Δεν ξέρω ακριβώς ποιος είναι ο άνεμος, που φυσά στα πανιά της ρωσικής διπλωματίας, πάντως οι Ρώσοι έχουν μπει στις διαπραγματεύσεις του τελευταίου μήνα, που οι ίδιοι άλλωστε προκάλεσαν, με ασυνήθιστα μεγάλη φόρα και σπεύδουν να το επιβεβαιώνουν με κάθε ευκαιρία.

Το έπραξε και στη σημερινή συνάντηση με τον Τόνι Μπλίνκεν στη Γενεύη ο επικεφαλής του ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών, ο αρχαιότερος και εμπειρότερος στην Ευρώπη – και ίσως και διεθνώς – αξιωματούχος στο πόστο αυτό. Ο Σεργκέι Λαβρόφ, φημίζεται για τις «κοφτερές» εκφράσεις του και το καλλιεργημένο χιούμορ του, αλλά και για μια αυξανόμενη με τα χρόνια τσαντίλα, που συνήθως (ή τουλάχιστον εμείς απ’ έξω τη βλέπουμε να) εκδηλώνεται κυρίως στους φωτορεπόρτερ. Ο Λαβρόφ δεν αντέχει με τίποτα το θόρυβο από τα φλας και τις «ριπές» των επαγγελματικών φωτογραφικών μηχανών, γι’ αυτό και μερικά λεπτά μετά την έναρξη των συνεντεύξεών του είναι πολύ πιθανό να ακουστούν κάποια «γαλλικά», μερικά εκ των οποίων έχουν καταγραφεί κάποτε και σε ξεχασμένα ανοιχτά μικρόφωνα, όπως το περίφημο «πόσο μ… ρε π…» (σε ελεύθερη δική μου μετάφραση), που ακούστηκε παρουσία ανυποψίαστου Άραβα ομολόγου του…

Ο Λαβρόφ σήμερα έγραψε μάλλον διπλωματική ιστορία, γιατί ίσως να είναι η πρώτη φορά παγκοσμίως, που μια συνήθης καφενειακή φράση για τους ανταγωνισμούς μεταξύ ανδρών, έγινε αποστομωτικό επιχείρημα στην κατακλείδα της συνέντευξής του μετά την (μάλλον άκαρπη επί της ουσίας) συνάντηση με τον Μπλίνκεν.

«Είναι θλιβερό, που ενήλικες άνθρωποι διαγωνίζονται ποιος είναι πιο μάγκας, ποιος έχει μεγαλύτερο, δεν ξέρω γω τι. Θα ήταν καλύτερο ως ενήλικες να σκεφτούμε πώς θα ζήσουμε στον σύγχρονο κόσμο, ώστε να είναι ασφαλέστερος, από την άποψη των εξελισσόμενων αλλαγών του κλίματος, από την άποψη άλλων πλανητικών απειλών, της τρομοκρατίας, του λαθρεμπορίου ναρκωτικών, της υγείας των ανθρώπων, που υπόκειται σε τρομερούς κινδύνους λόγω της πανδημίας (λένε ότι κάθε άλλο παρά θα είναι η τελευταία πανδημία). Να με τι χρειάζεται να ασχολούμαστε. Αντί αυτού στις ρωσο-αμερικανικές σχέσεις όλα καταλήγουν στο πώς αισθάνεται ο [Ουκρανός πρόεδρος] Βολοντίμιρ Ζελένσκι και το καθεστώς του. Αυτό δεν είναι σωστό. Δεν διεκδικούμε ζώνες επιρροής. Αλλά αυτό, που κάνει τώρα το ΝΑΤΟ ως προς την Ουκρανία δείχνει ξεκάθαρα ότι το ΝΑΤΟ αντιμετωπίζει την Ουκρανία ως ζώνη δικής του επιρροής», είπε ο Σεργκέι Λαβρόφ απευθυνόμενος ουσιαστικά στη διεθνή κοινή γνώμη και σε όσους, πολλούς μάλλον, σώφρονες έχουν μείνει στη Δύση, έστω κι αν «σέρνουν το χορό οι ρωσοφοβικοί» και στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ, όπως δήλωσε λίγο νωρίτερα ο Λαβρόφ, αναφέροντας ειδικά την Πολωνία και τις τρεις Βαλτικές πρώην σοβιετικές Δημοκρατίες.

Ομολογουμένως ο Λαβρόφ έχει νεύρα. Ή μήπως κέφια;…