Το μαύρο άσπρο επιχείρησε να παρουσιάσει σήμερα ο κατηγορούμενος για τον φόνο της συζύγου του Καρολάιν Κράουτς, Μπάμπης Αναγνωστόπουλος.
Επιχείρησε να δικαιολογήσει το έγκλημα λέγοντας πως τάχα φοβήθηκε για την ακεραιότητα της κόρης τους, Λυδία, από τις… «εξάρσεις θυμού» της νεαρής συζύγου του και γι’ αυτό είχε ανέβει πάνω της «επί πέντε λεπτά για να την ηρεμήσει». «Δεν υπάρχει λογική. Και εγώ δεν έχω απαντήσεις ακόμη, προσπαθούσα να την ηρεμήσω, να λήξει το περιστατικό, να πει μια συγνώμη σε εμένα και τη Λυδία γι’ αυτά που περάσαμε πριν» απάντησε.
Ο Μπάμπης Αναγνωστόπουλος επαναλάμβανε συνεχώς πως εκείνη τη νύχτα, με αφορμή ένα «ξέσπασμα θυμού» που είχε η 21χρονη συζυγός του, ένιωσε «για πρώτη φορά ότι μπορεί να πάρει η μπάλα και τη Λυδία».
Στη διάρκεια της σημερινής εμφάνισής του στο δικαστήριο ο Μπάμπης Αναγνωστόπουλος υπέπεσε πολλές φορές σε αντιφάσεις, αναγκάζοντας την πρόεδρο του δικαστηρίου να τον «βομβαρδίζει» με ερωτήσεις προκειμένου να φανεί η αλήθεια καθώς τη μία την εμφάνιζε σαν «τέλεια μητέρα» και την επόμενη στιγμή σαν «επικίνδυνη» για την σωματική ακεραιότητα της ανήλικης κόρης τους.
Φθάνοντας στην επίμαχη σκηνή όσων ακολούθησαν μετά τον φόνο ο Αναγνωστόπουλος ισχυρίστηκε ότι βρισκόταν σε ψυχική οδύνη, λέγοντας:
«Όταν κατάλαβα ότι ήταν νεκρή, άρχισα να τραβάω τα μαλλιά μου. Έκλαιγα, την ακουμπούσα, την κοιτούσα, ήμουν σε πλήρη σύγχυση… Δεν μπορούσα να καταλάβω πως άφησα εγώ να συμβεί αυτό το πράγμα».
Η στιχομυθία με την προέδρο για την στιγμή του φόνου
Χαρακτηριστικό είναι το ακόλουθο απόσπασμα από την στιχομυθία του κατηγορούμενου με την Πρόεδρο του δικαστηρίου.
Πρόεδρος: Και πήρατε και το μαξιλάρι και το χρησιμοποιήσατε πάνω στο κεφάλι της; Ποιος ο σκοπός;
Κατηγορούμενος: Δεν υπήρχε σκοπός, προσπαθούμε τώρα να βρούμε τώρα λογική σε ένα σημείο που δεν μπορώ ακόμη να το εξηγήσω στο μυαλό μου… Είναι τόσο θολωμένο το μυαλό μου…
Πρόεδρος: Δεν καταλαβαίνατε ότι αυτό που κάνατε οδηγεί την κοπέλα στον θάνατο; Λέτε ότι την λατρεύατε…
Κατηγορούμενος: Ό,τι προσπαθώ να σας απαντήσω, είναι αυτό που απαντάω και στον εαυτό μου.
Πρόεδρος: Μιλάμε για πέντε λεπτά που νιώθετε ότι είχατε «γυναίκα των ονείρων σας» στα χέρια σας. Δεν καταλάβατε τι κάνατε;
Κατηγορούμενος: Δεν βγάζει και σε εμένα λογική, ό,τι λέμε είναι ξεκάθαρο λάθος.
Πρόεδρος: Σε αυτά τα πέντε λεπτά δηλαδή δεν πέρασε λεπτό από το μυαλό σας ότι «εγώ αυτή την κοπέλα τη λατρεύω» και ότι το παιδί είχε δικαίωμα να μην στερηθεί τη μητέρα του; Αλλά και τον πατέρα του…
Κατηγορούμενος: Υπήρχε ποτέ περίπτωση με μια λογική, ήρεμη σκέψη, να δω ότι το παιδί θα χάσει τους γονείς του και να το αποδεχτώ;
Πρόεδρος: Θα έπρεπε να περάσουν από το μυαλό σας. Έχετε γίνει εσείς τώρα ο βίαιος. Οδηγείτε έναν άνθρωπο στον θάνατο, τη μάνα του παιδιού σας. Τι σκεφτόσασταν εκείνη τη στιγμή, γιατί χάσατε τη λογική;
Κατηγορούμενος: Ό,τι είχε προηγηθεί…
Πρόεδρος: Μας έχετε φέρει εδώ ένα σωρό βεβαιώσεις ότι παρακολουθήσατε σεμινάρια πρώτων βοηθειών και δεν καταλαβαίνατε ότι την οδηγείτε στον θάνατο…
Κατηγορούμενος: Εκείνη την στιγμή η πρώτη μου σκέψη ήταν ότι λιποθύμησε…
Πρόεδρος: Πότε καταλάβατε ότι είναι νεκρή;
Κατηγορούμενος: Όταν την είδα στο πρόσωπο. Κατέβηκα (σ.σ. μετά, μόλις κατάλαβε ότι ήταν νεκρή) να δω τι κάνει η μικρή, αν κοιμάται. Είναι αδύνατον να συνειδητοποιήσω τι είχε συμβεί. Έτρεξα ξανά πάνω, ήταν αδύνατον να συνειδητοποιήσω αυτό που έχει γίνει.
Πρόεδρος: Πότε άρχισε να λειτουργεί το ένστικτο της αυτοσυντήρησης; Γιατί κάνατε και ενέργειες, για να αποκρύψετε το έγκλημα.
Κατηγορούμενος: Στην ίδια κατάσταση συνέχισα να είμαι πολλή ώρα. Σκέφτηκα πώς το άφησα εγώ να συμβεί αυτό το πράγμα…
Πρόεδρος: Τον εαυτό σας στη φυλακή τον σκεφτήκατε;
Κατηγορούμενος: Ναι. Όποιος κάνει τέτοιο πράγμα, είναι βέβαιο ότι θα καταλήξει στη φυλακή…
Πρόεδρος: Και τι κάνατε;
Κατηγορούμενος: Μου ήταν αδύνατον να διαχειριστώ αυτή την κατάσταση….
