Θα γλιτώσει καθώς φαίνεται η τσέπη μας την επιβολή του νέου περιβαλλοντικού τέλους των οκτώ λεπτών του ευρώ στα μπουκαλάκια νερού που προμηθευόμαστε όλοι για να ξεδιψάσουμε. Το νέο περιβαλλοντικό τέλος που επιβάλλεται από την 1η Ιουνίου αφορά αποκλειστικά και μόνο πλαστικές φιάλες που περιέχουν πολυβινυλοχλωρίδιο (PVC), πράγμα που φαίνεται πως δεν περιέχουν τα γνωστά σε όλους πλαστικά μπουκάλια νερού.
Ο διευθύνων σύμβουλος του Ελληνικού Οργανισμού Ανακύκλωσης Νίκος Χιωτάκης ξεκαθάρισε ότι «δεν πρόκειται να ακριβύνει κατά δέκα λεπτά η τιμή του εμφιαλωμένου νερού από 1ης Ιουνίου 2022».
«Αφενός», όπως εξήγησε, «γιατί η τιμή του συγκεκριμένου προϊόντος βρίσκεται σε καθεστώς διατίμησης. Αφετέρου, γιατί όλα τα προϊόντα εμφιαλωμένου νερού που διατίθενται σήμερα στην αγορά, δεν περιέχουν στην ετικέτα τους πολυβινυλοχλωρίδιο (PVC), άρα δεν επιβάλλεται το τέλος ανακύκλωσης σε αυτά».
Τι είναι το πολυβινυλοχλωρίδιο (PVC)
Τι είναι όμως το πολυβινυλοχλωρίδιο (PVC) που φορολογείται έξτρα από την ερχόμενη Τετάρτη,1η Ιουνίου;
Είναι το τρίτο πιο διαδεδομένο παραγόμενο συνθετικό πλαστικό πολυμερές μετά το πολυαιθυλένιο και το πολυπροπυλένιο, και ανακαλύφθηκε κατά λάθος το 1872 από τον Γερμανό χημικό Όιγκεν Μπάουμαν (Eugen Baumann).
Στις αρχές του 20ου αιώνα ο Ρώσος χημικός Ιβάν Οστρομισλένσκι (Ivan Ostromislensky) και ο Φριτζ Κλάτε (Fritz Klatte) της γερμανικής χημικής εταιρείας Griesheim-Elektron προσπάθησαν και οι δύο να χρησιμοποιήσουν το PVC σε εμπορικά προϊόντα, αλλά οι δυσκολίες στην επεξεργασία του δύσκαμπτου, μερικές φορές εύθρυπτου πολυμερούς απέτρεψαν τις προσπάθειές τους.
Οι Γουόλντο Σέμον (Waldo Semon) και η εταιρεία Goodrich Corporation ανέπτυξαν μια μέθοδο το 1926 για να πλαστικοποιήσουν το PVC αναμειγνύοντάς το με διάφορα πρόσθετα. Το αποτέλεσμα ήταν ένα πιο εύκαμπτο και εύκολα επεξεργάσιμο υλικό που σύντομα πέτυχε πλατιά εμπορική χρήση.
Το PVC έχει δύο βασικές μορφές: δύσκαμπτο (μερικές φορές συντομεύεται ως RPVC) και εύκαμπτο.
Η δύσκαμπτη μορφή του PVC χρησιμοποιείται στην κατασκευή σωλήνων, σε πόρτες και παράθυρα. Χρησιμοποιείται επίσης για φιάλες, άλλες συσκευασίες που δεν προορίζονται για τρόφιμα, και κάρτες (όπως τραπεζικές ή μέλους).
Μπορεί να γίνει πιο μαλακό και πιο ευλύγιστο με την προσθήκη πλαστικοποιητών, οι πιο πλατιά χρησιμοποιούμενοι είναι φθαλικές ενώσεις. Σε αυτήν τη μορφή, χρησιμοποιείται επίσης στην υδραυλική, στη μόνωση ηλεκτρικών καλωδίων, στην απομίμηση δέρματος, στη σήμανση, σε φουσκωτά προϊόντα και σε πολλές εφαρμογές όπου αντικαθιστά ελαστικά.
