Ακολούθησε μια διαφορετική προσέγγιση στην αντιμετώπιση της πανδημίας και επικρίθηκε. Η Σουηδία που ξεκίνησε σε μια λογική αποφυγής του λοκντάουν δεν γλίτωσε από το δεύτερο κύμα του νέου κορονοϊού. Καταγράφει χιλιάδες νέα κρούσματα ημερησίως και προχώρησε στη λήψη περιοριστικών μέτρων. Ένας από τους κλάδους που επλήγη από νωρίς στη Σουηδία ήταν αυτός των οδηγών ταξί.

Όσο τα κρούσματα αυξάνονταν τόσο οι πελάτες στα ταξί της Στοκχόλμης μειώνονταν. Η Γιώτα Νικοπούλου, μια Ελληνίδα που ζει στην πρωτεύουσα της Σουηδίας, έβλεπε την επιχείρησή της να… στερεύει και ξαφνικά βρήκε νέο αντικείμενο: δεν μεταφέρει ανθρώπους, αλλά τεστ για κορονοϊό σε ασθενείς.

Η 45χρονη Ελληνίδα καθημερινά δίνει το “παρών” σε ένα σταθμό στα προάστια της Στοκχόλμης όπου φορτώνει στο πορτμπαγκάζ του ταξί της τεστ μοριακής εξέτασης  PRC και τα μεταφέρει πόρτα σε πόρτα σε άτομα που έχουν παρουσιάσει συμπτώματα. Δεκαπέντε λεπτά μετρά επιστρέφει για να παραλάβει το τεστ και να το προωθήσει στις υγειονομικές αρχές. Το εν λόγω πρόγραμμα εμπνεύστηκα οι δημοτικές αρχές Στοκχόλμης τον περασμένο Ιούνιο για να βελτιώσουν την πρόσβαση σε τεστ η πόλη πάλευε με την πανδημία.

Οι οδηγοί δύο εταιρειών ταξί μεταφέρουν έως και 25.000 τεστ μοριακής ανάλυσης την εβδομάδα στην ευρύτερη περιοχή της Στοκχόλμης σύμφωνα με το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Καρολίνσκα, το οποίο συμμετέχει στο πρόγραμμα. Στην πρωτεύουσα της Σουηδίας διενεργούνται περίπου 45.000 με 52.000 PRC τεστ ανά εβδομάδα. Η Γιώτα Νικοπούλου είναι μία από τις 1.150 οδηγούς της εταιρείας που εθελοντικά προσφέρθηκαν να αλλάξουν αντικείμενο. “Στην αρχή ήμουν κάπως επιφυλακτική αλλά παρακολουθήσαμε ένα σεμινάριο για το πώς θα γίνεται η μεταφορά και παράδοση των τεστ. Ακολουθούμε μια συγκεκριμένη διαδικασία, κρατούμε τις αποστάσεις”.  Η Νικοπούλου δεν φοράει μάσκα γιατί δεν είναι υποχρεωτική στη Σουηδία, αλλά τα γάντια είναι απαραίτητα, πλένει τα χέρια και το αντισηπτικό είναι πάντα δίπλα.

 Η Ελληνίδα οδηγός ταξί αναφέρει ότι από την άνοιξη και μετά φάνηκε μια αλλαγή στη νοοτροπία των “χαλαρών” Σουηδών. “Κανείς δεν ήθελε να πάει στη δουλειά του, κανείς δεν ήθελε να πάει στα αεροδρόμια, οπότε εμείς απλά δεν είχαμε αντικείμενο”.

Το σκεπτικό του προγράμματος ήταν για να αυξήσει τον αριθμό των τεστ βοηθώντας παράλληλα έναν κλάδο. Όπως λέει και η Νικοπούλου χάρη σε αυτό το πρόγραμμα “δεν αισθάνομαι άνεργη, ούτε άεργη και συνεισφέρω στη μάχη κατά της πανδημίας”.