Οι συνδρομητές του Netflix επαινούν αφειδώς την ταινία μεγάλου μήκους Farha, κυρίως λόγω της ακριβούς απεικόνισης της βίας που βίωσαν οι Παλαιστίνιοι κατά τη δημιουργία του Ισραήλ το 1948, αναφέρει το Middle East Eye.
Η ταινία, η οποία είναι εμπνευσμένη από αληθινά γεγονότα, περιστρέφεται γύρω από μια έφηβη που ονομάζεται Φάρχα που είδε σιωνιστές πολιτοφυλακές να σκοτώνουν την οικογένειά της κατά τη διάρκεια της Νάκμπα (Ημέρα της Καταστροφής).
Η λέξη Νάκμπα κυριολεκτικά μεταφράζεται ως «Η Καταστροφή» και χρησιμοποιείται συνήθως για να περιγράψει γεγονότα γύρω από την ίδρυση του Ισραήλ, όταν περισσότεροι από 700.000 Παλαιστίνιοι είτε εκδιώχθηκαν είτε εγκατέλειψαν τα σπίτια τους για να ανοίξουν τον δρόμο για το νέο κράτος.
Είναι ένας όρος που χρησιμοποιείται επίσης για να περιγράψει τη βία κατά του παλαιστινιακού αραβικού πληθυσμού κατά την περίοδο της βρετανικής κυριαρχίας στην Παλαιστίνη, η οποία επεκτάθηκε από το 1917 έως το 1948.
Από την κυκλοφορία της ταινίας στις 5 Δεκεμβρίου, το hashtag #Farha έχει γίνει τάση στο Twitter στο Ηνωμένο Βασίλειο, με χιλιάδες ανθρώπους να μοιράζονται θετικές κριτικές για την ταινία και να ενθαρρύνουν άλλους να την παρακολουθήσουν.
«Ο πατέρας μου παρακολουθούσε το Farha στο Netflix. Είπε ότι «ό,τι συνέβη σε αυτήν την ταινία, το έζησα το 1967».
– Χρήστης μέσων κοινωνικής δικτύωσης
Ο Τζαλάλ Αμπού Χάτερ, συγγραφέας με έδρα την Ιερουσαλήμ, ήταν μεταξύ των πολλών χρηστών των μέσων κοινωνικής δικτύωσης που μπήκαν στο Twitter για να μοιραστούν τις σκέψεις τους για την ταινία και να περιγράψουν τις εμπειρίες που αντιμετώπισαν οι οικογένειές τους κατά τη διάρκεια αυτής της μοιραίας περιόδου.
«Η πρώτη σκηνή στο Farha δείχνει ένα χωριό που μοιάζει με τη Λιφτά της Ιερουσαλήμ. Με έκανε να σκεφτώ τους παππούδες και τη γιαγιά μου από τη μητέρα μου, τη Φατίμα και τον Μαχμούντ, που εκδιώχθηκαν από τη Λίφτα το 1948, σε ένα φόντο φρικιαστικών σφαγών από σιωνιστικές συμμορίες στο γειτονικό Ντέιρ Γιασίν, λιγότερο από 2 χλμ. μακριά», έγραψε.
Το συναίσθημα συμμερίστηκαν και άλλοι, οι οποίοι το αποκάλεσαν «απαραίτητη» ταινία για θέαση, παρά τις ανησυχίες ότι ορισμένες σκηνές μπορεί να είναι πολύ συναισθηματικές για τους νεότερους θεατές.
«Ο πατέρας μου έβλεπε το Farha στο Netflix. Είπε “κάθε πράγμα που συνέβη σε αυτήν την ταινία, το έζησα το 1967″», έγραψε ένας χρήστης. Ένας άλλος απάντησε: «Η μητέρα μου είπε κάτι πολύ παρόμοιο».
Άλλοι επαίνεσαν τον σκηνοθέτη για την επισήμανση φρικαλεοτήτων που, όπως είπαν, γίνονται ακόμη και σήμερα.
«Τελείωσα να παρακολουθώ το Farha στο Netflix και με έκανε να συνειδητοποιήσω πόσο τυχερός είμαι, καθώς μπορώ να σταματήσω την ταινία όποτε γίνεται πολύ συγκινητική και συναισθηματική. Οι Παλαιστίνιοι δεν μπορούν να κάνουν παύση όταν βλέπουν τους φίλους και τις οικογένειές τους να σκοτώνονται μπροστά τους », έγραψε ένας άλλος χρήστης.
«Όποιος συναισθάνεται την ιστορία της Άννας Φρανκ πρέπει να παρακολουθήσει το Farha στο Netflix», είπε ένας άλλος χρήστης του Twitter.
«Πιστή στην ιστορία»
Από την κυκλοφορία της ταινίας, η σκηνοθέτης της – Ντάριν Σαλάμ – και το Netflix, έχουν αντιμετωπίσει ένα μπαράζ κακοποίησης από Ισραηλινούς αξιωματούχους και απλούς Ισραηλινούς.
«Είναι τρελό που το Netflix αποφάσισε να μεταδώσει μια ταινία που σκοπός της είναι να δημιουργήσει μια ψευδή πρόφαση και να υποκινήσει εναντίον Ισραηλινών στρατιωτών», δήλωσε ο απερχόμενος υπουργός Οικονομικών του Ισραήλ, Αβιγκντόρ Λίμπερμαν.
Υπήρξε επίσης μια συντονισμένη αρνητική ψηφοφορία των αξιολογήσεών της στο διαδίκτυο, με εκατοντάδες ψεύτικους λογαριασμούς spam να αφήνουν αρνητικές κριτικές στον ιστότοπο αξιολόγησης ταινιών Imdb.
Η Σαλάμ και οι παραγωγοί της ταινίας καταδίκασαν τις «επιθετικές ενέργειες» σε μια δήλωση στις 3 Δεκεμβρίου και τις προσπάθειες να φιμώσουν τους Παλαιστίνιους από το να πουν τη δική τους ιστορία.
«Η χρονική στιγμή αυτής της επίθεσης δεν είναι τυχαία, καθώς είχε προγραμματιστεί πριν από την προβολή της ταινίας στο θέατρο Saraya Yaffa στην πόλη Τζάφα», ανέφερε η δήλωση.
«Η σεναριογράφος-σκηνοθέτης της ταινίας, Ντάριν Τζ. Σαλάμ, είχε την επιθυμία να πει αυτή την ανθρώπινη και προσωπική ιστορία που κουβαλούσε μαζί της από την παιδική της ηλικία και να τη μοιραστεί με τον κόσμο», προστίθεται στην ανακοίνωση.
Η Σαλάμ ωθήθηκε να κάνει την πρώτη της ταινία αφού άκουσε την ιστορία από τον πατέρα της σε νεαρή ηλικία και λέει ότι βασίστηκε σε πραγματικά περιστατικά.
Η ιστορία, λέει, της έμεινε, εν μέρει λόγω της δικής της μάχης με την κλειστοφοβία και τους κλειστούς χώρους.
Λέει ότι οι ιστορίες μιας κοπέλας παγιδευμένης σε ένα μικρό χώρο, μάρτυρας φρικαλεοτήτων, είχαν απήχηση σε αυτήν και αποφάσισε να συμπεριλάβει τέτοιες απεικονίσεις στην ταινία της.
«Δεν φοβάμαι να πω την αλήθεια», είπε σε μια συνέντευξη στα μέσα ενημέρωσης το 2021, όταν η ταινία έκανε πρεμιέρα στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Ερυθράς Θάλασσας.
«Γι’ αυτό αποφάσισα να κάνω αυτήν την ταινία. Όχι επειδή είμαι πολιτικός, αλλά επειδή είμαι πιστή στην ιστορία που άκουσα», πρόσθεσε.
Για την Σαλάμ, το να μοιραστεί την ιστορία με τον κόσμο ήταν μια προσωπική αποστολή. «Θέλω [το κοινό] να ζήσει το ταξίδι αυτού του νεαρού κοριτσιού. Θέλω να δουν ότι [η Παλαιστίνη] ήταν μια χώρα με ανθρώπους και ότι ζούσαν τη ζωή τους, βιώνοντας καλές και κακές στιγμές, μέχρι που διεκόπησαν όλα», πρόσθεσε.
Τα γεγονότα της Νάκμπα, αν και είναι βαριά τεκμηριωμένα, δεν δημοσιοποιούνται ευρέως στο Ισραήλ.
Ορισμένοι Ισραηλινοί ιστορικοί, συμπεριλαμβανομένου του ακαδημαϊκού του Πανεπιστημίου του Έξετερ, Ιλάν Πάπε, έχουν γράψει για τις ισραηλινές φρικαλεότητες πριν από την ίδρυση του Ισραήλ.
