Οι «αρχές» είναι για αυτούς που δεν έχουν κάνει την αρχή, υποστηρίζουν κάποιοι κυνικοί. Οι δε «αξίες» συγκροτούν, όπως γνωρίζουμε, κοτζάμ χρηματιστήριο.

Υπάρχουν, ωστόσο, άνθρωποι που ακόμη χρησιμοποιούν τους όρους αυτούς στα σοβαρά, παρά τις άπειρες φορές που έχουμε ακούσει να γίνεται λόγος για τις «αρχές και αξίες» της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Όπως υπάρχουν άνθρωποι που, χωρίς να ξεκωλώνονται στο γέλιο, αναφέρονται στους «αξιακούς κώδικες» ενός Μητσοτάκη.

Είναι δε τόσο αυστηροί, στην περίπτωση του νυν πρωθυπουργού, αυτοί οι κώδικες, ώστε για χάρη τους να αποπέμψει τον πάλαι ποτέ διαλάμψαντα υπουργό Γεωργίας, παρά τη στενή προσωπική τους σχέση.

Πράγματι, οι αξίες δεν είναι κάτι με το οποίο μπορεί να παίζει κανείς ανεύθυνα. Στη γλώσσα της ελεύθερης αγοράς αυτό λέγεται «χαλάω την πιάτσα».

Βέβαια, ο σεβασμός προς τον λαό είναι μια σαφώς υπερτιμημένη αξία. Αλλά το να μην διαλαλάς τις πομπές σου και να μην χαχανίζεις για αυτές, είναι αξία διαχρονική και ακλόνητη.

Κανείς δεν πιστεύει ότι είναι τίμια η γυναίκα του Καίσαρα – αλλά τέτοια αρμόζει να δείχνει πάντοτε. Να έχει δηλαδή τους τρόπους της ψευδοσεμνής και να εκφράζεται με την αντίστοιχη σπουδαιοφάνεια. Όπως, ας πούμε, οι φιλοκυβερνητικές γραφίδες και οι πηγές τους στο Μαξίμου που με πολλή χαρά κραδαίνουν τη νέα τους λεκτική κουδουνίστρα – τον «αξιακό κώδικα».

Προβαίνουν δε και σε επικριτικές συγκρίσεις με τον αρχηγό της αντιπολιτεύσεως για το ποιος τον έχει πιο μεγάλο – τον «αξιακό κώδικα». Αυτά τα πιπεράτα είναι που καθιστούν την κοινοβουλευτική δημοκρατία το ανώτερο των πολιτευμάτων.

Ο Όσκαρ Ουάιλντ μιλούσε για τους ανθρώπους που γνωρίζουν τις τιμές όλων των πραγμάτων και την αξία κανενός. Ο λαός μας, πάλι, διακήρυσσε (πριν την εποποιία της παντοειδούς εξαγοράς του) ότι «η τιμή, τιμή δεν έχει». Τω όντι, από τον δείκτη τιμών δεν μπορούν να προκύψουν ασφαλή συμπεράσματα για το αίσθημα της τιμής.