Αγωνιστής, ιδεαλιστής, τίμησε στο έπακρο την πατρίδα, υπόδειγμα αθλητή και πολιτικού, καλός πατέρας και σύζυγος, φάρος στην κατάπτωση που ζούμε την πολιτική και την κοινωνική… καλό ταξίδι… Αλέξανδρε.
«Μετωπική» Τσίπρα – Μητσοτάκη προχτές στη Βουλή… άλλος ένας διάλογος επιπέδου πανεπιστημιακού αμφιθεάτρου. Δεν λύνονται έτσι τα προβλήματα.
Μπροστά στον γκισέ της ΔΕΗ, ουδόλως σκεπτόμεθα, τη «μετωπική» σας κύριοι, γιατί βαράμε το δικό μας μέτωπο στο πλεξιγκλάς του ταμείου.
Το’ να χέρι νίβει τ’ άλλο, το δεξί – το βαρύ – βαρά την κοινωνία, τ’ αριστερό, τ’ ατροφικό, είναι σε υπνηλία.
Απάντηση: Όλων και κανενός. Οι βόμβες, δεν έχουν εθνόσημο. Άλλωστε, όταν πέσει μέσα στο σπίτι, δεν προλαβαίνεις να το δεις.
– Είστε για τη θέση της αντιπροέδρου ;
– Μάλιστα.
– Τι στάση πιστεύετε ότι πρέπει να κρατήσει η κυβέρνησή μας έναντι της Ρωσίας ;
– Πρέπει να της επιβληθούν κυρώσεις.
– Θα σας ειδοποιήσουμε.
– Καλός είναι ;
– Καλός είναι… μας τον έφερε χθες, γιατρουδάκι… τι να πεις ; Μη μας κολλήσει και τίποτα με τη δουλειά που κάνει… Βλέπεις, δεν έχουν όλες την τύχη της δικιάς σου, που βρήκε καυσόξυλα.
– Μωρή, έχει αδελφό, με φορτηγάκι που κάνει διανομή πετρελαίου…
– Αχ, ναι… για τη μικρή !!! Ε, φέρτον !!! Θα φτιάξω γεμιστά με ΚΙΜΑ, όχι γιαλαντζί… τέτοια, θα κάνω άλλο ταψί για τον γιατρό.
Δεν είναι μόνο «η έρημος των λαϊκών στρωμάτων»… τα έχουν αφήσει έτσι και αυτοί που δεν θα έπρεπε…στην παλιά φράση που έλεγε «η επανάσταση θα ξεκινήσει μεσημέρι: όταν οι εργάτες κάνουν διάλειμμα και ξυπνάνε οι διανοούμενοι εν προκειμένω, για τους μεν πρώτους προϋποθέτει εργασία που δεν έχουν ή είναι εξουθενωμένοι από την ανεργία ή όπως γράφει σωστά το άρθρο, τους έχουν ξεπεράσει οι εξελίξεις και οι δεύτεροι δεν κοιμούνται, απλώς δεν υπάρχουν, άσχετα αν νομίζουν το αντίθετο, στην αλαζονεία του «ανθυποτίποτά» (sic) τους».
Στην επιστράτευση του Πούτιν ήταν σαν τα τσιτάχ στις ανταποκρίσεις από τη Ρωσία και τα σύνορά της… εδώ, στην επιστράτευση του Μακρόν, ήταν άλλη μια καθημερινή στη Γαλλία των απεργών εργαζομένων στην Exxon και απείλησαν να γίνει το ίδιο και με τους εργαζομένους της Total, παρά τις επικρίσεις που δέχεται η κυβέρνηση για το αμφίβολης νομιμότητας μέτρο.
Εν τω μεταξύ, ενώ τα ΜΜΕ της χώρας περιγράφουν με ακρίβεια καθηγητή παθολογίας τι αρρώστια έχει σήμερα ο Πούτιν και ως άλλοι Νοστράδαμος από τι ΘΑ αρρωστήσει σε βάθος πενταετίας, για τις απεργίες, τις κινητοποιήσεις των εργαζομένων, τον σφυγμό της κοινωνίας αυτής κάτω στους δρόμους κι όχι αυτής που παρουσιάζουν που είναι η διαφήμιση της ευμάρειας, κιχ… όπως στη χώρα του …«108».
Ανταλλάσσουν εγχειρίδια χειραγώγησης της κοινής γνώμης, λες και οι Γάλλοι βρίσκονται στην εποχή του αραμπά και δεν βλέπουν τι γίνεται στα βενζινάδικα ή στη χώρα του «108», πάνε στη δουλειά με τον κυρ – Μέντιο.
Με δωρεάν ρεύμα, κρατική κατοικία, απασχόληση, νοσοκομεία-σπα και με 10 ευρώ την εβδομάδα σούπερ μάρκετ που καλύπτω τις εβδομαδιαίες ανάγκες μου, καμιά φορά πχ όταν δεν παίρνω χαβιάρι, παίρνω και ρέστα από δεκάρικο… Άντε βρε, πότε θα γυρίσει κάνας παίκτης του «Survivor » από τα Μαουρίσιους, να κατέβουμε στους δρόμους με αλαλαγμούς να τον προϋπαντήσουμε να θυμηθούμε πώς είναι οι διαδηλώσεις;
Σκούριασα.
Όπως και στο θεατρικό, ο Γκοντό, πραγματικά ποτέ δεν ήρθε κι επειδή όπως αναφέρεται στο άρθρο, «οι φασίστες γίνονται αντιληπτοί ως αντισυστημικοί, ενώ οι «αριστεροί» ως συστημικοί », ο κόσμος θα κατέβει αυθόρμητα στους δρόμους, δεν είναι αφελής όσο οι ήρωες στο θεατρικό, ούτε μπορεί να περιμένει την Αριστερά – Γκοντό, πότε θα ξυπνήσει από την νοσταλγία του « ένδοξου αγωνιστικού παρελθόντος »…this is history…και μάλιστα τείνει προς το…αρχαίο πια.
Και η ιστορία, για να γραφτεί, χρειάζονται γεγονότα σε ενεστώτα χρόνο, ώστε μετά να καταγραφούν στα κιτάπια της Ανθρωπότητας.
Και αυτό η εργατική τάξη, ιστορικά, έχει αποδειχτεί πως το αντιλαμβάνεται, γιατί αν περιμένει τον Γκοντό, θα πεινάσουν τα παιδιά της κι ο Γκοντό, όποτε το θυμηθεί να κατέβει από την αιώρα της αναπόλησης-αποχής-ανοχής, ας πάει για κούρεμα. Αν βρει μπαρμπέρη… γιατί κι αυτός, εργατική τάξη είναι και θα βρίσκεται στον δρόμο.
«Φιλοδωρήματα» Μητσοτάκη στους συνταξιούχους από Γενάρη.
Κι αν τους αρέσουν αυτά που τους δίνει… αν δείτε τη φωτό στο άρθρο, από τις εκφράσεις τους, προφανώς δεν φτάνουν ούτε για μαλλί της γριάς, να αγοράσουν στα εγγόνια τους. Σε μια ανεπτυγμένη χώρα, ένας από τους βασικούς παράγοντες που επιβεβαιώνουν το κύρος και την κοινωνική της πολιτική, είναι πώς φέρεται σε αυτούς που για οποιοδήποτε λόγο παύουν να είναι οικονομικά ενεργοί ή δεν μπόρεσαν ποτέ να είναι.
Εν προκειμένω, οι συνταξιούχοι.
Κι εδώ, στο «ανεπτυγμένη», βάζουμε εισαγωγικά, όπως βλέπετε.
Δεν ξέρω κι αν βγήκαν, ποτέ.
Και δεν τους αξίζει.
Εκεί που είσαι, ήμουν…
Φωτογραφημένοι από τους ίδιους και όχι από κάποιο λόγου χάριν «περιηγητή» σκανδιναβό ή ακόμα και Έλληνα.
Μόνο έτσι, ίσως μπορέσουμε να τους καταλάβουμε, μέσα από τη δική τους ματιά: κι ας μην περιμένουμε αμοιβαιότητα και αλληλοκατανόηση. Ας κάνουμε, εμείς το πρώτο βήμα. Οι «πολιτισμένοι».
SHOUT!!! THE LOUDER THE BETTER!!!
