Είχαμε γνωρίσει τον Ελτόν Ντεμπρέσι το 2019 όταν αυτός και εκατοντάδες άλλοι μεταλλωρύχοι της περιοχής Μπουλκίζα της βόρειας Αλβανίας αποφάσισαν να ιδρύσουν ένα ανεξάρτητο ταξικό σωματείο που θα εκπροσωπεί τα συμφέροντά τους. Μόλις πέντε μέρες μετά την ίδρυση του σωματείου αυτός, ο οποίος εκλέχθηκε πρόεδρος, και τα υπόλοιπα μέλη του διοικητικού συμβουλίου του σωματείου απωθήθηκαν από το ορυχείο χρωμίου που εργάζονταν. Η απάντηση του σωματείου ήταν η κήρυξη απεργίας όπου τελικά εκπλήρωσε ορισμένα αιτήματα των απεργών χωρίς ωστόσο να πάρει πίσω της απολύσεις. Μάλιστα, ένας εκ των απολυμένων, ο Μπεκίρ Ντουρίτσι ξεκίνησε δικαστικό αγώνα κατά της εταιρίας ALBCHROME.
Από την απόλυσή του, ο Ντεμπρέσι εργάζεται σε άλλο ορυχείο ενώ δεν έχει σταματήσει την συνδικαλιστική του δράση. Του εναντίον, την άνοιξη πήρε τη θαρραλέα απόφαση να κατέβει ως ανεξάρτητος υποψήφιος στην εκλογική αναμέτρηση του Απριλίου του 2021, γνωρίζοντας πως το υπάρχον εκλογικό σύστημα του έδινε ελάχιστες ελπίδες. Στόχος του ήταν η προώθηση του αιτήματος των μεταλλωρύχων για μια χάρτα δικαιωμάτων σε εθνικό επίπεδο, αλλά και η εκπροσώπηση των εργατών και εργατριών σε όλη την Αλβανία. Στο πλευρό του βρέθηκαν φοιτητές αλλά και νέα συνδικάτα που δημιουργήθηκαν από εργαζόμενους σε call center και φασονεράδικα. Κατά την καταμέτρηση δεν επετράπη στους παρατηρητές του να συμμετάσχουν στη διαδικασία και υπήρξαν καταγγελίες για όργιο νοθείας.
Φτάνουμε έτσι στο σήμερα. Μόλις προχθές τελεσιδίκησε σε πρώτο βαθμό η δικαστική διαμάχη ανάμεσα στην εταιρία ALBCHROME συμφερόντων του αρχιολιγάρχη Σαμίρ Μάνε και του μεταλλωρύχου ο Μπεκίρ Ντουρίτσι, φίλου και συναγωνιστή του Ελτόν Ντεμπρέσι. Η δίκη αυτή αναγνώρισε πως η απόλυση του Ντουρίτσι ήταν παράνομη και ότι η εταιρία οφείλει να τον αποζημιώσει. Τρεις μόλις μέρες αργότερα το αυτοκίνητο του Ελτόν Ντεμπρέσι γίνεται στόχος βομβιστικής επίθεσης με προφανή στόχο των εκφοβισμό του. Μάλιστα είναι χαρακτηριστικό του επαγγελματισμού πως η ισχύς των εκρηκτικών δεν ήταν πολύ μεγάλη δίνοντας χαρακτήρα προειδοποίησης σε όσους τολμούν να σηκώσουν κεφάλι. Το συνδικάτο από τη πλευρά του δηλώνει πως δεν το εκφοβίζουν οι μαφίοζικες πρακτικές και ότι δε θα πάψει να κατονομάζει όσους πίνουν το αίμα τον εργαζόμενων.
Αξίζει να αναφερθεί πως το επάγγελμα του μεταλλωρύχου είναι από τα πιο βαριά και οι όροι εργασίας άθλιοι, σχεδόν κάθε μηνά υπάρχουν τραυματισμοί και θάνατοι από εργατικά ατυχήματα. Όπως είχε αναφέρει σε παλιότερή του δήλωση ο Ντεμπρέσι «Εμείς δεν φοβόμαστε να μιλήσουμε με ονόματα, όπως του Σαμίρ Μάνε, διότι εμείς διακινδυνεύουμε κάθε μέρα τη ζωή μας στις στοές των ορυχείων, στις δικές μας πλάτες στηρίζονται αυτά τα ονόματα»
