Από το παράθυρο στο σπίτι είδα να πέφτουν οι πρώτες νιφάδες χιονιού νωρίς τα ξημερώματα. Ήταν ισχνές και από τη φύση μου αμφισβητίας σκέφτηκα: «Αυτή είναι η Ελπίδα που μας υποσχέθηκαν;»

Για άλλη μια φορά το ένστικτό μου με διέψευσε, οι μετεωρολόγοι είχαν δίκιο. Από την προηγούμενη εβδομάδα (συγκεκριμένα από τις 20/10) είχαν προειδοποιήσει για τα διαδοχικά καιρικά συστήματα με την ονομασία «Ελπίς».  Προέβλεψαν χαμηλές θερμοκρασίες, πυκνές χιονοπτώσεις στα πεδινά και παγετό. Και άντε εγώ δεν τους πίστεψα, οι άλλοι που είναι πάντα «επί ποδός» τι έκαναν;

Η Αθήνα «ντύθηκε» για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά στα λευκά και δεν μπορεί να το χαρεί. Είναι μια πόλη που για να χαρεί κάποιος το χιόνι δεν πρέπει να κυκλοφορεί με αυτοκίνητο, δεν πρέπει να περπατά στα πεζοδρόμια, δεν πρέπει να χρειάζεται τα μέσα μαζικής μεταφοράς, δεν πρέπει να κινείται. Ή απλά… δεν πρέπει να δουλεύει. Όσο θα δουλεύει θα ταλαιπωρείται. Αυτό συνέβη και σήμερα.

Εικόνες από την πολιορκημένη από τον χιονιά Αθήνα, με αφετηρία την Ακρόπολη απαθανάτισε μέσα στο κρύο ο Κωνσταντίνος Ζήλος. Εικόνες που δεν δείχνουν τα προβλήματα και τις ουρές στην Αττική Οδό αλλά τη χαρά των παιχνιδιών με τις νιφάδες.

Και όπως λέει η Αρλέτα: Κοίτα να ντύνεσαι καλά κι έρχεται κρύο.