Το τελευταίο διάστημα τα διεθνή μέσα, περιλαμβανομένων και των ελληνικών, διέδωσαν την είδηση περί του σοβαρού προβλήματος υγείας που παρουσίασαν τουλάχιστον διακόσιοι, και ίσως πάνω από χίλιοι, εργαζόμενοι στις πρεσβείες των ΗΠΑ ανά τον πλανήτη: του «Συνδρόμου της Αβάνας», όπου εμφανίστηκαν τα πρώτα συμπτώματα, το 2016. Μάθαμε ότι μερικά από τα συμπτώματα αυτά είναι ναυτία, πονοκέφαλοι, ρινορραγίες, απώλεια ισορροπίας, μερική απώλεια ακοής και όρασης, κόπωση και δυσκολία συγκέντρωσης [brain fog], βουητό στα αυτιά [tinnitus] και σοβαρή γνωστική αναπηρία – το οποίο ακούγεται μάλλον φρικτό, αλλά δεν διευκρινίζεται περαιτέρω.

Μάθαμε επίσης πριν περίπου έναν χρόνο, από αμερικανικά μέσα και από την άκριτη αναμετάδοση της είδησης σε ελληνικά μέσα, ότι μια επιτροπή της CIA που συστήθηκε για να ερευνήσει το ζήτημα, κατέληξε όχι σε ένα, αλλά σε τέσσερα πιθανά αίτια: μόλυνση, χημικά, ψυχολογικοί παράγοντες και μικροκύματα. Η αναφορά κατάληγε μάλιστα στο τελευταίο από τα τέσσερα: «παλμοί κατευθυνόμενης ενέργειας φαίνεται να είναι ο πιθανότερος παράγοντας». Ο διευθυντής της CIA, αφού δήλωσε ότι το σύνδρομο είναι «αληθινό και πολύ σοβαρό» [γιατί χρειαζόταν αυτή η διαβεβαίωση;] συνέχισε λέγοντας ότι «υπάρχει ισχυρή πιθανότητα» να πρόκειται για εμπρόθετη ενέργεια, αν και μη έχοντας επαρκή στοιχεία, δεν μπορούσε να πει ποιος είναι ο έχων την πρόθεση.

Η δουλειά αυτή έγινε από τους καθ’ ύλην αρμόδιους. Από πέρσι μέχρι φέτος υπήρξαν πάνω από 36.000 δημοσιεύματα στον αμερικανικό τύπο για το ζήτημα, τα οποία, μιας και δεν υπήρχαν επαρκή στοιχεία, είπαν να δείξουν τον συνήθη ένοχο, τη Ρωσία. Αν δεν ξέρεις ποιος φταίει, αν δεν είσαι καν σίγουρος για το τι έγινε, τότε πες «οι Ρώσοι φταίνε» και όλοι θα κουνήσουν το κεφάλι συμφωνώντας. Τα δημοσιεύματα βέβαια δεν διευκρίνιζαν πώς ακριβώς η Ρωσία τα κατάφερε. Γιατί, εντάξει, στην Αβάνα, στο Πεκίνο και τη Μόσχα, κομμουνιστές κυβερνούν (ναι, ναι, και στη Ρωσία, μια φορά κομμουνιστής πάντα κομμουνιστής), άρα οι Ρώσοι είχαν πρόσβαση σε αυτές τις πόλεις. Στο Βερολίνο και την Βιέννη πάλι (και εκεί αναφέρθηκαν συμπτώματα), άντε να δεχτούμε ότι λόγω μακράς κατοχής των πόλεων αυτών από τον Κόκκινο Στρατό μετά τον Β´ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι Ρώσοι είχαν υπόγεια δίκτυα και πρόσβαση σε κρίσιμα σημεία από όπου να βομβαρδίζουν με ακτινοβολίες τις πρεσβείες του ελεύθερου κόσμου. Στην Καμπέρα όμως; Και ακόμα περισσότερο στην ίδια την Ουάσινγκτον, όπου επίσης αναφέρθηκαν συμπτώματα; Αυτή η Κα-Γκε-Μπε, ή όπως λέγεται πια, είναι πολύ πιο ικανή από όσο νομίζαμε.

Επίσης: Τι ακριβώς θα μπορούσε να κερδίσει η Ρωσία από αυτήν την εμπρόθετή της ενέργεια; Προκάλεσε ναυτία, ρινορραγίες και πονοκεφάλους σε διπλωμάτες, κατασκόπους και τις οικογένειές τους σε διάφορες πρεσβείες. Τι και πώς κέρδισαν από αυτό; Υπήρξε η εντελώς αθεμελίωτη θεωρία ότι με τα μικροκύματα οι Ρώσοι υπέκλεπταν δεδομένα από τα κινητά των διπλωματών, αλλά αυτή η θεωρία είναι τόσο χαζή που μόνο άνθρωποι που είχαν πάθει brain fog θα μπορούσαν να τη διατυπώσουν.

Αβάνα-Μόσχα, ένα τσιγάρο δρόμος

Δεν φαίνεται στο μεταξύ να υπήρξαν πολλοί στη χώρα μας (ή και αλλού) που να θυμήθηκαν ότι το ζήτημα είναι κάπως παλιό και δεν ξεκινάει το 2016. Ξεκίνησε το 1953. Τότε βέβαια είχε άλλο όνομα, το έλεγαν το «Σήμα της Μόσχας». Για πάνω από είκοσι χρόνια οι Σοβιετικοί «βομβάρδιζαν» συνεχώς την πρεσβεία των ΗΠΑ με πολύ χαμηλής έντασης μικροκύματα· τουλάχιστον αυτή είναι η αμερικανική εκδοχή, αφού οι Ρώσοι συστηματικά έχουν αρνηθεί κάθε τέτοια κατηγορία, λέγοντας ότι επρόκειτο απλώς για περιβαλλοντική ακτινοβολία από γειτονικά εργοστάσια, μια κάπως δύσκολα πιστευτή εξήγηση.

Τα μικροκύματα είναι η ακτινοβολία που χρησιμοποιείται στα ραντάρ, τους φούρνους μικροκυμάτων, τα «μικροκυματικά λινκς» των εταιριών τηλεπικοινωνίας και, τώρα τελευταία, σε όπλα κατευθυνόμενης ενέργειας για έλεγχο και καταστολή πλήθους. Επειδή έχουν ιδιότητες χρήσιμες για ψήσιμο (φούρνοι μικροκυμάτων είπαμε), μπορούν να είναι επικίνδυνα. Οι ΗΠΑ είχαν καθιερώσει επίπεδα ασφαλείας για αυτά. Οι Σοβιετικοί όρισαν και αυτοί ένα επίπεδο ασφαλείας το οποίο όμως ήταν περίπου 1000 φορές μικρότερο. Χίλιες φορές. Μικρότερο. Τα σοβιετικά όρια ασφαλείας ήταν συγκρίσιμα με την ακτινοβολία ενός σημερινού wifi router σαν αυτό που έχω αυτή τη στιγμή δίπλα μου. Λίγο μεγαλύτερα από τα επίπεδα ακτινοβολίας ενός σημερινού λάπτοπ σαν αυτό στο οποίο γράφω. Προσοχή τώρα στην λεπτομέρεια: η πρεσβεία δεχόταν ακτινοβολία μικροκυμάτων σε επίπεδα τα οποία ήταν ασφαλή, σύμφωνα με τα αμερικανικά πρότυπα, αλλά ανασφαλή σύμφωνα με τα ρωσικά. Τελικά είχαν δίκιο οι Ρώσοι να θεσπίσουν τόσο χαμηλά όρια; Οι αμερικανικές μελέτες σχετικά με την επιδημιολογία του φαινομένου ακόμα και σήμερα δεν έχουν καταλήξει με απόλυτη βεβαιότητα για το αν τελικά όντως προκλήθηκαν προβλήματα, ειδικά καρκίνοι, από το περιστατικό. Μάλλον όχι, είναι η απάντησή τους. Μπορεί και ναι, αλλά μάλλον όχι. Ποιος ξέρει;

Τα επίπεδα ασφαλείας είχαν θεσπιστεί σύμφωνα με τις μελέτες που είχε κάνει κάθε πλευρά. Οι Αμερικανοί είχαν μελετήσει τα μικροκύματα με σκοπό να τα χρησιμοποιήσουν για πειράματα ελέγχου σκέψης, τεχνικών ανάκρισης, όπλα κλπ. Οι Σοβιετικοί είχαν μελετήσει κυρίως τις βιολογικές συνέπειες και είχαν ισχυριστεί ότι προκαλούν συμπτώματα σαν αυτά που εβδομήντα χρόνια αργότερα θα συνδέονταν με… το σύνδρομο της Αβάνας. Βέβαια, θα πρέπει να συνυπολογίσουμε ότι τα μικροκύματα χρησιμοποιούνται στα ραντάρ· τότε όμως οι σοβιετικοί ήταν πολύ πίσω σε αυτές τις τεχνολογίες. Μην έχοντας τότε ακόμα τα εκτεταμένα δίκτυα πολεμικών ραντάρ που είχαν οι Αμερικανοί, έχοντας δηλαδή πολύ λιγότερα μικροκύματα στους ουρανούς τους, είχαν επομένως κάθε λόγο να κάνουν πόλεμο νεύρων για τα αμερικανικά όρια. Αργότερα και οι Ρώσοι έμελλε να ανεβάσουν τα όρια ασφαλείας κοντά στα αμερικανικά και ευρωπαϊκά.

Εν πάση περιπτώσει, ακόμα και σήμερα, κανείς δεν ξέρει γιατί οι Ρώσοι ακτινοβολούσαν την πρεσβεία. Για να υποκλέψουν δεδομένα με κάποιον άγνωστο τρόπο; Για να κάνουν πειράματα ελέγχου του νου; Για να προκαλέσουν ασθένειες και καρκίνο και έτσι, σκοτώνοντας κανά δυο διπλωμάτες, να αποδείξουν ότι οι ιμπεριαλιστές φονιάδες των λαών θεσπίζουν ό,τι να ’ναι όρια στα μικροκύματα αδιαφορώντας για την υγεία του λαού; Η επιστημονικά τεκμηριωμένη επιδημιολογική άποψη του υπογράφοντος (που δεν συμμετέχει στην επιτροπή λοιμωξιολόγων) είναι ότι κάποιος στις μυστικές υπηρεσίες των Ρώσων ήταν πολύ μεγάλο τρολ.

Όταν τελικά το 1973 η κατάσταση αυτή διέρρευσε στο γενικότερο κοινό των ΗΠΑ (οι αρχές το κρατούσαν μυστικό ακόμα και από το χαμηλότερο προσωπικό της πρεσβείας), το νέο είχε ως αποτέλεσμα τον γνωστό ηθικό πανικό που καταλαμβάνει την αμερικανική κοινωνία σε τέτοιες περιπτώσεις, μόνο που σε αυτήν την περίπτωση ο πανικός είχε τελικά μια σειρά από αλυσιδωτές θετικές συνέπειες. Γιατί μόνο εξαιτίας του πανικού αυτού το βιβλίο Zapping of America (1977) του Paul Brodeur θα είχε την ευκαιρία να γίνει best seller. Το βιβλίο προειδοποιούσε για «αόρατες απειλές», που ακούγεται βέβαια σαν ψυχροπολεμική θεωρία συνωμοσίας, αλλά σε αυτήν την περίπτωση, εκτός από τα μικροκύματα από πολεμικά ραντάρ που «ήταν εκτός ελέγχου στην Αμερική», οι απειλές ήταν και κάποια άλλα άγνωστα και καινούργια τότε ακόμα πράγματα, όπως οι φθοροχλωράνθρακες στα σπρέι που καταστρέφουν το όζον και ο αμίαντος στις οικοδομές που προκαλεί καρκίνο. Αν δεν είχε υπάρξει ο πανικός για τα μικροκύματα, ίσως να είχαν καθυστερήσει πολύ οι δράσεις για αυτά. [Στην Ελλάδα ακόμα σήμερα δεν υπάρχουν δράσεις μεγάλης κλίμακας για τον αμίαντο που βρίσκεται σε ό,τι χτίστηκε τις δεκαετίες του ’60 και ’70. Μην ανησυχείτε. Ο ελληνικός αμίαντος όπως και κάθε τι το ελληνικό, δεν είναι ως φαίνεται καρκινογόνος. Είναι το άτιμο το μεγαλείο της φυλής.]

Βέβαια, εκτός από τα θετικά υπήρξαν και αρνητικά αποτελέσματα. Οι προειδοποιήσεις για τους κινδύνους από τα μικροκύματα προκάλεσαν και μερικές τυπικά αμερικανικές αντιδράσεις: τότε ήταν που ξεκίνησε η ιστορία με διάφορους τύπους που κυκλοφορούν με αλουμινένια καπέλα (tin foil hats) στο κεφάλι για να μην τους ελέγχουν τη σκέψη με μικροκύματα. Ενώ η φήμη ότι καλό είναι να μην κοιτάτε τον φούρνο μικροκυμάτων όταν λειτουργεί, είναι ακριβώς αυτό, φήμη.

Τέλος, και για να προλάβουμε και τις απορίες σας, τα όπλα κατευθυνόμενης ενέργειας μικροκυμάτων είναι αμερικανικής έμπνευσης και κατασκευής και εκπέμπουν μικροκύματα πολλές εκατοντάδες χιλιάδες φορές πάνω από τα ρώσικα επίπεδα ασφαλείας. Ή από τα αμερικανικά, αν ενδιαφέρεστε να μάθετε. Δεν είναι περίεργο αυτό. Η μικροκυματική τους ακτίνα προκαλεί ανυπόφορο αίσθημα καψίματος στο δέρμα με αποτέλεσμα να απωθεί αποτελεσματικά όποια οργισμένα πλήθη διαδηλωτών τύχει να βρεθούν στο διάβα της. Αν η ακτίνα δεν ήταν τόσο πολύ πάνω από τα όρια, δεν θα προκαλούσε ανυπόφορο αίσθημα, άρα το όπλο δεν θα ήταν αποτελεσματικό και θα ήταν απλώς μια ακόμη ανυπόφορη σπατάλη των χρημάτων των φορολογουμένων. Ενώ τώρα, οι τελευταίοι μπορούν να δέχονται την ανυπόφορη ακτίνα πάνω τους όταν διαδηλώνουν οργισμένοι, χωρίς να έχουν ταυτόχρονα και το ανυπόφορο αίσθημα ότι τα χρήματά τους κατασπαταλήθηκαν. «Μπράβο, οι φόροι μου πήγαν σε πραγματικά ανυπόφορες ακτίνες». Καθησυχαστικό.

Μένει μόνο το ερώτημα της ασφάλειας. Ευτυχώς, όλες μα όλες οι εξονυχιστικές μελέτες ασφαλείας απέδειξαν πειστικότατα και πέραν πάσης δυνατής αμφιβολίας ότι η ακτίνα αυτή δεν εγκυμονεί απολύτως κανέναν κίνδυνο για την ασφάλεια και την υγεία των φορολογουμένων που θα δεχτούν το ανυπόφορο χάδι της στο δέρμα τους. (Οι μελέτες έγιναν από τον αμερικανικό στρατό που τα σχεδίασε και τα παράγγειλε – με λεφτά των ανυπόφορων φορολογουμένων). Με άλλα λόγια, οι χαμηλής έντασης ακτινοβολίες των Ρώσων προκαλούσαν πιθανώς (μάλλον όχι) καρκίνο και συμπτώματα τύπου Αβάνας, αλλά οι δικές μας, εκατομμύρια φορές πιο ισχυρές ακτινοβολίες, είναι απλώς ένα ανυπόφορα τρυφερό χάδι. Αυτοί οι ιμπεριαλιστές φονιάδες των λαών, μπορεί να θεσπίζουν ό,τι να ’ναι όρια στα μικροκύματα, αλλά, όλα και όλα, όταν φτιάχνουν όπλα, τουλάχιστον φροντίζουν αυτά να κάνουν καλό στην υγεία του λαού. Είτε αυτός φορολογείται είτε όχι.

Το σύνδρομο της CIA και πώς να το αποκτήσετε

Μετά από αυτήν την εκτεταμένη ιστορικο-τεχνολογική παρένθεση και ξαναγυρνώντας στο πιο πρόσφατο σύνδρομο Αβάνας, οι κάπως ασαφείς αιτιάσεις της CIA προκάλεσαν την είσοδο ανεξάρτητων ερευνητών οι οποίοι άρχισαν να μελετούν εμβριθώς το περίεργο φαινόμενο, με αποτέλεσμα γρήγορα να ταυτοποιηθεί μια πέμπτη πιθανή αιτία: ο γρύλος. Όχι ο γρύλος του ανεκδότου, αλλά το τριζόνι. Αυτό ήταν το συμπέρασμα μιας άλλης επιτροπής του Στέιτ Ντιπάρτμεντ που κατέληξε ότι τα τριζόνια ήταν η πιθανότερη εξήγηση σε τουλάχιστον 21 περιπτώσεις. Σοβαρά. Αλήθεια το είπαν. Φαίνεται λοιπόν ότι στην Αβάνα, τις ζεστές μυρωδάτες νύχτες του καλοκαιριού, με το ρούμι να ρέει άφθονο σβήνοντας την κάψα, το νοσταλγικό τραγούδι των ορθοπτέρων αυτών συνδυαζόμενο με το λίκνισμα των δροσερών κοριτσιών και αγοριών στους ρυθμούς της salsa, της timba ή του Cubatón (στις πολύ μεγάλες εντάσεις που δυστυχώς παίζονται τα είδη αυτά δημοφιλούς μουσικής), μπορεί να προκαλέσει επικίνδυνα σύνδρομα. Στον γράφοντα θα προκαλούσε σίγουρα βουητό στα αυτιά (tinnitus), πονοκέφαλο και hangover, την άλλη μέρα το πρωί. Είναι και αυτό τμήμα της κομμουνιστικής συνωμοσίας.

Εν πάση περιπτώσει, με αυτά και αυτά, και η ίδια η CIA άρχισε να έχει κάποιες επιφυλάξεις για τους Ρώσους και τον ρόλο τους και σε πρόσφατες ανακοινώσεις φαίνεται να αμφιβάλει για όλο αυτό το ζήτημα, αποδίδοντάς το μάλλον σε άγχος, περιβαλλοντικούς παράγοντες και άλλα τέτοια, άσχετα και με τους Ρώσους (τουλάχιστον σε πρώτη ανάγνωση), αλλά και με τους γρύλους. Τυχαίο; Όπως και αν έχει, ο Έντουαρντ Σνόουντεν δεν έχασε ευκαιρία και πήρε στο ψιλό τους πρώην εργοδότες του. Κάτι θα ξέρει, τόσα χρόνια στο μαγαζί των υπηρεσιών πληροφοριών των ΗΠΑ.

Από την άλλη μεριά, σύμφωνα με το ρεπορτάζ, το πόρισμα της CIA προκάλεσε τις έντονες αντιδράσεις ορισμένων θυμάτων [τίνος;] που εξέφρασαν απογοήτευση. «Δεν μπορούν να εξηγηθούν όλες οι περιπτώσεις. Αυτή δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι η τελευταία λέξη για αυτό το θέμα, γιατί η έκθεση δεν είναι ούτε οριστική, ούτε ολοκληρωμένη» ανέφερε εκπρόσωπος ομάδας συμπαράστασης θυμάτων του «Συνδρόμου της Αβάνας». Δεν μπορούμε παρά να σημειώσουμε το συγκινητικό γεγονός (ενδεικτικό του πόσο αλληλέγγυα είναι η αμερικανική κοινωνία σε θύματα αδικίας από όπου και αν προέρχεται) ότι υπάρχει ομάδα συμπαράστασης των δύστυχων θυμάτων, εργαζόμενων σε αμερικανικές πρεσβείες ανά τον πλανήτη.

Όμως από όλα αυτά παραμένουν οπωσδήποτε αρκετά σκοτεινά σημεία. Αίφνης, είναι δυνατόν, σοβαροί άνθρωποι να ξεστομίζουν με τέτοια ευκολία τις πιο μεγάλες ηλιθιότητες; Προσοχή: δεν μιλάμε εδώ για άριστους σαν τον Μωυσή, ή την «πάλι φωτογραφήθηκες με παιδεραστές εσύ;» υπουργό Πολιτισμού του, ούτε για τον Σας-ευχαριστώ-από-καρδιάς-για-την-προβολή-κύριε-Φουρθιώτη υπουργό Επικρατείας. Μιλάμε για τους αριστότερους άριστους του γαλαξία, αυτούς που βρίσκονται στο τιμόνι των κρατικών υπηρεσιών της υπερδύναμης και χειρίζονται τις τύχες όχι μόνο του ελληνικού, αλλά όλων των λαών του κόσμου.

Και εντάξει, αυτοί κοιτάνε να κάνουν τη δουλειά τους και την προπαγάνδα τους (αν και εντελώς τσαπατσούλικα και πρόχειρα και με ξαναζεσταμένο φαΐ). Οι δημοσιογράφοι ανά τον πλανήτη (και εγχωρίως) που σπεύδουν να γράψουν ότι λ,χ, «αμερικανική μελέτη ‘ρίχνει φως´ στα αίτια του συνδρόμου της Αβάνας», δεν αισθάνονται άσχημα; Το να ψάξει κανείς λίγο το ζήτημα και να βρει σχετικά στοιχεία, δείχνοντας τη στοιχειώδη δυσπιστία απέναντι στην κάθε βλακεία που σερβίρει η CIA, απέχει ελάχιστα κλικ.

Αλλά το κυριότερο σκοτεινό σημείο είναι άλλο: εμείς όλοι, εμείς που τους ψηφίζουμε, που τους ακούμε και τους διαβάζουμε στα δελτία ειδήσεων και στα ειδησεογραφικά μας σάιτ, που πιστεύουμε ότι είναι άριστοι ή μη άριστοι, δεξιοί, αριστεροί και κεντρώοι, ὄττω τις ἔραται, που έλεγε και η Σαπφώ, εμείς όλοι (και ας μας συγχωρεθούν τα γαλλικά), μα τόσο μαλάκες είμαστε;