρίες για να καταδικαστούν οι πρακτικές του αυταρχισμού και της καταστολής που είναι και σήμερα παρούσες. Το ερώτημα τέθηκε τότε αλλά η απάντηση εκκρεμεί μέσα στον πυκνό ιστορικό χρόνο των ημερών μας σε όλες τις κοινωνίες του κόσμου μας».