της Μαρίας Δεναξά, αναδημοσίευση από τον ιστότοπο dimosiografia.com.
Το Σάββατο 22 Ιανουαρίου, άλλος ένας γάλλος στρατιώτης -ο 53ος- έχασε τη ζωή του από άλλη μια επίθεση τρομοκρατών, στο στρατόπεδο της αποστολής Μπαρχάν, στην τοποθεσία Γκάο που είναι η τελευταία στρατιωτική βάση της Γαλλίας στο βόρειο Μαλί. Μια πράξη πολέμου αλλά και πρόκληση, που έρχεται στη χειρότερη στιγμή για τον Εμμανουέλ Μακρόν, που μόλις ανέλαβε την προεδρία του Συμβουλίου της Ευρώπης, αναμένεται να διεκδικήσει μια δεύτερη προεδρική θητεία τον Απρίλιο και βρίσκεται αντιμέτωπος με ένα κάκιστο κοινωνικό κλίμα εντός της χώρας του και με σοβαρά αδιέξοδα στο εξωτερικό.
Στο Μαλί, το αδιέξοδο είναι διπλό. Στρατιωτικό καταρχάς, μιας και η εξουδετέρωση πολλών επικεφαλής των τζιχαντιστών, δεν εμποδίζει τις συνεχείς επιθέσεις στη βάση του Γκάο. Η τελευταία αιματηρή επίθεση έγινε από πολύ κοντά. Μόλις στα πέντε χιλιόμετρα από το στρατόπεδο. Οι τζιχαντιστές απέφεραν ισχυρό πλήγμα στην επιχειρησιακή καρδιά του Μπαρχάν.
Παρά την εννιάχρονη γαλλική παρουσία στο Μαλί, η δυναμική των τζιχαντιστών δεν αναχαιτίστηκε. Η Μπουρκίνα Φάσο, όπου τη Δευτέρα εκδηλώθηκε στρατιωτικό πραξικόπημα, όπως και η Νιγηρία, βυθίζονται στη βία η οποία εξαπλώνεται και σε άλλες σημαντικές περιοχές της Αφρικής που προσφέρουν πρόσβαση στη θάλασσα, όπως είναι η Ακτή του Ελεφαντοστού, το Τογκό, το Μπενίν.
Το δεύτερο αδιέξοδο για το Μακρόν είναι πολιτικό. Η Αφρική ήταν αυτή που έδινε πάντα στη Γαλλία διπλωματική επιρροή έναντι των εταίρων της. Οι τρομοκράτες όμως έχουν ήδη νικήσει καθώς δεν υπάρχουν πλέον δυτικοί από τη Μαυριτανία μέχρι το Σουδάν. Κατά συνέπεια, όπου ακόμη υπάρχει γαλλική παρουσία, η ανασφάλεια εξαιτίας της έκρυθμης κατάστασης που επικρατεί, θρέφει τα εχθρικά αισθήματα κατά της πρώην αποικιοκρατικής χώρας.
Μέρα με την ημέρα, οι διαδηλώσεις κατά της Γαλλίας πληθαίνουν, κυρίως στο Μαλί, όπου μετά το διπλό πραξικόπημα οι σχέσεις του στρατηγού Ασίμι Γκοϊτά με το Παρίσι είναι κάκιστες. Επιπροσθέτως, το Μαλί πέρασε μια διπλή κόκκινη γραμμή με την αναβολή των εκλογών και την πρόσκληση της παραστρατιωτικής ρωσικής εταιρείας Βάγκνερ, η οποία την προηγούμενη εβδομάδα ανέπτυξε εκατοντάδες μισθοφόρους της, στην επικράτεια της αφρικανικής χώρας.
Παράλληλα η χούντα του Μαλί, απαιτεί την αναθεώρηση των αμυντικών συμφωνιών με τη γαλλική διοίκηση, ιδίως των αεροπορικών, που επιτρέπουν την τροφοδοσία της βάσης του Γκάο, από μια βάση στην Ακτή του Ελεφαντοστού.
Μέσα σ’ αυτή την τόσο τεταμένη ατμόσφαιρα, η Γαλλία εγκατέλειψε τρείς βάσεις της στο βόρειο Μαλί, για να επικεντρωθεί στο Γκάο, κοντά στη ζώνη των τριών συνόρων. Οι 5.000 άνδρες που μετράει σήμερα η γαλλική στρατιωτική δύναμη, θα μειωθεί στους 2.500 στρατιώτες έως το 2023 και κανείς δεν γνωρίζει αν θα συνεχιστεί η συρρίκνωση μιας και ο Μακρόν δεν επιθυμεί να ανοίξει τα χαρτιά του, πριν από την κρίσιμη αναμέτρηση των προεδρικών εκλογών.
Ο γάλλος πρόεδρος, αποφεύγει για την ώρα να τοποθετηθεί επί του ζητήματος, τη στιγμή που στην Ευρώπη, ορισμένοι εταίροι της Γαλλίας, όπως είναι η Σουηδία, ανακοίνωσε πως αποχωρεί από την ευρωπαϊκή ειδική δύναμη «Τακούμπα» η οποία στηρίζει τους στρατιώτες του Μαλί και του Νίγηρα, στη μάχη εναντίον των τζιχαντιστών του Σάχελ. Η Σουηδία κάποια στιγμή θα έπαιρνε τη σκυτάλη της ηγεσίας της ειδικής δύναμης, όπως και η Γερμανία που τώρα σκέφτεται σοβαρά να επαναπατρίσει τους άνδρες της!
Παρόλο που η επιχείρηση “Τακούμπα” είναι μεγάλης σημασίας για τον Μακρόν, για την “Ευρώπη της Άμυνας” που προάγει, ωστόσο δεν του …βγαίνει. Οι κύριοι σύμμαχοι του τον εγκαταλείπουν στη μέση της διαδρομής. Υπ’ αυτές τις συνθήκες, είναι αναγκασμένος να πουλήσει …καθρεφτάκια σε ιθαγενείς για να χτίσει το ευρωπαϊκό του όνειρο και παράλληλα αναζητά στήριξη εκεί που τα βρίσκει σκούρα, με απώτερο σκοπό μια μέρα να ηγηθεί της Ευρώπης.
Πουλώντας για παράδειγμα Rafale και άλλους αμυντικούς εξοπλισμούς στην Ελλάδα, το κέρδος του είναι τριπλό. Από τη μια γεμίζει τα κρατικά ταμεία και εξασφαλίζει δουλειά σε εκατοντάδες Γάλλους, που εργάζονται στην αμυντική βιομηχανία της χώρας του, οι οποίοι κατά συνέπεια είναι δυνητικοί ψηφοφόροι του. Από την άλλη, οι υπερχρεωμένοι Έλληνες πληρώνουν επί της ουσίας, ένα μεγάλο κομμάτι από το πανάκριβο “μάρμαρο” της οικοδόμησης της κοινής Ευρωπαϊκής Άμυνας, για τη διαφύλαξη των εξωτερικών συνόρων της ΕΕ, καθιστώντας την ανέξοδη και παράλληλα επικερδή για τη Γαλλία. Τέλος με φληναφήματα και μωρολογίες, ο Μακρόν, την ώρα που το ανθρώπινο και οικονομικό κόστος της στρατιωτικής αποστολής στο Σαχέλ, αρχίζει να γίνεται δυσβάσταχτο για τη χώρα του, δεν διστάζει να παρασύρει καλόπιστους συμμάχους, εταίρους και πελάτες, σε ένα από τα πιο επικίνδυνα μέρη του πλανήτη, για να βγάλουν μαζί του το …φίδι από την τρύπα με τα κατάλοιπα των αποικιοκρατικών απωθημένων του.
Μπορεί να μην το αντιλαμβάνεστε, αλλά η σημερινή γεωστρατηγική αστάθεια στην ανατολική Ευρώπη (Ουκρανία) σε συνδυασμό με τα τεκταινόμενα στην Αφρική, όχι μόνο στο Σαχέλ, δεν ευνοούν την καταπολέμηση της τρομοκρατίας. Βρισκόμαστε μπροστά σε μια νέα ιστορική φάση, που ο κόσμος βρίσκεται σε διαδικασία παγκοσμιοποίησης με ταχύτατους ρυθμούς, όπως και η Αφρική. Συνεπώς η Γαλλία βρίσκεται όλο και περισσότερο εκτός επαφής, σε σχέση με μια κοινωνική, οικονομική και πολιτική κατάσταση στην περιοχή του Σαχέλ, που δεν αντιστοιχεί πλέον καθόλου στην περίοδο του Ψυχρού Πολέμου, όταν υπήρχαν δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι γύρω από τον γαλλικό στρατό, αξιόλογοι συνεργάτες και έντονη γαλλική παρουσία, πλην της στρατιωτικής.
Με αυτά τα δεδομένα, η Ελλάδα, επειδή ο Μακρόν έχει μείνει μόνος του στην πρώτη γραμμή του Σαχέλ, δεν έχει κανένα λόγο και όφελος, ως προς τα συμφέροντα της, να παρέχει στήριξη σε μια μακρινή εμπόλεμη ζώνη και ενδεχομένως φόρο αίματος, εις αντάλλαγμα μιας ουτοπικής προστασίας, που περιορίζεται στο παραδοσιακό ετήσιο πέρασμα του αεροπλανοφόρου Σαρλ Ντε Γκόλ απο την Ανατολική Μεσόγειο και στις κοινές πολεμικές ασκήσεις που η έως τώρα χρησιμότητα τους, ήταν η επίδειξη των γαλλικών αμυντικών προϊόντων προς πώληση…
