«Η χειρότερη μορφή βίας είναι η φτώχεια», είχε πει ο Μαχάτμα Γκάντι. Όπως αποδεικνύεται, το χειρότερο είδος ειρωνείας είναι να παριστάνουν ότι δήθεν κόπτονται για τη φτώχεια αυτοί που τη δημιουργούν. Το χειρότερο είδος αναλγησίας, είναι να εκμεταλλεύονται τη φτώχεια προς όφελός τους, όταν καμώνονται ότι παλεύουν για την αντιμετώπισή της.
Στην, κατά τα άλλα προηγμένη, οικονομικά και κοινωνικά Ευρώπη («των λαών», υπενθυμίζουμε), το τελευταίο χρονικό διάστημα, γίνονται δημόσιες παρεμβάσεις, ψηφοφορίες και καταρτίζονται οδηγίες για την αντιμετώπιση της φτώχειας, τη διασφάλιση αξιοπρεπούς επιπέδου διαβίωσης μέσω του κατώτατου μισθού και τη στήριξη των αστέγων.
Κυβερνήσεις και ευρωπαϊκά συλλογικά όργανα, παραβλέπουν (χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία, διαπιστώνουμε) ότι η εμμονική προσκόλλησή τους τις τελευταίες δεκαετίες σε μια αδιέξοδη πολιτική, δημιούργησε το πρόβλημα.
Οι λαοί της Ευρώπης, έχουν υπογράψει εν αγνοία τους ένα συμβόλαιο αορίστου χρόνου με τη φτώχεια, την οποία βιώνουν εν γνώση τους, πλέον.
Οι κάθε λογής αρμόδιοι- εκπρόσωποι της γραφειοκρατίας των Βρυξελλών, με γνήσια… ντοκιμαντερίστικη διάθεση διαπιστώνουν το πρόβλημα, καταγράφουν τις συνέπειές του και προτείνουν ως λύση την εκμετάλλευση των φτωχών!
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή καλεί σήμερα τα κράτη-μέλη να εκσυγχρονίσουν τα συστήματά τους για το ελάχιστο εισόδημα στο πλαίσιο της δέσμευσης για τη μείωση της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού στην Ευρώπη. Προ ημερών, ενέκρινε οδηγία για αξιοπρεπή διαβίωση μέσω του κατώτατου μισθού, ενώ έχει ζητήσει τη λήψη μέτρων για την αντιμετώπιση της αστεγίας.
Τελικά, αποφασίστηκε ότι «στραβός είναι ο γιαλός»!
Πώς αλλιώς μπορεί να εξηγήσει κάποιος ότι τις τελευταίες δεκαετίες αλλοιώνεται σταθερά ο κοινωνικός ιστός της Ευρώπης, αν δεν ευθύνονται οι εκφραστές των εφαρμοζόμενων πολιτικών;
Σύμφωνα με τα στοιχεία που έχουν στη διάθεσή τους οι αρμόδιες ευρωπαϊκές υπηρεσίες:
- Περισσότεροι από ένας στους πέντε πολίτες -δηλαδή 94,5 εκατομμύρια, συνολικά-αντιμετωπίζουν κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού στην Ε.Ε..
- Το 20 % των ανέργων που διατρέχουν κίνδυνο φτώχειας δεν είναι επιλέξιμοι για εισοδηματική στήριξη και, σύμφωνα με εκτιμήσεις, περίπου το 30 % έως 50 % του επιλέξιμου πληθυσμού δεν λαμβάνει στήριξη ελάχιστου εισοδήματος.
- Περισσότερα από 4 εκατομμύρια άστεγοι ζουν αυτή τη στιγμή στην Ε.Ε., ενώ καταγράφεται αύξηση κατά 70% των αστέγων τα τελευταία 10 χρόνια.
Πού οφείλονται όλα αυτά, όπως αναφέρεται στις σχετικές εκθέσεις/μελέτες των ευρωπαϊκών οργάνων;
«Οφείλονται σε συνδυασμό παραγόντων που σχετίζονται με την αύξηση του κόστους στέγασης, την οικονομική κρίση, τη μείωση της κοινωνικής προστασίας και ανεπαρκείς πολιτικές».
Προφανώς για όλα αυτά δεν εντοπίζονται ευθύνες. Κάτι σαν… φυσικό φαινόμενο, δηλαδή. Ίσως να διαδραματίζει κάποιο ρόλο η μοίρα ή το κάρμα των εκατομμυρίων πλεμπαίων.
Και πώς θα αντιμετωπιστούν ;
Σύμφωνα με τους εκφραστές της «Ευρώπης των λαών», με τη διασφάλιση όχι πολύ χαμηλής ελεημοσύνης για τους οικονομικά ασθενείς και (για να μην ξεχνιόμαστε) της χρήσης τους ως φθηνά εργατικά χέρια!
Σε όλα τα προγράμματα, μπαίνει ο όρος της υποχρεωτικής απασχόλησης των οικονομικά ασθενών, λες και υπήρχε εργασία γι’ αυτούς, αλλά παραμένουν φτωχοί, άστεγοι και κοινωνικά περιθωριοποιημένοι από… χόμπι.
Κάπως έτσι, φθάσαμε στο σημείο να απειλεί η ελληνική κυβέρνηση τους ανέργους με διακοπή καταβολής του επιδόματος, πρόστιμα και διαγραφή από τα μητρώα της Δημόσιας Υπηρεσίας Απασχόλησης (ενός λεπτού σιγή στη μνήμη του ΟΑΕΔ), αν αρνηθούν την προτεινόμενη εργασία.
Η σχετική πρόβλεψη του νόμου Χατζηδάκη , η οποία περιλαμβάνεται στο νόμο «Δουλειές Ξανά» (αν όχι «Σε Δουλειά Να Βρισκόμαστε»), εγκρίθηκε κατά πλειοψηφία από το ΔΣ της ΔΥΠΑ. Μόνιμη επωδός, για την προώθηση τέτοιου είδους μέτρων, ο ισχυρισμός ότι αποτελούν «καλές ευρωπαϊκές πρακτικές». Με εξίσου καλά ευρωπαϊκά αποτελέσματα, προφανώς.
Οξύμωρο σχήμα αποτελεί και το γεγονός ότι σύμφωνα με τα στοιχεία της ανεργίας που δημοσιοποίησε η ΔΥΠΑ για τον Αύγουστο, οι εγγεγραμμένοι άνεργοι, ανήλθαν στους 944.588, ενώ οι επιδοτούμενοι άνεργοι, μετά βίας ξεπερνούν τις 162.000!
«Μη χάνετε τον καιρό σας με κοινωνικές έρευνες. Εκείνο που ενδιαφέρει το φτωχό, είναι η φτώχεια. Εκείνο που ενδιαφέρει τον πλούσιο, δεν μας ενδιαφέρει».
Τζορτζ Μπέρναρντ Σο
