Για τις εμπειρίες τους στα σημεία της καταστροφής από τον φονικό σεισμό των 7,8 Ρίχτερ μίλησαν οι εκπρόσωποι της ΕΜΑΚ και του ΕΚΑΒ που επέστρεψαν την Κυριακή από την Τουρκία.
Όπως ανέφερε ο επιπυραγός Παναγιώτης Γιαννόπουλος «η Ελληνική Ομάδα Έρευνας και Διάσωσης ενεργοποιήθηκε από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Πολιτικής Προστασίας κατόπιν αιτήματος της τουρκικής κυβέρνησης και αποδοχή της προσφοράς μας» και ήταν η πρώτη που έφτασε στο σημείο της καταστροφής. Στις στιγμές που θα μείνουν για πάντα χαραγμένες στο μυαλό τους αναφέρθηκαν τα μέλη της αποστολής, υπογραμμίζοντας την αγωνία τόσο των εγκλωβισμένων, όσο και τη δική τους για την επιτυχία των επιχειρήσεων απεγκλωβισμού.
«Αυτό που θα με συντροφεύει για το υπόλοιπο της ζωής μου θα είναι οι φωνές των ανθρώπων που ήταν μέσα στα χαλάσματα» τόνισε ο Ευθύμης Αραβανής – Διασώστης, αναπληρωτής επικεφαλής αποστολής ΙΤΙΚ ΕΚΑΒ. Όπως είπε, ήταν οι φωνές των ζωντανών θαμμένων. «Ειδικά την πρώτη ημέρα των επιχειρήσεων όπου υπήρχε αυξημένη ζήτηση για βοήθεια, αρχίσαμε να καταλαβαίνουμε ότι δεν μπορούσαμε να ανταπεξέλθουμε σε αυτή τη ζήτηση» πρόσθεσε.
«Στη συνέχεια, με ανησυχούσε ότι αυτές οι φωνές μέρα με τη μέρα χανόντουσαν. Και από εκεί που ήταν μια φωνή που σε συγκλόνιζε, ήταν μια φωνή για την οποία είχες αγωνία να την ξανακούσεις, γιατί αυτό σηματοδοτούσε ότι υπάρχει ελπίδα και θα πρέπει να συνεχίσεις να επιχειρείς» συμπλήρωσε ο κ. Αραβανής.
Η θέληση της Αϊρίν
Από την πλευρά του ο πυραγός Παναγιώτης Νίκας ξεχώρισε σαν πιο δυνατή στιγμή τη διάσωση της Αϊρίν, τη δεύτερη μέρα. «Ήταν μια πολύωρη διάσωση και δύσκολη τεχνικά» υπογράμμισε, συμπληρώνοντας ότι οι Έλληνες διασώστες πέρασαν αρκετό χρόνο δίπλα στην εγκλωβισμένη. «Οπότε η στιγμή που τη βγάλαμε ήταν πολύ σημαντική» πρόσθεσε.
Όπως συμπλήρωσε ο πυραγός Θωμάς Κρικέλης κατά την επιχείρηση απεγκλωβισμού της μικρής Αϊρίν, οι διασώστες την εντόπισαν κάτω από τα χαλάσματα και έπρεπε να κρίνουν αν θα επιχειρήσουν ή όχι. «Είχε τρομερά φιλική διάθεση. Ακόμα και όταν μας ζήτησε να της κόψουμε το πόδι για να την απεγκλωβίσουμε, το είπε χαμογελώντας» συμπλήρωσε ο πυραγός.
Ωστόσο, όπως σημείωσε ο κ. Κρικέλης η πιο δύσκολη στιγμή για τον ίδιο ήταν όταν κατά τη διάρκεια επιχείρησης διάσωσης «η Αϊρίν μας άφησε δύο φορές». «Εγώ δεν το είδα γιατί με χώριζε ένα δοκάρι αλλά ο συνάδελφος Κωνσταντίνος Νίκας που ήταν μαζί της και της κρατούσε το χέρι άρχισε να φωνάζει το όνομά της. Εκεί τα χρειαστήκαμε γιατί ο κόπος που είχαμε δώσει ήταν αμέριστος» συμπλήρωσε ο πυραγός της ΕΜΑΚ. Παράλληλα, αναφέρθηκε και σε μία άλλη περίπτωση όπου η ελληνική ομάδα προσπάθησε να βοηθήσει ένα μικρό αγόρι που είχε εγκλωβιστεί, παρέχοντάς κάθε δυνατή βοήθεια.
