Αναδημοσίευση από το The Press Project
Η απόφαση ελήφθη: Ο Τζούλιαν Ασάνζ θα παραμένει έγκλειστος μέχρι την εξέταση της έφεσης που θα υποβάλλουν οι ΗΠΑ, όσος χρόνος και αν απαιτηθεί για το νέο αυτό δικαστήριο. Θα παραμείνει στην ίδια φυλακή που ο Νιλς Μέρτζερ, χαρακτήρισε τόπο βασανιστηρίων και κατέγραψε όσα υπέστη, σωματικά και ψυχολογικά, ο ιδρυτής των Wikileaks.
Και πάλι η Βρετανή δικαστής, Βανέσα Μπαράιτσερ, έκανε αποδεκτό όλο το σκεπτικό των ΗΠΑ, τους αναγνώρισε κάθε επιχείρημα, και αποφάσισε αυτό που οι Ηνωμένες Πολιτείες επιθυμούν: την ψυχική και φυσική εξόντωση του Τζούλιαν Ασάνζ, μέσω της φυλάκισης του.
Το αίτημα για αποφυλάκιση του Τζούλιαν Ασάνζ υπό όρους, με εγγύηση, όπως και η δεύτερη πρόταση που έβαλαν οι συνήγοροι υπεράσπισης για – τουλάχιστον- κατ’ οίκον περιορισμό του, στη Βρετανία, και έξοδο του από τη φυλακή του Μπέλμαρς, του τόπου βασανισμού του, δεν έγιναν δεκτά. Κατ’ ουσίαν ανατρέποντας όσα η ίδια αποφάσισε τη Δευτέρα, τότε αναφέροντας ότι υπάρχει κίνδυνος αυτοκτονίας του Τζούλιαν Ασάνζ αν εκδοθεί, σήμερα η δικαστής μας είπε ότι «τα ψυχολογικά του προβλήματα αντιμετωπίζονται με επιτυχία», επαρκώς, στη φυλακή του Μπέλμαρς – μόνο στις ΗΠΑ θα κινδύνευε κατ’ αυτήν-, φυλακή στην οποία, όπως έχει καταγραφεί με μαρτυρίες (και στα πρακτικά του δικαστηρίου της), όχι μόνον δεν εμπιστεύεται τον επικεφαλής των γιατρών ο Ασάνζ, αλλά του απέκρυπτε την κατάσταση του γιατί θεωρούσε ότι ήταν άνθρωπος του συστήματος που προσπαθεί να τον εξοντώσει.
Σε μιαν επίδειξη σκληρότητας, αλαζονείας και υποταγής στις ΗΠΑ, δημιουργό της προειλημμένης απόφασης, το βρετανικό δικαστήριο αγνόησε κατ’ ουσία την ίδια του την ετυμηγορία, μετατρέποντας την διαδικασία απόδοσης Δικαιοσύνης σε τιμωρία. Οι παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Ευρώπη «του πολιτισμού» συνεχίζονται με επαίσχυντο τρόπο.
Το ποιος έχει στα χέρια του «ένα τεράστιο δίκτυο υποστήριξης» κρίνεται εκεί – είχε το θράσος η Μπαράιτσερ να ονομάσει έτσι τους ανθρώπους που στηρίζουν τον Ασάνζ. «Διαθέτει ένα τεράστιο δίκτυο υποστήριξης αν θελήσει και πάλι να εξαφανιστεί», μας είπε – ως εξαφάνιση εννοούσε τον επταετή εγκλεισμό του στην πρεσβεία του Ισημερινού, ο οποίος είχε γίνει μετά την παροχή ασύλου από τη Λατινοαμερικάνικη χώρα και για μια υπόθεση που οι ίδιες οι αρχές της Σουηδίας («λαγός» των ΗΠΑ) πήραν πίσω.
Αν ένα όνομα ακούστηκε πιο πολλές φορές από του Ασάνζ στο δικαστήριο του Ολντ Μπέιλυ, σήμερα, ήταν το όνομα του Έντουαρντ Σνόουντεν. Σε αυτόν αναφέρθηκε η εκπρόσωπός των ΗΠΑ, Κλαιρ Ντόμπιν, αυτή η ομιλούσα προσβολή του γυναικείου φύλου, αυτόν στοχοποίησε μαζί τον Ασάνζ και πάλι, παρατάσσοντας σειρά προσβλητικών στη λογική επιχειρημάτων, που, όμως, έγιναν όλα αποδεκτά από τη Βανέσα Μπαράιτσερ. Η ίδια η δικαστής μας επανέλαβε ότι «τα Wikileaks κανόνισαν και βοήθησαν τον Σνόουντεν να διαφύγει στη Ρωσία» – γιατί αυτό αποτελεί έγκλημα στη Βρετανία, γιατί ο Ασάνζ και τα Wikileaks είναι εκ και το ατρό, γιατί καν αφορά ο Σνόουντεν το δικαστήριό της, και γιατί αυτό δείχνει ότι ο Ασάνζ θα δραπετεύσει «και πάλι», το άφησε να το βρούμε μόνοι μας… Από ότι φαίνεται δημιουργείται Δίκαιο ειδικά έναντι των whistleblowers…
Αφού λοιπόν, όπως είπε η δικαστής, «οι ΗΠΑ έχουν το δικαίωμα να εφεσιβάλουν» την απόφαση της, και αφού «ο Ασάνζ εξακολουθεί να έχει λόγο να διαφύγει, και αφού οι αυστηρές προϋποθέσεις που είχαν επιβληθεί στο παρελθόν δεν ήταν αρκετές για να μην διαφύγει της δικαιοσύνης, θα παραμείνει υπό κράτηση». Υπό κράτηση στη φυλακή. Όχι κατ’ οίκον. Ο ανθρωπισμός της τελείωσε τη Δευτέρα… Γιατί, η απόφαση της Δευτέρας, παρά το σκεπτικό της που ουσιαστικά ποινικοποιεί, σε βαθμό κακουργήματος, τη δημοσιογραφία, μας είχε κάνει όλους να ελπίσουμε σε μιαν ανθρώπινη στάση και σήμερα. Όταν αποδέχεσαι τα προβλήματα ψυχικής υγείας και την πιθανότητα αυτοκτονίας ενός ανθρώπου, και εκδίδεις γι’ αυτό αρνητική για τις ΗΠΑ απόφαση, είναι λογικό και αναμενόμενο να μην επιτρέψεις να συνεχιστεί η κράτηση που επιβαρύνει πολλαπλώς ακριβώς αυτήν την υγεία του.
Μία ημέρα πριν, χθες Τρίτη, ο πρώην πρέσβυς και νυν ακτιβιστής Κραιγκ Μάρεϋ, ένας άνθρωπος που στάθηκε δίπλα στον Ασάνζ σε κάθε φάση αυτού του εφιάλτη, έγραφε στο Κονσόρτσιουμ Νιούζ ότι η υπό όρους απελευθέρωση του Ασάνζ θα έπρεπε να θεωρείται δεδομένη. Και, επίσης, ότι η έφεση των ΗΠΑ ήταν καταδικασμένη να αποτύχει. Έγραφε ότι «η δικαστής άκουσε τις αποδείξεις και η αποψή της για την κατάσταση της υγείας του Ασάνζ και την κατάσταση που επικρατεί στις φυλακές υψίστης ασφαλείας των ΗΠΑ δεν μπορούν να ανατραπούν, ούτε νέα στοιχεία μπορούν να γίνουν αποδεκτά από εδώ και πέρα. Η έφεση [αν γίνει] θεωρεί ότι η Μπαράιτσερ έκανε νομικό λάθος, κι εδώ είναι δύσκολο να βρεθεί κάτι». Ο ίδιος τόνιζε ότι ουσιαστικά οι ΗΠΑ δεν έχουν καν λόγο να ασκήσουν έφεση, ειδικά καθώς όλο το σκεπτικό τους έχει γίνει πλήρως δεκτό από τη δικαστή. Όπως είπε τη Δευτέρα και ο εκπρόσωπος του υπουργείου Δικαιοσύνης των ΗΠΑ, «αν και είμαστε ιδιαίτερα απογοητευμένοι από την τελική απόφαση του δικαστηρίου, είμαστε ικανοποιημένη γιατί οι ΗΠΑ επικράτησαν σε κάθε νομικό πεδίο. Το δικαστήριο, συγκεκριμένα, απέρριψε όλα τα επιχειρήματα του μου Ασάνζ περί πολιτικής δίωξης του, περί μη δίκαιης δίκης, περί ελευθερίας του λόγου…».
Το μόνο θετικό είναι ό,τι, αν και όταν οι ΗΠΑ καταθέσουν την έφεση αναφερόμενες στα θέματα ψυχικής υγείας και συνθηκών κράτησης, η υπεράσπιση του Ασάνζ θα έχει το δικαίωμα για αντ-έφεση σε όλα όσα αποτελούν το σκεπτικό του δικαστηρίου, δηλαδή στη νομολογία που δημιουργείται και ποινικοποιεί την άσκηση του δημοσιογραφικού επαγγέλματος. Κάτι πολύ σημαντικό για όλους μας και προς αποκατάστασιν αυτής της άφαντης «δυτικής δημοκρατίας» και των αναζητούμενων (και από τον Ερυθρό Σταυρό) ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Το Ανώτερο δικαστήριο (High Court) που θα κληθεί να αποφασίσει θεωρείται, όπως έχουμε ξαναγράψει, ότι δεν θα υποκύψει στις (πολιτικές) πιέσεις που υπέκυψε η Μπαράιτσερ, γιατί θα προτιμήσει να υπερασπιστεί την ύπαρξη όντως αδιάβλητου συστήματος δικαιοσύνης.
Μόνο που όλη αυτή η διαδικασία, εφόσον φτάσουμε εκεί, θα πάρει χρόνο. Χρόνο κατά τον οποίο ο Τζούλιαν Ασάνζ θα παραμείνει στη φυλακή, υπό την παρακολούθηση ιατρικού προσωπικού που δεν εμπιστεύεται, χωρίς να μπορεί να δει την οικογένεια του, τους ανθρώπους του, τους δικηγόρους του, σε συνθήκες εγκλεισμού λόγω πανδημίας και σε μια φυλακή υψίστης ασφαλείας…
Η έφεση πρέπει να ασκηθεί μέχρι την 17η Ιανουαρίου 2021. Στις 20 Ιανουαρίου ορκίζεται νέος πρόεδρος στις ΗΠΑ – εχθρικός προς τον Ασάνζ επίσης, αλλά και πρώην μέλος της κυβέρνησης Ομπάμα που είχε αποφασίσει ότι ήταν άδικος κόπος να κυνηγήσει τον Ασάνζ, γιατί νομικά η υπόθεση των ΗΠΑ δεν μπορούσε επαρκώς να σταθεί. Η μεγαλύτερη ελπίδα μας, αυτή τη στιγμή, είναι η παρέλευση του 10ημέρου αυτού χωρίς την κατάθεση της έφεσης. Αν ο Κραιγκ Μάρεϋ έχει δίκηο και οι ΗΠΑ δεν θέλουν να «παίξουν» με το (υπέρ τους) σκεπτικό της Μπαράιτσερ, ίσως αυτή θα είναι και η πιο ενδεδειγμένη για αυτές λύση – όμως, η λογική δεν είναι το ισχυρό τους σημείο. Και η εκδικητικότητα τους είναι δεδομένη.
Να θυμίσουμε εδώ ότι το σκεπτικό της απόφασης νομιμοποιεί τη χρήση του νόμου περί Κατασκοπείας (Espionage Act), ενός υπεραιωνόβιου νόμου των ΗΠΑ, εναντίον των δημοσιογράφων και εκδοτών. Και μάλιστα, ενώ ο συγκεκριμένος νόμος δεν έχει καταφέρει να στείλει στη φυλακή κανέναν δημοσιογράφο (αμερικανό υπήκοο) ως τώρα, σε αμερικανικό έδαφος, – δηλαδή όποτε έγινε προσπάθεια «σκόνταψε» στη συνταγματικότητά του, ως προς τα θέματα ελευθερίας του Τύπου και του Λόγου – από τη Δευτέρα που μας πέρασε νομιμοποιείται να το κάνει, εις βάρος δημοσιογράφου και εκδότη μη πολίτη των ΗΠΑ, σύμφωνα με όσα αποφάσισε η Μπαράιτσερ.
