Ο Βρετανός αρχιτέκτονας Ρίτσαρντ Ρότζερς, γνωστός για τον σχεδιασμό ορισμένων από τα πιο διάσημα κτίρια του κόσμου, πέθανε σε ηλικία 88 ετών το βράδυ του Σαββάτου.

Ο ιταλικής καταγωγής αρχιτέκτονας, ο οποίος άλλαξε τον ορίζοντα του Λονδίνου με χαρακτηριστικές δημιουργίες όπως το Millennium Dome και το Cheesegrater, είχε κερδίσει μια σειρά βραβείων για τα σχέδιά του, συμπεριλαμβανομένου του Βραβείου Pritzker 2007, και ήταν ένας από τους πρωτοπόρους του κινήματος της αρχιτεκτονικής «υψηλής τεχνολογίας», που διακρίνεται από δομές που ενσωματώνουν βιομηχανικά υλικά όπως γυαλί και χάλυβας.

Ήταν ο συνδημιουργός του Γαλλικού Κέντρου Πομπιντού – που άνοιξε το 1977 και φημίζεται για την πολύχρωμη πρόσοψή του καλυμμένη με σωλήνες – την οποία σχεδίασε μαζί με τον Ιταλό αρχιτέκτονα Ρέντσο Πιάνο.

Άλλα γνωστά σχέδια του Rogers περιλαμβάνουν το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Στρασβούργου και το Three World Trade Center στη Νέα Υόρκη, καθώς και τερματικούς σταθμούς διεθνών αεροδρομίων στη Μαδρίτη και το Χίθροου του Λονδίνου.

Ο Ρίτσαρντ Ρότζερς γεννήθηκε στη Φλωρεντία το 1933. Ο πατέρας του ήταν γιατρός και η μητέρα του πρώην μαθήτρια του διάσημου Ιρλανδού συγγραφέα Τζέιμς Τζόις. Η οικογένεια διέφυγε από τη δικτατορία του Μουσολίν και εγκαταστάθηκε στην Αγγλία το 1938.

Το Λονδίνο ήταν άθλιο. Η οικογένεια που ζούσε άνετα στην Ιταλία ως μέλος της μεσαίας τάξης, αναγκάστηκε να στριμωχτεί σε ένα φτωχό διαμέρισμα του Λονδίνου. «Η ζωή είχε αλλάξει από έγχρωμη σε ασπρόμαυρη», θυμάται ο Ρότζερς στην αυτοβιογραφία του.

Ούτε το σχολείο ήταν πιο εύκολο. Ο Ρότζερς ήταν δυσλεκτικός σε μια εποχή που δεν υπήρχε διάγνωση για την ιδιαιτερότητα αυτή και τον αποκαλούσαν ηλίθιο, όπως είχε αναφέρει ο ίδιος.

Έφυγε από το σχολείο το 1951 χωρίς προσόντα, αλλά κατάφερε να εισέλθει στη Σχολή Αρχιτεκτονικής Ένωσης του Λονδίνου, γνωστή για τον μοντερνισμό της. Ολοκλήρωσε τις αρχιτεκτονικές του σπουδές στο Γέιλ των Ηνωμένων Πολιτειών το 1962, όπου γνώρισε τον Βρετανό αρχιτέκτονα Νόρμαν Φόστερ.

Κατά την επιστροφή τους στην Αγγλία το 1964, ίδρυσαν την «Team 4», μια εταιρεία αναγνωρισμένη για τα αρχιτεκτονικά της σχέδια εμπνευσμένα από την τεχνολογία.

Το 1968, γνώρισε τον Ρέντσο Πιάνο, έναν Ιταλό που μοιράστηκε μαζί του την ανησυχία για την ευέλικτη και αντιμνημειακή αρχιτεκτονική. Γρήγορα έγιναν φίλοι και «τα δύο κακά αγόρια» όπως τους άρεσε να τα λένε, το 1971 κέρδισαν τον διαγωνισμό για το νέο μουσείο μοντέρνας τέχνης στο Παρίσι, το μελλοντικό Κέντρο Πομπιντού.

Με πληροφορίες από France24, Guardian