Ήταν οκτώ και τέταρτο το πρωί του Σαββάτου, όταν ο Μιχάλης μου χτύπησε το κουδούνι. «Μαλάκα, μόλις με έτζασε κλωτσηδόν το γαργαρότεκνο από το σπίτι του. Έχω να νιώσω τέτοια ξεφτίλα απ’ το γυμνάσιο. Σαν να μην έφτανε αυτό, γυρνάω σπίτι και συνειδητοποιώ πως δεν έχω ζάχαρη για τον καφέ. Βγαίνω έξω σαν την τρελή. Πάω στο σούπερ μάρκετ και τι να δω; Κλειστό. Είναι τ’ Αγιαννιού σήμερα. Τ’ Αγιαννιού μωρή και με ξεφτίλισε ο παπάρας. Ούτε ιερό, ούτε όσιο. Το σκέφτομαι και μου ‘ρχεται τρέλα. Τέλος πάντων και λέω του εαυτού μου: Μιχάλη μου, ή θα κάνεις ένα κουράγιο να ανέβεις μέχρι το περίπτερο στην πλατεία, παρά που έχεις το μαύρο σου το χάλι ή θα πας να σε διαχειριστεί κάποιος άλλος. Ε, και ήρθα», όλα αυτά μου τα ‘πε με μιαν ανάσα, πριν καν προλάβω να βγάλω τον σύρτη απ’ την πόρτα.
Όταν πήγαμε στην κουζίνα να φτιάξουμε καφέ συνέχισε λέγοντας: «Αυτός απ’ την σχολή Εμποροπλοιάρχων, που γκομενίζουμε στο Grinder εδώ και κάνα τρίμηνο. Αυτός μωρή, που έφερα μαζί μου χθες. Βγαίνουμε εδώ και κάποιες βδομάδες. Εν τω μεταξύ πρόλαβα και τον καψουρεύτηκα εντελώς μόνος μου. Τέλος πάντων, αυτός είναι που μ’ έτζασε. Και πως μ’ έτζασε δηλαδή; Χθες το κάναμε για πρώτη φορά. Αφού τελείωσε το έργο, κατάλαβες… η πράξη, αφού γαμηθήκαμε τέλος πάντων, σηκώνεται, μαζεύει τα ρούχα μου απ’ το πάτωμα, τα ίδια ρούχα που μεσ’ στο πάθος είχαμε πετάξει εκεί προηγουμένως, μου τα φέρνει στο κρεβάτι και μου λέει: Αυτό ήταν, πρέπει να ντυθείς και να φύγεις. Μ’ έκοψε κρύος ιδρώτας όταν τ’ άκουσα. Διαλύθηκα. Είναι και τα ρούχα των εραστών γεμάτα συμβολισμούς, έτσι αφημένα στο χείλος του κρεβατιού, στον γκρεμό της πολυθρόνας, στο πάτωμα, άδεια, ισοπεδωμένα, με αλλόκοτους σχηματισμούς, σαν απουσίες που σημαίνουν μια κοινή παρουσία, σαν σώματα ζαρωμένα, αδειανά, άψυχα. Είχα αισθήματα η καρμοίρω, βλέπεις λαχταρούσα να τον δω από κοντά, ο καιρός που νταραβεριζόμασταν ήταν ελάχιστος στην πραγματικότητα, αλλά έμοιαζε με χρόνια και το σεξ ήταν τέλειο. Ντύθηκα και πάνω που πήγα να εξηγήσω πως αισθάνομαι, τι γυρνάει και μου λέει μωρή; My body, my choice. Πολύ ωραία και κανένα πρόβλημα επ’ αυτού κούκλα μου. Εμένα γιατί να με κάνεις να αμφισβητήσω τις επιλογές μου και τον τρόπο με τον οποίο αυτό-διατίθεμαι; Το ξέρεις ότι μου μιλούσε σε πρώτο πληθυντικό; Πριν να πάμε σπίτι του μου πρότεινε να πάμε ένα διήμερο στην Έδεσσα και το έχαψα αμάσητο. Σαν τους straight καταντήσαμε», είπε και αποφάσισε πως το σπίτι πια δεν μας χωρούσε και πως έπρεπε, αφού κάνει ένα μπάνιο, να πάμε να πιούμε τους καφέδες μας στα παγκάκια του Μουσείου, δίπλα απ’ το Πολυτεχνείο.
Όταν φτάσαμε στα παγκάκια του Μουσείου, η ώρα είχε πάει περίπου δέκα. Ένας παππούς με γκρι πανωφόρι χανότανε στον αστικό ορίζοντα, ένας μπογιατζής έβγαινε μόλις για τσιγάρο στο μπαλκόνι της απέναντι πολυκατοικίας, τρία πιτσιρικάκια, των οποίων οι μανάδες κουβέντιαζαν πιο δίπλα, προσπαθούσαν να μάθουν ποδήλατο στον μικρότερο της παρέας και ο Μιχάλης δεν είχε ακόμα ηρεμήσει.
«Ξέρεις τι με πλήγωσε πιο πολύ, μωρ’ φιλενάδα; Αυτό το My Body, My Choice. Το ‘πε λες και ήταν σλόγκαν διαφήμισης, με τέτοιο στόμφο. Οδηγήθηκα λοιπόν στο εξής συμπέρασμα: Πλέον δεν ερωτευόμαστε, καταναλώνουμε μόνο. Προσπάθησε να δικαιολογήσει το γεγονός πως με παραπλάνησε, γιατί έτσι ένιωσα, παραπλανημένος, πετώντας μου κάτι σαν σλόγκαν. Λες και χρειάζεται επιχείρημα για να κάνεις one night stand. Με σλόγκαν ψαρώνουν οι καταναλωτές, όχι οι πολίτες. Εγώ ήθελα να ‘μαι επιλογή του. Το σεξ να έρθει ως αποτέλεσμα ελεύθερης βούλησης, όχι ως αποτέλεσμα καταναλωτικής ανάγκης. Τι είμαι; Προϊόν; Και το πιο χυδαίο; Όταν μου το πέταξε αυτό είχε μόλις χύσει. Γι’ αυτό σου είπα πριν πως αρχίζουμε να μοιάζουμε στους straight. Αυτή η αντίδραση ήταν εντελώς straight, δηλαδή αντίδραση άντρα, που του έχουν μάθει πως οργασμός σημαίνει χύνω, σημαίνει εκτέλεση ενός καθήκοντος, που οδηγεί σε έναν σκοπό, πως έχει συναλλαγματική αξία. Ερχόμαστε σε οργασμό για να μην πάρουμε Βάλιουμ. Ορίστε σλόγκαν: Οργασμός αντί για Βάλιουμ.
Πώς σου φαίνεται αυτό; Εγώ θέλω να ερωτευτώ και αρχίζω να πιστεύω πως ο ερωτισμός, στα μάτια των ανθρώπων που καταναλώνουν σεξ μοιάζει σαν κάποιο είδος αταξίας που πρέπει να τιθασευτεί. Η έλξη μοιάζει να βάζει σε κίνδυνο τις νόρμες της λογικής. Αυτό που δεν καταλαβαίνουν όμως είναι ότι καταναλωτισμός που υιοθετούν στην ερωτική τους ζωή είναι προϊόν του ίδιου συστήματος, που βάζει τη σεξουαλικότητα σε καλούπια, που μας κάνει να δυσφορούμε. Τι ζητάω ο πούστης; Ζητάω πολλά; Το ξέρω πως θα με κράξεις αλλά είχα προλάβει να φανταστώ πως θα είναι να του λέω σ’ αγαπάω», μου είπε και ήταν η πρώτη φορά που κατάλαβα πόση απόγνωση μπορεί να κρύβει αυτή η τελευταία λέξη.
Από τα Εξάρχεια που συνεχίζουν με τα βίας να ερωτεύονται για το Κοσμοδρόμιο
Η Γειτόνισσα.
