Η πρωτοεμφανιζόμενη συγγραφέας μιλά στο Κοσμοδρόμιο για το πρώτο της δημιούργημα με τίτλο «Τσαούσα», το κεντρικό του μήνυμα και τον κόσμο γύρω από τις γυναίκες του βιβλίου.
Πώς γεννήθηκε η ιδέα της «Τσαούσας»;
Είχα ξεκινήσει μαθήματα δημιουργικής γραφής και πάνω στις ασκήσεις που κάναμε άρχισα να γράφω κάτι για μια γιαγιά και κατέληξα δίχως να το πολυκαταλάβω να έχω τελειώσει το πρώτο κεφάλαιο. Μετά από λίγο η δασκάλα μου, μού είπε ότι όσα γράφω έχουν φοβερό ενδιαφέρον και θα έπρεπε να ενώσω όλες αυτές τις αυτοτελείς ιστορίες σε ένα σύνολο. Στην αρχή το φοβήθηκα, γιατί είχα μάθει περισσότερο σε μικρά διηγήματα και το όλο εγχείρημα μου φάνηκε βουνό αλλά αφού υπήρξε η παρότρυνση της δασκάλας μου, είπα να το δοκιμάσω. Αρχικά δεν έγραφα με σειρά αλλά «σπαστά».
Εν τω μεταξύ ο χρόνος του εγκλεισμού στην καραντίνα με έφερε σε στενότερη επαφή με τους γονείς μου και άκουσα ιστορίες της παλιάς Καισαριανής του ’40 και του ΄50, όταν οι ίδιοι ήταν παιδιά, γεγονός που αποτέλεσε για μένα πηγή έμπνευσης. Συνέχισα να γράφω αποσπασματικά και η τελική συρραφή των κειμένων υπήρξε το μεγάλο στοίχημα για μένα, η σημαντικότερη πρόκληση.
Ποιο θεωρείς ότι είναι το φανταστικό και το πραγματικό στην περίπτωση της Τσαούσας;
Το μεγαλύτερο κομμάτι της Τσαούσας αφορά μυθοπλαστικά γεγονότα. Υπάρχουν μικρά πράγματα δικά μου εκεί μέσα, ανάμεσά τους και ένα κομμάτι, που η ίδια αναφέρεται στην ασθένειά της και είναι δικό μου 100%, δικοί μου άνθρωποι το καταλαβαίνουν, όταν το διαβάζουν ότι πρόκειται για μένα.
Οι γυναικείοι χαρακτήρες στο βιβλίο σου έχουν «γείωση», έχουν θετικά και αρνητικά, δεν εξιδανικεύονται. Αυτό το στοιχείο το είχες στο μυαλό σου ή προέκυψε μέσα από τη διαδικασία της γραφής;
Δεν είχα κάποιο συγκεκριμένο στόχο. Πιο πολύ ήθελα να «σπάσω» την εικόνα της εξιδανικευμένης γυναίκας, να αναδείξω τα τρωτά σημεία των γυναικών. Γι’ αυτό και η πρωταγωνίστριά μου είναι παχουλή και καπνίζει, κόντρα στην εικόνα που δημιουργούν ορισμένοι για τις γυναίκες. Οι υπόλοιπες γυναίκες του βιβλίου είναι ένας συνδυασμός ιστοριών, που μου έχουν διηγηθεί και στοιχείων δικών μου με πρόθεση να αγγίξω και λίγο τις σκοτεινές πλευρές καθεμίας τους.
Υπάρχει ένα κεντρικό μήνυμα που θα έλεγες ότι διατρέχει την «Τσαούσα»;
Το κεντρικό μήνυμα είναι ότι αν δεν βρεις γαλήνη με τον εαυτό σου, αν δεν τον αποδέχεσαι και δεν τον αγαπάς, δεν είσαι σε θέση να αναπτύξεις σχέσεις, ούτε να πετύχεις κάποιον στόχο σου. Και ήταν ένα μήνυμα που υπήρχε εξαρχής όταν έγραφα το βιβλίο. Η «Τσαούσα», ούσα ένα κορίτσι που ξεκίνησε ως ένα δυναμικό παιδί με όρεξη να προστατεύει τους πιο αδύναμους, είναι ακριβώς το σύμβολο ότι πρέπει να είσαι τσαούσα –και πρώτα από όλα με τον εαυτό σου– με σκοπό να βρεθείς μακροπρόθεσμα σε ειρήνη μαζί του.
Ετοιμάζεις κάτι μετά την Τσαούσα;
Ναι, έχει ξεκινήσει. Αφορά πάλι γυναίκες. Το επέλεξα όχι γιατί είναι πιο εύκολο να μπω στα παπούτσια τους, αλλά γιατί θέλω να μιλήσω για τις γυναίκες. Είμαι ακόμη στο τέταρτο κεφάλαιο και η φιλοδοξία μου είναι η αφήγηση τριών ιστοριών, τριών γυναικών με αφετηρία τη δεκαετία του ’80 και κατάληξη στο σήμερα.
__________
Λίγα λόγια για την «Τσαούσα» της Ελένης Κιουσέ, Εκδόσεις ΚΑΚΤΟΣ
Τη βάφτισαν Εύα. Τη φωνάζουν Τσαούσα. Γιατί από κοριτσάκι, άρπαζε τη ζωή από τα μαλλιά και δεν το έβαζε κάτω. Παρά τις απανωτές προδοσίες που αυτή της επιφυλάσσει, η Εύα θα μείνει Τσαούσα – μέχρι η ζωή να της χαρίσει αυτά που της χρωστά, σε μια Αθήνα που αλλάζει…
