Ως «το μόνο στο είδος του στον κόσμο» χαιρετίστηκε το σιδερένιο τείχος αξίας 1,1 δις που χωρίζει πλέον το Ισραήλ με τη Λωρίδα της Γάζας, κατεδαφίζοντας τις ελπίδες για την εύρεση λύσης μεταξύ του Ισραήλ και της Παλαιστίνης, με σημαντικά ερωτήματα να εγείρονται σχετικά με την περαιτέρω επιδείνωση των συνθηκών διαβίωσης στην Γάζα.
Πρόκειται για το δεύτερο οχυρωματικό έργο που αποσκοπεί στον διαχωρισμό της Παλαιστίνης με το Ισραήλ, καθώς το αμφιλεγόμενο διαχωριστικό φράγμα των 700 χιλιομέτρων μεταξύ της Δυτικής Όχθης και του Ισραήλ, που διασχίζει την παλαιστινιακή γη εμποδίζοντας συχνά τους Παλαιστίνιους να έχουν πρόσβαση στην ιδιοκτησία τους και να κλειδώνονται έξω από την Ιερουσαλήμ υφίσταται ουσιαστικά από το 2002, με το Ισραήλ να ισχυρίζεται ότι ήταν απαραίτητο για την ασφάλεια.
Το νέο τείχος, το οποίο είναι πλήρως εξοπλισμένο με εργαλεία επιτήρησης, αντιπροσωπεύει ωστόσο κάτι περισσότερο από μία τεχνολογική καινοτομία με πρόσχημα την ασφάλεια για τα δύο εκατομμύρια Παλαιστινίων που ζουν στη Γάζα, επιβεβαιώνοντας εμφατικά ότι ζουν στη μεγαλύτερη «υπαίθρια φυλακή» του κόσμου, όπως αναφέρει δημοσίευμα του Middle East Eye.
«Τώρα νιώθουμε πραγματικά σαν να βρισκόμαστε σε μια φυλακή με αυτόν τον ατσάλινο τοίχο να μας περιβάλλει» ανέφερε η Ρουάντα Αμίρ (Ruwaida Amir), δασκάλα και δημοσιογράφος υπογραμμίζοντας τον ψυχολογικό αντίκτυπο που αναμένεται να επιφέρει το τείχος στους κατοίκους της Γάζας, οι μισοί εκ των οποίων είναι παιδιά. «Στόχος είναι να σκοτώσει την ελπίδα μας στη ζωή και να μας απομονώσει από τον κόσμο και τη Δυτική Όχθη» συμπλήρωσε.
Το νεότερο φράγμα του Ισραήλ εκτείνεται 65 χιλιόμετρα από τα αιγυπτιακά σύνορα γύρω από τη Λωρίδα της Γάζας και προεξέχει στη Μεσόγειο Θάλασσα. Πάνω από το έδαφος, το φράγμα που έχει κατασκευαστεί με 140.000 τόνους σιδήρου και χάλυβα, εμφανίζεται ως ένας φράχτης που υψώνεται σε πάνω από έξι μέτρα ύψος, ενώ υπάρχει επίσης ένας υπόγειος μεταλλικός τοίχος εξοπλισμένος με αισθητήρες. Το τείχος διαθέτει ένα τηλεκατευθυνόμενο οπλικό σύστημα και ένα θαλάσσιο φράγμα με εξοπλισμό παρακολούθησης που μπορεί να ανιχνεύσει εισβολές μέσω θαλάσσιων διαδρομών ενώ έχουν τοποθετηθεί δεκάδες κεραίες και εκατοντάδες κάμερες και ραντάρ.
Από την πρώτη ανακοίνωση σχετικά με την κατασκευή του έργου το 2016, το Ισραήλ υποστηρίζει πως οι σήραγγες μεταξύ Ισραήλ και Γάζας συνιστούν τον κύριο λόγο για την νέα οχύρωση, την οποία ο Ταξίαρχος Έραν Οφίρ, που ανέλαβε να ηγηθεί της κατασκευής, χαρακτήρισε ως «ένα από τα πιο σύνθετα έργα που έχει κατασκευάσει ποτέ το αμυντικό κατεστημένο».
Λόγω του υπόγειου τμήματος του τείχος, η διάνοιξη σηράγγων από τη Γάζα, οι οποίες έχουν χρησιμοποιηθεί ως σανίδα σωτηρίας για τους Παλαιστινίους, αλλά και το κίνημα της Χαμάς, θα είναι πλέον πολύ πιο δύσκολη. «Το φράγμα, το οποίο είναι ένα καινοτόμο και τεχνολογικά προηγμένο έργο, στερεί από τη Χαμάς μία από τις δεξιότητες που προσπάθησε να αναπτύξει» σχολίασε σχετικά ο Ισραηλινός υπουργός Άμυνας Μπένι Γκαντζ (Benny Gantz).
«Το νέο τείχος του Ισραήλ αποκαλύπτει τη ρατσιστική του φύση», η οποία «επιμένει να μετατρέπει τον παλαιστινιακό λαό σε διαχωρισμένες ομάδες που ζουν σε υπαίθριες φυλακές, κλειστές και απομονωμένες μεταξύ τους» σημείωσε μιλώντας στο Middle East Eye ο πρώην υπουργός Υγείας της Γάζας, Μπασέμ Ναΐμ (Basem Naim).
Σημειώνεται ότι το Ισραήλ δεν είναι η μόνη χώρα που πολιορκεί τη Γάζα από το 2007, που το κίνημα της Χαμάς ανέλαβε τον έλεγχο του θύλακα. Η Αίγυπτος έχει επιβάλει επίσης αποκλεισμό, επιτρέποντας σπάνια να ανοίξει το πέρασμα της Ράφα, ενώ το 2020 ολοκλήρωσε έναν φράχτη 14 χιλιομέτρων κατά μήκος των συνόρων της με τη λωρίδα.
«Η κατοχική δύναμη επικαλείται ισχυρισμούς περί ασφαλείας για να δικαιολογήσει την κατασκευή του τείχους, όπως ακριβώς έκανε για να δικαιολογήσει την κατασκευή του τείχους στη Δυτική Όχθη το 2002. Αλλά το λάθος που επιμένει να επαναλαμβάνει το Ισραήλ είναι ότι αντιμετωπίζει το Παλαιστινιακό ζήτημα ως ζήτημα ασφάλειας και αγνοεί τη ρίζα του προβλήματος» υπογράμμισε ο Αχμέτ Αμπού Αρτένα, ιδρυτής του κινήματος Great March of Return, το οποίο οργάνωσε μαζικές διαδηλώσεις κατά μήκος των συνόρων της Γάζας το 2018 ζητώντας το δικαίωμα επιστροφής των Παλαιστινίων προσφύγων και τον τερματισμό της κατοχής. «Αυτή η περιφρόνηση δεν θα το εξυπηρετήσει καθόλου σε στρατηγικό επίπεδο, αφού η ρίζα του προβλήματος είναι ότι όσο αρνείται σε έναν ολόκληρο λαό το δικαίωμα στην ελευθερία και τη χειραφέτηση, αυτός θα παραμείνει αποφασισμένος να επιτύχει την απελευθέρωση» συμπλήρωσε.
Το Ισραήλ σχεδιάζει επίσης να ξεκινήσει την κατασκευή ενός φράχτη στα σύνορά του με τον Λίβανο τον επόμενο χρόνο, συμπληρώνοντας ένα ήδη υπάρχοντα τείχος που χρονολογείται από το 1970, ενώ σύμφωνα με το δημοσίευμα του Middle Easte Eye, τα οχυρωματικά έργα στα σύνορα υποδηλώνουν ότι το κράτος βασίζεται όλο και περισσότερο σε τείχη υψηλής τεχνολογίας ως μέρος της στρατηγικής ασφαλείας του.
Οι επιπτώσεις του διαχωρισμού από το Ισραήλ αναμένεται να είναι ιδιαίτερα οδυνηρές για την Γάζα, για την οποία η ΟΗΕ προέβλεψε το 2012 ότι δεν θα ήταν βιώσιμη μέχρι το 2020. Οι κάτοικοι της περιοχής ζουν σε συνθήκες επισφάλειας, με μικρή πρόσβαση σε καθαρό πόσιμο νερό, καθώς το 97% θεωρείται μολυσμένο, ακρωτηριαστικές ελλείψεις ρεύματος λόγω του βαρέως κατεστραμμένου ηλεκτρικού δικτύου και ακατάλληλα συστήματα υγειονομικής περίθαλψης και εκπαίδευσης.
Σύμφωνα με την υπηρεσία του ΟΗΕ υπό την ευθύνη της οποίας βρίσκονται οι Παλαιστίνιοι πρόσφυγες, οι πολυετείς συγκρούσεις και οι αποκλεισμοί έχουν ως αποτέλεσμα το 80% του πληθυσμού της Γάζας να εξαρτάται από τη διεθνή βοήθεια, ενώ οι φρικτές συνθήκες διαβίωσης έχουν οξύνει την συχνότητα εμφάνισης βλαβών ψυχικής υγείας, προκαλώντας αύξηση των ποσοστών αυτοκτονιών στη Λωρίδα της Γάζας.
«Μερικές φορές ακούμε ότι γίνονται προσπάθειες που θα καταστήσουν δυνατή την πρόσβασή μας στον κόσμο, αλλά αυτός ο φράχτης τώρα στοχεύει να μας κρατήσει σε αυτή τη φυλακή. Αντί να βρεθούν λύσεις για την πολιορκία, τώρα έχει μονιμοποιηθεί. Το Ισραήλ δεν θα μπορέσει να θάψει τη Γάζα πίσω από το τείχος» υπογραμμίζει η Αμίρ.
