Στη φετινή ετήσια συνέντευξη Τύπου (πραγματοποιήθηκε χθες), ο Βλαντίμιρ Πούτιν -με αφορμή την 75η επέτειο της νίκης επί των ναζί- στάθηκε στην επαγρύπνηση και στη διαρκή προσπάθεια που πρέπει να καταβάλουμε όλοι απέναντι στα φαινόμενα του ναζισμού και του ναζισμού που όχι μόνο βρίσκουν τρόπο να διαβρώσουν τις ευρωπαϊκές κοινωνίες, αλλά τα τελευταία χρόνια παρουσιάζουν αλαματώδη άνοδο.
Ο πρόεδρος της Ρωσικής Ομοσπονδίας υπενθύμισε ότι τον περασμένο Νοέμβρη, στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, για μία ακόμα φορά η Ρωσία κατέθεσε ψήφισμα “για την καταπολέμηση της ωραιοποίησης του ναζισμού, του νεοναζισμού και άλλων πρακτικών που τροφοδροτούν σύγχρονες μορφές ρατσισμού, φυλετικών διακρίσεων και ξενοφοβίας”. Και για μία ακόμα φορά το ψήφισμα το ψήφισμα εγκρίθηκε, αφού το υπερψήφισαν 122 χώρες.
Όπως, όμως, συμβαίνει τα τελευταία χρόνια (από τα μέσα της δεκαετίας του 2000), το καταψήφισαν οι ΗΠΑ και η Ουκρανία, ενώ οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ανάμεσά τους και η Ελλάδα) απείχαν.
Στο συγκεκριμένο θέμα, ΗΠΑ και Ουκρανία πάνε “πακέτο”. Οι Αμερικανοί καταψηφίζουν με το πρόσχημα ότι το ψήφισμα της Ρωσίας στρέφεται κατά των γειτονικών της κρατών. Η Ουκρανία καταψηφίζει γιατί στην πραγματικότητα κυβερνάται από ναζί, αλλά προβάλλει ως επιχείρημα κάποιες “διατυπώσεις που έχει εισαγάγει η Ρωσική Ομοσπονδία”, οι οποίες “παρεμβαίνουν σε εσωτερικές υποθέσεις των κρατών”.
Η Ελλάδα απέχει επειδή απέχει η Ευρωπαϊκή Ένωση. Και -όπως εξήγησε ο Γερμανός εκπρόσωπος της Ένωσης- η Ε.Ε. απέχει γιατί έχει αντιρρήσεις για την “πολιτικοποιημένη γλώσσα” που χρησιμοποιεί η Ρωσία στο κείμενο του ψηφίσματος.
Είναι ξεκάθαρο ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση το άρμα της Ευρώπης μας σέρνει μακριά από την πιο κοινή λογική και το πιο αυτονόητο μήνυμα – αυτό κατά του ναζισμού και του νεοναζισμού – και δεν είναι η πρώτη φορά που το κάνει.
Φέτος, όμως, η αποχή της Ελλάδας “πόνεσε” περισσότερο. Ήταν η χρονιά που πετύχαμε μια νίκη κατά του ναζισμού, με την καταδίκη της Χρυσής Αυγής.
