Απεργία πείνας πραγματοποιεί εδώ και δύο εβδομάδες ένας 25χρονος ακτιβιστής, ο οποίος καλεί την επαρχιακή κυβέρνηση της Νέας Σκωτίας αλλά και την κεντρική κυβέρνηση του Καναδά να σταματήσει τις δραστηριότητες υλοτομίας και αποψίλωσης των ανατολικών δασών της χώρας, οι οποίες θέτουν σε κίνδυνο τη χλωρίδα και την πανίδα τη περιοχής. Ο Τζέικομπ Φίλμορ έχει κατασκηνώσει εδώ και δύο εβδομάδες έξω από το κτίριο της Νομοθετικής Συνέλευσης της Νέας Σκωτίας και τρέφεται μόνο με νερό και ζωμό.
“Αναγνωρίζω και κατανοώ ότι η απεργία πείνας είναι ένας ακραίος τρόπος για να περάσω το μήνυμά μου, αλλά πιστεύω ακράδαντα ότι είναι μια εποχή ακραίων πράξεων ”, δήλωσε ο απεργός πείνας από τον Καναδά στον βρετανικό “Γκάρντιαν” (Guardian). Και πρόσθετει, “ειλικρινά πιστεύω ότι δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο”.
Στις αρχές της τρέχουσας εβδομάδας και εν μέσω κορονοϊού πλήθος κόσμου στην πρωτεύουσα της Νέας Σκωτίας, Χάλιφαξ, βγήκε στους δρόμους για να στηρίξει τον αγώνα του απεργού πείνας Τζέικομπ. Οι διαδηλωτές έστησαν οδοφράγματα και φώναζαν συνθήματα κατά της συνεχιζόμενης υλοτομικής εκμετάλλευσης των δασών της περιοχής τους.
Τα δάση της Νέας Σκωτίας αποτελούν ένα από τα εξαγώγιμα προϊόντα του Καναδά για περισσότερους από τρεις αιώνες. Πολλά από τα μοναδικά είδη δέντρων της περιοχής κινδυνεύουν να εξαφανιστούν. “Κάποτε τα δάση μας ήταν τεράστια”, λέει στον Γκάρντιαν ο βιολόγος Μπομπ Μπάνκφορτ επικεφαλής μιας συλλογικότητας περιβαλλοντικών οργανώσεων υπό την ομπρέλα της ΜΚΟ “Φύση της Νέας Σκωτίας” και προσθέτει “κάποτε υπήρχαν στην περιοχή λεύκες με τεράστιους κορμούς. Τέσσερα άτομα δεν έφταναν για να αγκαλιάσουμε τον κορμό της. Υπήρχαν θεόρατες σημύδες. Και σήμερα υπάρχουν ελάχιστα από αυτά τα δέντρα”. O Μπάνκφορτ εκτιμά ότι το 50% των δασών της επαρχίας της Νέας Σκωτίας έχει αποψιλωθεί τα τελευταία 35 χρόνια.
Και από το ζωικό βασίλειο της περιοχής αυτό που κινδυνεύει περισσότερο από την υλοτομία είναι η άλκη, ένας είδος πανέμορφου μεγαλόσωμου ελαφιού. Ο πληθυσμός του έχει συρρικνωθεί δραματικά λόγω της έλλειψης τροφής και της εξαφάνισης των δασών που είναι βιότοπος του. Και ως εκ τούτου τα κοπάδια μεταναστεύουν σε κατοικημένες περιοχές. “Είναι σαν κάποιος να σου χτυπάει την πόρτα και να λέει: ‘Συγνώμη έχασα το σπίτι μου, μπορώ να μείνω στο δικό σου;’’.
O Γκάνρτιαν ζήτησε ένα σχόλιο για το θέμα και τον απεργό πείνας από την τοπική κυβέρνηση της Νέας Σκωτίας, η οποία δεν απάντησε.
Πηγή: The Guardian