Σήμερα το απόγευμα ήταν προγραμματισμένες οι πρώτες οκτώ απελάσεις αιτούντων ασύλου από τη Βρετανία στην πρωτεύουσα της Ρουάντας, Κιγκάλι. Οι περισσότεροι από αυτούς καλούνται ουσιαστικά να παραμείνουν στη Ρουάντα και να «ενσωματωθούν» ή να επιστρέψουν στις χώρες τους αλλά όχι στη Βρετανία όπου εισήλθαν «παράνομα». Οι εξαιρέσεις θα είναι για λίγους και εκλεκτούς καθώς η κυβέρνηση του Βρετανού πρωθυπουργού Μπόρις Τζόνσον ισχυρίζεται ότι με αυτόν τον τρόπο θα κόψει την όρεξη των δουλεμπόρων και των δικτύων διακίνησης ανθρώπων που εδώ και μερικά χρόνια κατευθύνουν συστηματικά προσφυγικές και μεταναστευτικές ροές «διά της πλαγίας» και προς το Ηνωμένο Βασίλειο.
Ωστόσο, η τακτική της «εξορίας» μεταναστών και προσφύγων χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, σε μία μικρή αφρικανική χώρα όπως η Ρουάντα (έναντι βεβαίως οικονομικής «βοήθειας» άνω των 144 εκατομμυρίων ευρώ) δεν είναι πρωτότυπη.
Ο Μπόρις Τζόνσον κάνει στο μεταναστευτικό αυτό που κάνει η Αυστραλία από τον Αύγουστο του 2001 όταν ο Αυστραλός συντηρητικός τότε πρωθυπουργός Τζον Χάουαρντ σκέφθηκε πρώτος να «εξάγει» έναντι χρηματικής αποζημίωσης προς τις κυβερνήσεις των νησιωτικών κρατιδίων του Ειρηνικού όπως το Ναουρού και η Παπούα Νέα Γουινέα μετανάστες και πρόσφυγες που κατέφθαναν στη χώρα του στήνοντας χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά στρατόπεδα κράτησης αιτούντων ασύλου.
Τα αποτελέσματα αυτής της σαδιστικής «μεταναστευτικής» πολιτικής δημιούργησαν έκτοτε ανθρωπιστικό δράμα διαρκείας είτε μεμονωμένων ενηλίκων και ανηλίκων ή και ολόκληρων οικογενειών που «εξορίζονται» στις ερημιές και φυλακίζονται δίχως να έχουν διαπράξει κανένα έγκλημα, δίνοντας παράλληλα τη δυνατότητα κερδοσκοπίας σε μία χούφτα ιδιωτικές εταιρίες που δραστηριοποιούνται στον τομέα κατασκευής και διαχείρισης στρατοπέδων.
Ο υποχρεωτικός εγκλεισμός τους σε κατ’ευφημισμόν καταυλισμούς «φιλοξενίας» με λιγοστές υπηρεσίες υγείας, εκπαίδευσης ή δυνατότητες ανάπτυξης δημιούργησε χιλιάδες προσωπικά δράματα, μαχητικές κινητοποιήσεις αλλά και απεργίες πείνας κρατουμένων επειδή εν ολίγοις αποφασίστηκε να τιμωρηθούν παραδειγματικά, χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από την Αυστραλία, όσοι απελπισμένοι φτωχοδιάβολοι γειτονικών χωρών επιχείρησαν να αναζητήσουν μία καλύτερη ζωή σε μία πλούσια ξένη χώρα. To δράμα πολλών δεκάδων χιλιάδων μεταναστών και αιτούντων ασύλου που εξορίστηκαν στο νησιωτικό κρατίδιο Ναουρού ή στην Παπούα Νέα Γουινέα προκάλεσε όλα αυτά τα χρόνια έντονες αντιδράσεις σε κόμματα της αντιπολίτευσης στην Αυστραλία, καθώς επίσης και σε οργανώσεις για τα δικαιώματα των μεταναστών.
Δύο μέτρα και σταθμά
Έκτοτε οι μεταναστευτικές ροές στην Αυστραλία σχετικά περιορίστηκαν αλλά δεν σταμάτησαν καθώς άλλαξαν μορφή με έναν βασικό όγκο νεαρών μεταναστών να καθοδηγείται ώστε να τροφοδοτεί την επί χρήμασοι βιομηχανία αυστραλιανών κολλεγίων και πανεπιστημίων τρίτης και τέταρτης κατηγορίας.
Παρόλα αυτά η κυβέρνηση του Μπόρις Τζόνσον δείχνει αποφασισμένη να εφαρμόσει αυτό το απάνθρωπο μοντέλο αντιμεταναστευτικής πολιτικής σε βάρος φτωχών, ανειδίκευτων εργατών που φθάνουν στο Ηνωμένο Βασίλειο με την προσμονή καλύτερης ζωής.
Την ίδια ώρα, η βρετανική κυβέρνηση προσπαθεί να προσελκύσει ταλαντούχους και ευκατάστατους μορφωμένους νέους απόφοιτους με πτυχία από τα 50 καλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου (πλην των βρετανικών), στα οποία συμπεριλαμβάνονται τα αμερικανικά Χάρβαρντ, Γέιλ και Κολούμπια…
Όπως αποδεικνύεται, για την κυβέρνηση Τζόνσον η μετανάστευση είναι καλή μόνον εάν αφορά μορφωμένους, ταλαντούχους γόνους ευκατάστατων οικογενειών που μπορούν να συνεισφέρουν σε καινοτόμους τομείς τεχνολογίας και επιστημών που έχει ανάγκη το Ηνωμένο Βασίλειο απέναντι στον ανταγωνισμό από ΕΕ και ΗΠΑ.
Είναι χαρακτηριστικό ότι μερικές βδομάδες μετά τη συμφωνία που ανακοίνωσε η κυβέρνηση Τζόνσον με τον Ρουαντέζο πρόεδρο Πολ Καγκάμε , στα μέσα Απριλίου, για τη μεταφορά-«εξορία» ανεπιθύμητων μεταναστών και προσφύγων από το Λονδίνο στο Κιγκάλι, ανακοινώθηκε η νέα συμπληρωματική μεταναστευτική πολιτική με προνόμια και διευκολύνσεις για διετείς βίζες εργασίας και παραμονής σε άτομα με «υψηλό δυναμικό ανάπτυξης», εξειδικευμένες γνώσεις και προσόντα («High Potential Individual», εν συντομία HPI). Οι υποψήφιοι προσοντούχοι μετανάστες ενθαρρύνονται να έρθουν στο Ηνωμένο Βασίλειο ακόμη και εάν δεν έχουν εξασφαλίσει μία θέση εργασίας.
Αυτές οι πολιτικές, εξόφθαλμα ταξικές, προκαλούν αντιδράσεις.
Αρχιεπίσκοποι και Πρίγκηπας Κάρολος απέναντι στον Τζόνσον
Ανάμεσα σε αυτούς που αντιτίθενται σφόδρα στην εξορία μεταναστών και προσφύγων στη Ρουάντα είναι για παράδειγμα οι αρχιεπίσκοποι Κάντερμπερι και Γιορκ καθώς και 24 επίσκοποι της Αγγλικανικής Εκκλησίας οι οποίοι σε κοινή επιστολή τους στους Τάιμς του Λονδίνου αποδοκίμασαν έντονα την νέα μεταναστευτική πολιτική του Βρετανού πρωθυπουργού Μπόρις Τζόνσον χαρακτηρίζοντάς την ανήθικη! Τόνισαν στην επιστολή οι ανώτατοι ιερωμένοι της αγγλικανικής εκκλησίας:
«(Η πολιτική αυτή) θα έπρεπε να μας κάνει να ντρεπόμαστε ως χώρα. Η ντροπή είναι δική μας γιατί η χριστιανική μας κληρονομιά θα έπρεπε να μας εμπνέει να αντιμετωπίζουμε τους αιτούντες άσυλο με συμπόνια, δικαιοσύνη και καλοσύνη».
Την ίδια γνώμη έχει επίσης ο Πρίγκηπας Κάρολος της Ουαλίας που στο συγκεκριμένο ζήτημα επέλεξε να μην τηρήσει στάση ουδετερότητας όπως και δεκάδες οργανώσεις Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και υπεράσπισης μεταναστών και προσφύγων που συμφωνούν τουλάχιστον σε ένα πράγμα: η νέα μεταναστευτική πολιτική του πρωθυπουργού Μπόρις Τζόνσον είναι αναίσχυντη αν όχι κατάφωρη παραβίαση διεθνών συνθηκών για τα δικαιώματα προσφύγων και μεταναστών. Και έχει βάλει στο στόχαστρο τους φτωχούς αφού για τους πλούσιους υπάρχουν πάντα διευκολύνσεις, με ή χωρίς χρυσές βίζες. Με άλλα λόγια; Στη Βρετανία, τα σύνορα είναι για τους φτωχούς.
