Έντονη ανησυχία για σοβαρό πισωγύρισμα του Ιράν στον τομέα των δικαιωμάτων των γυναικών φαίνεται πως εγείρει η επιλογή του προέδρου Εμπραχίμ Ραϊσί για την αντιπροεδρία στον τομέα των έμφυλων και οικογενειακών υποθέσεων, με την τοποθέτηση της Ενσιγιέ Χαζάλι (Ensieh Khazali), πρώην κοσμητόρισσα του πρώτου δημόσιου πανεπιστημίου του Ιράν μόνο για γυναίκες, στην θέση αυτή να αποτελεί έκπληξη για ολόκληρη τη χώρα, σύμφωνα με άρθρο που φιλοξενεί το Middle East Eye.
Για «κακόγουστο αστείο σχετικά με τα δικαιώματα των γυναικών» έκανε λόγο σε ανάρτησή της στο Twitter η Azam Haji Abbasi, γενική γραμματέας του συντηρητικού και κατ’ αποκλειστικότητα αποτελούμενου από γυναίκες κόμματος Zeynab Society, με την Khazali, που αποτελεί την μοναδική γυναικεία παρουσία στο υπουργικό συμβούλιο του Ραϊσί να έχει προβεί κατά το παρελθόν σε αμφιλεγόμενες δηλώσεις αναφορικά με τον πρόωρο γάμο των κοριτσιών και την ατζέντα βιώσιμης ανάπτυξης της Unesco για το 2030.
Την πεποίθησή της ότι η κυβέρνηση Ραϊσί και η αντιπρόσωπός της για τις γυναικείες υποθέσεις δεν αναμένεται να έχουν σχέδιο για την έμφυλη ισότητα ή την αύξηση της συμμετοχής των γυναικών στα τεκταινόμενα εξέφρασε μιλώντας στο Middle East Eye και η δικηγόρος και ακτιβίστρια Marziyeh Mohebbi, προσθέτοντας ότι ο διορισμός της Khazali δεν υποδηλώνει σε καμία περίπτωση αποφασιστικότητα της κυβέρνησης να αντιμετωπίσει τα το ζήτημα της καταπίεσης των γυναικών.
Την ίδια ώρα, η Ιρανή δημοσιογράφος, Parisa Salehi, μετέφερε με αναρτήσεις της στο Twitter τη δυσάρεστη εμπειρία της ως φοιτήτρια στο Πανεπιστήμιο al-Zahra όπου η Khazali ήταν κοσμητόρισσα. «Μόνο μέσα στις τάξεις έμοιαζε με πανεπιστήμιο. Απέξω δεν έμοιαζε με τίποτα τέτοιο, αλλά με μια μεγάλη βάση πολιτοφυλακής. Αντιμετωπίσαμε καταπίεση, ακόμη και από τον αέρα του πανεπιστημίου. Η Khazali διοικούσε το πανεπιστήμιο σαν μια ολοκληρωτική κυβέρνηση. Υπήρχαν τρεις πολιτικές οργανώσεις που δραστηριοποιούνταν στο πανεπιστήμιο, ήταν όλες το ίδιο πράγμα με διαφορετικά ονόματα. Η φήμη και η αναγνώριση μπορεί να έκανε την Khazali αντιπρόεδρο της Επανάστασής τους σήμερα, αλλά πήρε τη ζωή πολλών από εμάς», έγραψε μεταξύ άλλων η Salehi.
Η κατοχή υψηλου μορφωτικού επιπέδου του γυναικείου πληθυσμού στη χώρα των 84,5 εκατομμυρίων, εκ των οποίων το 49% είναι γυναίκες, έχει αυξήσει κατά πολύ τις προσδοκίες των κοριτσιών και γυναικών στο Ιράν, πράγμα που σε πολλές περιπτώσεις ανέτρεψε τους θεωρούμενους ως παραδοσιακούς κοινωνικούς ρόλους.
Ωστόσο, παρά την πρόοδο που έχει σημειωθεί κατά τη διάρκεια των τελευταίων τεσσάρων δεκαετιών, η χώρα εξακολουθεί να βρίσκεται στα χαμηλότερα επίπεδα στην διεθνή κλίμακα κατάταξης σχετικά με την έμφυλη ισότητα. Στην τελευταία έρευνα που διενεργήθηκε από το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ σχετικά με το χάσμα μεταξύ των φύλων, το Ιράν βρέθηκε μόλις 6 θέσεις πριν το τέλος (150ο από τις 156 χώρες), κατατασσόμενο μεταξύ των χωρών με τον μεγαλύτερο οικονομικό διαχωρισμό με άξονα το φύλο, μαζί με την Ινδία, το Πακιστάν, τη Συρία, την Υεμένη, το Ιράκ και το Αφγανιστάν.
Την ίδια ώρα, ο αγώνας των Ιρανών γυναικών που μαχονται για τα δικαιώματά τους παραμένει σε έναν βαθμό επικίνδυνος, καθώς το κράτος θεωρεί γενικά τον ακτιβισμό ως απειλή για την εθνική ασφάλεια και ως εκ τούτου δεν υπάρχει ανοχή σε καμία σημαντική δραστηριότητα από αυτή την άποψη.
«Τόσο η Khazali όσο και ο Raisi αποδίδουν κατά κύριο λόγο στις γυναίκες την ιδιότητα της “συζύγου και μητέρας” και πιθανότατα θα προτείνουν πολιτικές παρόμοιες με αυτές που είδαμε κατά την προεδρία του Αχμαντινετζάντ, με την υποχρεωτικότητα της χιτζάμπ να είναι ακόμη πιο έντονη και την παρουσία των γυναικών σε δημόσιους χώρους να αστυνομεύεται πολύ περισσότερο» δήλωσε η Sussan Tahmasebi, διευθύντρια της οργάνωσης FEMENA που δραστηριοποιείται στην προώθηση των δικαιωμάτων των γυναικών στη Μέση Ανατολή και τη Δυτική Ασία.
Σε ό,τι αφορά στην προοπτική των δικαιωμάτων των γυναικών τα επόμενα χρόνια επεσήμανε ότι «οι γυναίκες θα εξωθηθούν μέσω κινήτρων και αντικίνητρων να επιλέξουν τον γάμο και τη μητρότητα έναντι της σταδιοδρομίας και της ζωής τους εκτός γάμου», συμπληρώνοντας ωστόσο ότι λόγω των σοβαρών οικονομικών δεινών της χώρας «αυτού του είδους οι πολιτικές θα είναι δύσκολο να προωθηθούν στις γυναίκες και οικονομικά δύσκολα εφαρμόσιμες για την κυβέρνηση».
«Το ιδεολογικό υπόβαθρο της κυβέρνησης έγκειται στο ότι η παρουσία των γυναικών στην κοινότητα δεν είναι σημαντική και στην πραγματικότητα συνιστά εξέλιξη ενάντια στην εδραίωση οικογενειακών δεσμών» υπογράμμισε από την πλευρά της η κοινωνιολόγος και ακτιβίστρια Fatemeh Hasani. «Υπάρχουν θεμελιώδη κενά μεταξύ των πραγματικών απαιτήσεων των γυναικών και των ενεργειών των κοινωνικοπολιτισμικών φορέων χάραξης πολιτικής» σημείωσε, προσθέτοντας ότι αυτά τα κενά «θα μπορούσαν να έχουν σημαντικές επιπτώσεις σε κοινωνικό επίπεδο εάν δεν αντιμετωπιστούν σωστά».
«Ανησυχούμε ότι, όπως και στην εποχή του Αχμαντινετζάντ, όχι μόνο δεν θα σημειώσουμε πρόοδο, αλλά θα έχουμε και σοβαρά πισωγυρίσματα» κατέληξε.
