Μερικά από τα πιο εντυπωσιακά είδη χλωρίδας στον κόσμο παρουσιάζει αυτές τις μέρες η γκαλερί Saatchi του Λονδίνου που έχει μία ευρεία γκάμα εκθεμάτων: Από φωτογραφίες με μικρομύκητες μέχρι πανέμορφα λουλούδια αλλά και επαγγελματικές δουλειές καλλιτεχνών, φωτογράφων από όλο τον κόσμο γύρω από την τέχνη της βοτανικής.
Την αναζωογόνηση του ενδιαφέροντος αρκετών πολιτών γύρω από τα φυτά δεν είναι δυσεξήγητο, καθώς με την έναρξη της πανδημίας την άνοιξη του 2020 οι άνθρωποι έψαχναν πράγματα για να φωτογραφίσουν. «Αναζητούσαν μια διέξοδο για τη δημιουργικότητά τους. Τα φυτά είναι κοντά στο σπίτι και μπορούν να τα βρουν οπουδήποτε» εξομολογείται σε δημοσιογράφο του ευρωπαϊκού τηλεοπτικού δικτύου Εuronews η Σίαν Ταϊρέλ που είναι επικεφαλής του τμήματος Φωτογραφίας της Βασιλικής Εταιρίας Φυτοκομίας (RHS).
Ο Αμερικανός φωτογράφος Σάντζεϊ Τζάνι ήταν ένας από αυτούς που ασχολήθηκε με τη φωτογραφία κατά τη διάρκεια του κορονοϊού όταν γοητεύθηκε από τον πολύχρωμο κήπο του, αλλά και από τα φυτά στη γειτονιά του.
Οι επτά φωτογραφίες του, με τις οποίες συμμετέχει στην έκθεση, συμβολίζουν ένα ουράνιο τόξο: «Η καλή αρχιτεκτονική σε αρπάζει, σε προσκαλεί να μπεις μέσα. Και σε συναρπάζει με όλες τις αντανακλάσεις, τις σκιές, τον χώρο. Σου λέει περισσότερα από ό,τι νόμιζες όταν έμπαινες μέσα. Βρίσκω ότι έτσι λειτουργούν και τα λουλούδια».
Αντίστοιχα, τα έργα ζωγραφικής της Μιτσούκο Κουρασίμα αποτυπώνουν τα φυτά που ευδοκιμούν κοντά σε παραθαλάσσιες περιοχές της Ιαπωνίας που πλημμύρισαν μετά τον καταστροφικό σεισμό και το τσουνάμι του 2011: «Μετά το τσουνάμι, οι άνθρωποι πέρασαν πολύ δύσκολα, αλλά τα φυτά συνέχισαν να αναπτύσσονται. Επιθυμία μου είναι να δώσω κουράγιο στους ανθρώπους που θα δουν αυτό το έργο».
Μια αποστολή που εξερεύνησε τις Άνδεις και τη Βόρεια Παταγωνία αποτέλεσε την πηγή έμπνευσης για αυτούς τους πίνακες με βιολέτες, από τον Βρετανό Νάιτζελ Πίκερινγκ. Ολοκλήρωσε την ενότητα πέρσι, λίγο πριν πεθάνει από επιθετικό καρκίνο στον εγκέφαλο. Η Σαρλότ Μπρουκς είναι επιμελήτρια τέχνης της Βασιλικής Εταιρίας Φυτοκομίας (RHS):
«Ενώ είχε πολύ περιορισμένη ικανότητα να διαβάζει και να γράφει, μπορούσε ακόμα να ζωγραφίζει. Έτσι, αυτοί οι πίνακες είναι μια αληθινή απόδειξη του πάθους και της δύναμης του να μπορεί να συνεχίσει να ζωγραφίζει ως πηγή χαλάρωσης και ηρεμίας, καθώς και ως ένα είδος πραγματικής αφοσίωσης στην τέχνη του».
