Η νέα μεγάλη ποσοτική έρευνα που δημοσίευσε σήμερα το Eteron – Ινστιτούτο για την Έρευνα και την Κοινωνική Αλλαγή, αναδεικνύει ότι οι μισοί ενοικιαστές αδυνατούν ή δυσκολεύονται να πληρώσουν το ενοίκιό τους.
Πιο συγκεκριμένα, το 47,8 τοις εκατό των ενοικιαστών δυσκολεύονται ή αδυνατούν να πληρώσουν το ενοίκιο τους, ενώ το ζήτημα του ενοικίου απασχολεί πολύ ή αρκετά το 83,1 τοις εκατό των ενοικιαστών. Επίσης το 61,7 τοις εκατό των ενοικιαστών δηλώνει ότι έχει προχωρήσει σε περικοπές άλλων βασικών αναγκών και το 15,2 τοις εκατό ότι για να καλύψει τις άλλες βασικές του ανάγκες λαμβάνει κάποια οικονομική βοήθεια ή δανείζεται από τρίτους. Επιπλέον, όσοι ζουν πληρώνοντας ενοίκιο, βιώνουν ανασφάλεια και άγχος ως κυρίαρχα αισθήματα.
Ως λύση, οι πολίτες ζητούν αύξηση μισθών/θέσεων εργασίας (56,5 τοις εκατό), πλαφόν στα ενοίκια (53,3 τοις εκατό), φορολογικά κίνητρα στους ιδιοκτήτες για πιο προσιτές τιμές (37,9 τοις εκατό), επίδομα ενοικίου (33,2 τοις εκατό), πολιτικές για την κοινωνική κατοικία (23,8 τοις εκατό), ρύθμιση του Airbnb (19,7 τοις εκατό), αξιοποίηση των κενών δημόσιων κτιρίων (19,2 τοις εκατό) και έλεγχο των κερδοσκοπικών επενδύσεων (golden visa κ.λπ.) (13 τοις εκατό).
Σχετικά με το ποιος είναι υπεύθυνος να δώσει τη λύση, οι περισσότεροι απάντησαν «το κράτος» (46 τοις εκατό) και «η κυβέρνηση» (41,1 τοις εκατό). Ακολουθούν η «αγορά» (28,4 τοις εκατό), οι σύλλογοι ενοικιαστών (19,6 τοις εκατό) και η Ευρωπαϊκή Ένωση (15,4 τοις εκατό).
Ο διευθυντής του Ινστιτούτου Eteron, Γαβριήλ Σακελλαρίδης, τόνισε σχετικά: «Οι δύο αυτές σημαντικές συμβολές του Ινστιτούτου έρχονται σε μία στιγμή που το ζήτημα της στέγης και ειδικότερα των ενοικίων αποτελεί ένα σημαντικό “αγκάθι” στην κοινωνία. Στην πραγματικότητα πρόκειται για μία “βουβή κρίση” που μπορεί να μην εκφράζεται με όρους εξωστρέφειας, όμως απασχολεί σε μεγάλο βαθμό τα νοικοκυριά, γίνεται αντικείμενο συζήτησης σε οικογένειες και παρέες και καθορίζει τόσο τους οικογενειακούς προϋπολογισμούς όσο και τη συναισθηματική κατάσταση όλων μας. Έχει φτάσει πια η στιγμή το ζήτημα της στέγασης και των ενοικίων να έρθει στο προσκήνιο με όρους δημόσιας πολιτικής και η πολιτεία να σταματήσει τον στρουθοκαμηλισμό. Άλλωστε δεν πρόκειται να ανακαλύψουμε τον τροχό. Οι συζητήσεις αυτές γίνονται σε όλη την Ευρώπη και υπάρχουν σημαντικά παραδείγματα καλών πρακτικών που διασφαλίζουν την κοινωνική δικαιοσύνη».
