Νέο κεφάλαιο με… άρωμα του 1700, άνοιξε στην απασχόληση και την πρόνοια η κυβέρνηση! Πρόκειται για την απασχόληση ανηλίκων (από 16 ετών), οι οποίοι φιλοξενούνται σε δομές πρόνοιας, σε ξενοδοχειακές μονάδες της χώρας.
Την ανακοίνωση έκανε η υφυπουργός Κοινωνικής Αλληλεγγύης, Δόμνα Μιχαηλίδου μετά την συνάντηση της με εκπροσώπους του Ξενοδοχειακού Επιμελητηρίου Ελλάδας.
Προφανώς, πρόκειται για άλλη μια “καλή ευρωπαϊκή πρακτική” (φράση που τόσο πολύ αρέσει στους κυβερνώντες). Και όχι μόνο καλή. Διαχρονική, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί.
Εξάλλου, έχει το “άρωμα” ή την “κάπνα” σωστότερα, των παιδιών της καμινάδας. Μορφή εργασίας, η οποία εφαρμόστηκε από το 1700 και για 200 χρόνια (!) στην Αγγλία. Με τραγικές συνέπειες.
Και τότε “υπήρχε λόγος”. Η λύτρωση των παιδιών από την φτώχεια, την πείνα και η κοινωνική ενσωμάτωση.
Σήμερα, στο όνομα της κοινωνικής ενσωμάτωσης και της αποϊδρυματοποίησης, επιχειρείται η εισαγωγή της εργασίας ανηλίκων σε ξενοδοχεία.
Φθηνή, αναλώσιμη εργασία και (πάνω από όλα) με κοινωνικό πρόσημο…
Ο πλήρης, όχι όμως και λεπτομερής, κυβερνητικός σχεδιασμός, προβλέπει:
- Την απασχόληση σε ξενοδοχειακές μονάδες παιδιών, μεγαλύτερων από 16 ετών, που διαβούν σε δομές φροντίδας ανηλίκων και
- Την απασχόληση ατόμων με αναπηρία σε ξενοδοχειακές μονάδες, με κάλυψη του κόστους εργασίας τους από τρέχοντα προγράμματα του ΟΑΕΔ.
Η Πανελλήνια Ομοσπονδία των εργαζομένων στον τουρισμό και τον επισιτισμό, αντέδρασε άμεσα και έντονα, γνωστοποιώντας την πρόθεση της να κινηθεί νομικά κατά της απόφασης απασχόλησης ανηλίκων ηλικίας 16 ετών και άνω, από δομές φιλοξενίας σε ξενοδοχειακές επιχειρήσεις.
Οι συνδικαλιστικοί εκπρόσωποι των εργαζομένων στον τουριστικό κλάδο με ανακοίνωση τους υπογραμμίζουν ότι δεν θα επιτρέψουν “να γεμίσουν οι λάντζες των ξενοδοχείων με ανήλικα παιδιά”, τα οποία θα έπρεπε να φοιτούν στο σχολείο.
Ταυτόχρονα, ζητούν εξηγήσεις από την κυβέρνηση και την παρέμβαση των κομμάτων της αντιπολίτευσης.
Η Πανελληνία Ομοσπονδία, ζητά να πληροφορηθεί με βάση ποιο νομικό πλαίσιο θα απασχοληθούν οι ανήλικοι και διερωτάται αν το κράτος προάγει την παιδική εργασία.
Και οι καλές προθέσεις; Ο δρόμος προς την κόλαση, είναι στρωμένος με αυτές.
Πρόκειται για φράση, την οποία έχουν χρησιμοποιήσει οι Άγγλοι συγγραφείς Σαρλότ Μπροντέ, Λόρδος Βύρων, Samuel Johnson, Samuel Taylor Coleridge, ο Σκώτος Sir Walter Scott, ο Δανός φιλόσοφος Søren Kierkegaard και ο Καρλ Μαρξ. Ωστόσο, το γνωμικό θεωρείται ότι προέρχεται από τον άγιο Βερνάρδο του Clairvaux ο οποίος έγραψε περίπου το 1150: “Η κόλαση είναι γεμάτη από καλές θελήσεις και επιθυμίες” (“L’enfer est plein de bonnes volontés ou désirs”).
Και αυτό διαχρονικό.
Η αποϊδρυματοποίηση, δεν μπορεί να κλείνει το μάτι στην φθηνή εργασία ανηλίκων.
Η επανένταξη των ανέργων στην αγορά εργασίας δεν μπορεί να μετατρέπει το επίδομα ανεργίας σε δείγμα μισθού.
Η μείωση της ανεργίας δεν επιτρέπεται να θωπεύει την υποαπασχόληση.
Η σύζευξη επαγγελματικής και οικογενειακής ζωής είναι άτοπο να οδηγεί στην φαλκίδευση εργασιακών δικαιωμάτων.
Η διασφάλιση του δικαιώματος στην εργασία δεν είναι δυνατό να συνδέεται με την κατάργηση του δικαιώματος στην απεργία.
Και η οικονομική ανασυγκρότηση μιας χώρας είναι παράλογο να καθιστά τους πλούσιους, πλουσιότερους και τους φτωχούς, φτωχότερους.
