Του Λεωνίδα Βατικιώτη, αναδημοσίευση από τον ιστότοπο kommon.gr
«Αξιωματούχοι των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών έχουν δηλώσει ότι δεν πιστεύουν πώς ο πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν έχει αποφασίσει να επιτεθεί στην Ουκρανία, ενώ Ρώσοι διπλωμάτες έχουν κατ’ επανάληψη δηλώσει ότι δεν υπάρχουν σχέδια για κάτι τέτοιο», έγραφαν στο φύλλο της Δευτέρας 24 Ιανουαρίου οι New York Times, που μόνο για φιλορωσική διάθεση δεν μπορούν να κατηγορηθούν. Το συγκεκριμένο γεγονός δεν είναι το μοναδικό που δείχνει ότι αν κάποιος απειλεί την ειρήνη στα ρωσο-ουκρανικά σύνορα είναι οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους. Άλλο ρεπορτάζ των Financial Times, με πληροφορίες που προφανώς προέρχονταν από υπηρεσίες, υποβάθμιζε το κλίμα τρόμου λέγοντας πώς ναι μεν έχουν συγκεντρωθεί 106.000 ρώσοι στρατιώτες στα σύνορα με την Ουκρανία, αλλά εκείνο το υλικό που μαρτυρά επίθεση (μεταφερόμενα νοσοκομεία, τράπεζες αίματος, προμήθειες τροφής, στοίβες πυρομαχικών, κ.α.) ακόμη δεν υφίσταται…
Στον αντίποδα δηλαδή των όσων λέγονται και γράφονται, οι ΗΠΑ, με όργανο το κράτος-παρία της Ουκρανίας, μεθοδεύουν την περικύκλωση της Ρωσίας σε μια επιχείρηση που θέλει να αλλάξει εκ βάθρων τα θεμέλια της μεταπολεμικής τάξης και να βυθίσει στον πόλεμο τη μισή Ευρώπη. Τον απώτερο στόχο τον περιέγραψε ο υπουργός Εξωτερικών της Ισπανίας, Χοσέ Μανουέλ Αλμπάρες, όταν δήλωσε για την ανάγκη προσαρμογής ενός διαλόγου που ξεκινάει από το 1945 στις πραγματικότητες του 2022!
Η κίνηση που αποκάλυψε πλήρως τα εμπρηστικά σχέδια των ΗΠΑ ήταν το πράσινο φως που άναψε ο αμερικανός πρόεδρος στο ΝΑΤΟ την Δευτέρα 24 Ιανουαρίου για να πλημμυρίσει η ανατολική Ευρώπη με στρατιώτες του κι επίσης με επίγεια, θαλάσσια κι εναέρια πολεμικά μέσα. Το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε, βάσει άλλου ρεπορτάζ της ίδιας εφημερίδας, σε σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε στο Καμπ Ντέιβιντ μεταξύ του αμερικανού προέδρου και αξιωματούχων του Πενταγώνου αποφασίστηκε μια μείζονος σημασίας μεταβολή στην μέχρι σήμερα τακτική των ΗΠΑ, που ακόμη δεν έχει επίσημα ανακοινωθεί και -τυπικά- είναι στο στάδιο της διαβούλευσης. Ενώ ως τώρα οι ΗΠΑ έδειχναν να σέβονται τις ανησυχίες της Ρωσίας για τον αμερικανοΝΑΤΟϊκό κλοιό στα ανατολικά της σύνορα και να επιχειρούν να διασκεδάσουν τις εντυπώσεις με μια τακτική που παρείχε διαβεβαιώσεις και κυρίως αποφυγή προκλήσεων, στο εξής αυτή η τακτική (που όλοι αντιλαμβανόμαστε ότι επισκιαζόταν από τα τετελεσμένα επί του εδάφους) εγκαταλείπεται!
Το πόσο σημαντική είναι η επερχόμενη αλλαγή στην αμερικανική τακτική φαίνεται απ’ όσα δήλωσε σε συνέντευξη Τύπου ο Μπάιντεν την προηγούμενη εβδομάδα όταν απείλησε την Ρωσία ότι αν τυχόν και επιτεθεί στην Ουκρανία, τότε, ως τιμωρία, θα αναγκαστεί η Ουάσιγκτον να στείλει περισσότερους στρατιώτες στην περιοχή: «Πρόκειται πράγματι να αυξήσουμε την παρουσία των στρατιωτών μας στην Πολωνία, τη Ρουμανία κι αλλού αν στην πράξη κινηθεί η Ρωσία», ήταν τα λόγια του Μπάιντεν πριν τη συνάντηση στο Καμπ Ντέιβιντ. Κι ενώ ο Πούτιν δεν κινήθηκε, διαψεύδοντας τις κατηγορίες ότι ετοιμάζεται να εισβάλει, οι ΗΠΑ θα πλημμυρίσουν τα κράτη που συνορεύουν με τη Ρωσία από στρατιώτες στραμμένους στα ανατολικά με το δάχτυλο στην σκανδάλη. «Κατά τη διάρκεια μιας τηλεφωνικής κλήσης αυτόν τον μήνα, ο υπουργός Άμυνας Λόιντ Όστιν, προειδοποίησε τον ρώσο ομόλογό του Σεργκέι Σοϊγκού ότι μια ρωσική εισβολή στην Ουκρανία θα οδηγούσε σε αυτήν ακριβώς την αύξηση του στρατού που ο Τζ. Μπάιντεν τώρα σκέφτεται», έγραφε η αμερικανική εφημερίδα χωρίς να κρύβει την έκπληξη και την αμηχανία της για την στροφή 180 μοιρών του Μπάιντεν.
Η έλλειψη προκλήσεων εκ μέρους της Ρωσίας δεν εμποδίζει τις δυτικές κυβερνήσεις να κατασκευάζουν ειδήσεις μόνο και μόνο για να συντηρείται ένα κλίμα έντασης που φέρνει όλο και πιο κοντά το ενδεχόμενο του πολέμου. Χαρακτηριστική ήταν για παράδειγμα η ανακοίνωση του βρετανού πρωθυπουργού (και …party animal) Μπόρις Τζόνσον πώς η Μόσχα προετοιμάζεται να καταλάβει το Κίεβο με μια επιχείρηση – αστραπή και να επιβάλλει ένα καθεστώς μαριονέτα. Παρότι δεν έκανε καν τον κόπο να προσκομίσει μια απόδειξη, μια ένδειξη έστω, η δήλωσή του βρήκε το ΝΑΤΟ σαν έτοιμο από καιρό να δηλώνει ότι μπορεί να στείλει επιπλέον 8.500 στρατιώτες, πέραν των 4.000 που έχει ήδη στην περιοχή.
Πλάι σε αυτή την υπερ-προσφορά πολεμικού υλικού προσθέστε και το εύφλεκτο υλικό που έχει ήδη συγκεντρωθεί ή είναι καθ’ οδόν για να φτάσει δυτικά των ρωσικών συνόρων, σε μια περιοχή που κοντεύει να μετατραπεί σε πυριτιδαποθήκη: Γαλλικά F16 στη Λιθουανία, ολλανδικά F35 στη Βουλγαρία, Ισπανικές φρεγάτες στην Μαύρη Θάλασσα, Καναδοί ΝΑΤΟϊκοί στρατιώτες στη Λετονία, Γερμανοί στη Λιθουανία, Αμερικανοί στην Πολωνία, και φυσικά τα επιθετικά αμερικανικά ελικόπτερα που βρίσκονται στην Αλεξανδρούπολη. Κι όλα αυτά την ίδια ώρα που το αποτυχημένο κράτος της Ουκρανίας, που έχασε την Κριμαία από τη Ρωσία μετά την ανατροπή του εκλεγμένου προέδρου Γιανούκοβιτς τον Δεκέμβριο του 2014 από τους ουκρανούς Ναζί με την υποστήριξη ΕΕ και ΗΠΑ, χωρίς να ρίξει ούτε μία σφαίρα μετατράπηκε σε αστακό, χάρη στον πακτωλό δισεκατομμυρίων από ΗΠΑ και ΕΕ, έχοντας στην κατοχή του ελικόπτερα από τη Γαλλία, επιθετικά drones από την Τουρκία, φρεγάτες (υπό κατασκευή) από την Αγγλία, κ.ά.
Η υπό εξέλιξη συγκέντρωση πυρός προφανώς δεν ανατρέπει την υπεροπλία της Ρωσίας. Το μόνο που εγγυάται είναι την μετατροπή της ανατολικής Ευρώπης σε κρανίου τόπο με εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς. Ό,τι έκαναν δηλαδή οι Αμερικάνοι στο Ιράκ (460.000 νεκροί), το Αφγανιστάν (180.000 νεκροί) και τη Συρία (350.000 νεκροί, βάσει των επίσημων εκτιμήσεων, χώρια των μεταναστών)…
Η διαρκής και πρωτοφανής πίεση που ασκείται στη Ρωσία υπογραμμίζει ότι στο δίπολο που έχει διαμορφωθεί η Ρωσία είναι ο απειλούμενος πόλος που μάχεται για τη διατήρηση του στάτους κβο. Εκείνο μάλιστα το στάτους κβο που είχε συμφωνηθεί ρητά κατά την επανένωση της Γερμανίας: ότι το ΝΑΤΟ δεν θα μετακινηθεί ούτε μία ίντσα πέραν των συνόρων των κρατών μελών του το 1989. Αυτή η παραδοχή, ως η υλική προϋπόθεση της εύθραυστης και αυστηρά περιορισμένης γεωγραφικά ειρήνης, ήταν δεδομένη ακόμη και σε βαθιά συντηρητικούς κύκλους διαμορφωτών της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής, όπως το ιερό τέρας της αμερικανικής διπλωματίας και αρχιτέκτονας του Ψυχρού Πολέμου, Τζορτζ Κέναν.
Ειδικότερα εκείνο το τηλεφώνημα που του είχε κάνει Τόμας Φρίντμαν και περιέγραψε σε άρθρο του στους New York Times στις 2 Μαΐου 1998, όντας 94 χρονών εκείνη την εποχή ο άνθρωπος που επινόησε τη στρατηγική ανάσχεσης των ανατολικών καθεστώτων (και την οποία περιέγραψε σε ένα άρθρο του στο Foreign Affairs το 1947 με υπογραφή Χ), προκαλεί ρίγη για την απίστευτη διορατικότητα, την πολιτική τόλμη και την κατηγορηματικότητά του. Η πρόβλεψή του ήταν η εξής απλή: Ότι η επέκταση του ΝΑΤΟ προς ανατολάς «αποτελεί την αρχή ενός νέους ψυχρού πολέμου». Δήλωσε επίσης: «Πιστεύω ότι οι Ρώσοι σταδιακά θα αντιδράσουν εντελώς αρνητικά κι αυτό θα επηρεάσει τις πολιτικές τους. Νομίζω ότι είναι ένα τραγικό λάθος. Κανείς δεν απειλούσε κανέναν».
Έτσι σήμερα, 24 χρόνια μετά «ανυποψίαστοι» δημοσιογράφοι και πολιτικοί, απορούν και κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν γιατί η Ρωσία έχει συγκεντρώσει τόσο στρατό στα σύνορά της, ενώ το ΝΑΤΟ ενσωματώνει τη μια μετά την άλλη ανατολικοευρωπαϊκή χώρα: Ουγγαρία, Πολωνία και Τσεχία το 1999, Βουλγαρία, Εσθονία, Λετονία, Λιθουανία, Ρουμανία, Σλοβακία, Σλοβενία το 2004, Αλβανία και Κροατία το 2009, Μαυροβούνιο το 2017 και Βόρεια Μακεδονία το 2020, χάρη στη Συμφωνία των Πρεσπών του 2018.
Η εγκληματική αμερικανική ευθύνη για την υφιστάμενη κλιμάκωση και το σοβαρότατο ενδεχόμενο του πολέμου αποκαλύπτεται επίσης αν ρίξουμε μια προσεκτική ματιά στις προτάσεις που κατέθεσε η Ρωσία στις 17 Δεκεμβρίου 2021 για μια κοινή συμφωνία που εγγυάται την ειρήνη και τη σταθερότητα στην περιοχή. Πρόκειται πρώτο για μια πρόταση συμφωνίας για μέτρα που εγγυώνται την ασφάλεια της Ρωσικής Ομοσπονδίας και των κρατών μελών του ΝΑΤΟ και δεύτερο μια πρόταση συμφωνίας μεταξύ των ΗΠΑ και της Ρωσικής Ομοσπονδίας για εγγυήσεις Ασφαλείας. Μεταξύ άλλων άρθρων προτείνεται η αποτροπή της περαιτέρω επέκτασης του ΝΑΤΟ και η εγκατάσταση αμερικανικών στρατιωτικών βάσεων σε κράτη που ανήκαν στο παρελθόν στην ΕΣΣΔ. Επίσης προτείνεται η αποφυγή στρατιωτικών ασκήσεων στο έδαφος της Ουκρανίας, άλλων κρατών της ανατολικής Ευρώπης, στο νότιο Καύκασο και την κεντρική Ασία (για τον απλό λόγο ότι το βεληνεκές των χρησιμοποιούμενων όπλων φτάνει στη Ρωσία) η μη εξάπλωση πυρηνικών εκτός των εδαφών των δύο χωρών, κ.α. Πρόκειται για ένα πλαίσιο σταθεροποίησης της υπάρχουσας κατάστασης, που διασφαλίζει την ειρήνη στην Ευρώπη κι αποτρέπει το ξέσπασμα ενός νέου αιματηρού πολέμου.
Όποιος δε, κρίνει ό,τι είναι δικαίωμά των ΗΠΑ να στέλνουν στρατό και να πραγματοποιούν ασκήσεις όπου θέλουν ή ό,τι κάθε πρωθυπουργός και αρχηγός κράτους έχει δικαίωμα να ζητάει στο έδαφος του αμερικανούς στρατιώτες όπως κάνει η εσθονή πρωθυπουργός Κάγια Κάλας, πρέπει να απαντήσει επίσης στο ερώτημα γιατί και η Ρωσία δεν έχει δικαίωμα να επαναλάβει και σήμερα ό,τι επιχείρησε τον Οκτώβριο του 1962: να στείλει δηλαδή στρατό και πυραύλους στην Κούβα, την Βενεζουέλα, κ.α. Είναι ένα «δικαίωμα» το οποίο δικαίως αρνούνται οι ΗΠΑ στη Ρωσία ή την Κίνα και για τον ίδιο λόγο θα πρέπει να παραιτηθούν κι οι ίδιες από την άσκησή του!
