Τα ιστορικά σύνδρομα κάθε λογής συχνά οδηγούν σε στρεβλώσεις. Κατανοητές μεν, αδιανόητες, ως ένα βαθμό, δε. Κάτι τέτοιο θα πρέπει να σκέφθηκε ο Μίχαελ Σαπίρ όταν μετακόμισε στο Λάιπτσιγκ της Γερμανίας από το Ισραήλ και θέλησε να συμμετάσχει ενεργά σε αριστερές οργανώσεις ακτιβιστών.
Συνηθισμένος από το Ισραήλ, όπου διέμενε, πίστευε πως η παρρησία λόγου και σκέψης είναι προϋπόθεση. Γελάστηκε…
Σύντομα διαπίστωσε κατάπληκτος το φαινόμενο των λεγόμενων Antideutsch”: Γερμανοί , αριστεροί, υποτίθεται, ακτιβιστές που υιοθετούν άκριτα στάση υπέρ του Ισραήλ και του ισραηλινού κράτους, ακόμη και εάν αυτό σημαίνει υποστήριξη της κατοχής του παλαιστινιακού λαού, των ρατσιστικών συμπεριφορών και διακρίσεων ή των ανελέητων σφαγών σε βάρος του, με κάθε λογής (γνωστά λίγο πολύ…) προσχήματα.
Ο Σαπίρ μιλώντας στην ηλεκτρονική έκδοση που συντάσσουν Ισραηλινοί και Παλαιστίνιοι δημοσιογράφοι 972mag εξήγησε πώς του ήρθε πέρσι, τέτοια εποχή, η ιδέα για να φτιάξει την κίνηση “Jewish Israili Dissent in Leipzig” (JID) δίνει βήμα σε κάθε εβραίο ακτιβιστή προκειμένου να εκφράσει την αλληλεγγύη του στον παλαιστινιακό λαό που αγωνίζεται ενάντια στην κατοχή.
Όπως εξήγησε όλα ξεκίνησαν πέρσι το καλοκαίριο σε ένα κέντρο αριστερών ακτιβιστών με αφορμή μία εκδήλωση φεμινιστριών μεταναστριών, στην οποία μία Σύρια κατηγορήθηκε για αντισημιτισμό επειδή επέκρινε τη στάση του Ισραήλ στο ζήτημα κατοχής του παλαιστινιακού λαού. Δέχθηκε ωμές απειλές σε ψυχολογικό επίπεδο και κατά της σωματικής ακεραιότητας με αποτέλεσμα αυτή και αρκετές άλλες μετανάστριες να απομακρυνθούν από το κέντρο.
“Ρωτήστε μας ό,τι θέλετε”
“Η φιλο-ισραηλινή πλευρά είχε νικήσει…οδηγώντας σε αποχώρηση τους υποστηρικτές των Παλαιστινίων” πρόσθεσε ο Σαπίρ δίνοντας συνέντευξη στο 972mag. Τότε, τον Ιούλιο του 2020, αποφάσισε με κάποιους φίλους του, Εβραίους από το Ισραήλ που έμεναν στην ίδια πόλη, να οργανώσουν μία εκδήλωση με τίτλο: “Ρωτήστε μας ό,τι θέλετε”.
Εκεί θα έδωσαν ευκαιρία στους Γερμανούς αριστερούς να ρωτήσουν ό,τι ήθελαν σε σχέση με την κατοχή του παλαιστινιακού λαού και τις απόψεις Ισραηλινών αριστερών που αντιτίθενται σε αυτή.
Με αυτήν την πρώτη εκδήλωση, έπεσε ο πρώτος σπόρος για να “σπάσει” το “ταμπού” επίκρισης των ισραηλινών κατοχικών αρχών που ως τότε από τους περισσότερους Γερμανούς αριστερούς ακτιβιστές αντιμετωπίζονταν κάτι σαν “ιερές αγελάδες” και γι’αυτό ήταν άμεμπτες κριτικής.
Οποιασδήποτε κριτικής…
Ακόμη και εάν αυτό σήμαινε να αποστρέφουν το βλέμμα από τις εικόνες των δεκάδων νεκρών παιδιών στη Γάζα από τις συχνές επιδρομές των Ισραηλινών και να ποιούν τη νήσσαν…
Από εκείνο το βράδυ του Ιούλη ως σήμερα μεσολάβησε η οργάνωση JID που άρχισε να δίνει βήμα και να ανοίγει τα μυαλά και την σκέψη των (συνειδητών και μη) μελών του λεγόμενου κινήματος των Antideutsh. Κάποιοι έμαθαν (ή ακόμη καλύτερα συνειδητοποίησαν) πως η ισραηλινή κατοχή σε βάρος των Παλαιστινίων δεν είναι καλή λόγω “σημαίας”.
Πώς δεν υπάρχει καλός και κακός καταπιεζόμενος.
Και πως δεν είναι αντισημίτης όποιος ασκεί κριτική και αποδοκιμάζει πολιτικές αποφάσεις και στρατιωτικές επιχειρήσεις που διαιωνίζουν το αιματοκύλισμα, την κατοχή και την οδύνη ενός λαού που αγωνίζεται πολύ απλά για να αποκτήσει την δική του ανεξάρτητη πατρίδα.
Κάποιοι λίγοι Γερμανοί αριστεροί του κινήματος των λεγόμενων “Antideutsch” έμαθαν με λίγα λόγια πως δεν υπάρχει “μαύρο-άσπρο”. Πώς μπροστά στο άδικο δεν πρέπει να κλείνεις τα μάτια και να αντιδράς με την “λογική” της…πεπατημένης.
Ωστόσο, αυτοί είναι επί του παρόντος λίγοι.
Τα μέλη που απαρτίζουν το κίνημα JID που έφτιαξε ο Σίπερ μαζί με τους φίλους του είναι έξι. Οι υποστηρικτές της οργάνωσης κάποιες δεκάδες.
Αλλά είναι ακόμη νωρίς.
Για να γυρίσει ο ήλιος της διαφώτισης και να ξεσπαστούν δεκαετίες σκληρής, άκριτης, φιλο-ισραηλινής φιλοκατοχικής (για την ακρίβεια…) προπαγάνδας θέλει δουλειά πολλή…
Οι σπόροι έπεσαν στο έδαφος.
Η ανάπτυξή τους είναι θέμα χρόνου και συγκυριών…