“Η ψευδαίσθηση που μας συναρπάζει είναι προτιμότερη από δέκα χιλιάδες αλήθειες”, σύμφωνα με τον Ρώσο συγγραφέα Aντόν Τσέχοφ. Στη ζούγκλα της μεταμνημονιακής αγοράς εργασίας, όμως, η ψευδαίσθηση αποδεικνύεται για κάποιους μειονέκτημα και για άλλους όπλο.
Ο δυναμικός αγώνας των “ντελιβεράδων” της efood σε συνδυασμό με την παρέμβαση των πολιτών μέσω των social media, ανάγκασαν την εταιρεία σε υποχώρηση από το σχέδιο της να μετατρέψει τους ταχυδιανομείς, σε… επιχειρηματίες.
Σε μια πρώτη ανάγνωση, πρόκειται για νίκη των εργαζομένων. Σε μια λανθασμένη, πρώτη ανάγνωση πρόκειται για νίκη ολόκληρου του κλάδου των διανομέων.
Μια βολική ψευδαίσθηση για την κυβέρνηση, η οποία αφού παραχωρεί στους εργοδότες το νομικό οπλοστάσιο της φθηνής και αναλώσιμης εργασίας, υπό την βαριά σκιά των αντιδράσεων, τους καταγγέλλει για “καταχρηστικές πρακτικές” και στην συνέχεια, προσπαθεί να πείσει τους πολίτες ότι η θετική εξέλιξη οφείλεται στις προβλέψεις των νομοθετικών ρυθμίσεων που προώθησε…
Η υπόθεση της efood, δεν είναι παρά ένα ακόμα απόστημα της αγοράς εργασίας και σε καμία περίπτωση νίκη ενός ολόκληρου κλάδου
Σύμφωνα με τους υπολογισμούς των συνδικάτων, οι ταχυδιανομείς στην χώρα μας, αγγίζουν τις 23.000: Πολλοί από αυτούς, συνεχίζουν να εργάζονται με τραγικούς όρους εργασίας, αμοιβής και ασφάλειας. Είτε σε μεγάλες εταιρείες, είτε σε συνοικιακές επιχειρήσεις.
Πριν από λίγες μέρες, το Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο Αθήνας κατήγγειλε την εκδικητική απόλυση τριών εργαζομένων με συνδικαλιστική δράση στο κατάστημα της “Γενικής Ταχυδρομικής”, στα Γλυκά Νερά.
Σύμφωνα με τους συνδικαλιστές, το κατάστημα κλείνει και μόνο τρεις εργαζόμενοι δεν θα μεταφερθούν στην μητρική εταιρία, με την πρόφαση ότι είναι αυτή πλήρης σε προσωπικό.
Οι τρεις εργαζόμενοι, έχουν περισσότερα από 15 χρόνια προϋπηρεσία, με ενεργή συνδικαλιστική δράση. Ο ένας, είναι μέλος του Δ.Σ. του Συνδικάτου Εργατοϋπαλλήλων Ταχυδρομείων Ταχυμεταφορών Αττικής (ΣΕΤΤΑ) και οι άλλοι δύο, δραστήρια μέλη του σωματείου. Όπως καταγγέλλει το ΕΚΑ, η εργοδοσία της Γενικής Ταχυδρομικής στις 4 Ιανουαρίου ξυλοκόπησε έναν εκ των τριών και τώρα τον απέλυσε!
Παράλληλα, σύμφωνα με στοιχεία της Επιθεώρησης Εργασίας (ΣΕΠΕ), οι κλάδοι-συνήθεις ύποπτοι για παραβιάσεις της εργατικής νομοθεσίας είναι οι ταχυμεταφορικές δραστηριότητες, η εστίαση, το λιανεμπόριο, οι μεταφορές, το χονδρεμπόριο, τα καταλύματα, οι υπηρεσίες, η βιομηχανία τροφίμων και η διαχείριση ακίνητης περιουσίας.
Και πρόκειται για τις δραστηριότητες, όπου κατά κύριο λόγο παραβιάζεται η εργατική νομοθεσία. Όχι αποκλειστικά.
Σε μια αγορά εργασίας με τέσσερις ή πέντε κλαδικές συμβάσεις σε ισχύ, όταν π.Μ. (προ Μνημονίων κατά το προ Χριστού, πλέον) άγγιζαν τις 120, με κλάδους χωρίς συνδικαλιστική εκπροσώπηση, όπως οι αεροπορικές μεταφορές (ιπτάμενοι φροντίστες και πιλότοι) και με νόμους που “στραγγαλίζουν” το απεργιακό δικαίωμα, είναι φυσικό και επόμενο (όχι, όμως και αποδεκτό) κάποιοι εργοδότες να αντιμετωπίζουν τους εργαζόμενους ως αναλώσιμα προϊόντα παραγωγής.
Σε κάποιες περιπτώσεις, μάλιστα, η εργοδοτική πρακτική ξεπερνά το αντικείμενο ελέγχου της Επιθεώρησης Εργασίας και εξελίσσεται σε αντικείμενο έρευνας της αστυνομίας. Όπως έχει αποδειχθεί μετά και από καταδικαστικές αποφάσεις σε βάρος εργοδοτών.
Στο τέλος της μέρας, λοιπόν, η ψευδαίσθηση της νίκης ενός ολόκληρου εργασιακού κλάδου λειτουργεί περισσότερο σαν… Prozac για τους εργαζόμενους, παρά ως κίνητρο για νέους αγώνες.
“Πες μου ένα ψέμα, να αποκοιμηθώ”, κατά Νικόλα Άσιμο.
Αντίθετα, η δύσπεπτη αλήθεια των εργασιακών αποστημάτων τα οποία σπάζουν κατά καιρούς, μπορεί να οδηγήσει στην συνειδητοποίηση την ανάγκης αναδιοργάνωσης του συνδικαλιστικού κινήματος, με την χρήση τόσο των παραδοσιακών, όσο και των σύγχρονων μεθόδων (social media, καταναλωτικών εμπάργκο κ.ά.) για την αντιμετώπιση καταχρηστικών εργοδοτικών συμπεριφορών, οι οποίες κυριολεκτικά και μεταφορικά μετατρέπονται σε νόμους.
*Κεντρική Φωτογραφία: Κωνσταντίνος Ζήλος
