«Δουλεύουμε σκληρά και είμαστε αισιόδοξοι ότι η Ελλάδα θα πρωταγωνιστήσει στον τουρισμό το καλοκαίρι του 2022». Αυτό δήλωσε ο Βασίλης Κικίλιας, ο υπουργός του Τουρισμού μας, προ ημερών σε φιλόξενη εφημερίδα, προφανώς ενόψει της έναρξης της νέας τουριστικής περιόδου, η οποία ξεκινά την 1η του Μάρτη!
Προαναγγέλλοντας τις επόμενες στοχευμένες δράσεις του υπουργείου Τουρισμού, ο κ. Κικίλιας είπε ότι η Ελλάδα μπορεί να αποτελέσει τουριστικό προορισμό καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους. «Συνέβη και το 2021, στον βαθμό που επέτρεψε η πανδημία. Τον Νοέμβριο και τον Δεκέμβριο είχαμε πτήσεις στην Κρήτη και στη Ρόδο, χθες 5 Φεβρουαρίου είχαμε κρουαζιερόπλοιο στη Θεσσαλονίκη. Είμαστε έτοιμοι να ξεκινήσουμε μια δυναμική καμπάνια για το city break αρχικά σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, αμέσως μόλις τα επιδημιολογικά δεδομένα το επιτρέψουν».
Θα σταθώ στο city break και στο κρουαζιερόπλοιο στη Θεσσαλονίκη. Μόλις το περασμένο Σάββατο το ΑΠΕ-ΜΠΕ και η κυβέρνηση υποδέχονταν με μεγάλη χαρά στο λιμάνι της ηπειρωτικής Θεσσαλονίκης το «Viking Sky», ως το πλοίο που άνοιξε τη σεζόν της κρουαζιέρας στην Ελλάδα. Τριακόσιοι επιβαίνοντες, ως επί το πλείστον Αμερικανοί, (σύμφωνα με το έγκριτο ΑΠΕ-ΜΠΕ) κατέβηκαν από το πλοίο για να ξεναγηθούν στα αξιοθέατα της πόλης και σε αρχαιολογικούς χώρους κοντινών νομών…
Αν πάντως είχαν για κάποιο λόγο μπει στην ιστοσελίδα της UNESCO οι «300» του «Viking Sky» δεν θα περίμεναν κοντινούς ηπειρωτικούς νομούς, αλλά μόνο παραλίες και γύρω γύρω θάλασσα.
Γιατί για την UNESCO η Θεσσαλονίκη είναι το Ελληνικό (το τονίζει) νησί που επιτυγχάνει την ένταξή του στο Δίκτυο Δημιουργικών Πόλεων Γαστρονομίας (Creative Cities of Gastronomy) από τον Νοέμβριο του 2021. Το λέει και ο βρετανικός Guardian με αφιέρωμα για την μπουγάτσα, τα σουτζουκάκια, τα κουλούρια, το μπουγιουρντί και τα τρίγωνα Πανοράματος.
Ένας, ούτε ένας δεν έχει πάρει χαμπάρι τι λέει ο ιστότοπος της UNESCO; Ούτε ο Δήμος, ούτε η Περιφέρεια, ούτε το Υπουργείο δεν μπήκε στον κόπο να διαβάσει κάτι που γράφεται για την «πρωτιά» του νησιού του Θερμαϊκού; Τόση εσωστρέφεια, τόση αδιαφορία, τόσος σεβασμός στον ξένο επισκέπτη με το δολάριο που έχει μάθει να πιστεύει (από καμπάνιες και tour operators) ότι Ελλάδα είναι η Ακρόπολη, η Αθήνα και όλα τα άλλα … νησιά;
Ίσως και να έχουν δίκιο ως Θεσσαλονικιά ένιωθα λίγο πάντα απομακρυσμένη από τη λήψη αποφάσεων αλλά και παγιδευμένη στην εσώκλειστη κομπλεξική κοινωνία της συμπρωτεύουσας μου. Ίσως ως νησί να εξηγείται γιατί το λιμάνι μου ήταν για τόσα χρόνια μια ακόμη άγονη γραμμή.
