Η οικογένεια Μητσοτάκη και η Δεξιά έχουν μια βαθιά ιστορία στο παρακράτος. Τα Ιουλιανά, η δολοφονία Τεμπονέρα και ο Γρυλάκης, τα των σημερινών υποκλοπών και τα της μαφίας, δεσπόζουν στην οικογενειακή εταιρεία. Η Δεξιά έχει και άλλα επεισόδια στο «βιογραφικό» της. Και το ελληνικό κράτος βεβαίως έχει μια βαθιά αγάπη για το παρακράτος. (Θα λέγαμε «για το παρακράτος του» αλλά η πραγματικότητα είναι ότι και το κράτος και το παρακράτος είναι των γνωστών ξένων πρεσβειών και της κλεπτοκρατικής ολιγαρχίας).
Τούτων δοθέντων, δεν μας εκπλήσσει σχεδόν τίποτα από όσα μαθαίνουμε. Ο πρωθυπουργός Μητσοτάκης παρακολουθούσε τον κύκλο του και έναν κύκλο ανωτάτων κρατικών αξιωματούχων, μέσω ενός δικού του παρακρατικού συστήματος, εντός και εκτός ΕΥΠ. Η ΕΥΠ, δηλαδή το εν Ελλάδι παράρτημα της CIA, παρακολουθούσε μέσα σε διάστημα λίγων χρόνων καμιά δεκαπενταριά χιλιάδες, δηλαδή περίπου όλους όσοι έχουν την οποιαδήποτε σχέση με την πολιτική. Δικαστικοί λειτουργοί υπέγραφαν τις παρακολουθήσεις και δεν ρωτούσαν πολλά ή και τίποτα, μέσα από ένα συνδυασμό οσφυοκαμψίας και μεγαλομανίας. Τώρα, ένας ακόμα ανώτατος δικαστικός λειτουργός αποπειράται να θάψει την έρευνα για τις υποκλοπές (παρα-)βιάζοντας την αστική νομιμότητα, στην οποία ορκίζεται. Ανώτατοι στρατιωτικοί υποφέρουν από Βοναπαρτισμό, τρέχουν πίσω από τους ξένους και από τους ολιγάρχες, κοροϊδεύουν τον άμεσο πολιτικό τους προϊστάμενο και κομπορρημονούν ότι έχουν βύσμα στο Μαξίμου.
Υπάρχουν και ορισμένες πιο εντυπωσιακές πτυχές των αποκαλύψεων βεβαίως: δεν είδαμε τελευταία τον μισθό του στρατηγού στην Ελλάδα, αλλά από όσο θυμόμαστε δύσκολα δικαιολογεί σπίτια αξίας ενός εκατομμυρίου, διακοσίων χιλιάδων ευρώ, με τα μισά από αυτά να δίνονται μάλιστα μαύρα. Όντως, δεν θεωρούμε ότι οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις αποτελούν το απαύγασμα της εντιμότητας. Ποιος μπορεί να ξεχάσει τους ΟΥΚάδες που έβγαζαν ένα επιπλέον μεροκάματο από τον υπόκοσμο; Αλλά από αυτό, μέχρι να υπάρχουν πολύ σοβαρές υπόνοιες για τον Α/ΓΕΕΘΑ, η απόσταση είναι τεράστια. Επιπλέον, έχει περάσει πολύς καιρό από τότε που είχαμε τελευταία φορά τέτοιο χάσμα αξιοπιστίας και συνεννόησης μεταξύ στρατιωτικής και πολιτικής ηγεσίας.
Πρόκειται για ζήτημα μείζονος σημασίας με εν δυνάμει πολύ σοβαρές συνέπειες σε ζητήματα τόσο εξωτερικής, όσο και εσωτερικής φύσης. Πολύ σοβαρότερο από τις εθνικόφρονες κραυγές των τρολ, συμπεριλαμβανομένου του πρωθυπουργού, περί εθνικού κινδύνου από τις δημοσιογραφικές αποκαλύψεις των παρακολουθήσεων τις οποίες ο ίδιος ο πρωθυπουργός ενορχήστρωνε.
Και παρεμπιπτόντως, σε σχέση με μια άλλη, συναφή υπόθεση: δεν τρέφουμε σε μεγάλη εκτίμηση την ΕΛ.ΑΣ ως προς ζητήματα διαφθοράς (και όχι μόνο). Αλλά η προαγωγή σε υψηλότατη θέση, αξιωματικού, κατηγορουμένου στη δίκη της Greek Mafia θέτει ένα νέο ορόσημο στο τι σημαίνει σφιχταγκάλιασμα οργανωμένου εγκλήματος, παρακράτους και κράτους, α λα Σουσουρλούκ.
Αν το 2019, η Ελλάδα ήταν ένας ανοιχτός υπόνομος, σήμερα αυτός ο υπόνομος έχει πλατύνει, έχει βαθύνει και ο Μητσοτάκης επιπλέον του έβαλε φωτιά και τον ανατίναξε, ώστε τα περιττώματα να μας λούσουν από πάνω μέχρι κάτω. Ή, αν προτιμάτε πιο ευγενείς μεταφορές, η κοινωνική και πολιτική ατμόσφαιρα μοιάζει με τον αέρα μετά από ρίψη χημικών μέσα σε γκαρσονιέρα.
Αυτά που δεν μας εντυπωσιάζουν θα έπρεπε να μας σοκάρουν και αυτά που μας εντυπωσιάζουν θα έπρεπε να είναι αδιανόητα. Δεν συμβαίνει τίποτα από τα δύο, όχι γιατί είμαστε γενικώς διεφθαρμένοι ως λαός, αλλά διότι το συνεχές που διαπερνά το κατεστημένο και συνεπώς τη δημόσια ζωή της πατρίδας μας είναι το: «αμερικανοκρατία (ή ξενοκρατία εν γένει)- ολιγαρχία-κλεπτοκρατία». Το ένα οδηγεί και υποστηρίζει το άλλο. Για τα μέλη του κατεστημένου και τους υπηρέτες τους επιφυλάσσει πολύ χρήμα και ατελείωτη ξεδιαντροπιά. Για τους πολλούς, επιδόματα, καταστολή, κατηγορίες και ενοχή.
Το 1967 είδαμε ένα συμπυκνωμένο τέλος για ένα χωλό κοινοβουλευτισμό. Σήμερα βλέπουμε την εν κινήσει αποσύνθεση της αστικής δημοκρατίας. Απλώς, επειδή τα τανκς είναι στους στρατώνες και τα μέσα ενημέρωσης αλέθουν τα μυαλά μας, κοιτάμε από την άλλη, ενώ ο υπαρκτός μητσοτακισμός και η νέα χουντο-εθνικοφροσύνη έχουν πέσει σαν μάστιγα πάνω μας.
Εν τω μεταξύ, τα τρολ της κυβέρνησης στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μας λένε ότι περίπου το Documento το συντάσσει ο Ερντογάν. Προσέξτε: την εφημερίδα γράφει ο Ερντογάν. Όχι τις εντολές παρακολούθησης του Α/ΓΕΕΘΑ και τις εκθέσεις της ΕΥΠ, τις οποίες απλώς δημοσιεύει η εφημερίδα, όπως και άλλα μέσα.
Και ένα τελευταίο. Στον «αρχηγό»: ο Νικόλαος Πλαστήρας, που όπως και να το κάνουμε, κάτι περισσότερο προσέφερε στην πατρίδα ως στρατιωτικός, πέθανε σε ένα στρατιωτικό ράντζο. Μήπως, λέμε μήπως, να προσπαθήσει ο Α/ΓΕΕΘΑ να σώσει την τιμή τη δική του και της θέσης του, με μια πράξη παραίτησης για παράδειγμα; Υπάρχουν κι άλλοι να σώσουν την πατρίδα, ας μην ανησυχεί ποιος θα έρθει μετά.
