«Παλαιότερα ούτε πίστευα στον Θεό, ούτε ήμουν καλός άνθρωπος. Όταν ανέκτησα τις αισθήσεις μου ορκίστηκα να αλλάξω τη ζωή μου» λέει ο 60χρονος Ισπανός πρώην τραπεζίτης Κονράντο Γκιμένεθ (Conrado Giménez Agrela) που δούλευε χρόνια στην τράπεζα Σανταντέρ όταν τον ρωτούν πώς πήρε την απόφαση να φτιάξει ίδρυμα για την αναζωογόννηση των χωριών της ισπανικής επαρχίας που αργοσβήνουν λόγω αστυφιλίας αλλά και υπογεννητικότητας.

Όπως εξηγεί σε ρεπορτάζ του γερμανικού δικτύου Ντόιτσε Βέλλε, η αφορμή ήταν ένα σοβαρό τροχαίο που είχε πριν 20 χρόνια με το αυτοκίνητό του. Το γεγονός ότι επιβίωσε από κάτι τέτοιο τον ανάγκασε να δει τη ζωή με άλλο μάτι και να κάνει μία σημαντική ανατροπή και αλλαγή στη ζωή του βοηθώντας και άλλους ανθρώπους.

Κάπως έτσι, ίδρυσε το ίδρυμα Μαδρίνα επιλέγοντας με έναν σπάρο να πετύχει «δύο τρυγόνια»: αφενός να βοηθήσει τις ανύπαντρες μητέρες, και αφετέρου να δώσει νέα ζωή και πνοή σε ορισμένα από τα χιλιάδες χωριά της ισπανικής περιφέρειας που αργοσβήνουν.

Όπως επισημαίνεται στο ρεπορτάζ του γερμανικού δικτύου, «καμία χώρα στην Ευρώπη δεν γερνάει τόσο γρήγορα» όσο η Ισπανία καθώς εκεί το ποσοστό των γεννήσεων είναι ένα από τα χαμηλότερα στον κόσμο και ταυτόχρονα οι άνθρωποι ζουν περισσότερο από ότι σε πολλές άλλες χώρες.

Σύμφωνα με την ισπανική στατιστική υπηρεσία INE, ο ισπανικός πληθυσμός αυξήθηκε από 34 σε 47 εκατομμύρια από το 1975 έως σήμερα, αλλά μόνο χάρη στη μετανάστευση από τη Λατινική Αμερική, την Ανατολική Ευρώπη και τη Βόρεια Αφρική.

Μετανάστες το 10% μικρών δήμων της Ισπανίας

Επιπλέον στοιχεία της ισπανικής τράπεζας La Caixa δείχνει ότι περίπου το 10% του πληθυσμού σε δήμους με λιγότερους από 10.000 κατοίκους στην Ισπανία είναι ξένης καταγωγής. Οι μετανάστες από το Μάλι, το Μαρόκο ή τη Σενεγάλη εργάζονται κυρίως στη γεωργία. Σε πολλά χωριά όμως η κατάσταση είναι δραματική. Για παράδειγμα, η επαρχία της Ζαμόρα με τα μικρά, ειδυλλιακά χωριά της έχει χάσει το 31% του πληθυσμού της τις τελευταίες δεκαετίες. Οι μεγάλες πόλεις, όπως η  Βαρκελώνη και η Μαδρίτη, από την από την άλλη πλευρά έχουν μεγαλώσει πάρα πολύ και τα ενοίκια εκεί έχουν γίνει δυσβάσταχτα.

«Δεν έχει νόημα όπως ζούμε στην Ισπανία», λέει ο πρώην τραπεζίτης Γκιμένεθ. Η πυκνότητα του πληθυσμού είναι μικρότερη από 100 άτομα ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο. Στη Γερμανία είναι 230. Και στις ισπανικές περιοχές που είναι άδειες υπάρχουν μόλις 14 κάτοικοι ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο.

Η Ισπανία όμως έχει υπερβολικά υψηλό χρέος ώστε να συνδέσει τα μικρά χωριά με τις μακρινές πόλεις με τρένο και να συνεχίσει να χρηματοδοτεί τα δημόσια σχολεία εκεί.  Από την άλλη πλευρά, η ζωή στο χωριό είναι μια καλή εναλλακτική για τις νεαρές, ανύπαντρες μητέρες. «Οι μητέρες μπορούν να ζήσουν με τα παιδιά τους σε ένα ασφαλές περιβάλλον και πολλά χωριά έχουν ξανά μέλλον», λέει ο Γκιμένεθ.

Ωστόσο, η πρωτοβουλία του είναι σταγόνα στον ωκεανό, καθώς περίπου 1.500 δήμοι αποτελούν το 90% του ισπανικού πληθυσμού και καταλαμβάνουν το 30% της ισπανικής επικράτειας. Aυτό σημαίνει ότι το 10%  των Ισπανών πρέπει να συντηρήσει οικονομικά το υπόλοιπο 70 % της έκτασης της χώρας.

Ώσπου να βρεθεί κάποια άλλη πολιτική λύση, οι μετανάστες από χώρες της Λατινικής Αμερικής όπως κατέγραφε σχετικά πρόσφατα εκτενές ρεπορτάζ της ισπανικής εφημερίδας El País ή της Αφρικής θα διεκδικούν ένα νέο ξεκίνημα στην ισπανική περιφέρεια.