Μετά τις καταιγιστικές εξελίξεις των τελευταίων εβδομάδων, το πάντα διψασμένο για πληροφορία κοινό του «Κοσμοδρομίου» δικαιολογημένα αισθάνεται κάπως μπερδεμένο από τις αντικρουόμενες αναφορές των μέσων ενημέρωσης. Ως τη στιγμή που γράφονταν αυτές οι γραμμές είχαμε τουλάχιστον μια κατάρριψη ενός κινεζικού αερόστατου (και όχι «μπαλονιού» – στα ελληνικά το «μπαλόνι» είναι τμήμα του αερόστατου) πάνω από τον Ατλαντικό στις 4 Φεβρουαρίου, δύο καταρρίψεις ιπτάμενων αντικειμένων πάνω από τις ΗΠΑ στις 10 και 12 Φεβρουαρίου, ενώ ένα τέταρτο καταρρίφθηκε πάλι από αμερικανικά αεροσκάφη πάνω από το Γιούκον του Καναδά στις 11 Φεβρουαρίου. Πρόκειται για ιστορικής σημασίας γεγονότα: στα 65 χρόνια της ύπαρξής της η NORAD, η κοινή καναδο-αμερικανική Διοίκηση Αεροδιαστημικής Άμυνας, έχει προβεί όλες και όλες σε 4 καταρρίψεις, όλες μέσα στις εννέα μέρες από τις 4 ως τις 12 Φεβρουαρίου.
Και ενώ συνέβαιναν όλα αυτά τα δραματικά, ξαφνικά μπήκαν δυνατά στο παιχνίδι και οι Κινέζοι καταγγέλλοντας με τη σειρά τους διάφορα αμερικανικά «μπαλόνια» πάνω από την Κίνα. Ο πρόεδρος Μπάιντεν έκανε διάγγελμα προς τον λαό, στο οποίο διευκρίνισε τέσσερα πράγματα: πρώτον, ότι για τα τρία από αυτά τα αντικείμενα οι αρχές δεν έχουν ιδέα τι ήταν και ποιος τα άφησε, αλλά πάντως δεν σχετίζονταν με το «πρόγραμμα κατασκοπευτικών αεροστάτων της Κίνας», ότι δεν αποτελούσαν τμήμα προγράμματος παρακολούθησης κάποιας χώρας και κατά πάσα πιθανότητα προέρχονταν από ιδιώτες. Δεύτερον, ότι δεν απολογείται που έδωσε διαταγή να καταρριφθεί το πρώτο από τα αερόστατα (το οποίο ήταν κινεζικό). Τρίτον, ότι κατόπιν ενεργειών του η άμυνα της χώρας έναντι απειλών από τέτοια ιπτάμενα αντικείμενα θα αναβαθμιστεί πάραυτα. Και τέταρτον, ότι θα συζητήσει με τον Κινέζο πρόεδρο τα ζητήματα αυτά. Αν μπερδευτήκατε, κανένας φόβος: Είμαστε εδώ για να ξεχωρίσουμε τα αερόστατα από τα μπαλόνια, καθώς και τους εξωγήινους από τα UFO.
Κανένας κίνδυνος δεν υπάρχει
Αλλά πρώτα είναι αναγκαίο να καθησυχάσουμε το γενικό κοινό: Όλα τα παραπάνω είναι εντελώς ακίνδυνα και αθώα. Τα μέσα ενημέρωσης απλώς «φούσκωσαν» εκ του μη όντος μια απειλή-μπαλόνι, παίρνοντας πάσα από την αμερικανική κυβέρνηση που έκανε ό,τι μπορούσε για να τα βοηθήσει. Μέχρι που για να σκάσει τα τέσσερα «μπαλόνια», έστειλε ένα από τα πιο ακριβά μοντέλα αεροσκαφών της, το F-22 Raptor, που κάθε ώρα πτήσης του κοστίζει 85 000 δολάρια. Το σκάσιμο έγινε με πυραύλους Sidewinder (400.000 δολάρια o ένας) και μετά οι υπεύθυνοι πανηγύρισαν την «πρώτη κατάρριψη στην ιστορία του αεροσκάφους», αφού αυτό κατάφερε, χωρίς στιγμή να δειλιάσει, να ρίξει ένα τρομερά επικίνδυνο και επιθετικό αερόστατο (στοχεύοντας το μπαλόνι του) που πήγαινε, σύμφωνα με τους αθάνατους στίχους του μεγάλου ποιητού «όπου φυσούσε ο άνεμος». Σύμφωνα με τουλάχιστον έναν από τους υπεύθυνους πάντως, τα περιστατικά είναι «κάλεσμα αφύπνισης: η NORAD, όπως και η Αεροπορία, είναι διαρκώς υποχρηματοδοτημένες και ατροφούν εδώ και τριάντα χρόνια».
Το είπε αυτό, ότι η Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ είναι υποχρηματοδότημένη και ατροφεί. Δεν γνωρίζουμε αν κατάφερε να τελειώσει τη φράση του ή αν πνίγηκε από τα γέλια.
Μετά από το πρώτο αερόστατο, το οποίο ήταν σίγουρα κινεζικό και σύμφωνα με τους Αμερικανούς «κατασκοπευτικό», τα τρία επόμενα όχι μόνο δεν συνδέθηκαν αυτομάτως με την Κίνα, αλλά και το περί τίνος ακριβώς επρόκειτο έμεινε κάπως σκοτεινό, μολονότι οι υπεύθυνοι έβγαλαν επίσημες ανακοινώσεις ότι κανένα από αυτά δεν ήταν UFO και δεν είχε σχέση με εξωγήινους, άρα οι σχετικές φήμες είναι αβάσιμες. Βέβαια, οι φήμες ξεκίνησαν από το γεγονός ότι οι ίδιοι υπεύθυνοι είχαν δηλώσει ότι «δεν ήταν έτοιμοι να πουν αν τα αντικείμενα ήταν αερόστατα», αποκαλώντας τα «πιθανώς αερόστατα» (suspected balloons), ότι δεν ήταν σφαιρικά αλλά κυλινδρικά και άλλα τέτοια χαριτωμένα. Η επίσημη θέση παραμένει αυτή τη στιγμή «δεν γνωρίζουμε την προέλευσή τους (γιατί αν παραδεχτούμε ότι γνωρίζουμε θα γίνουμε ρεζίλι)». Μετά από όλα αυτά, παραμένει ανοιχτό το ζήτημα αν έχουν βάση οι φήμες που λένε ότι οι υπεύθυνοι είναι τα UFO.
Ως προς τα UFO τώρα, υπάρχει εδώ και μια εικοσαετία περίπου μια εισβολή της ουφολογίας στο mainstream της αμερικανικής πολιτικής και μάλιστα σε μια εποχή που έχουμε όλο και λιγότερες θεάσεις UFO. Επιφανειακά, πρόκειται για το αποτέλεσμα των άοκνων προσπαθειών ενός, μακαρίτη πλέον, πολιτευτή, που διετέλεσε επικεφαλής των Δημοκρατικών στην Γερουσία για χρόνια, του Χάρι Ρέιντ. Αυτός είχε στενές σχέσεις με έναν δισεκατομμυριούχο ξενοδόχο και ιδιοκτήτη εταιρίας αεροδιαστημικής τεχνολογίας (και αεροστάτων), τον Ρόμπερτ Μπίγκελο, ο οποίος, φίλος μεν με τον Δημοκρατικό, ετύγχανε όμως χρηματοδότης των Ρεπουμπλικάνων. Αυτοί οι δύο πίεσαν για χρόνια και κατάφεραν να δημιουργηθούν διάφορες επιτροπές στο Πεντάγωνο που εξετάζουν εξωγήινους, τη ζωή μετά θάνατον και διάφορα τέτοια, σηκώνοντας κάθε τρεις και λίγο φοβερό θόρυβο στα, πάντα πρόθυμα να διαδώσουν βλακώδεις ψευδοειδήσεις, καθώς πρέπει μέσα ενημέρωσης.
Ο βαθύτερος λόγος για αυτήν την ιδεολογική αστοχία του κρατικού μηχανισμού είναι η διαρκής ιδιωτικοποίηση της στρατιωτικής δραστηριότητας των ΗΠΑ, αυτό που ο πρόεδρος Άιζενχάουερ είχε αποκαλέσει «στρατιωτικο-βιομηχανικό σύμπλεγμα» (υπόψιν: ήταν πεντάστερος στρατηγός, κάτι ήξερε). Η πολεμική μηχανή κανονικά υπάρχει πρωτίστως για να αντιμετωπίσει τον εσωτερικό εχθρό και δευτερευόντως τους ανταγωνιστές του εν γένει κεφαλαίου στο εξωτερικό. Η ιδιωτικοποίηση της πολεμικής μηχανής σημαίνει ότι πρώτος στόχος γίνεται η αύξηση της κερδοφορίας των προμηθευτών του Πενταγώνου και μετά όλα τα άλλα. Ο αναπροσανατολισμός αυτός προκαλεί παράπλευρα προβλήματα. Πρώτον, η πέρα από κάθε κλίμακα υπερχρηματοδότηση του Πενταγώνου οδηγεί στην διαφθορά και κατασπατάληση ασύλληπτων δισεκατομμυρίων. Δεύτερον, διάφορα πρότζεκτ που θα είχαν στρατιωτική λογική απορρίπτονται λόγω χαμηλής κερδοφορίας. Η «ατροφική» Αεροπορία μπορεί να έχει αεροπλάνα που κάθε ώρα πτήσης τους κοστίζει 85000, αλλά δεν έχει αρκετά βλήματα για κανόνια να στείλει στην Ουκρανία: τα βλήματα έχουν χαμηλή κερδοφορία. Ένα άλλο πρόβλημα είναι η εισβολή από το πουθενά παράλογων ιδεολογημάτων. Η ιστορία με τα UFO έχει να κάνει με το γεγονός ότι στο Πεντάγωνο είναι υποχρεωμένοι να παίρνουν στα σοβαρά όποιο αντιδραστικό μετα-θρησκευτικό ιδεολόγημα προέρχεται από τους τρελαμένους δισεκατομμυριούχους με τους οποίους συναλλάσσονται.
Άρα, καμιά ιδιαίτερη ανησυχία: αερόστατα, μπαλόνια, εξωγήινοι και, τίποτε από αυτά δεν είναι επικίνδυνο, με την πιθανή μικρή εξαίρεση των UFO, τα οποία ίσως και να παρουσιάζουν κάποιους κινδύνους, ειδικά αυτά τα οπλισμένα UFO που εμφιλοχωρούν στην Ουάσινγκτον και στα ειδυλλιακά προάστιά της (εκεί που βρίσκονται το Πεντάγωνο και τα κεντρικά της CIA), παριστάνοντας τους κυβερνητικούς υπεύθυνους. Πρόκειται για τα UFO που ελέγχουν την αμερικανική πολιτική και τα οποία φαίνεται να είναι σχετικά διχασμένα ως προς το τι μέλλει γενέσθαι. Η απώλεια ελέγχου στο ουκρανικό ζήτημα γίνεται κάθε μέρα εμφανέστερη. Το σκάσιμο του ουκρανικού «μπαλονιού» (αυτό που λέει «η Ουκρανία κερδίζει τον πόλεμο») οδηγεί στο σκάσιμο του ΝΑΤΟϊκού «μπαλονιού» ως ειρηνικής συμμαχίας και δύναμης αποτροπής, γεγονός που αδυνατίζει τη θέση των αντι-Ρώσων και δυναμώνει αυτή των αντι-Κινέζων στην Ουάσινγκτον. Και οι δύο αυτές φράξιες UFO κάνουν ιδιαιτέρως καθαρό ότι δεν θα δεχτούν να χάσουν από τους «εχθρούς» των ΗΠΑ. Αυτά τα UFO έχουν τον έλεγχο του πυρηνικού οπλοστασίου της υπερδύναμης και κάποια από αυτά φαίνεται τα τρώει το δάχτυλο να πατήσουν το «κουμπί». Ενδεχόμενος στόχος θα μπορούσε να είναι η εκτόνωση ενός πυρηνικού όπλου «ψευδούς σημαίας» στην Ουκρανία (μια βόμβα μεταμφιεσμένη για ρώσικη), με στόχο την πυρηνική κλιμάκωση, μια κλιμάκωση από την οποία πιστεύουν ότι θα βγουν αλώβητα (θυμηθείτε, είναι UFO). Αλλοι στόχοι είναι είτε απευθείας η Ρωσία, είτε η Κίνα, ή (γιατί όχι άλλωστε) η πάντα αγαπημένη Βόρεια Κορέα. Το αποτέλεσμα είναι το «Ρολόι της Ημέρας της Κρίσεως» του Δελτίου των Ατομικών Επιστημόνων, ένα «ρολόι» που παραδοσιακά μετρά τον κίνδυνο για πυρηνική σύγκρουση, να βρίσκεται αυτή τη στιγμή στα «90 δευτερόλεπτα πριν τα μεσάνυχτα» – δεν έχει βρεθεί ποτέ ως τώρα τόσο κοντά στην παγκόσμια καταστροφή.
Μετά από αυτές τις, πιστεύουμε, επαρκώς καθησυχαστικές διευκρινίσεις, ας πάμε στα αερόστατα – και τα μπαλόνια.
Τα πράγματα που ξέρουμε…
Για αρχή, τα αερόστατα διαφόρων τύπων και σχημάτων χρησιμοποιούνται για πάμπολλους σκοπούς, ο πιο χρήσιμος των οποίων είναι η μετεωρολογία. Σύμφωνα με την Μετεωρολογική υπηρεσία των ΗΠΑ, κάθε μέρα απελευθερώνονται πάνω από 1.800 μετεωρολογικά αερόστατα παγκοσμίως. Μόνο η αμερικάνικη υπηρεσία απελευθερώνει πάνω από 33.000 τέτοια μικρά αερόστατα το χρόνο. Αυτά είναι μπαλόνια (εδώ ταιριάζει ο όρος) γεμάτα με κάποιο ελαφρό αέριο (ήλιο ή υδρογόνο), τα οποία πετάνε σε διάφορα ύψη, πάνω πάντως από τα 18 χιλιόμετρα. Φέρουν δεμένες με σκοινιά καταγραφικές συσκευές καθώς και μια μικρή πηγή ενέργειας, συνήθως μπαταρία. Η διάρκεια ζωής τους είναι λίγες ώρες και στο τέλος απελευθερώνουν τα καταγραφικά τα οποία γυρνούν στο έδαφος με αλεξίπτωτο. Υπάρχουν και μεγαλύτερα αερόστατα τα οποία μεταδίδουν τα δεδομένα με ραδιοφωνικά σήματα πίσω στη βάση τους.
Το μέγεθος πάντως ενός αερόστατου είναι σχετικό. Σε μεγαλύτερα ύψη η ατμοσφαιρική πίεση είναι μικρότερη. Ένα αερόστατο όσο ψηλότερα ανεβαίνει, βρίσκοντας μικρότερη πίεση, επεκτείνεται, «φουσκώνει» ώστε να εξισορροπήσει εσωτερική και εξωτερική πίεση. Ένα μπαλόνι που ξεκινά από το έδαφος με ένα-δύο μέτρα διάμετρο, όταν φτάσει πάνω από τα 20 χιλιόμετρα, θα έχει διάμετρο λίγων δεκάδων μέτρων. Αυτό σημαίνει ότι η αναφορά των Αμερικάνων πως το πρώτο από τα αερόστατα είχε διάμετρο 60 μέτρα, όταν πετούσε σε στρατοσφαιρικό ύψος, ήταν χωρίς ιδιαίτερη σημασία από μόνη της. Ενα μπαλόνι που μπορείτε να αγοράσετε από το Διαδίκτυο με 250 ευρώ, αν το γεμίσετε με ήλιο μέχρι η διάμετρός του να φτάσει τα δύο μέτρα και το αφήσετε, στο στρατοσφαιρικό ύψος θα έχει διάμετρο γύρω στα 30 μέτρα, ίσως και παραπάνω. (όλα αυτά ισχύουν μόνο για μπαλόνια «μηδενικής διαφορικής πίεσης», όχι μπαλόνια «υπερπίεσης», αλλά ας μην μπούμε σε τέτοιες λεπτομέρειες).
Υπάρχουν και αερόστατα άλλων εφαρμογών. Η ψυχαγωγία είναι μία από αυτές, αν και αυτή γίνεται κυρίως με αερόστατα θερμού αέρα, όχι ελαφρών αερίων. Πριν χρόνια η Google είχε την ιδέα να διανέμει ίντερνετ με αερόστατα μεγάλου υψομέτρου, μια ιδέα που δεν περπάτησε. Η σημαντικότερη άλλη χρήση αεροστάτων είναι οι «υπηρεσίες ασφάλειας» και το ISTAR (Intelligence Surveillance, Target Acquisition, and Reconnaissance), αμφότερα ευφημισμοί για στρατιωτικές και αστυνομικές εφαρμογές. Αυτά τα αερόστατα έχουν αποκτήσει τα τελευταία χρόνια μερικές πολύ ενδιαφέρουσες ιδιότητες που τα καθιστούν συμπληρωματικά στους κατασκοπευτικούς δορυφόρους.
Πετάνε σε χαμηλότερο ύψος από τους δορυφόρους, άρα οι εικόνες που δίνουν είναι καθαρότερες, ενώ λόγω των ελαφρών υλικών από τα οποία είναι φτιαγμένα έχουν μικρό ίχνος στα ραντάρ. Η βασική ιδέα που επικρατεί είναι ότι οι μεγάλες δυνάμεις θα πρέπει να αποκτήσουν στόλους από αυτά, προκειμένου τόσο να καλύψουν τρύπες στα δίκτυα στρατιωτικών επικοινωνιών, όσο όμως και για την περίπτωση καταστροφής του δικτύου δορυφόρων τους, οπότε τα αερόστατα θα καλύψουν το κενό. Σύμφωνα με ένα διαφημιστικό κλιπ της Aerostar, μίας μόνο απο τις πολλές αμερικανικές εταιρίες που έχουν συμβόλαια με το Πεντάγωνο, τα «αερόστατα αυτά κοστίζουν τάξεις μεγέθους λιγότερο από δορυφόρους. Μπορούν να πλοηγηθούν σε ένα συγκεκριμένο σημείο και να μείνουν εκεί για εβδομάδες». Αυτό είναι λίγο υπερβολικό, αλλά για διαφήμιση μιλάμε, οπότε δικαιολογείται. Τα αερόστατα αυτά λειτουργούν με ηλιακά πάνελ. Έχουν τη δυνατότητα να αλλάζουν ύψος, ανεβοκατεβαίνοντας μερικά χιλιόμετρα και έτσι να εκμεταλλεύονται τα ρεύματα αέρα, που αλλάζουν ανάλογα με το υψόμετρο, για να πλοηγηθούν με κάποια σχετική ακρίβεια. Το μέγεθός τους, όταν έχουν αναπτυχθεί στην στρατόσφαιρα, είναι της τάξης των δεκάδων μέτρων. Και έχουν χρόνια που δοκιμάζονται μυστικά σε συνεργασία με τον στρατό. Αν τα παραπάνω σας θυμίζουν κάτι, αυτό είναι η περιγραφή που έδωσαν οι Αμερικανοί για το πρώτο αερόστατο που κατέρριψαν. Η υποψία ότι κρίνουν εξ ιδίων τα αλλότρια είναι αναπόφευκτη. Το Πεντάγωνο εξάλλου ξόδεψε γύρω στα 4 εκατ. δολάρια πέρσι και σκόπευε να ξοδέψει 27 εκατ. δολάρια φέτος σε τέτοια πρότζεκτ, αν και πιστεύουμε ότι λόγω του καθεστώτος «ατροφίας» των ενόπλων δυνάμεων, το τελικό ποσό θα είναι πολύ μεγαλύτερο. Και φυσικά στόχος αυτών των αεροστάτων είναι και η Κίνα.
Τώρα, για το πρώτο από αυτά τα αερόστατα, η πλευρά της Κίνας «έχει επανειλημμένα […] δηλώσει ότι επρόκειτο για αθέλητη είσοδο του πολιτικού κινεζικού αεροπλοίου στον εναέριο χώρο των ΗΠΑ λόγω ανωτέρας βίας». Οι Κινέζοι λένε ότι προσπάθησαν να μοιραστούν πληροφορίες με τις ΗΠΑ, κάτι που δεν έχει διαψευστεί από την άλλη πλευρά. Αν είναι έτσι, τότε η δήλωση του κινεζικού Υπουργείου Εξωτερικών ότι η αμερικανική στάση «αποτελεί σαφώς προσπάθεια σημείωσης πολιτικών πόντων και δραματοποίησης του συμβάντος, την οποία η Κίνα καταδικάζει και αντιτίθεται σε αυτήν», δεν ακούγεται εξωπραγματική.
Η «ανωτέρα βία» που αναφέρεται πιο πάνω είναι το Jet Stream. Αυτό είναι ένας αεροχείμαρος, δηλαδή ισχυροί μαιανδρικοί άνεμοι με γενική κατεύθυνση από Δύση προς Ανατολή (δηλαδή από την Κίνα προς τις ΗΠΑ) που φυσούν κοντά στο ύψος όπου πετούσε το αερόστατο. Συχνά κατά τη διάρκεια του χειμώνα, όπως και τις κρίσιμες ημέρες της μπαλονοϋστερίας, το Jet Stream πάνω από την Βόρεια Αμερική γυρνάει προς τον Νότο, πηγαίνοντας από την Αλάσκα προς τα νοτιοανατολικά της κυρίως χώρας μέσω Καναδά. Επομένως η θεωρία ότι το αερόστατο έφτασε πάνω από τις ΗΠΑ κατά λάθος δεν είναι εντελώς αβάσιμη – χωρίς αυτό φυσικά να σημαίνει απαραίτητα ότι είναι και αλήθεια. Η τύχη της αλήθειας σε τέτοια γεγονότα αγνοείται.
…Και αυτά που αγνοούμε
Στη συγκεκριμένη υπόθεση του αερόστατου περισσεύουν τα σκοτεινά σημεία, αλλά είναι τέτοιας φύσης που υποχρεώνουν το νου μας να πάει στο κακό. Ας δούμε μερικές από αυτές τις αναπόδεικτες εικασίες.
Το πρώτο, και προφανέστερο, είναι ότι η αντίδραση των Αμερικανών έκανε πολλά κινέζικα σαγόνια να πέσουν και πολλά κινέζικα κεφάλια να ξυστούν. Τα μπαλόνια πάνε και έρχονται στην στρατόσφαιρα με στρατοσφαιρικούς ρυθμούς εδώ και χρόνια. Μερικές φορές αυτά γίνονται αντιληπτά από το έδαφος, όπως εδώ το 2020 στην Ιαπωνία (μάλλον επρόκειτο για κινεζικό αερόστατο) ή από τα ραντάρ. Σε κάθε περίπτωση, δεν γίνεται ιδιαίτερη φασαρία για αυτά, δεδομένου ότι επικρατούν οι πιθανότητες να πρόκειται για μετεωρολογικά αερόστατα (είπαμε: 1.800 από αυτά απελευθερώνονται ημερησίως). Αλλά και να μην είναι, τα ζητήματα αυτά συνήθως λύνονται αλλιώς.
Το συγκεκριμένο ξεκίνησε όπως όλα τα αντίστοιχα περιστατικά. Σύμφωνα με τους Μπαιντενικότερους του Μπάιντεν New York Times, τα ραντάρ είχαν πιάσει το σήμα αυτού του αερόστατου ήδη όταν αυτό βρισκόταν κοντά στην Κίνα και το παρακολουθούσαν κανονικά πάνω από την Αλάσκα και κατόπιν «καθώς προχωρούσε μέσω Καναδά προς τις ΗΠΑ, μέχρι που αυτό τους εξέπληξε όταν γύρισε νότια και πέρασε στον αμερικανικό εναέριο χώρο». Ο λόγος της έκπληξης ήταν η αλλαγή του Jet Stream που γύρισε προς Νότον. Ωστόσο αυτό γίνεται δύσκολα πιστευτό, λόγω του ότι αποτελεί ρουτίνα η πρόβλεψη των αλλαγών στη ροή του Jet Stream, αφού αυτό είναι κρίσιμο, όχι μόνο για την εν γένει πρόβλεψη του καιρού, αλλά και για την αεροπορία: η πτήση απο Αμερική προς Ευρώπη είναι συντομότερη από την αντίστροφη, επειδή τα αεροπλάνα χρησιμοποιούν το Jet Stream.
Όπως και να έχει, εδώ αρχίζουν τα όργανα. Υπάρχουν τουλάχιστον τρία μη αλληλοαποκλειόμενα σενάρια που μπορούν να εξηγήσουν τη διαδοχή των γεγονότων.
Πρώτο σενάριο. Μπορούμε να είμαστε βέβαιοι πως η (καθυστερημένη) καταγγελία των Κινέζων ότι μόνο μέσα στο 2022 πάνω απο δέκα αμερικανικά αερόστατα μπήκαν στην Κίνα είναι αληθής: ο προϋπολογισμός του «ατροφικού» Πενταγώνου για αερόστατα είναι αδιάψευστος μάρτυς. Αρα το αερόστατο ήταν η προσπάθεια των Κινέζων να δώσουν ένα μήνυμα στις ΗΠΑ. «Σταματήστε να στέλνετε αερόστατα, γιατί αυτό το παιχνίδι το παίζουμε και εμείς». Κανονικά τέτοια ευαίσθητα ζητήματα λύνονται ήσυχα με τη συνάντηση αρχηγών Γενικών Επιτελείων ή μυστικών υπηρεσιών, ή έστω υπουγών Εξωτερικών. Αυτοί συμφωνούν χωρίς φανφάρες να υπάρξει ένα μορατόριουμ και όλοι είναι ευχαριστημένοι. Η υστερική απάντηση των ΗΠΑ, που άρχισε να σκάει μπαλόνια με F-22 και να βάζει τις φωνές, άφησε αρχικά άφωνους τους Κινέζους που αργότερα, στις 13 Φεβρουαρίου, αποκάλυψαν κάτι που δεν σκόπευαν να πουν, ότι δηλαδή ήξεραν για τα δέκα αμερικανικά αερόστατα.
Η λογική συνέχεια των παραπάνω θα είναι ένας αεροστατικός πόλεμος, κάτι που φαίνεται αποτελεί και τον σκοπό όλης αυτής της φασαρίας. Υπάρχουν εξάλλου αρκετά UFO στην Ουάσιγκτον που πιστεύουν ότι μέχρι το 2025 θα έχει ξεσπάσει πόλεμος με την Κίνα. Η συνεννόηση μεταξύ των δύο πλευρών φαίνεται δύσκολη στο αμέσως επόμενο διάστημα. Η ακύρωση της επίσκεψης του Αμερικανού υπουργού Εξωτερικών Άντονι Μπλίνκεν στην Κίνα, λόγω του μπαλονιού, ήταν μια καθόλου διπλωματική κίνηση που δύσκολα θα ξεχάσουν οι Κινέζοι. Αν μπορούμε να κάνουμε μια (παρακινδυνευμένη) εκτίμηση, χαμένοι είναι οι Αμερικάνοι.
Αυτοί ήθελαν την σχετική επαναπροσέγγιση, για αυτό έστελναν και τον Μπλίνκεν, αυτοί θα μείνουν χωρίς επαναπροσέγγιση.Η λογική συνέχεια των παραπάνω είναι ο αεροστατικός πόλεμος. Υπάρχουν εξάλλου αρκετά UFO στην Ουάσιγκτον που πιστεύουν ότι μέχρι το 2025 θα έχει ξεσπάσει πόλεμος με την Κίνα. Παρά την αναφορά του προέδρου Μπάιντεν ότι σκοπεύει να συζητήσει τα θέματα αυτά με τον Σι Τζινπίνγκ, το να υπάρξει συνεννόηση μεταξύ των δύο πλευρών στο αμέσως επόμενο διάστημα φαίνεται δύσκολο. Δεν είναι μόνο η ακύρωση της επίσκεψης του υπουργού Εξωτερικών Άντονι Μπλίνκεν στην Κίνα λόγω του μπαλονιού, μια καθόλου διπλωματική κίνηση που δυσκολεύει την κατάσταση. Η άρνηση του Μπάιντεν να απολογηθεί για την κατάρριψη, ειδικά όταν είναι προφανής η απίστευτη γελοιότητα του αμερικανικού χειρισμού, δεν διευκολύνει τα πράγματα.
Το κινεζικό υπουργείο Εξωτερικών έδωσε μια απάντηση γραμμένη στην κατάψυξη: «Το περιστατικό δείχνει ότι […] από τις ΗΠΑ λείπουν η ικανότητα να διαχειρίζονται κρίσεις και η ειλικρίνεια σχετικά με τη σταθεροποίηση των σχέσεων με την Κίνα […] Παρά τους κανόνες στο διεθνές δίκαιο σχετικά με πολιτικά αεροσκάφη, οι ΗΠΑ αντέδρασαν υπερβολικά και έκαναν κατάχρηση βίας καταρρίπτοντας το κινεζικό μη επανδρωμένο πολιτικό αερόπλοιο […] Οι ΗΠΑ δεν είναι σε θέση να μιλούν για καθιέρωση κοινών διεθνών κανόνων. Θα πρέπει να συμμορφωθούν ειλικρινώς με το διεθνές δίκαιο». Κατόπιν τούτων, φαίνεται ότι η κινεζική πλευρά δεν βάζει το ζήτημα των συζητήσεων μεταξύ Μπάιντεν και Σι μεταξύ των δύο ή τριών σημαντικότερων προτεραιοτήτων της. Ίσως ούτε και μεταξύ των είκοσι σημαντικότερων, μένει να δούμε. Αν πάντως δεν υπάρξει συνεννόηση, μπορούμε να κάνουμε την εκτίμηση ότι χαμένοι θα είναι οι Αμερικάνοι. Αυτοί ήθελαν την σχετική επαναπροσέγγιση, για αυτό θα έστελναν και τον Μπλίνκεν, προκειμένου να βγει το κινεζικό από την προεκλογική ατζέντα.
Δεύτερο Σενάριο. Ανεξάρτητα από το αν ήταν μετεωρολογικό ή κατασκοπευτικό, το αερόστατο πάντως ήταν χρυσευκαιριακό, ήταν δηλαδή η χρυσή ευκαιρία που έψαχνε η αμερικανική κυβέρνηση για να ξεφύγει λίγο από τη γωνία όπου έχει στριμωχτεί. Οι εκλογές πλησιάζουν και τα ποσοστά του Μπάιντεν είναι τραγικά. Την ίδια στιγμή υπάρχει το δυστύχημα στο Οχάιο με τον εκτροχιασμό του τρένου με τα χημικά, ενώ οι αποκαλύψεις που έχουν δημοσιευτεί για τον ρόλο των ΗΠΑ στο σαμποτάζ του αγωγού Nord Stream, αν και έχουν αγνοηθεί απο τον καθώς πρέπει τύπο, έχουν αρχίσει να εμφανίζουν τις πρώτες συνέπειές τους. [Τις αποκαλύψεις αυτές οι πάντα μπροστά από τις εξελίξεις αναγνώστριες του «Κοσμοδρομίου» τις είχαν δει διατυπωμένες ως λογικές εικασίες ήδη από τον Σεπτέμβρη, για να βλογήσουμε και μεις τα γένια μας]. Η αμερικανική κυβέρνηση ευρισκόμενη σε πανικό, αρπάζει την ευκαιρία και φουσκώνει το μπαλόνι σε ζήτημα εθνικής ασφάλειας, απειλής, κίτρινου κινδύνου κλπ.
Αυτή είναι βασικά και η γνώμη του πρώην υπάλληλου της NSA, Έντουαρντ Σνόουντεν, που κάτι ξέρει από βαθύ κράτος. Πράγματι, η κήρυξη εθνικής κρίσης, με σκοπό την συσπείρωση γύρω από την κυβέρνηση, επιτρέπει στην τελευταία την λήψη μέτρων έκτακτης ανάγκης, ώστε να ξεφύγει από κάποιο αδιέξοδο. Αυτό είναι μια παλιά καλή τεχνική για περιόδους κρίσης, γνωστή και ως «κατάσταση εξαίρεσης». Οι πρόσφατες αμερικανικές κυβερνήσεις έχουν αντιμετωπίσει με μεγάλη ως τώρα επιτυχία τον κύριο εχθρό τους, τον λαό, με λελογισμένη χρήση αυτής της τακτικής, εκκινώντας τόσο από πραγματικά, όσο και από φανταστικά συμβάντα. Αφήνοντας στην άκρη τους Δίδυμους Πύργους, μόνο τα τελευταία τρία-τέσσερα χρόνια έχουμε την ανάμιξη των κακών Ρώσων στις εκλογές, την πανδημία, τον πόλεμο στην Ουκρανία, τώρα δε το μπαλόνι και τους πάγκακους Κινέζους.
Δεδομένης της αβάσταχτης γελοιότητας όμως του πράγματος, ήδη φαίνεται ότι τα δύο μεγαλύτερα φερέφωνα του κατεστημένου της Ουάσινγκτον προσπαθούν λίγο να «μαζέψουν» το ναυάγιο αυτό. Η Washinton Post δεν είναι βέβαιη μεν, αλλά λέει ότι τελικά όλα αυτά «ίσως και να οφείλονται, τουλάχιστον εν μέρει σε ένα λάθος». Οι New York Times μας πληροφορούν ότι τα «ιπτάμενα αντικείμενα ίσως και να ήταν αβλαβή». Μάλιστα αποκαλύπτει ότι ο πρώτος πύραυλος κατά του μετεωρολογικού αερόστατου των Κινέζων αστόχησε και χρειάστηκε και ένας δεύτερος. Με άλλα λόγια, για την κατάρριψη ενός αβλαβούς αντικειμένου σπαταλήθηκαν πάνω από ένα εκατομμύριο δολάρια και υπήρξε και κίνδυνος ο πρώτος πύραυλος να προσγειωθεί εκεί που δεν έπρεπε (εντάξει, έπεσε κάπου στην ερημιά). Μένει να δούμε λοιπόν πότε το μπαλόνι κυβερνητικής παραπληροφόρησης και κατασκευασμένου πανικού θα σκάσει.
Τρίτο σενάριο. Ο κρατικός μηχανισμός των ΗΠΑ έχει σοβαρό πρόβλημα δυσλειτουργίας. Οι αλλοπρόσαλλες αντιδράσεις του και η υποταγή του σε διάφορους παλαβούς ουφολόγους είναι δείγματα του προβλήματος, όπως είναι και η εντελώς παράλληλη λειτουργία του τύπου και των μέσων ενημέρωσης, που έχουν πάψει να λειτουργούν στη βάση της κριτικής στην κυβέρνηση και έχουν μετατραπεί σε φερέφωνά της (ή των Ρεπουμπλικάνων από την άλλη μεριά). Η ρίζα του προβλήματος είναι η αντικειμενική ανικανότητα της υπερδύναμης να δράσει ηγεμονικά, να καταστρώσει σχέδια που να ωφελούν όχι μόνο την αμερικάνικη άρχουσα τάξη, αλλά και τους συμμάχους της – το αντίθετο. Το σαμποτάζ στον Nord Stream έβλαψε πρώτα και κύρια τους Γερμανούς, περισσότερο και από τους Ρώσους. Η στάση των ΗΠΑ στο ζήτημα της Κίνας δημιουργεί προβλήματα κυρίως στην Ταϊβάν. Στο ουκρανικό, όχι μόνο υποδαυλίζουν τη στρατιωτική αντιπαράθεση μέχρι από την Ουκρανία να μείνει μόνο στάχτη, αλλά το κάνουν προωθώντας άκομψα τα συμφέροντα των δικών τους κατασκευαστών όπλων εις βάρος των Ευρωπαίων κατασκευαστών, που θα μπορούσαν να φάνε και αυτοί κάποια κομμάτια από το πτώμα της χώρας. Σε όλα τα μέτωπα βλέπουμε περισσότερο τυχαίες, χαοτικές κινήσεις πανικού, έλλειψη στρατηγικής και πισώπλατα μαχαιρώματα των πιο κρίσιμων συμμάχων.
Το έλλειμμα της χώρας, αυτό που δεν την αφήνει να είναι ο σεβαστός ηγεμών που υπήρξε στα μεταπολεμικά χρόνια, είναι η ανικανότητά της να εξάγει ένα παραγωγικό πρότυπο, έναν τρόπο οργάνωσης του καπιταλισμού που να είναι κερδοφόρος, ενώ ταυτόχρονα αφήνει και τις μάζες σχετικά ικανοποιημένες, ώστε να μην αντιδρούν, μια συνθήκη που υπήρξε το θεμέλιο του δημοκρατικού καπιταλισμού. Σε αυτή τη φάση δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις για τέτοια καπιταλιστικά μπερεκέτια, πράγμα που σημαίνει μια μακρόσυρτη κρίση.
Η Αμερική αυτή τη στιγμή είναι στριμωγμένη και πληγωμένη. Ξέρουμε ότι τα πληγωμένα θηρία είναι τα πιο επικίνδυνα. Στην περίπτωση βέβαια της Αμερικής, έχουμε και κάποιες ενδείξεις ότι αυτή είναι ένα επίσης παραφουσκωμένο μπαλόνι που μπορεί και να σκάσει. Το πρόβλημα είναι όμως ότι το μπαλόνι διαθέτει πυρηνικά, ενώ το οδηγούν διάφορα UFO.
Εμείς οι υπόλοιποι μπορούμε να βρούμε λίγη παρηγοριά στους άλλους αθάνατους στοχαστικούς στίχους του ποιητού, από το προφητικό κομμάτι του 1980 «UFO» (στίχους στους οποίους συνάγουμε ότι μιλάει το μπαλόνι):
Αχ, να με παίρνατε σ’ άλλους τόπους!
Να πω αντίο στους ανθρώπους
(και τα βάσανα)!
Τους ουρανούς μ’ εσάς ν’ αγκαλιάσω
και εκεί ψηλά, ψηλά όταν φτάσω,
να πω: Ανάσανα.
Ανάσανα.
