Σε χρηματική ποινή 2.000 ευρώ ή σε 40 ημέρες φυλάκιση, αν δεν πληρώσει, καταδίκασε το Πρωτοδικείο του Τίεργκάρτεν, στο Βερολίνο, τον γνωστό Γερμανό ακτιβιστή της ειρήνης Χάινερ (Χάινριχ) Μπίκερ τον περασμένο μήνα. Αιτία της καταδίκης ήταν η ομιλία του Μπίκερ πέρσι το καλοκαίρι, και συγκεκριμένα στις 22 Ιουνίου στη γερμανική πρωτεύουσα. Η 22α Ιουνίου είναι η επέτειος της ναζιστικής εισβολής στη Σοβιετική Ένωση, η αρχή της «Επιχείρησης Μπαρμπαρόσα», που ξεκίνησε το 1941 και κατέληξε με τη συντριβή του ναζισμού τον Μάιο του 1945 μέσα στο ίδιο το Βερολίνο.
Στην πόλη αυτή καθώς και σε πολλά άλλα μέρη της Γερμανίας γίνονται είτε εκείνη την ημέρα, είτε στις 8 Μαΐου, ημέρα κατά την οποία το 1945 παραδόθηκε άνευ όρων η Γερμανία στην ΕΣΣΔ, παραδοσιακά εκδηλώσεις μνήμης και καταδίκης του ναζισμού και του πολέμου. Την εκδήλωση του περασμένου Ιούνη είχε οργανώσει το παγγερμανικό ειρηνιστικό δίκτυο «Συνεργασία για την Ειρήνη» (Friedens kooperative) στο οποίο συμμετέχουν κυρίως οργανωμένες αριστερές δυνάμεις, ειρηνιστικές πρωτοβουλίες πολιτών, ενώ μαζί του συνεργάζεται και η Ευαγγελική Εκκλησία.
Ο Μπίκερ, δραστήριος ακτιβιστής, είναι γνωστός και σε ελληνικούς κύκλους λόγω της ενεργού υποστήριξης που έδωσε στους αγώνες των Ελλήνων ενάντια στα μνημόνια την περίοδο 2010-2015. Στην ομιλία του λοιπόν στην εκδήλωση του περασμένου Ιουνίου αναφέρθηκε στην επέτειο, αλλά και στη σύνδεσή της με τις εξελίξεις στην Ουκρανία. Η ομιλία του αυτή οδήγησε σε μήνυση εκ μέρους ενός δικηγόρου από το Βερολίνο και του ασκήθηκε ποινική δίωξη, μετά από έρευνα της Ασφάλειας του κρατιδίου.
Ο ακτιβιστής στην ομιλία του είπε μεταξύ άλλων:
Δεν μπορώ να εννοήσω πως οι πολιτικοί στη Γερμανία υποστηρίζουν τις ίδιες ρωσοφοβικές ιδεολογίες, στη βάση των οποίων βρέθηκαν πρόθυμοι βοηθοί του Τρίτου Ράιχ, με τους οποίους το Ράιχ συνεργάστηκε στενά και από κοινού προχώρησαν στο μακελειό.
Όλοι οι αξιοπρεπείς Γερμανοί θα έπρεπε να απορρίψουν οποιαδήποτε συνεργασία με αυτές τις δυνάμεις στην Ουκρανία, έχοντας κατά νου τη γερμανική ιστορία, την ιστορία των εκατομμυρίων δολοφονηθέντων Εβραίων και των δεκάδων εκατομμυρίων σκοτωμένων σοβιετικών πολιτών κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.
Ποτέ ξανά δεν επιτρέπεται σε εμάς να συμμετάσχουμε σε οποιαδήποτε μορφή πολέμου ενάντια στη Ρωσία. Πρέπει να προσπαθήσουμε ανοιχτά και έντιμα να κατανοήσουμε τους λόγους που οδήγησαν τη Ρωσία στην ειδική στρατιωτική επιχείρηση στην Ουκρανία. Εγώ προσωπικά θέλω και μπορώ να καταλάβω πολύ καλά την οπτική στη Ρωσία καθώς και την οπτική του Ρώσου προέδρου Βλαντίμιρ Πούτιν. Δεν έχω δυσπιστία προς τη Ρωσία, καθώς η χώρα αυτή παραίτηση από την εκδίκηση προς τους Γερμανούς και τη Γερμανία καθόρισε από το 1945 τη σοβιετική και στη συνέχεια τη ρωσική πολιτική.
Η απαγγελία κατηγοριών και η πρωτόδικη καταδίκη έγινε στη βάση του άρθρου 140 περί «δημόσιας επιδοκιμασίας αξιόποινων πράξεων». Στην ποινική δίωξη αναφέρεται πως αυτή ασκείται επειδή ο Μπίκερ «επιδοκίμασε δημόσια την επίθεση της Ρωσίας, η οποία αποτελεί παράβαση του διεθνούς δικαίου , με τρόπο που διαταράσσει τη δημόσια ειρήνη». Με βάση το κατηγορητήριο ο δικαστής Τομπίας Πόλμαν έκρινε ένοχο τον ακτιβιστή.
«Η ομιλία σας, με βάση το ότι οι συνέπειες που έχει ο πόλεμος είναι βαθιές για τη Γερμανία, ενώ η Ρωσία έχει εκφράσει συγκεκριμένες απειλές κατά της Γερμανίας ως κράτος-μέλος του ΝΑΤΟ σε περίπτωση που υποστηρίξει την Ουκρανία και το γεγονός της παρουσίας εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων από την Ουκρανία που έχουν βρει καταφύγιο εδώ, φέρει το δυναμικό να πλήξει την εμπιστοσύνη στην αίσθηση νομικής ασφάλειας και να φανατίσει το ψυχικό κλίμα του πληθυσμού».
Ο ακτιβιστής άσκησε έφεση και η δίκη θα συνεχιστεί στην επόμενη βαθμίδα. Νομικοί εκφράζουν μεγάλη αμφιβολία κατά πόσο στέκει μια τέτοια καταδίκη και αναφέρονται ειδικά στην έκφραση «ψυχικό κλίμα του πληθυσμού». Ταυτόχρονα επισημαίνονται μέχρι και ορθογραφικά λάθη στην απόφαση.
Ενώ το θέμα αντιμετωπίζεται ως προσβολή του δικαιώματος στην ελεύθερη έκφραση υπενθυμίζεται το γεγονός πως το δικαστικό σώμα στη Γερμανία έχει μια ιστορική συνέχεια, η οποία δεν διακόπηκε μετά την ήττα του ναζισμού. Οι Γερμανοί δικαστές, ακόμα κι να υπήρξαν σκληροί ναζιστές ασχέτως με το πόσους ανθρώπους έστειλαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, στις φυλακές και στην εκτέλεση δι’ απαγχονισμού ή αποκεφαλισμού στην γκιλοτίνα, απαλλάχτηκαν κατά κανόνα από οποιαδήποτε δίωξη και συνέχισαν την καριέρα τους, καθώς στη Δυτική Γερμανία οι δυτικοί Σύμμαχοι δέχτηκαν πως δεν φέρουν ευθύνη καθώς εφάρμοζαν απλά την ισχύουσα νομοθεσία. Έτσι, είναι συχνή η κριτική που ασκείται στο δικαστικό σώμα σχετικά με την ιστορία του και το πώς αναπαράχθηκε μέχρι σήμερα.
