Ο Οβελίξ του Γκοσινί ήξερε καλύτερα. Όταν τα πράγματα ζορίζουν, συμφέρει πάντα μια κάπως μπρουτάλ μετάθεση της συζήτησης, με αντεπιχειρήματα του τύπου «και συ γιατί δεν φοράς το κράνος σου;». Το σημερινό κύριο άρθρο της «Καθημερινής» προβαίνει σε αριστουργηματική εφαρμογή αυτής της αρχής.
«Δεν έχει σημασία αν τα κίνητρα ήταν προσωπικά ή είχαν πολιτικό μανδύα ή αν εντάσσονταν στην δραστηριότητα του κοινού εγκλήματος. Δεν έχει σημασία η ταυτότητα των δραστών, για να απαιτήσει κάποιος, επιτέλους, να μη μετατρέπονται οι χώροι των πανεπιστημίων σε θέατρα βίας. Η αποτρόπαια εικόνα της εισβολής κουκουλοφόρων στο αμφιθέατρο εν ώρα μαθήματος είναι ντροπή για την πολιτεία, όποιος και αν κρύβεται πίσω από τις κουκούλες» έγραψε η έγκριτος εφημερίδα αφορμώμενη από τον ξυλοδαρμό καθηγητή του Οικονομικού Πανεπιστημίου (ΑΣΟΕΕ), πολυσυζητημένου για άλλους λόγους.
Θα είναι το πρώτο άρθρο της για τα πανεπιστήμια, όπου δεν συναντά κανείς τη λέξη «ανομία» – και αυτό είναι από μόνο του αξιοσημείωτο. Αλλά το πρόβλημα δεν είναι πια η «ανομία», γιατί κινδυνεύουμε να παραδεχθούμε πως αυτή ευδοκιμεί σε πολλές μεριές. Είναι απλώς η κλιμάκωσή της μέχρι τη «βία» – με δράστες κάποιους κουκουλοφόρους, οι οποίοι απειλείται να ξεκουκουλώσουν πολλά.
Συμβαίνει, άλλωστε ο καθηγητής που στοχοποιήθηκε, και είχε φιλοδωρηθεί από τη Νέα Δημοκρατία με δύο κρατικές θέσεις, να βρίσκεται εδώ και μήνες στο επίκεντρο καταγγελιών πανεπιστημιακού συναδέλφου του για τοκογλυφία, ξέπλυμα χρήματος και εκβιασμούς – για να μη βάλουμε στον λογαριασμό και τις φερόμενες σεξουαλικές επιδόσεις του με Ρουμάνους ανηλίκους επ’ αμοιβή, στον δρόμο του κατά δήλωσή του φίλου του, Νίκου Γεωργιάδη.
(Για την ακρίβεια, και ο καταγγέλλων, πρώην συνεταίρος του καταγγελλόμενου σε εταιρεία στη Ρουμανία, έχει ήδη καταδικασθεί για τοκογλυφία. Πραγματικά, το Οικονομικό Πανεπιστήμιο ασκεί πρωταθλητισμό διεθνώς στα χρηματοπιστωτικά).
Εξ ου και η δράση των προχθεσινών κουκουλοφόρων γεννά διάχυτη καχυποψία. Πρόκειται για συνήθεις μπαχαλάκηδες σε ρόλο αυτόκλητου τιμωρού; Για ένα νέο επεισόδιο δημιουργίας «κλίματος» και «ζήτησης για ασφάλεια», λίγες μόλις μέρες μετά το αμφιλεγόμενων λεξιλογικών και συντακτικών επιλογών απειλητικό μήνυμα προς τον πρύτανη του Αριστοτελείου και την θριαμβευτική επίσκεψη Θεοδωρικάκου στην Πρόεδρο της Δημοκρατίας για… την εξάρθρωση της 34χρονης κατάληψης Βιολογικού; Για ξεκαθάρισμα λογαριασμών ή προειδοποιητικό μήνυμα άλλου τύπου, λίγες μόνο μέρες πριν βρεθεί στο εδώλιο του δικαστηρίου ο εν λόγω καθηγητής (που μάλιστα «δείχνει» για την επίθεση τους ακαδημαϊκούς του αντιπάλους);
Η έγκριτος φυλάει τον κώλο της – με την επιμέλεια που η Κεραμέως και η πρυτανεία της ΑΣΟΕΕ είχαν σκουπίσει τον δικό τους με τα έγγραφα των καταγγελιών, εφόσον το γράμμα του νόμου και το μακρόσυρτο των πειθαρχικών διαδικασιών δεν επιβάλλει επίδειξη αντανακλαστικών σε θέματα ηθικής τάξεως.
Οι διατυπώσεις της εφημερίδας είναι προσεκτικά επιλεγμένες: «δραστηριότητες κοινού εγκλήματος», «δεν έχει σημασία η ταυτότητα», «όποιοι και αν κρύβονται πίσω από τις κουκούλες» (μήπως είμαι εγώ, Δάσκαλε;).
Με άλλα λόγια: μην τα πολυσκαλίζετε όσα βορβορώδη γεννά το πανεπιστήμιο της «αριστείας» και της «επιχειρηματικότητας». Ελάτε να συζητήσουμε για το καίριο: την τοποθέτηση τουρνικέ στις εισόδους των ΑΕΙ. Ελάτε να οργανώσουμε μία αστυνομική επιδρομή για να ζωηρέψουν τα πνεύματα. Ώστε να δώσουμε άλλη μία ώθηση στην «αριστεία» και την «επιχειρηματικότητα», βεβαίως βεβαίως.
Νοσταλγεί κανείς τους καιρούς που ο Παπαδιαμάντης έγραφε από την πλευρά του «Το Κουκούλωμα», οπότε οι παρεκτροπές που έπρεπε να κουκουλωθούν αφορούσαν απλώς τις περί παρθενίας επιταγές της ορθοδοξίας. «(…) Ἡ ἁγία ἐκκλησία μας συνηθίζει ὅλους ἀδιακρίτως νὰ τοὺς στεφανώνῃ, ὡς “νομίμως ἀθλήσαντας”. Δι᾿ αὐτὸ θὰ ἠδύνατό τις νὰ προτείνῃ ὅτι καλὸν θὰ ἦτο, εἰς πολλὰς περιπτώσεις, ν᾿ ἀντικατασταθῶσι τὰ στέφανα διὰ κουκούλας, ἐξ ἴσου συμβολικῆς, ἐξηγούσης τὸ ρῆμα “κουκουλώνω”, τὸ ὁποῖον συνηθίζει ὁ λαὸς εἰς παρομοίας περιστάσεις». Αθώοι καιροί, πράγματι.
