Η βρετανική κυβέρνηση καταθέτει σήμερα στο κοινοβούλιο νομοσχέδιο που θα της επιτρέψει να αγνοεί ορισμένες αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, μετά την δικαστική απόφαση που πάγωσε τις απελάσεις μεταναστών στη Ρουάντα.
Η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων να σταματήσει την επίμαχη απέλαση προς τη Ρουάντα μεταναστών αιτούντων άσυλο, ίσως ανατραπεί από τους Βρετανούς υπουργούς βάσει νέων προτάσεων. Το δικαστήριο του Στρασβούργου, που δεν έχει καμία σχέση με την Ευρωπαϊκή Ένωση, εξέδωσε διαταγή που εμποδίζει τον υπουργό Εσωτερικών να στείλει έναν αιτούντα άσυλο στην πτήση, παρά τις προηγούμενες αποφάσεις δικαστών στο Λονδίνο να μην παρέμβουν.
Η απόφαση αυτή προκάλεσε άλλες εφέσεις που τελικά οδήγησαν στην ακύρωση της πτήσης.
Σύμφωνα με την προτεινόμενη από την κυβέρνηση Διακήρυξη των Δικαιωμάτων, οι υπουργοί θα μπορούν να αγνοούν τέτοιες εντολές, γνωστές ως διαταγές του Κανονισμού 39, επειδή δεν αποτελούν τεχνικά μέρος του διεθνούς δικαίου.
Το συγκεκριμένο νομοσχέδιο αποτελεί μέρος μιας ευρύτερης τροποποίησης της νομοθεσίας για τα ανθρώπινα δικαιώματα, ενώ παρουσιάζει μια νέα Διακήρυξη των Δικαιωμάτων (Bill of Rights) βάσει της οποίας οι αποφάσεις της βρετανικής κυβέρνησης θα αυτονομηθούν αρκετά από τις αποφάσεις των ευρωπαϊκών θεσμών.
Οι επικριτές το νομοσχεδίου υποστηρίζουν ότι οι προτάσεις προκαλούν σύγχυση και θα δημιουργήσουν δύο επίπεδα ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ενώ θα δοθούν περισσότερες εξουσίες στους υπουργούς.
Από την άλλη, ο βρετανός αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός Δικαιοσύνης, Ντομινίκ Ράαμπ, επιβεβαίωσε ότι η κυβέρνηση δεν θα εγκαταλείψει την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, ένα σύνολο νομικών εγγυήσεων που επιτρέπει στους απλούς ανθρώπους να αμφισβητήσουν αυτό που λένε ότι είναι άδικη μεταχείριση από την κυβέρνηση.
«Η διακήρυξη αυτή των δικαιωμάτων θα ενισχύσει την βρετανική μας παράδοση ελευθερίας χορηγώντας μία υγιή δόση ορθολογισμού στο σύστημα», σχολίασε ο Ράμπ.
Ο Νόμος για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα τέθηκε σε ισχύ το 2000. Εισήγαγε στη νομοθεσία του Ηνωμένου Βασιλείου τα δικαιώματα που περιέχονται στη Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (ECHR) – μια συνθήκη που γράφτηκε σε μεγάλο βαθμό από Βρετανούς δημόσιους υπαλλήλους και δικηγόρους μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και συμφωνήθηκε από σχεδόν όλα τα έθνη στην Ευρώπη.
Οι αλλαγές στη νομοθεσία σκοπεύουν να αντικαταστήσουν την «Πράξη για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα», νομοθεσία που ενσωματώνει την Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου στο βρετανικό δίκαιο.
Προβλέπει επίσης την διευκόλυνση της απέλασης ξένων υπηκόων που έχουν καταδικασθεί από την βρετανική δικαιοσύνη, περιορίζοντας γι΄αυτούς την δυνατότητα να προβάλλουν το δικαίωμά τους στην οικογενειακή ζωή υπεράνω της δημόσιας ασφάλειας.
Σφοδρή κριτική για τις συγκεκριμένες νομικές τροποποιήσεις έκανε το Εργατικό Κόμμα, υποστηρίζοντας ότι
«η «Πράξη για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα» επέτρεψε σε εκατομμύρια ανθρώπους να έχουν πρόσβαση στην δικαιοσύνη, να προστατεύονται τα θύματα εγκλημάτων και να διασφαλίζεται ότι τα αγαπημένα μας πρόσωπα θα έχουν φροντίδα όταν θα την έχουν ανάγκη», δήλωσε ο Στιβ Ριντ, αρμόδιος για τον τομέα της Δικαιοσύνης στο Εργατικό Κόμμα.
Σύμφωνα με την Διεθνή Αμνηστία του Ηνωμένου Βασιλείου, το νομοθέτημα αποτελεί ένα τεράστιο βήμα προς τα πίσω για τα δικαιώματα των κοινών ανθρώπων.
