Ενώ ο πρωθυπουργός μας κάνει «ντόλτσε βίτα» στην Ουάσιγκτον- ενίοτε πέφτοντας και σε ερωτήσεις δημοσιογράφων οι οποίες δεν συνηθίζονται στα καθ’ ημάς, όπως αυτή για την ελευθερία του Τύπου στην Ελλάδα -και ενώ ο πρόεδρος της Τουρκίας ασκεί διεθνή πολιτική παγκοσμίου επιπέδου, μερικά πολύ σημαντικά, πλην άβολα για τα δυτικά ΜΜΕ, γεγονότα λαμβάνουν χώρα.
Το Αζοφστάλ, το τελευταίο προπύργιο των ελίτ δυνάμεων της Ουκρανίας -και ειδικότερα του Ναζί, τάγματος του Αζόφ- στη Μαριούπολη, παραδόθηκε. Η πόλη περιέρχεται στον πλήρη ρωσικό έλεγχο. Το πλήγμα είναι σημαντικότατο από ψυχολογικής απόψεως για την ουκρανική πλευρά αλλά έχει και στρατιωτικές επιπτώσεις. Όπως επανειλημμένως έχουμε γράψει, κόντρα στην κυρίαρχη προπαγάνδα από ΜΜΕ και «αναλυτές» που μιλούν με βάση το CNN και τα non- papers ξένων πρεσβειών, οι ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις αδυνατούν να ενεργήσουν οργανωμένες αντεπιθέσεις μέχρι τώρα, εξ ου και δεν μπορούσαν να διασπάσουν τον ρωσικό κλοιό στη Μαριούπολη, παρά το ολιγάριθμο των Ρώσων μαχητών. Παραλλήλως, κανένα αντάρτικο, στα μετόπισθεν των Ρώσων δεν υπήρξε. Ως εκ τούτου, το μοιραίο για τους Ουκρανούς μαχητές επήλθε, με μεγάλο μάλιστα κόστος, καθώς δεν υποχώρησαν εγκαίρως ώστε να διασώσουν κρίσιμες για τους ίδιους μονάδες, ενώ οι Ρώσοι από την άλλη θα διαθέσουν νέες δυνάμεις στο κύριο μέτωπό τους, στο Ντονμπάς.
Πιθανότατα δε, θα μάθουμε αν κρύβονταν ένοχα μυστικά της Δύσης στα υπόγεια της γιγάντιας, βιομηχανικής περιοχής. Ακόμα λιγότερη προσοχή έχει δοθεί -όχι τυχαία- από τα δυτικά ΜΜΕ, στις διαρκείς, αποτυχημένες επιθέσεις των Ουκρανών στο «Φιδονήσι».
Από πριν από την 9η Μαΐου ακόμα –η ημερομηνία δεν είναι τυχαία- οι Ουκρανοί επανειλημμένως αποπειράθηκαν να επανακτήσουν τον έλεγχο του μικρού αυτού νησιού. Δεν τα κατάφεραν, με αποτέλεσμα να χάσουν μεγάλο αριθμό ανδρών και εξοπλισμού.
Αυτά τα δύο γεγονότα, υποδηλώνουν στρατηγική -και όχι τακτική απλώς- ουκρανική ανεπάρκεια. Φαίνεται, ότι η ουκρανική ηγεσία σπαταλά δυνάμεις για προπαγανδιστικούς λόγους και θεωρώντας ότι μετά βεβαιότητας, «θαυματουργά» δυτικά όπλα θα αλλάξουν την πορεία του πολέμου. Ή ίσως, ακόμα χειρότερα, δεν ξέρει τι ακριβώς να κάνει, καθώς έχει εγκλωβιστεί κατά τα λοιπά στην υπηρέτηση των πολιτικών των ΗΠΑ.
Εν τω μεταξύ, η Ουκρανία χάνει διαρκώς εδάφη. Εδάφη τα οποία δεν θα πάρει μάλλον -για να μην πούμε μετά βεβαιότητας- πίσω. Δείχνει να θέλει να παρασύρει τις ρωσικές ένοπλες δυνάμεις μέχρι το Κίεβο, προκειμένου να τις εξαντλήσει και τελικά να τις νικήσει. Το πρώτο μάλλον θα συμβεί -οι Ρώσοι θα φτάσουν μέχρι το Κίεβο- το δεύτερο μάλλον δεν θα συμβεί γιατί μπροστά σε οποιαδήποτε τέτοια πιθανότητα, θα έχουμε πλήρη ρωσική κινητοποίηση- επιστράτευση και χρησιμοποίηση και άλλων οπλικών συστημάτων. Αντί να γυρίσει στο τραπέζι της δύσκολης αλλά αναγκαίας διαπραγμάτευσης, η ουκρανική ηγεσία δίνει σόου στα δυτικά ΜΜΕ.
Επιπλέον όμως όλων αυτών έχουμε ένα γκροτέσκο «μέτωπο» για την Δύση: την ΕΕ και τις αποφάσεις της. Το έχουμε γράψει πολλές φορές και με κάθε τρόπο. Η ηγεσία της ΕΕ αποτελείται από ένα μάτσο πολιτικά ναυάγια, που ελέγχονται από τις ΗΠΑ. Οι απίθανοι αυτοί τύποι, αφού κατέσχεσαν ρωσικούς λογαριασμούς, αφού διέδιδαν παντού ότι θα απεξαρτηθούν από τη Ρωσία σε ό,τι αφορά την ενέργεια, αφού δήλωσαν με κάθε τρόπο ότι δεν θα δεχτούν το νέο ρωσικό σχήμα για την πληρωμή του φυσικού αερίου -άρνηση για την οποία κανείς δεν κατάλαβε πού εδραζόταν- αφού εκτόξευσαν τις τιμές του φυσικού αερίου και άρα τα έσοδα του αντιπάλου τους, της Ρωσίας, τελικά, με την ουρά στα σκέλια, δέχτηκαν τη ρωσική πρόταση για την πληρωμή του φυσικού αερίου. Ας το πούμε με μαοϊκούς όρους: αν οι ΗΠΑ είναι χάρτινος τίγρης, η ΕΕ είναι χάρτινο τσακάλι -ή σκυλάκι- που τριγυρίζει πίσω από τον χάρτινο τίγρη μπας και αρπάξει κανένα ξεροκόμματο ή εν προκειμένω κανέναν κρατικό λογαριασμό. Μέχρι εκεί. Οι άνθρωποι είναι αδιανόητης γελοιότητας και ανικανότητας, εξ ου και μας καταδικάζουν όλους σε οικονομική καταστροφή χωρίς κανένα όφελος για τους Ουκρανούς, παρά μόνο για τους Ρώσους.
Τέλος, ο πρόεδρος της Ρωσίας πάσχει από κάθε πιθανή ασθένεια και κάθε μορφή καρκίνου. Ως εκ τούτου, το πολύ σε δύο εβδομάδες μας αφήνει χρόνους- όταν δηλαδή θα τελειώσουν και τα ρωσικά αποθέματα πυραύλων. Ακόμα όμως κι αν δεν πεθάνει, έχει ήδη ξεκινήσει πραξικόπημα εναντίον του, το οποίο θα ολοκληρωθεί σε κάνα -δυο μήνες, όπως οι Ουκρανοί και δυτικοί ιθύνοντες διαρρέουν. Οπότε, κάτω τις αντλίες καυσίμων, κλειστούς τους θερμοσίφωνες, και σε ένα, με δύο μήνες το πολύ, στη Μόσχα θα ανεμίζει η σημαία της Ουκρανίας.
