Ο υπουργός παρά τω πρωθυπουργώ, Άκης Σκέρτσος, με ανάρτησή του στον προσωπικό του λογαριασμό στο facebook δήλωσε την στήριξή του στα θύματα που σπάνε την κουλτούρα της σιωπής. Ωστόσο δεν παρέλειψε να αποσυνδέσει τις πολιτικές ευθύνες της κυβέρνησης σχετικά με τις καταγγελίες που έρχονται στη δημοσιότητα, συνεχίζοντας τη γραμμή που ακολούθησε η Υπουργός Πολιτισμού, Λίνα Μενδώνη, κατά την συνέντευξη Τύπου, όπου προσπάθησε να αποποιηθεί τις ευθύνες, τόσο τις δικές της, όσο και της κυβέρνησης, για την υπόθεση του Δημήτρη Λιγνάδη.

Στην ανάρτησή του αναφέρει χαρακτηριστικά πως η αναζήτηση πολιτικών ευθυνών αποτελεί “ιστορικό αναλφαβητισμό” καθώς πρόκειται για ζητήματα που αγγίζουν κοινωνικές δομές και συμπεριφορές βαθιά ριζωμένες σε δεκαετίες ή και αιώνες. Σημειώνει επίσης πως  όποιος επιχειρεί τη σύνδεση με την πολιτική στρεβλώνει την ουσία του κινήματος, εργαλειοποιεί και αδικεί τα θύματα της βίας στους χώρους εργασίας.

Ολόκληρη η ανάρτηση του Άκη Σκέρτσου:

Όπου έχει συμβεί, και πλέον και στην Ελλάδα, το #metoo λειτουργεί σαν τομή στο χρόνο. Ο κόσμος της εργασίας και οι κανόνες που τον διέπουν θα αλλάξουν συθέμελα χάρη και εξαιτίας αυτού του «κινήματος». Ειλικρινά πιστεύω ότι ο ιστορικός του μέλλοντος θα αντιμετωπίζει τις εργασιακές σχέσεις ως «προ-» και «μετά-» #metoo.

Το κίνημα αυτό είναι το εφαλτήριο για να ενώσουμε την κοινωνία και να την κάνουμε πιο δίκαιη, με περισσότερες ευκαιρίες, αξιοκρατία και σεβασμό προς όλες και όλους στους χώρους εργασίας, ανεξαρτήτως του φύλου τους, του χρώματος ή των σεξουαλικών τους προτιμήσεων. Διότι οι κοινωνίες δεν αλλάζουν μόνο με νόμους, όσο καλοί κι αν είναι αυτοί.

Οι κοινωνίες αλλάζουν διά του παραδείγματος και αλλάζουν όταν ωριμάζουν τα κοινωνικά αιτήματα ώστε να βρουν πλατιά απήχηση. Ειδικά αλλαγές σαν αυτή που επηρεάζουν βαθιά τον τρόπο που λειτουργεί η ίδια η κοινωνία, η οικονομία αλλά και η πολιτική, απαιτούν πολύ θάρρος, μαζικότητα και, ακόμη περισσότερο, χρόνο.

Τα στόματα που, πλέον, ανοίγουν, οι φωνές που ακούγονται, οι ιστορίες που ειπώνονται, απαιτούν σε αυτή τη φάση από όλους μας, και κυρίως τους άντρες, ένα πράγμα: να ακούσουμε και να αλλάξουμε.

Και να αναγνωρίσουμε ότι, ναι, υπήρχε και υπάρχει ζήτημα ανισότητας μεταξύ ανδρών και γυναικών που δεν έχει επιλυθεί ακόμη παρά το θεσμικό πλαίσιο.
Ότι, ναι, έχουμε ακόμη πολύ δρόμο μπροστά μας για να φτάσουμε σε ένα πραγματικό επίπεδο ισονομίας για όλες και όλους.

Και ότι είναι επιτέλους πολύ θετικό ότι οι ίδιες οι γυναίκες αλλά και οι άντρες που έχουν δεχθεί τέτοιες κακοποιητικές συμπεριφορές αισθάνονται ασφαλείς να μιλήσουν ώστε να αλλάξει και στην πράξη αυτό το περιβάλλον κατάχρησης εξουσίας σε βάρος τους. Όπου και όποτε αυτό συμβαίνει. Όποιους και αν αφορά. Η κουλτούρα της σιωπής έχει σπάσει και αυτή είναι μια μεγάλη κατάκτηση.

Είναι όμως ιστορικός αναλφαβητισμός να αναζητούμε πολιτικές ευθύνες για ζητήματα που αγγίζουν κοινωνικές δομές και συμπεριφορές βαθιά ριζωμένες σε δεκαετίες ή και αιώνες. Με την ίδια λογική θα έπρεπε να υπάρχουν πολιτικές ή κομματικές ευθύνες για την ίδια την πατριαρχία, τη δουλεία κοκ. Παρότι αποτελεί βαθιά πολιτικό ζήτημα, το #metoo δεν είναι ευκαιρία για διχασμό και κομματικοποίηση. Οποιος το επιχειρεί, στρεβλώνει την ουσία του κινήματος, εργαλειοποιεί και αδικεί τα θύματα της βίας στους χώρους εργασίας.

Δεν με ενδιαφέρει αν ένας βιαστής ή ένας κακοποιητικός χαρακτήρας είναι κόκκινος, μπλε ή πράσινος. Δεν έχει καμία απολύτως σημασία. Αυτό που με ενδιαφέρει είναι οτι αυτή η κουλτούρα εξουσίας πάνω στα σώματα και τις φιλοδοξίες των πιο ευάλωτων ανθρώπων πρέπει να σταματήσει τώρα. Και έχουμε την τύχη ως κοινωνία σε αυτή την ιστορική συγκυρία να έχουμε ανθρώπους σε θέσεις ευθύνης, από την πρώτη γυναίκα Πρόεδρο της Δημοκρατίας έως τον Πρωθυπουργό αλλά και την αντιπολίτευση, να στηρίζουν αυτή τη δίκαιη αλλαγή.