Στις 20 Απριλίου του 1999, στο Κολουμπάιν, της κομητείας Τζέφερσον στην αμερικανική πολιτεία του Κολοράντο, οι απόφοιτοι Έρικ Χάρρις και Ντίλαν Κλήμπολντ, δολοφόνησαν 12 μαθητές και έναν δάσκαλο. Τραυμάτισαν άλλους 24 και στη συνέχεια αυτοκτόνησαν.

Στις 14 Δεκεμβρίου 2012 ο 20χρονος Άνταμ Λάνζα σκότωσε τη μητέρα του Νάνσι και μετά, πήρε τα όπλα του, και εισέβαλε στο δημοτικό σχολείο Σάντι Χουκ, στο Νιουτάουν της πολιτείας Κονέκτικατ των ΗΠΑ σκοτώνοντας 20 μαθητές και έξι μέλη του διδακτικού προσωπικού. Στη συνέχεια αυτοκτόνησε, βυθίζοντας στο πένθος όλη τη χώρα και ανανεώνοντας το υποκριτικό ενδιαφέρον των μελών του κογκρέσου για την οπλοκατοχή και οπλοχρησία σε μία χώρα που οι πολεμικές βιομηχανίες λύνουν και δένουν, εντός και εκτός ΗΠΑ.

Τα μαζικά φονικά έγραψαν νέες σελίδες αίματος στην νεότερη ιστορία των ΗΠΑ αλλά δεν ήταν τα μόνα καθώς ακολούθησε μπαράζ άλλων επιθέσεων κατά τακτά χρονικά διαστήματα.

Αμέτρητη λίστα, εκατοντάδες νεκροί…

49 σε κλαμπ του Ορλάντο της Φλόριντα τον Ιούνιο του 2016.

58 νεκροί τον Οκτώβρη του 2017 στο Λας Βέγκας σε μία συναυλία κάντρι μουσικής με δράστη τον 64χρονο Στέφεν Πάντοκ που πυροβολούσε κατά ριπάς από το δωμάτιο του ξενοδοχείο του με αυτόματα πυροβόλα…

Ακολούθησαν οι 17 νεκροί έφηβοι και εκπαιδευτικοί στο Λύκειο Πάρκλαντ της Φλόριντα τον Φεβρουάριο του 2018.

Άλλοι 30 στις 5 Αυγούστου 2019 σε Τέξας και Οχάιο με διαφορά μερικών ωρών στον ακήρυχτο εμφύλιο πόλεμο των ΗΠΑ.

Ας μην πάμε όμως πολύ μακριά. Στις 16 Μαρτίου οκτώ άνθρωποι, οι έξι γυναίκες ασιατικής καταγωγής, σκοτώθηκαν από πυρά ενός άνδρα σε τρία ινστιτούτα μασάζ και σπα στην Ατλάντα.

Η μακρά λίστα των θυμάτων της οπλοκατοχής και οπλοχρησίας στις ΗΠΑ δεν θα σταματήσει εδώ. Ιδιαίτερα μετά τα αποψινά “μέτρα” που ανακοίνωσε ο πρόεδρος Τζο Μπάιντεν στον ολάνθιστο κήπο των ρόδων, στον προαύλιο χώρο του Λευκού Οίκου…

Τα μαζικά φονικά συνεχίστηκαν λίγες ώρες πριν και λίγες ώρες μετά τις ανακοινώσεις του Μπάιντεν στον Κήπο των Ρόδων!

Στη Νότια Καρολίνα ένας 70χρονος πρώην πρωταθλητής σκότωσε για αδιευκρίνιστους λόγους πέντε άτομα μεταξύ των οποίων δύο παιδάκια πέντε και εννιά ετών.

Μερικές ώρες αργότερα (γύρω στις 23.00 μμ ώρα Ελλάδας) ένας ένοπλος αναφέρθηκε πως πυροβόλησε αδιάκριτα κατά ατόμων στο Μπράιαν του Τέξας προκαλώντας τον τραυματισμό αρκετών ατόμων υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες…

Ασπιρίνη …για την “επιδημία της βίας”

«Η βία των πυροβόλων όπλων σε αυτή τη χώρα είναι επιδημία, είναι εθνική ντροπή» τόνισε ο Μπάιντεν ενώπιον ανθρώπων που επέζησαν από πολύνεκρες επιθέσεις και συγγενείς θυμάτων.

Στη συνέχεια διαβεβαίωσε ότι τα μέτρα που θα προωθήσει η κυβέρνησή του δεν θίγουν ούτε κατ’ελάχιστον την Δεύτερη Τροποποίηση του συντάγματος που εγγυάται το δικαίωμα της οπλοκατοχής.

Ποια είναι όμως τα “όπλα” του Μπάιντεν ενάντια στα φονικά με πυροβόλα και αυτόματα ή ημιαυτόματα όπλα σε μία χώρα όπου η “οπλοκουλτούρα” αναπαράγεται και καλλιεργείται συστηματικά από το ισχυρό λόμπι των βιομηχανιών όπλων NRΑ από το…1871 οπότε ιδρύθηκε στη Νέα Υόρκης;

Θα είναι η δημοσιοποίηση μίας …ετήσιας έκθεσης για το λαθρεμπόριο όπλων στις ΗΠΑ.

Θα είναι επίσης ένα σχέδιο με το οποίο το υπουργείο Δικαιοσύνης θα πατάξει, υποτίθεται, την κατοχή των αυτοσχέδιων «όπλων φαντασμάτων» (που δεν έχουν σειριακούς αριθμούς) και τη μετατροπή των πιστολιών σε τουφέκια.

Είναι φανερό πως τέτοια μέτρα συνιστούν θεραπεία καρκίνου με…ασπιρίνη. Όσο δεν αγγίζονται τα οργανωμένα συμφέροντα των βιομηχανιών όπλων, όσο μπορεί ο καθένας (ακόμη και ο ψυχικά διαταραγμένος) να προμηθευτεί όπλα και πυρομαχικά που θα έπαιρνε κανονικά ένας στρατιώτης στο πεδίο της μάχης, όσο καλλιεργούνται σε διάφορες μορφές σχεδόν όλες οι εκφάνσεις της “οπλοκουλτούρας” στις ΗΠΑ, τόσο θα αναπαράγονται τα φαινόμενα των μαζικών εκτελέσεων διά ασήμαντη ή ανύπαρκτη αφορμή.

Τι φταίει;

Σε πρόσφατο σχετικό εκτενές ρεπορτάζ της ηλεκτρονικής έκδοσης Crime Times, ο Καθηγητής Εγκληματολογίας Παντείου Πανεπιστημίου Αντώνης Μαγγανάς κληθείς να ερμηνεύσει τα μαζικά φονικά στις ΗΠΑ επισημαίνει πως στη χώρα αυτή “επικρατεί η κουλτούρα far west, διαμορφωμένη από τα αντίστοιχα παραγόμενα πολιτισμικά προϊόντα και κυρίως ταινίες και παιχνίδια“.

Παρατηρεί πως από μόνα τους αυτά τα “πολιτισμικά προϊόντα” δεν δημιουργούν δολοφόνους, αποτελούν όμως βίαιες προσλαμβάνουσες που καλείται να επεξεργαστεί και να εσωτερικεύσει το κάθε μέλος της κοινωνίας. «Οι πολίτες και δη τα νεαρά άτομα, εθίζονται στην εικονική βία που προσφέρει η “εύκολη και παιγνιώδης ανθρωποκτονία”, η οποία καθίσταται δυνατή μέσα από ένα τηλεχειριστήριο και οδηγεί στη συνέχεια σε δραματικά αποτελέσματα για την κοινωνία».

Οι ΗΠΑ,αναφέρει, αφενός διαχέουν τη βία στην καθημερινότητα των πολιτών αφετέρου επαναπαύονται στην “ηθική” και “υγιή”ψυχοσύνθεση τους, παρέχοντάς τους παράλληλα τα μέσα για μία πιθανή εκτόνωση της.

Το πρόβλημα δεν λύνεται με μία δέσμη πέντε ή δέκα μέτρων. Ιδιαίτερα όταν έχουμε να κάνουμε με μία χώρα που έχει ταυτιστεί με την οπλοκατοχή και όπου ο ακριβής αριθμός των όπλων ξεπερνά εδώ και μία δεκαετία σε αριθμό εκείνον των Αμερικανών.

Είναι, συνεπώς, προφανές πως θα χρειαστούν πολλά περισσότερα από τα “άσφαιρα” μέτρα και τις ανέξοδες διαπιστώσεις περί επιδημίας βίας από τον πρόεδρο Μπάιντεν…