Ένα πλεονέκτημα που έχουμε εμείς οι θεωρητικοί μισάνθρωποι όταν εντρυφούμε στα διεθνή πολιτικά δρώμενα είναι ότι δεν απογοητευόμαστε ποτέ· γιατί αν πιστεύεις ότι οι άνθρωποι είναι μόνο ικανοί για το χειρότερο, τότε δεν κινδυνεύεις να απογοητευτείς από αυτούς. Βέβαια, αυτό δεν σημαίνει ότι το απολαμβάνουμε κιόλας, το αντίθετο: η πολιτική εκφέρει έναν εφαρμοσμένο, πολύ πιο σκληρό από τον δικό μας μισανθρωπισμό που μόνο ευχάριστος δεν είναι.
Εκτός όμως από τον λόγο των κυρίαρχων κομμάτων, υπάρχουν και μια σειρά από παραδείγματα «περιθωριακού» πολιτικού λόγου τα οποία πάντα διεκδικούν την εισβολή τους στο προσκήνιο, κάτι που η ιστορία έχει δείξει ότι είναι γενικά δυνατό. Ας εξετάσουμε την περίπτωση της οργάνωσης Oath Keepers στις ΗΠΑ, μιας μικρής ομάδας λίγων χιλιάδων μελών, της οποίας πρόσφατα συνελήφθη ο ηγέτης της, ο 56χρονος πρώην στρατιωτικός Στιούαρτ Ρόουντς.
Σε μια αξιοσημείωτη σύμπτωση, πριν από ένα περίπου μήνα συνελήφθησαν μέλη της Ελληνικής οργάνωσης «Θεματοφύλακες του Συντάγματος». Είναι αξιοσημείωτη τόσο η ομοιότητα των πράξεων (αυτοδικία, βίαιη εισβολή σε κρατικά κτίρια κλπ) όσο και η ομοιότητα των ονομάτων. Γιατί Oath Keepers σημαίνει «(θεματο)φύλακες των Όρκων», όπου οι όρκοι αναφέρονται στο Σύνταγμα των ΗΠΑ: πλήρη μέλη της παραστρατιωτικής αυτής οργάνωσης μπορούν να είναι μόνο βετεράνοι ή και μάχιμοι του στρατού ή των σωμάτων ασφαλείας, οι οποίοι προφανώς έχουν ορκιστεί να φυλάσσουν το σύνταγμα. Η τήρηση της νόμιμης τάξης είναι ένα κοινό μιμίδιο που έχουν κοινό όλες οι ακροδεξιές οργανώσεις, που γενικά πιστεύουν ότι μας κυβερνά μια μη εκλεγμένη διοίκηση την οποία δεν επηρεάζουν και πάρα πολύ οι εκλογές. Πολλοί αριστεροί θα συμφωνούσαν ότι το πρόβλημα αυτό έχει σίγουρα πραγματική βάση, αλλά μάλλον θα διαφωνούσαν ριζικά με τις λύσεις που προτείνουν οι οργανώσεις αυτές.
Αλλά οι Oath Keepers έχουν κι άλλα ενδιαφέροντα χαρακτηριστικά τα οποία οι εγχώριοι Αντιφά θα πρέπει να σημειώσουν γιατί θα βρεθούν προ εκπλήξεων, όταν αυτά τα μιμηθούν οι εγχώριες αντίστοιχες οργανώσεις. Έτσι, το καταστατικό τους ξεκινάει λέγοντας ότι «άτομα που έχουν υποστηρίξει, έχουν υπάρξει μέλη ή σχετίζονται καθ’ οιονδήποτε τρόπο με οργανώσεις […] που υπερασπίζονται την διάκριση, βία ή μίσος κατά προσώπων επί τη βάσει της φυλής, εθνικότητας, πίστης ή χρώματος, δεν δικαιούνται να γίνουν μέλη». Αν αυτό σας φαίνεται εντυπωσιακό για μια φανατικά τραμπική οργάνωση που συμμετείχε ενεργά στην έφοδο στο Καπιτώλιο τον Ιανουάριο του 2021, με είκοσι μέλη της να έχουν διωχθεί από τον νόμο για αυτόν τον λόγο, σκεφτείτε επίσης ότι ο πρόσφατα συλληφθείς ηγέτης τους συχνά καταφέρεται κατά των φυλετικών διακρίσεων τονίζοντας ότι είναι κατά το 1/4 Μεξικανός. Επίσης, η ηγεσία συχνά συγκρίνει τους αναίμακτους ακτιβισμούς της οργάνωσης (καταλήψεις άδειων κρατικών κτιρίων κλπ) με «τις πρακτικές της πολιτικής ανυπακοής και των καθιστικών διαμαρτυριών που η πολιτική αριστερά χρησιμοποιεί εδώ και δεκαετίες». Το ηγετικό στέλεχος Ρίτσαρντ Μακ έχει μιλήσει επαινετικά για την ιστορική μορφή της Ρόζα Παρκς, λέγοντας ότι σήμερα πλέον η οργάνωση οφείλει να κάνει αυτό που δεν είχε γίνει τότε, να υπερασπιστεί δηλαδή τις σύγχρονες ενσαρκώσεις του ίδιου αγωνιστικού πνεύματος.
Μισό λεπτό, μιλάμε για ακροδεξιές και πρωτοφασιστικές ομάδες κρούσης; Δεν είναι κάπως μπερδεμένα όλα αυτά;
Μια πρώτη ένδειξη μας την δίνει ο Σαρτρ στο κείμενό του «Σκέψεις για το Εβραϊκό Ζήτημα» του 1946: «Ποτέ μην πιστεύετε ότι οι αντισημίτες έχουν άγνοια του παραλογισμού των απαντήσεών τους. Ξέρουν ότι οι παρατηρήσεις τους είναι ασόβαρες, ότι εύκολα καταρρίπτονται. Όμως διασκεδάζουν, επειδή είναι ο αντίπαλός τους που είναι αναγκασμένος να χρησιμοποιήσει τις λέξεις υπεύθυνα, δεδομένου ότι πιστεύει στις λέξεις του. Οι αντισημίτες έχουν το δικαίωμα να παίξουν. Τους αρέσει μάλιστα να παίζουν με τις λέξεις επειδή έτσι, δίνοντας γελοίες δικαιολογίες, μειώνουν την αξιοπιστία του συνομιλητή τους [που είναι υποχρεωμένος να τους απαντήσει]»
Η λέξη «αντισημίτης» στο απόσπασμα μπορεί να αντικατασταθεί από λέξεις όπως ρατσιστής, ναζί κλπ. Το συμπέρασμα: όλοι αυτοί οι τύποι γενικά είναι μεγάλα τρολ. Ή, όπως το είχε θέσει ο Γκέμπελς το 1928, «Εμείς είμαστε αντι-κοινοβουλευτικοί και απορρίπτουμε την Δημοκρατία. […] Αν όμως η δημοκρατία είναι αρκετά ηλίθια για να μας δώσει δωρεάν εισιτήρια και μισθούς στην Βουλή, αυτό είναι δικό της πρόβλημα. Δεν μας αφορά. Αν αυτή μας βοηθά με την επανάστασή μας, είμαστε χαρούμενοι για αυτό.» Οι ναζί βουλευτές οι εκλεγμένοι στο Ράιχσταγκ, οι χρυσαυγίτες στη βουλή κλπ, όλοι δεν είχαν διστάσει να ορκιστούν πίστη στους νόμους και το σύνταγμα, ήταν δηλαδή θεματοφύλακές του, μέχρι να το καταργήσουν.
Έτσι, στις πιο εσωτερικές τους εκφράσεις ή στις κρίσιμες στιγμές οι Oath Keepers δεν κρύβονται με τέτοιον τρόπο. Το απόσπασμα για την Ρόζα Παρκς παραπάνω, συνεχίζει λέγοντας ότι η οργάνωση οφείλει να υπερασπιστεί σήμερα «τη Ρόζα Παρκς την κάτοχο όπλων, την Ρόζα Παρκς τη ράντσερ, τη Ρόζα Παρκς που δεν στέλνει τα παιδιά της σχολείο αλλά τα διδάσκει σπίτι [homeschooler], ή τη Ρόζα Παρκς τη διαμαρτυρόμενη για τους φόρους.» Οι διαδηλωτές του BLM, είναι «στασιαστές και πρέπει να καταστείλουμε την ανταρσία τους», και όταν αυτοί «αναπόφευκτα αρχίσουν να χρησιμοποιούν αυτοσχέδιες βόμβες, τελικά εμείς θα πρέπει να τους σκοτώσουμε, αν και είναι μικρά παιδιά, που θα πεθάνουν πιστεύοντας ότι μάχονταν ναζί». Στις ταραχές για τον Τζορτζ Φλόιντ είχαν (εννοείται) συμμετάσχει ενθουσιωδώς με τα όπλα τους εναντίον αυτών που είχαν επιχειρήσει μια «ανοιχτά κομμουνιστική ανταρσία», ενώ οι ίδιοι ετοιμάζονταν για τον «επερχόμενο εμφύλιο πόλεμο». Αν ο Τραμπ δεν τολμούσε να φέρει την εθνοφρουρά για να καταστείλει την ανταρσία, τότε «θα το κάνουμε εμείς», τουιτάρισε ο αρχηγός – και τότε ήταν που το Twitter του έκλεισε τον λογαριασμό.
Παράπλευρη απώλεια: Το ερώτημα του ποιος, πότε και με ποια κριτήρια ασκεί λογοκρισία, δεν απασχόλησε, όπως θα έπρεπε, τη διεθνή αριστερά που πανηγύρισε και αυτήν την απόφαση του Twitter, μία ανάμεσα σε πολλές άλλες, δείχνοντας έτσι πόσο αδυνατεί να αυτονομηθεί από την περίεργη ηγεμονία που ασκούν οι αμερικάνοι Δημοκρατικοί και τα μονοπώλια της Σίλικον Βάλεϊ επάνω της. Ίσως τμήμα της εξήγησης να είναι ότι μεγάλο μέρος του αγώνα της η αριστερά πλέον το κάνει ακριβώς σε αυτά τα μονοπώλια, στο Facebook και το Twitter.
Ο Πόλεμος των Άστρων και ο Σατανάς
Το ενδιαφέρον είναι ότι το φαινόμενο αυτό δεν είναι καθαυτό καινούργιο – το μόνο κάπως πρωτότυπο εδώ είναι οι συνειδητές προσπάθειες της συγκεκριμένης οργάνωσης να αρθρώνει έναν πολιτικά ορθό και κοσμικό λόγο – αλλά να θυμίσουμε εδώ πόσο πολύ βελτιώθηκε ο λόγος των τριών εκπροσώπων του ΛΑΟΣ όταν έγιναν υπουργοί της Νέας Δημοκρατίας. Επιπλέον οι Oath keepers και πάμπολλες άλλες λιγότερο ικανές στη διαχείριση των μέσων ένοπλες οργανώσεις, είναι όχι μόνο αναφανδόν φονταμενταλιστικές και υστερικές, αλλά «ένοπλες». Και αυτό έχει μια εξήγηση στις ρίζες που έχει η «Χριστιανική Ταυτότητα» στον βαθύ λευκό νότο της Αμερικής. Για να το καταλάβουμε αυτό χρειάζεται να πάμε λίγο πίσω στον χρόνο, περίπου 27 αιώνες πίσω.
Όταν το 722 πΧ οι Ασσύριοι κατέκτησαν το Ισραήλ (το βόρειο από τα δύο Εβραϊκά βασίλεια της εποχής), εξανδραπόδισαν τις δέκα φυλές που ζούσαν εκεί και τις έστειλαν πέρα από τον Ευφράτη, στα βάθη της αυτοκρατορίας τους. Μόνο οι δύο φυλές της Ιουδαίας (του νότιου από τα δύο βασίλεια) η φυλή Ιούδα και η Βενιαμίν, μαζί με κάποιους Λεβίτες την γλίτωσαν και έμειναν στην χώρα τους (θα τους έδιωχναν βέβαια από κει αιώνες μετά οι Ρωμαίοι). Οι εξόριστοι χάθηκαν, αναμίχθηκαν με τους τοπικούς πληθυσμούς στην εξορία τους. Όμως χιλιετίες μετά, το Ταλμούδ και οι μεσαιωνικές παραδόσεις των Εβραίων της Ευρώπης σύνδεσαν τις χαμένες φυλές με την έλευση του Μεσσία, κάτι που δεν ξέφυγε από την προσοχή των Ευρωπαίων.
Το 1680 ένας κονκισταδόρ, ο Αντόνιο Μοντεζίνος, ισχυρίστηκε ότι βρήκε τις χαμένες φυλές στο Περού, κάτι που έγινε δεκτό με ενθουσιασμό από αρκετούς Ευρωπαίους: όπως είχε αποδείξει πέραν αμφιβολίας η επιστήμη (δηλαδή η θεολογία, η μόνη σοβαρή επιστήμη), οι γιοί του Νώε είχαν εποικίσει Ευρώπη, Ασία και Αφρική· από πού λοιπόν είχαν βρεθεί άνθρωποι στην Αμερική; Η βίβλος δεν έχει λάθη άρα κάτι περίεργο συνέβαινε. Αν οι δέκα χαμένες φυλές είχαν εποικίσει την Αμερική, το παράδοξο λυνόταν.
Η ιδέα αυτή με τις χαμένες φυλές που ξαναβρέθηκαν, άρεσε σε τμήματα της Βρετανικής άρχουσας τάξης που την βελτίωσε επί το ρατσιστικότερο και την ενέταξε σε ένα ευρύτερο πλαίσιο. Ο «Βρετανικός Ισραηλιτισμός», ένα ελιτίστικο δόγμα (δεν απέκτησε ποτέ περισσότερους από 5 με 10000 ακολούθους) έλεγε ότι οι χαμένες φυλές του Ισραήλ, δεν είχαν χαθεί, ούτε βέβαια είχαν γίνει άγριοι και απολίτιστοι Ινδιάνοι (αν είναι δυνατόν), αλλά μετά από περιπλανήσεις κατέληξαν στην Ευρώπη: οι αληθινοί Εβραίοι είναι λευκοί. Έτσι οι Άγγλοι δεν είναι παρά η φυλή Εφραίμ. Οι Ευρωπαίοι ήταν οι υπόλοιπες χαμένες φυλές, γεγονός που το στήριξαν με ακλόνητα επιχειρήματα. Πχ, η φυλή Δαν είχε καταλήξει (το μαντέψατε;) στην Δανία. Η φυλή Γαδ αντιθέτως, που σύμφωνα με τη Βίβλο είχε περάσει μια φορά από το Σακόθ της Ιορδανίας, ήταν προφανώς οι Σακότοι, γνωστοί και ως Σκότοι κλπ. Πραγματικά αδιάσειστα επιχειρήματα. Επιπλέον και ο Ιησούς, ως απόγονος του Δαβίδ της φυλής Ιούδα ήταν και αυτός λευκός. Ναι ρε φίλε.
Το κίνημα αυτό γνώρισε μεγάλες δόξες όταν το 1917 οι Βρετανοί (δηλαδή η φυλή Εφραίμ και η φυλή Γαδ) κατέλαβαν την Παλαιστίνη, επομένως ο λαός του Ισραήλ ξαναγύρισε στη γη της προφητείας. Όσοι Εβραίοι του πλανήτη συνέχιζαν να πιστεύουν στον Γιαχβέ, θα γίνονταν τώρα χριστιανοί, και η προφητεία που έλεγε ότι έτσι θα ερχόταν η δευτέρα παρουσία θα γινόταν επιτέλους αλήθεια. Δυστυχώς οι Εβραίοι αποδείχτηκαν κάπως ξεροκέφαλοι και σιωνιστές και όχι μόνο δεν θέλησαν να αλλαξοπιστήσουν, αλλά άρχισαν να κάνουν και αντάρτικο κατά της φυλής Εφραίμ, των Άγγλων. Το λυπηρό αυτό γεγονός ήταν χτύπημα για τον Βρετανικό Ισραηλιτισμό, σε μια εποχή που ο αντισημιτισμός κορυφωνόταν στην Ευρώπη. Μέχρι το 1920 οι Βρετανοί Ισραηλίτες είχαν χάσει τον αρχικό τους ζήλο και το γύριζαν λίγο προς το αντισημιτικό και αυτοί.
Τώρα η φυλή Εφραίμ (δηλαδή οι Εγγλέζοι) που είχε μεταναστεύσει στις ΗΠΑ, δεν απογοητεύτηκε το ίδιο πολύ. Γενικά τον 19ο αιώνα οι αποικίες είχαν αρχίσει να εμφανίζουν ένα άγχος ότι οι αυτόχθονες (στην Αυστραλία) ή/και οι σκλάβοι (στις ΗΠΑ), λόγω γεννητικότητας θα υπερσκέλιζαν τους λευκούς. Προφανώς αυτό που ίσχυε ήταν το αντίθετο, αλλά οι ηθικοί πανικοί ήταν ήδη τότε ένας αποτελεσματικός τρόπος άσκησης πολιτικής. Το πόσο αποτελεσματικός τρόπος το αποδεικνύει το γεγονός ότι μέχρι και σήμερα έτσι διεξάγεται η διακυβέρνηση των σύγχρονων κρατών.
Όπως κι αν έχει, στις ΗΠΑ του 19ου αιώνα, σε ιδεολογικό επίπεδο γρήγορα βρέθηκαν τα κατάλληλα θρησκευτικά δόγματα για να καλύψουν τέτοιες αντιλήψεις. Η «Χριστιανική Ταυτότητα», το κίνημα που διαδέχτηκε στις ΗΠΑ τον Ισραηλιτισμό, κράτησε όλες τις αποκαλυπτικές προφητείες αλλά και ενίσχυσε τον αντισημιτισμό και τον ρατσισμό. Γιατί αν οι Ευρωπαίοι ήταν οι φυλές του Ισραήλ, τότε από πού προέρχονταν όλοι οι μη Ευρωπαϊκοί λαοί; Η απάντηση ήταν προφανής: είναι «προαδαμικοί» άνθρωποι, mudmen, λασπάνθρωποι. Ο θεός δηλαδή είχε κάνει κι άλλες προσπάθειες πριν τον Αδάμ, αλλά τα αποτελέσματα ήταν κατώτερα. Οι νέγροι λχ πλάστηκαν πρώτοι, αλλά ως πρωτόλεια προσπάθεια δεν είναι πλήρεις, δεν έχουν ψυχή (είναι δηλαδή σκέτη λάσπη), δεν είναι κανονικοί άνθρωποι, άρα είναι η φύση τους να είναι σκλάβοι. Τώρα, σύμφωνα με τη βίβλο, οι φυλές του Ισραήλ έχουν δικαίωμα πάνω στη γη και στα ζώα που την περπατούν, δικαίωμα που έδωσε ο θεός στον Αδάμ. Επομένως οι λευκοί, δηλαδή οι φυλές του Ισραήλ, έχουν δικαίωμα πάνω σε όλους τους κατώτερους ανθρώπους διαφορετικού χρώματος. Η Χριστιανική Ταυτότητα επομένως είναι ένα είδος Κου Κλουξ Κλαν σε μορφή εκκλησίας.
Προφανώς αυτά τα μισανθρωπικά παραμύθια βρήκαν ευρύτατη απήχηση στον Αμερικανικό νότο ως δικαιολόγηση της δουλοκτησίας αρχικά και του φυλετικού διαχωρισμού μετά. Τα παραμύθια τα ενίσχυαν «επιστήμες» όπως η φρενολογία, μια έγκυρη τότε ακόμα «επιστήμη» που έβγαζε «συμπεράσματα» για τον χαρακτήρα του ανθρώπου από τα κρανιακά του χαρακτηριστικά. Αλλά βέβαια το βασικό υπόστρωμα είναι θρησκευτικό. Για παράδειγμα, αρκετοί από τους θεωρητικούς του κινήματος, ισχυρίζονταν ότι η ήττα των νότιων στον εμφύλιο ήταν θεϊκή τιμωρία (σαν τον κατακλυσμό ας πούμε) που οφειλόταν στο αμάρτημα της επιμειξίας στο οποίο είχαν υποπέσει ουκ ολίγοι γαιοκτήμονες. Οι αμαρτωλοί αυτοί με τις πράξεις τους έθεσαν σε κίνδυνο όχι μόνο τη δική τους ψυχή που θα καεί στην κόλαση, αλλά και αυτούς που είχαν μείνει αγνοί. Επίσης, όσοι σήμερα δηλώνουν Εβραίοι, αντίθετα με τους λευκούς, είναι προϊόντα επιμειξίας με κατώτερες φυλές, δηλαδή προϊόντα ενός θανάσιμου αμαρτήματος, δηλαδή κατώτεροι και οι ίδιοι.
Πολλές από τις σχετιζόμενες δοξασίες συνδέονται με αφηγήσεις επιστημονικής φαντασίας για έναν επουράνιο πόλεμο μεταξύ αγγέλων και προαδαμιαίων οργάνων του Σατανά (των μαύρων ή/και των Εβραίων δηλαδή), πόλεμο που οι τελικές του μάχες θα γίνουν στην Γη, αφού στα άλλα πλανητικά συστήματα (πχ τον Σείριο, τον Ωρίωνα και μερικά άλλα), οι καλοί λευκοί έχουν ήδη κερδίσει με τη βοήθεια του θεού και των αρχαγγέλων. Αυτός ο θρησκευτικός Πόλεμος των Άστρων είναι η κοιτίδα πολλών από τις δοξασίες που κυκλοφορούν ελεύθερες στη χώρα μας και αφορούν ΕΛ και άλλα τέτοια διαστημικά ζώα λευκού χρώματος. Οι ΕΛ-ληνες δεν έχουν καν την ικανότητα να πρωτοτυπήσουν στις βλακώδεις τους ονειροφαντασίες και βολεύονται με κακές παραφράσεις των αμερικανικών πρωτοτύπων, αλλάζοντας που και που τα ονόματα των ηρώων του πολέμου με αρχαιοελληνικά ονόματα: έτσι για παράδειγμα κατάντησε ο Μεγαλέξαντρος να έχει φυλακίσει τα νεφιλίμ (και αυτό αμερικανιά είναι). Ο Μεγαλέξαντρος να ξέρετε κατάγεται από τον Σείριο όπως και όλοι όσοι είμαστε αρκετά τυχεροί να έχουμε ΕΛ-ληνικό ΔΝΑ.
Οι πολλές ζωές της Μεγάλης Αντικατάστασης
Το πρόβλημα που αντιμετώπισαν όλοι αυτοί οι περίεργοι τύποι τις δεκαετίες του ‘50 και ‘60 δεν ήταν, όπως ίσως θα πίστευε κανείς, το κίνημα που τότε ήταν σε άνοδο στις ΗΠΑ και διεθνώς, αλλά αντιθέτως το κράτος. Γιατί με το κίνημα οι διαφορές ήταν γνωστές από παλιά. Το Αμερικανικό κράτος όμως, είναι αλλιώς. Το κράτος είναι το καταφύγιο κάθε ακροδεξιού. Έτσι κάποια στιγμή το κράτος πράγματι κατάλαβε επιτέλους ότι η ΕΣΣΔ είναι η «σατανική αυτοκρατορία» – ήταν όταν ξεκίνησε ο ψυχρός πόλεμος. Όμως από την άλλη, γιατί αναγνώρισε τους μαύρους ως ανθρώπους; Αφού όπως είδαμε, δεν είναι άνθρωποι. Γιατί συνεχίζει αυτή τη λάθος πολιτική και αποδίδει δικαιώματα στους σκλάβους;
Επιπλέον την ίδια εποχή περίπου το κράτος από τη μία συνήψε σχέσεις με το Ισραήλ (που το κατοικούν ψευτο-Εβραίοι λασπάνθρωποι) και από την άλλη προώθησε κάποια μέτρα για την μερική βελτίωση της ζωής των σκλάβων, ειδικά στις βόρειες πολιτείες· μέχρι και στρατός πήγε στα σχολεία για να επιβάλλει τις μικτές τάξεις. Όλα αυτά μπέρδεψαν τους Χριστιανούς ταυτοτικούς. Το μπέρδεμα χειροτέρεψε μετά την πτώση του τείχους. Μέχρι τότε οι προφητείες για την αποκάλυψη ήταν καθαρές και ξάστερες: η μάχη στον Αρμαγεδδώνα έρχεται από μέρα σε μέρα και εκεί ο ελεύθερος κόσμος των λευκών θα πολεμήσει τους σατανικούς κομμουνιστές και τους συμμάχους τους. Μετά την πτώση δεν ήταν πλέον προφανές ποιος ήταν ο εχθρός, με ποιον θα πολεμήσουμε.
Για μια μεγάλη μερίδα από αυτούς το κράτος και η κυβέρνηση σταδιακά μετατράπηκαν σε εχθρό, έναν εχθρό που τον αποκαλούν ZOG Zionist Occupation Government, μια κυβέρνηση από εξωγήινους, όργανα του σατανά, ερπετοειδείς σιωνιστές και σταδιακά και ισλαμιστές. Όλοι ξέρουν ότι τα όργανα του σατανά, οι ερπετοειδείς σιωνιστές βρίσκονται κατά πλειοψηφία στο κόμμα των Δημοκρατικών, αν και έχουν μολύνει και τους Ρεπουμπλικάνους, εκτός από τον Τραμπ. Η Χριστιανική Ταυτότητα άρχισε να εξοπλίζεται (κάτι εύκολο στην Αμερική) και να ετοιμάζεται για την Αποκάλυψη όπου η ZOG είναι με τους κακούς. Ο επιβιωτισμός, η φυγή στην ερημιά, η δημιουργία καταφυγίων, η εξάσκηση στα όπλα, η άρνηση των κρατικών θεσμών, της φορολογίας, του σχολείου κλπ έγινε το σήμα κατατεθέν τους, αλλά σταδιακά άρχισαν να διαχέονται ευρύτερα στους όμορους χώρους της θρησκευτικής δεξιάς στις αχανείς μεσοδυτικές αγροτικές πολιτείες.
Το τελευταίο κομμάτι του παζλ της συμπεριφοράς τους είναι ότι οι οργανώσεις αυτού του τύπου πιστεύουν ότι οφείλουν να γίνουν accelerationists, ένας όρος χωρίς εύκολη μετάφραση, «επιταχυντές» ή «αξελερεσιονιστές» ίσως. Μιλάμε εδώ μόνο για το ακροδεξιό νόημα του όρου, γιατί υπάρχει και ένα αριστερό νόημα όπως κι ένα τεχνοκρατικό νόημα. Εδώ και λιγότερα από δέκα χρόνια, το επιχείρημα που κυκλοφόρησε αρχικά στους νεοναζί και το υιοθέτησαν τελικά όλες οι μορφές οπλισμένης ακροδεξιάς, αν και δίνοντάς του και μια αποκαλυπτική χροιά. Βασικά το επιχείρημα λέει ότι αν η αποκάλυψη έρχεται, είναι καλύτερο να γίνει μια ώρα αρχύτερα να τελειώνουμε. Η γραφή λέει ότι ο Αρμαγεδδών θα γίνει στο Ισραήλ. Ο οπαδοί της Χριστιανικής Ταυτότητας αυτό το ερμηνεύουν μεταφορικά: Ισραήλ είναι εκεί που βρίσκονται οι πραγματικοί Ισραηλίτες, άρα στις ΗΠΑ, αφού όπως είπαμε οι λευκοί είναι ο πραγματικός περιούσιος λαός. Επομένως, καθήκον τους είναι να προσπαθούν με κάθε μέσο (πχ την προβοκάτσια ή τις βίαιες δράσεις) να οξύνουν τις αντιφάσεις μέχρι του σημείου της ρήξης, μέχρι οι λευκοί να εξεγερθούν και να ξεκινήσει ένας εμφύλιος στις ΗΠΑ, εμφύλιος που θα είναι ο τελικός πόλεμος της Αποκάλυψης και που θα εκκαθαρίσει τον πλανήτη από τους λασπάνθρωπους…
Και έτσι έχουμε όλα τα κομμάτια του πάζλ: η φανατική προσήλωση στα όπλα, το μίσος για το κεντρικό κράτος και την ομοσπονδιακή κυβέρνηση των ZOG, η διαρκής ένοπλη προπαγάνδα. Φυσικά η θρησκευτική αιτιολόγηση, αν και ιστορικά αναγκαία για τη δημιουργία και εξέλιξη του φαινομένου, είναι όλο και λιγότερο αναγκαία για τη συνέχισή του. Το ουσιώδες στοιχείο της πίστης όλων αυτών δεν είναι ο Ιησούς και οι φυλές του Ισραήλ κλπ, αλλά το μίσος για τον Άλλο, μίσος που παράγεται από τις κοινωνικές ανισότητες. Τα μέλη τέτοιων οργανώσεων δεν είναι οι πλούσιοι, οι μεγαλοεπιχειρηματίες ή το μεγάλο κεφάλαιο, αλλά φτωχοί λευκοί, πρώην μέλη του σκληρού κρατικού πυρήνα (στρατός κλπ), μικροϊδιοκτήτες και μικροαστοί, στρώματα δηλαδή που η μακροχρόνια κρίση τα απογοητεύει, τα περιθωριοποιεί και τα λουμπενοποιεί, κατάσταση που την αποδίδουν στον εκάστοτε Άλλο, τους μετανάστες που μας κλέβουν τις δουλειές, τους μουσουλμάνους που θέλουν να μας βάλουν στα τζαμιά, τους Εβραίους που ελέγχουν τα μίντια και τις τράπεζες και τους Δημοκρατικούς που ελέγχουν το κράτος.
Σε όλον τον κόσμο υπάρχουν πλέον τέτοιες οργανώσεις που καλύπτουν όλο το φάσμα από την χριστιανική θρησκευτική δεξιά μέχρι τον παγανιστικό νεοναζισμό, οργανώσεις που έχουν συμμετάσχει ή επηρεάσει μια σειρά από σφαγές τα τελευταία χρόνια. Γιατί σε αυτό το φάσμα ανήκε και ο Μπρέιβικ στην Νορβηγία και ο Μπρέντον Χάρισον Τάραντ στη Νέα Ζηλανδία: ο πρώτος σκότωσε νεολαίους του Εργατικού Κόμματος, ο δεύτερος προσευχόμενους σε τζαμί, αλλά οι διαφορές τους είναι μικρές. Και οι δύο προσπαθούσαν να φέρουν πιο κοντά το τέλος των ημερών, να επιταχύνουν την «επανάσταση».
Ένα άλλο σημαντικό στοιχείο σύγκλισης όλων αυτών των ρευμάτων είναι οι παράλληλες θεωρίες συνωμοσίας που εκκολάπτονται από αυτές. Τυπική θεωρία συνωμοσίας που με τον ένα ή άλλο τρόπο υποστηρίζουν είναι η λεγόμενη «μεγάλη αντικατάσταση» που ονομάστηκε από το ομώνυμο βιβλίο (« Le Grand Remplacement », 2011) του Ρενό Καμί. Η θεωρία αυτή στην Γαλλία, ισχυρίζεται ότι οι λευκοί βρίσκονται σε παρακμή, και ορδές αφιονισμένων φανατικών, αμόρφωτων μουσουλμάνων, εγκληματιών, διψασμένων για λευκή σάρκα, έρχονται με καραβιές στην πάλλευκη Ευρώπη μας με σκοπό την «κατοχή» (occupation), όπως από τους ναζί στον Β´ ΠΠ. Η εισβολή αυτή χρηματοδοτείται από τους «συνεργάτες» των εισβολέων, δηλαδή τμήματα του μεγάλου κεφαλαίου, το οποίο, όπως ο Σόρος, συχνά είναι εβραϊκό – αν και όχι πάντα· λχ υποψήφιος για τις Γαλλικές εκλογές Ερίκ Ζεμούρ, είναι δηλωμένος ακροδεξιός, υποστηρικτής της θεωρίας και Εβραίος. Άρα στο δικό του κήρυγμα αφήνει στην άκρη το μίσος για τους Εβραίους αντικαθιστώντας το με μίσος για ο,τι άλλο είναι διαθέσιμο για πούλημα στην μεγάλη Αγορά της Μισαλλοδοξίας.
Η θεωρία είναι γνωστή και ως «αντικατάσταση πληθυσμών», «λευκή γενοκτονία», «λευκός αφανισμός» και άλλα παρόμοια. Πριν τον Καμί, τη δεκαετία του 2000, στην Αυστρία, είχε ξαναγυρίσει ως «Σχέδιο Καλλέργη». Πιο πριν ακόμα, την δεκαετία του 1990, την είχαν κάνει χαιρετισμό μεταξύ τους οι αμερικάνοι νεοναζί: είναι οι περιβόητες «14 λέξεις», “We must secure the existence of our people and a future for White children,” «Οφείλουμε να διασφαλίσουμε την ύπαρξη του λαού μας και μέλλον για τα Λευκά παιδιά».
Πηγαίνοντας πίσω στον χρόνο βρίσκουμε από την μια πλευρά του ωκεανού τους Χριστιανούς Ταυτοτικούς και από την άλλη τους νεοναζί. Σχετικά διαφορετικές αφετηρίες, ίδια κατάληξη. Και στο τέλος της διαδρομής βρίσκουμε ακόμα και ελαφρώς αποκλίνουσες θεωρίες, όπως αυτή των Oath keepers. Αλλά στην πραγματικότητα και αυτοί κλαδιά του ίδιου δέντρου είναι. Επιχειρούν να φέρουν την Αποκάλυψη, τον εμφύλιο, την επανάσταση, διαλέξτε τον όρο που σας αρέσει. Είναι και αυτοί προϊόν της ίδιας σήψης που προλεταριοποιεί, ή μάλλον λουμπενοποιεί μέχρι τώρα σχετικά ασφαλή στρώματα λευκών, που αντιδρούν καταδιώκοντας όχι τους ενόχους αλλά μια φαντασιακή, κατασκευασμένη εικόνα σατανικών εχθρών. Η πραγματικότητα επιζεί παραμορφωμένη στην ονειροφαντασία τους με τη μορφή των επικίνδυνων καπιταλιστών που τους πίνουν το αίμα – αλλά από την άλλη μεριά πιστεύουν ότι έχουν σύμμαχό τους τον Τραμπ ή όποιον άλλο καραγκιόζη τους επιβάλλει το σύστημα που νομίζουν ότι μάχονται.
Το πόσο επικίνδυνοι είναι όλοι αυτοί εξαρτάται από τις συνθήκες. Στις ΗΠΑ το φαινόμενο των ένοπλων οργανώσεων περιορίζεται στις αραιοκατοικημένες μεσοδυτικές πολιτείες. Το να πει κανείς ότι ο κίνδυνος εμφυλίου ή ο κίνδυνος φασιστικής κυβέρνησης στις ΗΠΑ είναι άμεσος θα ήταν όχι μόνο υπερβολή, αλλά επίσης πλήρης ενσωμάτωση του σχετικού ηθικού πανικού που προσπαθούν συνεχώς να φουντώσουν τα δύο κόμματα. Δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι υπάρχει στις ΗΠΑ ευρύτερη λαϊκή βάση, ότι υπάρχουν ομάδες κρούσης στα μεγάλα αστικά κέντρα. Το πολιτικό σκηνικό είναι έτσι κι αλλιώς επαρκώς δεξιό ως προς το οικονομικό σκέλος, άρα η αντιπαράθεση περιορίζεται στους πολιτιστικούς πολέμους μεταξύ Δημοκρατικών και Ρεπουμπλικάνων, ένα παιχνίδι για το οποίο θα έπρεπε να κρατάμε πιο κριτική στάση. Όχι για το κίνημα που βγήκε στους δρόμους αλλά για τα κομματικά επιτελεία. Γιατί από τη μία ο λόγος των Ρεπουμπλικάνων είναι μεν εμπρηστικός και ικανός να «μαντρώνει» το ακροατήριο που περιγράφηκε παραπάνω, αλλά τίποτε παραπάνω. Οποιαδήποτε αλλαγή θα περιλάμβανε την καταστροφή του νομικού πλαισίου κατά των διακρίσεων της χώρας, ενός πλαισίου που είναι από τα πιο αυστηρά του κόσμου. Όσο για τους Δημοκρατικούς, και μόνο το γεγονός ότι πέρασαν την υποψηφιότητα της Χίλαρυ Κλίντον ως «φεμινισμό» φτάνει. Γενικά όταν οι αποπάνω μιλάνε για τα δικαιώματα των αποκάτω με θετικό τρόπο, καλό θα είναι οι αποκάτω να κουμπώνονται δυο φορές…
Το πρόβλημα είναι για την ώρα μεγαλύτερο στην Ευρώπη με τις εκλογικές επιτυχίες που γνωρίζει η ρατσιστική ακροδεξιά. Αλλά αυτά όλα δεν αφορούν προφανώς τους πραγματικούς απογόνους του Αδάμ, δηλαδή τους ΕΛ από τον Σείριο, από τους οποίους είπαμε, καταγόμαστε όλοι εμείς οι με ελληνικό ΔΝΑ.
Γιατί, όπως λέει και η παροιμιώδης έκφραση, εμείς που καταγόμαστε από τους ΕΛ, δεν είμαστε ρατσιστές αλλά…
