Βρετανοί αρχαιολόγοι βρήκαν περισσότερους από εξήντα τάφους που ανήκουν σε μονάρχες από την εποχή του βασιλιά Αρθούρου, σύμφωνα με μια νέα μελέτη. Αν και βρίσκονται ακόμη στη μέση της αποκάλυψης αυτών των διάσπαρτων νεκροταφείων, τα ευρήματά τους μας έχουν ήδη δώσει αρκετές πληροφορίες.

Σύμφωνα με τη μελέτη, οι βρετανικοί βασιλικοί τάφοι που χρονολογούνται μεταξύ του πέμπτου και του έβδομου αιώνα μ.Χ. δεν είχαν μελετηθεί αρκετά μέχρι τώρα, ενδεχομένως επειδή δεν ήταν περίτεχνοι και δεν περιείχαν πολύτιμα κτερίσματα.

Η έρευνα επανεξετάζει τα αρχαιολογικά στοιχεία από μια ελάχιστα γνωστή περίοδο της βρετανικής ιστορίας, μεταξύ του τέλους της ρωμαϊκής κυριαρχίας και των ύστερων αγγλοσαξονικών βασιλείων – μια εποχή που παραδοσιακά περιγράφεται στους θρύλους του βασιλιά Αρθούρου.

Ο επικεφαλής της μελέτης, Κεν Νταρκ, ομότιμος καθηγητής αρχαιολογίας και ιστορίας στο Πανεπιστήμιο του Ρέντινγκ στο Ηνωμένο Βασίλειο, εντόπισε 65 τάφους μεταρωμαϊκών βρετανών βασιλιάδων και των οικογενειών τους, στη δυτική Αγγλία και την Ουαλία, συμπεριλαμβανομένων των σύγχρονων αγγλικών κομητειών του Σόμερσετ και της Κορνουάλης.

Οι Βρετανοί συνέχισαν να κυβερνούν στη σημερινή δυτική Αγγλία, την Ουαλία και τμήματα της Σκωτίας, αιώνες μετά το τέλος της ρωμαϊκής κυριαρχίας, στις αρχές του πέμπτου αιώνα, ενώ οι εισβολείς Αγγλοσάξονες εγκαταστάθηκαν στα ανατολικά. Ενώ όμως οι Αγγλοσάξονες ηγεμόνες της εποχής έκαναν περίτεχνες ταφές με πολύτιμα και περίτεχνα κτερίσματα, οι χριστιανοί Βρετανοί μπορεί να θεωρούσαν αυτή την πρακτική παγανιστική, εξήγησε στο Live Science, ο Νταρκ.

Αντ’ αυτού, οι Βρετανοί φαίνεται ότι έθαβαν τους βασιλείς τους χωρίς κτερίσματα σε απλούς τάφους, χωρίς πέτρινες επιγραφές, δίπλα στους τάφους των κοινών χριστιανών. Ωστόσο, πολλοί από τους βασιλικούς τάφους περικλείονταν από μια ορθογώνια τάφρο και πιθανότατα περιβαλλόταν από έναν φράχτη που έκτοτε έχει σαπίσει.

Ο Νταρκ, ο οποίος βρίσκεται τώρα στο Πανεπιστήμιο της Ναβάρα στην Ισπανία, είναι ο συγγραφέας της μελέτης που δημοσιεύθηκε αυτόν τον μήνα στο «Journal of the Royal Society of Antiquaries of Ireland».

«Οι βασιλικοί τάφοι έχουν κάποιες παραλλαγές όπως ακριβώς και οι συνηθισμένοι τάφοι. Κάποιοι είναι μεγαλύτεροι, άλλοι μικρότεροι, κάποιοι έχουν μόνο έναν τάφο στο κέντρο, ενώ άλλοι έχουν δύο ή και τρεις», δήλωσε ο Νταρκ στο Live Science.

Η ρωμαϊκή κυριαρχία στη Βρετανία διήρκεσε από το 43 μ.Χ., μετά από μια ρωμαϊκή εισβολή υπό τον αυτοκράτορα Κλαύδιο, μέχρι περίπου το 410 μ.Χ., όταν τα τελευταία ρωμαϊκά στρατεύματα ανακλήθηκαν στη Γαλατία (σημερινή Γαλλία), εν μέσω εσωτερικών εξεγέρσεων στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και εισβολών από γερμανικές φυλές.

Μεταξύ του πέμπτου και του έβδομου αιώνα, οι χριστιανοί Βρετανοί κυβέρνησαν τη σημερινή δυτική Αγγλία και Ουαλία ως ένα συνονθύλευμα μικρών βασιλείων που προσπάθησαν να συνεχίσουν τις χριστιανικές ρωμαϊκές παραδόσεις. Την ίδια περίοδο, παγανιστικές γερμανικές φυλές – οι Άγγλοι, οι Σάξονες και οι Γιούτες, που προέρχονταν από τη βόρεια Ευρώπη – εισέβαλαν και εγκαταστάθηκαν στα ανατολικά τμήματα της χώρας.

Οι θρύλοι του βασιλιά Αρθούρου, ο οποίος υποτίθεται ότι ήταν Βρετανός και χριστιανός, τοποθετούνται σε αυτή την περίοδο, αν και οι περισσότεροι ιστορικοί πιστεύουν ότι ο Αρθούρος δεν υπήρξε στην πραγματικότητα. Ο Νταρκ, ωστόσο, πιστεύει ότι όντως υπήρξε ένα πραγματικό πρόσωπο ή ένας φανταστικός ήρωας με αυτό το όνομα, ο οποίος ήταν διάσημος ήδη από τον έκτο αιώνα. Προηγούμενες μελέτες του έχουν δείξει ότι υπήρξε μια ξαφνική έξαρση στη χρήση του ονόματος ‘Αρθούρος’ μεταξύ των βρετανικών και ιρλανδικών βασιλικών οικογενειών εκείνη την εποχή.

Ο Νταρκ θέλησε να μελετήσει ένα μακροχρόνιο αρχαιολογικό μυστήριο: αν και πολλοί Βρετανοί βασιλείς έζησαν κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, σχεδόν κανένας από τους τάφους τους δεν είχε βρεθεί ποτέ. Μέχρι την παρούσα μελέτη, μια ταφή μόνο ενός Βρετανού βασιλιά είναι γνωστή από εκείνη την εποχή, η οποία ανακαλύφθηκε στα βορειοδυτικά της Ουαλίας.

Εν τω μεταξύ, έχουν βρεθεί οι τάφοι τουλάχιστον εννέα αγγλοσαξόνων ηγεμόνων της περιόδου, μεταξύ των οποίων και ένας στο διάσημο ταφικό μνημείο πλοίων στο Sutton Hoo κοντά στην ανατολική ακτή της Αγγλίας.

Βασιλικοί τάφοι

Για να βρει την απάντηση σε αυτό το μυστήριο, ο Νταρκ εξέτασε τις αρχαιολογικές εργασίες που είχαν γίνει προηγουμένως σε χιλιάδες τόπους ταφής αυτής της περιόδου, στα δυτικά της Βρετανίας και της Ιρλανδίας.

Η μελέτη του υποδεικνύει ότι οι βρετανικοί βασιλικοί τάφοι τοποθετήθηκαν μέσα σε πρώιμα χριστιανικά νεκροταφεία και παρόλο που είχαν χαρακτηριστεί ως τάφοι ανθρώπων υψηλού κοινωνικού κύρους, φαίνονται πολύ ταπεινοί σε σύγκριση με τους περίτεχνους παγανιστικούς τάφους. Επιπλέον, κανένας από αυτους τους τάφους δεν έχει επιγραφές που να αναγράφεται ποιος θάφτηκε εκεί. Οι εξωτερικοί περίβολοι ποικίλλουν σε μέγεθος και ορισμένοι περιέχουν έως και τέσσερις τάφους, ενώ συνήθως έχουν πλάτος περίπου 4 έως 9 μέτρα και μήκος έως 9 μέτρα.

Σε μια τοποθεσία στο Tintagel, μια οχυρωμένη χερσόνησο στις ακτές της Κορνουάλης που έχει συνδεθεί εδώ και καιρό με τη μεταρωμαϊκή βρετανική βασιλική οικογένεια και τους θρύλους του βασιλιά Αρθούρου, έχουν βρεθεί πέντε βρετανικοί βασιλικοί τάφοι σε ένα παλαιοχριστιανικό νεκροταφείο. Καθένας από αυτούς ήταν καλυμμένος από ένα χωμάτινο ανάχωμα, πιθανώς επειδή και οι ιρλανδικοί βασιλικοί τάφοι καλύπτονταν με αναχώματα που ονομάζονταν «ferta», εξήγησε ο Νταρκ στο Live Science.

Ωστόσο το μοτίβο της τοποθέτησης των βασιλικών τάφων στο κέντρο ενός περιβόλου – συνήθως ορθογώνιου- φαίνεται να είναι ένα ταφικό στυλ που αναπτύχθηκε από τους Χριστιανούς στην ύστερη ρωμαϊκή Βρετανία, πρόσθεσε.

«Η παράδοση του κλειστού τάφου προέρχεται κατ’ ευθείαν από τις πρακτικές ταφής των ύστερων Ρωμαίων», είπε. «Και αυτό εξηγεί την ύπαρξή τους στη Βρετανία και όχι στην Ιρλανδία, επειδή η Βρετανία ήταν μέρος της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, ενώ η Ιρλανδία όχι», πρόσθεσε.

ΠΗΓΗ: Ertnews.gr