Δύο διακινητές ανθρώπων κρίθηκαν ένοχοι για την ανθρωποκτονία 39 ανδρών, γυναικών και παιδιών από το Βιετνάμ που πέθαναν από ασφυξία στο πίσω μέρος ενός ψυγείου φορτηγού στο Έσσεξ του Ηνωμένου Βασιλείου τον Οκτώβριο του 2019. Οι δύο οδηγοί φορτηγού κρίθηκαν επίσης ένοχοι από το Ποινικό Δικαστήριο “Ολντ Μπέιλι” του Λονδίνου για συνωμοσία στην παράνομη διακίνηση Βιετναμέζων μεταναστών από τη βόρεια Γαλλία στη Βρετανία. Με τις ετυμηγορίες ολοκληρώθηκε μια δίκη που έφερε στο φως της δημοσιότητας για πρώτη φορά μια περίπλοκη και επικερδή επιχείρηση εμπορίας ανθρώπων που για πολλά χρόνια μετέφερε παράνομα ανθρώπους από το Βιετνάμ στο Ηνωμένο Βασίλειο.

Ο Ίμον Χάρισον, οδηγός φορτηγού 23 ετών από τη Βόρεια Ιρλανδία, κρίθηκε ένοχος σε 39 κατηγορίες για ανθρωποκτονία και μία για συνωμοσία για παροχή βοήθειας για παράνομη μετανάστευση. Ο Γκεόργκε Νίκα, 43 ετών, από το Έσσεξ στη νοτιοανατολική Αγγλία, ο συντονιστής της όλης επιχείρησης κρίθηκε ένοχος για τις ίδιες κατηγορίες. Άλλοι δύο κατηγορούμενοι είχαν ήδη δηλώσει ένοχοι για την εμπλοκή τους στους θανάτους.

Η αστυνομία δήλωσε ότι το κίνητρο των δύο επικεφαλής της σπείρας, Νίκα και Ρόναν Χιουζ που ομολόγησαν την ενοχή τους πριν από τη δίκη, δεν ήταν άλλο από την “απόλυτη απληστία”. Σύμφωνα με την αστυνομία οι δύο διακινητές αγνόησαν εν γνώσει τους όλους τους κινδύνους και αποφάσισαν να στοιβάξουν διπλάσιο αριθμό ανθρώπινων ψυχών μέσα σε ένα κοντέινερ προκειμένου να διπλασιάσουν το κέρδος τους. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο καθένας από τους 39 μετανάστες πλήρωσε από 10.000 έως 13.000 λίρες στους διακινητές για τη μεταφορά τους από τη βόρεια Γαλλία στη νότια Αγγλία.

   Οι περισσότεροι από τα θύματα, ηλικίας μεταξύ 44 και 15 ετών, ήταν από τις επαρχίες Νγκε-Αν και Χα Τιν στο βόρειο Βιετνάμ, όπου οι κακές προοπτικές εργασίας, οι περιβαλλοντικές καταστροφές και η υπόσχεση οικονομικής ανταμοιβής στο εξωτερικό τροφοδοτούν συνεχώς τη μετανάστευση.

Ο επικεφαλής της αστυνομικής έρευνας στην επονομαζόμενη υπόθεση του “φορτηγού του θανάτου” κατέθεσε μιλώντας για τα θύματα των κατηγορουμένων: “Τους μεταχειρίζονταν χειρότερα και από ζώα. Συμπεριφέρθηκαν σε αυτούς τους ανθρώπους σαν να ήταν οποιοδήποτε λαθραίο εμπόρευμα. Θα μπορούσαν να ήταν ναρκωτικά ή αλκοόλ. Κάθε άνθρωπος είχε την τιμή του. Αυτό που έκαναν ήταν απάνθρωπο”.   Η υπερασπιστική γραμμή των κατηγορουμένων ήταν κοινή: Παραδέχθηκαν ότι εν γνώσει τους εμπλέκονταν σε λαθρεμπόριο, αλλά ότι δεν είχαν ιδέα πως μετέφεραν ανθρώπους στα κοντέινερ τους. Το σώμα των ενόρκων δεν πείστηκε.