Στην πόλη της Γάζας, ένας θρησκευτικός θεσμός ελληνικού ενδιαφέροντος, το Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων, και ένα χριστιανικό μνημείο χρονολογούμενο από τον 11ο αιώνα, η Μονή του Αγίου Πορφυρίου, δέχθηκαν αεροπορική επιδρομή από τις δυνάμεις του Ισραήλ. Από το πλήγμα στην είσοδο και τα γραφεία της Μονής βρήκαν τον θάνατο, κατά τη μαρτυρία του ηγουμένου της, Αρχιεπισκόπου Τιβεριάδος Αλεξίου, 18 εκ των περίπου 400 αμάχων που είχαν αναζητήσει καταφύγιο εκεί.

Το ίδιο το Πατριαρχείο σε ανακοίνωσή του καταγγέλλει ότι οι εγκαταστάσεις του (όπως και αυτές άλλων χριστιανικών ομολογιών, λ.χ. το αγγλικανικό νοσοκομείο Αλ-Αχλί) στοχοποιούνται και διαμηνύει ότι δεν σκοπεύει να εγκαταλείψει τη θρησκευτική και ανθρωπιστική αποστολή του. Υπενθυμίζουμε ότι η Πόλη της Γάζας βρίσκεται στο βόρειο τμήμα της Λωρίδας, στου οποίου την εθνοκάθαρση αποβλέπει το Ισραήλ.

Η αντίδραση του υπουργείου Εξωτερικών της Ελληνικής Δημοκρατίας ήταν να εκδώσει την εξής ανακοίνωση: «Εκφράζουμε τη βαθιά μας οδύνη για την απώλεια ζωών που προκλήθηκε από χτύπημα σε κτίριο παρακείμενο στο μοναστήρι του Αγίου Πορφυρίου στη Γάζα. Η προστασία των αμάχων και η ασφάλεια των τόπων λατρείας και των θρησκευτικών ιδρυμάτων θα πρέπει να διασφαλίζονται και να γίνονται σεβαστές από κάθε πλευρά».

Οποιοσδήποτε εγγράμματος άνθρωπος αντιλαμβάνεται τα εξής:

• Οι ζωές «απωλέσθησαν» (κατά το «ο ευρών αμειφθήσεται») και δεν αφαιρέθηκαν βίαια στο πλαίσιο στρατιωτικής επιχείρησης.
• Το «χτύπημα» δεν έχει υποκείμενο (η διπλωματία μας θα ήταν πολύ φτωχότερη χωρίς το ρεπερτόριο απρόσωπων συντάξεων της ελληνικής γλώσσης).
• Το πληγέν κτίριο ήταν «παρακείμενο», οπότε μάλλον δεν χρειάζεται να μεγαλοποιούμε τα πράγματα. (Άλλωστε και στον Όσιο Λουκά της Βοιωτίας ήταν παρακείμενα τα κτίρια που κάηκαν το καλοκαίρι).
• Η «οδύνη» μπορεί να είναι δυσβάστακτη (οι συντάκτες της ανακοίνωσης το ξέρουν, μην τους κακολογούμε), αλλά δεν συνεπάγεται ούτε «καταδίκη», ούτε κάποια πιο πρακτική πρωτοβουλία.
• Η ασφάλεια των τόπων λατρείας θα πρέπει να διασφαλίζεται «από κάθε πλευρά», λες και είναι πολλές οι πλευρές που τους απειλούν.
• Επίσης, το ελληνικό κράτος δεν αισθάνεται καμία ανάγκη να απευθύνει λόγο συμπαράστασης στο Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων.

(Όπως δεν το έκαναν μέχρι στιγμής ούτε το Οικουμενικό Πατριαρχείο ή η Εκκλησία της Ελλάδος, εφαρμόζοντας την πατερική διδαχή «μούγκα στη στρούγκα». Είναι άλλωστε πολύ απορροφημένες από το να προσφέρουν κάλυψη στο ουκρανικό καθεστώς και τις θρησκευτικές διώξεις του και πολύ δυσαρεστημένες με το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων που δεν ευθυγραμμίζεται).

Εκ των υστέρων η απρέπεια διορθώθηκε με τηλεφωνική επικοινωνία του υφυπουργού Εξωτερικών Γιώργου Κώτσηρα με τον Πατριάρχη Θεόφιλο, προς τον οποίο εξέφρασε τη βαθιά ανησυχία του για την κλιμάκωση της κρίσης στην περιοχή. Ο Μακαριότατος ασφαλώς βγήκε σοφότερος και πιο καθησυχασμένος από αυτή τη συνομιλία.

Εν ολίγοις, θα ήταν πολύ πιο ειλικρινές αν για τις ζωές αυτών των «άλλων» που «απωλέσθησαν» η ελληνική διπλωματία μας έλεγε λακωνικά: «Ποιος χέστηκε».

Οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί Παλαιστίνιοι της «Αγίας Γης», κατά πάντα συμμέτοχοι των δοκιμασιών και διεκδικήσεων των Μουσουλμάνων συμπατριωτών τους, μπορούν να βιώσουν τη μοναξιά που γνωρίζουν καλά εδώ και δώδεκα χρόνια οι ομοδοξοί τους της Συρίας και να ξεχάσουν ό,τι ενδεχομένως περίμεναν από την Ελλάδα.

Αλλά αν η Υπηρεσία Ενημέρωσης του υπουργείου Εξωτερικών και οι πολιτικοί της προϊστάμενοι κυριεύονται από ακατάσχετη τρεμούλα στη σκέψη ότι μπορεί να δυσαρεστήσουν το Αφεντικό, καλό θα ήταν να του προσφέρουν απευθείας και χωρίς μεταμφιέσεις τις υπηρεσίες τους. Όχι να εκδίδουν ανακοινώσεις στο όνομα της κατ’ ευφημισμόν καλούμενης «Ελληνικής Δημοκρατίας». Όχι στο όνομά μας.